บทที่ 587 เป้าหมายของเขา

เสี่ยวเหยียน: เพราะช่วงเจอเรื่องเยอะเลย ทําให้เธออดคิดเยอะไม่ได้ เลยคิดว่านี่อาจจะเป็นกับดัก? แต่ว่า สัญญามันมีผลนะ อีกอย่างฉันก็ไปค้นข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทแอลที เทียนคนนั้นเป็นผู้จัดการของบริษัทแอลที่จริงๆ มีสิทธิ์ที่จะพูด

บริษัทแอลที

พอนึกถึงชื่อบริษัทนี้ สุดท้ายหาน จ๋อก็ยังคงรู้สึกไม่ค่อย สบายใจเท่าไหร่ “เธอไปสืบมาหน่อยว่าประธานบริษัทแอลที คือใคร แล้วเดี๋ยวฉันจะได้พี่ชายฉันไปสอบถามให้ด้วย

เสี่ยวเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็พยักหน้า “ได้ ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันจะไปสืบเดี๋ยวนี้แหละ

หลังจากเสี่ยวเหยียนออกไปแล้ว ก็นั่งลงตรงหน้า โต๊ะ ทำงาน แล้วก็เปิดสัญญาพร้อมกับอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง

ไม่นานก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เวลานี้ไม่เซินน่าจะใกล้ถึงแล้ว

เพราะว่ามีเรื่องก่อนหน้านี้ เย่ไม่เป็นก็เลยหลีกเลี่ยงรถของ หาน ง

ถึงแม้ว่าปากของเขาจะบอกว่ารังเกียจ แม้แต่มีสีหน้าที่อาฆาต แค้น แต่ว่าเขาก็คิดแทนเธอ ช่วงนี้เขายังไม่ควรเผชิญหน้ากับ
เพราะฉะนั้นหาน จอก็เลยวางใจอยู่ชั่วคราว

เธอเม้มปาก แล้วก็ค่อยๆ เริ่มเก็บข้าวเก็บของ เตรียมตัวจะ เลิกงาน

ยังไงซะเสี่ยวเหยียนก็ต้องกลับไปก่อน เพราะฉะนั้นเธอก็เลย รออยู่ในนี้อีกสักพัก

หนึ่งวินาทีก่อนเลิกงาน จู่ๆ เสี่ยวเหยียนก็วิ่งเข้ามา สีหน้าไม่ ค่อยดีเท่าไหร่นัก

“มู่จื่อ ฉันขอโทษ”

พอหาน จื่อได้ยินค่านี้ ตาก็กระตุกทันทีท่า ทำไมเหรอ? “

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากของตัวเอง “เมื่อกี้ฉันสืบเกี่ยวกับ ประธานของบริษัทแอลที จากนั้นก็พบว่า…….

“พบว่าอะไร? ”

เสี่ยวเหยียนไม่กล้าพูดต่อ หานมอก็เลยต้องดุเธอ “อย่ามัว อึ้ง รีบพูดมาให้ชัด”

เธอก้มหน้าลง พูดด้วยเสียงเบา เหมือนกับว่ากลัวว่าพูดไป แล้วหานคู่จื่อจะโกรธเธอยังไงยังงั้น แต่ว่าหาน จอก็ได้ยินเธอ

“เมื่อกี้ฉันไปสืบมา ประธานที่อยู่เบื้องหลังของบริษัทแอลที ที่ จริงก็คือศัตรูของพวกเรา คนๆ นั้นเธอก็คุ้นเคยดี เขาคือ…..

หาน จื่อมวดคิ้ว มีชื่อหนึ่งโผล่ขึ้นมาในความคิดของเธอ

แทบจะทันที
พี่ชายของเย่ไม่เป็น

พอได้ยินชื่อนี้ หานมอก็รู้สึกว่าตัวเองแทบจะหายใจไม่ออก เธอ โซเซ เกือบจะล้มลง เธอรีบจับมุมโต๊ะไว้ ถึงไม่ล้มไปข้าง

หน้า

“เธอ ใจเย็นก่อน เรื่องนี้เป็นความผิดฉันเอง ฉันควรจะสืบให้ดี ก่อน แต่ว่าก่อนหน้านี้ฉัน……..แค่สืบเกี่ยวกับสถานการณ์ของ บริษัทแอลที ไม่ทันระวังและไปสืบว่าประธานคือใคร รู้แค่ว่า บริษัทแอลที่ได้รับคำชมว่าร่วมงานด้วยค่อนข้างดี ก็เลยไม่ได้ สนใจเรื่องนี้ นี่มันคือความประมาทของฉันเอง……..

เย่หลิ่นหาน……..

ทันใดนั้นหานคู่จื่อก็นึกถึงเรื่องที่เจอกันที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตสอง ครั้งก่อนหน้านี้ แล้วก็คำพูดที่เขาพูดกับเธอหลังจากนั้น

มิน่าล่ะ…..อนไขสำหรับออเดอร์นี้ถึงได้ดีเยี่ยมขนาดนี้ มิน่า ล่ะสายตาที่อีกฝ่ายมองเธอถึงได้ไม่เหมือนกัน

กลัวแค่ว่าเป้าหมายแรกมันไม่ใช่แค่การร่วมกันเฉยๆ น่ะสิ

พอคิดได้แบบนี้ หาน จื่อก็กัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่าง แรง มือที่จับขอบโต๊ะอยู่นั้นก็จับแน่นขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นเธอก็ สงบลง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงจมดิ่ง “ฉันเข้าใจแล้ว

เสี่ยวเหยียนมองเธออย่างกังวลเล็กน้อย “เธอเป็นไรไหม อ? โทษฉันเถอะ หรือว่าตอนนี้ฉันไปหาเย่หลิ่นหานที่บริษัท แอลทีดี พวกเราไม่ร่วมงานกับเขาแล้ว ยังไงเขาก็เป็นศัตรูของเธอ ถ้าเกิดว่าไปขอร้อง เขาก็น่าจะยินยอมนะ

พอพูดจบเสี่ยวเหยียนก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป

“หยุดก่อน! “หาน จื่อเงยหน้าขึ้นมาเรียกเธอไว้

เสี่ยวเหยียนหยุด โดยไม่เต็มใจ “มู่จื่อ? ”

“ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้ว พี่ชายฉันน่าจะมาถึงแล้ว เธอรีบ ไปเก็บของแล้วไปรอพี่ชายฉันเถอะ แล้วก็ไปรับเสี่ยวหมี่โต้วที่

โรงเรียน”

“มู่จื่อ !

“ไปเถอะ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น

“สัญญานั้น….…

“เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง เธอไม่ต้องยุ่งหรอก”

เสี่ยวเหยียนยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ว่าเห็นสายตาและ สีหน้าของหาน จื่อนั้นดูแน่วแน่มาก เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะให้ เธอยื่นมือเข้ามา เธอก็เลยต้องพยักหน้าอย่างไม่มีทางเลี่ยง “ถ้า ยังงั้นก็ได้ ถ้าเกิดว่าระหว่างที่จัดการอยู่นั้นมีอะไรที่ต้องการ ความช่วยเหลือให้บอกฉันได้เลยนะ”

“ได้”

พอได้รับคําตอบจากเธอแล้ว เสี่ยวเหยียนก็เลยไปเก็บข้าว ของแล้วก็ลงไปชั้นล่าง

ก่อนที่จะไปนั้น เธอก็หันกลับมามองหานจื่ออย่างไม่สบายใจตรวจสอบให้แน่ใจว่าเธอใจเย็นแล้วค่อยไป

หานมู่จื่อรอให้เสี่ยวเหยียนออกไป แล้วก็เปิดสัญญามาดูอีก ครั้ง หลังจากนั้นก็บันทึกช่องทางการติดต่อของ ผู้จัดการไว้

เย่หลิ่นหาน……..

เขาไม่ได้ออกหน้าด้วยตัวเอง ทุ่มเทความพยายามมากมาย เพื่อที่จะได้ร่วมงานกับเธอ เป้าหมายต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

ตอนที่เย่ไม่เป็นมารับเธอนั้น ก็เห็นหานคู่จื่อยืนอยู่ตรงหน้า บริษัทจากไกลๆ ตอนที่เขาขับรถมาจอดตรงหน้านั้น เธอก็ยังคง ยืนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น

เย่ไม่เป็นขมวดคิ้ว แล้วก็บีบแตร

เสียงนี้ ดึงสติหานมู่จื่อกลับมา

เธอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าเย่ ไม่เซินมาถึงแล้ว เธออ้าปากค้าง หลังจากนั้นก็ก้าวเข้าไปเปิดประตูแล้วก็ขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งข้างคน

เย่ไม่เห็นเห็นว่าอารมณ์ของเธอเหมือนจะดูหดหูเล็กน้อย ก็ไม่ ได้ถามอะไรมากมาย เขยิบเข้าไปคาดเข็มขัดให้เธอ ตอนที่ขยับ เข้าไปใกล้นั้นหาน จื่อก็ตกใจ แล้วก็ถามเขา “นายทำอะไร? ”

คาดเข็มขัดใจ”

เขาพูดไปด้วยพร้อมกับคาดเข็มขัด ให้เธอไปด้วย
หานมู่จื่อตอบว่าอ้อ แล้วก็นั่งใจลอยต่อไป

หลังจากขับรถไปได้ระยะหนึ่ง เย่ ไม่เป็นก็หยุดรอไฟแดง หัน ไปมอง ก็พบว่าทานมู่จื่อยังคงนั่งจมอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่ แบบนั้น ถึงแม้ว่าสายตาเธอจะมองไปยังที่ไกลๆ แต่ว่าสายตา ของเธอหย่อนยาน ไม่ได้ต้องอะไรอยู่เลย

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ? “เย่ไม่เป็นอดไม่ได้ที่จะถามออก

มา

แต่ว่าก็ไม่ได้คําตอบ เธอกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตัว เอง ไม่ได้ยินสิ่งที่เย่โม่เซินพูดเลยแม้แต่นิดเดียว

หานคู่จื่อเอาแต่คิดว่า เย่หลินหานมีเป้าหมายอะไรกันแน่ หลัง จากที่เธอกลับประเทศมาก็เจอเขาอยู่สองครั้ง

ครั้งแรกคือตอนที่เธอพาเสี่ยวหมี่โต้วไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต แล้วก็บังเอิญเจอเขา แต่ว่าเธอไม่ได้สนใจเขา เขาเอาเบอร์ โทรศัพท์ให้เธอ เธอก็เอาทิ้งไป

ครั้งที่สอง เขาบอกว่าตัวเองมารอเธอที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต โดย เฉพาะ แถมยังบอกว่าไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรด้วย

ไม่ได้มีเจตนาร้าย แล้วเขาอยากจะทำอะไรกันแน่?

เพื่อนเก่ามาเจอกัน ระบายอารมณ์ความรู้สึกให้กันฟังยังงั้นเห

รอ?

ถ้าเกิดว่ามันเป็นแค่นี้จริงๆ แล้วทำไมจู่ๆ เขาต้องอยากจะร่วม

งานกับบริษัทของเธอด้วย?
ไม่ มันไม่มีทางง่ายแบบนั้นหรอก

ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงความเย็นที่มือของตัวเอง ทานอ ได้สติกลับมาทันที ถึงได้รู้ว่าเย่ไม่เป็นกำลังกุมมือเธอไว้อยู่ เธออึ้งไป แล้วก็เงยหน้ามองหน้าเขา

*ทําไมเหรอ?

“งงอะไรอยู่? ” เย่โม่เซินจองเธอด้วยสายตาเฉียบคม แล้วก็ ออกปากเตือนว่า “วันนี้เธอเหม่อหลายครั้งแล้วนะ เกิดเรื่องอะไร ขึ้นเหรอ? ”

ริมฝีปากของหาน จื่อขยับ แต่ว่าหลังจากนั้นก็ส่ายหน้า

ปฏิเสธ

“ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอก ฉันก็แค่กำลังคิดเรื่องงานอยู่

เท่านั้นเอง”

“มีเรื่องยุ่งยากเหรอ? ”

“ไม่หรอก”

เธอเหม่อลอยอย่างรุนแรง แถมยังปฏิเสธอย่างรวดเร็วอีกด้วย เย่ไม่เป็นก็ยิ่งเกิดความสงสัย

ในเมื่อไม่พูด เขาไปสืบเองก็ได้

พอพูดถึงเรื่องสืบ เย่ไม่เป็นก็นึกถึงเรื่องที่ตัวเองเคยบอกว่าจะ ไม่สืบเรื่องของเธอ ถ้าเกิดว่าสืบเรื่องงานเธอ มันเกี่ยวข้องกับเธอ ด้วย แล้วจะถือว่าเป็นการสืบเรื่องของเธอไหม?
เย่ไม่เป็นรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย ทำไมก่อนหน้านี้ถึงได้ขุด หลุมให้ตัวเอง ใหญ่ขนาดนี้เนี่ย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ