บทที่1362 เพาะเลี้ยงความรู้สึก

ตัวเธอเองไม่รู้อะไรเลย ก็ต้องกลายมาเป็นอย่างแปลก ประหลาด ตอนนี้เธออยากจะเลิก ยุติชะตากรรมที่เลวร้ายนี้ แต่ ผลก็คือเขากลับมาก่อกวนไม่หยุด

เธอไม่มีโอกาสที่จะได้เลือกอะไรเลย

ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่เคยรู้เลยว่าหานชิงจะมีช่วงเวลาแบบนี้ ด้วย ในสายตาของเสี่ยวเหยียนแล้วนั้น หลังจากที่เธอบอกว่าจะ เลิกกัน เขาน่าจะขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าจะไม่สบายใจ แต่ว่าเขาก็จะ ตั้งใจทํางานต่อไป แล้วก็ไม่สนใจอะไรเธออีกสิถึงจะถูก

เพราะว่าจะไปไหนก็ไปไม่ได้ แถมประตูก็ยังถูกหานชิงควบคุม

ไว้อีก ต่อให้ออกไปเธอก็ไม่มีเงินที่จะไปเปิดห้อง ดังนั้นเสี่ยวเหยีย

นก็เลยนั่งลงข้างเตียง โมโหจนไม่อยากจะพูดอะไร

หานซิงเกลี้ยกล่อมให้เธอไปอาบน้ำ เสี่ยวเหยียนนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับ ให้เธอนอนหลับ เธอก็นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเหมือนกัน

“ถ้ายังงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เธอก็อย่าไปไหนมั่วซั่ว

ปัง!

หลังจากที่หานชิงเข้าไปในห้องน้ำนั้น ก็มีเสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้น
พอเสี่ยวเหยียนได้ยินเสียงน้ำกระเซ็นนั้น ทันใดนั้นเธอก็ ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง

ตอนนี้เขาอยู่ในห้องอาบน้ำ ถ้ายังงั้นตอนนี้เธอก็สามารถแอบ หาบัตรประชาชนกับกระเป๋าตังค์ของตัวเอง หลังจากนั้นก็แอบ ออกไปจากที่นี่ได้ใช่ไหม?

พอความคิดนี้เกิดขึ้น เสี่ยวเหยียนก็รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที หลังจากนั้นก็เริ่มค้นหาของของทานซึ่ง

เธอทำตัวลับๆ ล่อๆ เหมือนกับขโมยยังไงยังงั้น และหัวใจของ เธอก็เต้นแรกขึ้นเยอะมาก เธอหาไปด้วยแล้วก็ภาวนาในใจไป ด้วย ว่าอย่าให้หานชิงออกมาในเวลานี้เด็ดขาด

หวังว่าเขาจะอาบน้ำนาน นานกว่านี้หน่อย

หาอยู่เกือบสิบนาที สุดท้ายเสี่ยวเหยียนก็หาสิ่งที่ตัวเอง ต้องการไม่เจอ เธอโกรธมาก เธอเหมือนกับลูกบอลยางที่เกี่ยว ฟีบแล้วยืนด่าอยู่ตรงนั้น

“คนเลว เอาของฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน ทำไมหาไม่เจอ? ”

“เธอหาสิ่งนี้อยู่เหรอ? ”

ทันใดนั้นเสียงที่หานชิงก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ ทำให้เสี่ยวเหยียนตกใจอย่างมาก เขาออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เสี่ยวเหยียนหันหน้าไป

หานชิงห่อผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนหนึ่งหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมสีดำสนิทยังคงมีหยด เกาะอยู่ หยดหล่นลงบนผิวสีข้าวสาลีของเขา แล้วก็ไหลลงมาที่หน้าอก ผ่านกล้ามท้อง สุดท้าย……..

ไม่ได้ ห้ามมองต่อ

เสี่ยวเหยียนพบว่าตัวเองเกือบจะน้ำลายไหลแล้ว

เธอโกรธอย่างมาก เธอจะมาถูกล่อลวงด้วยความงามตอนนี้ ได้ยังไง? เธอต้องการหาบัตรประชาชนของตัวเอง!

ต่อมาเสี่ยวเหยียนถึงได้รู้ว่าบัตรประชาชนกับกระเป๋าตังค์ของ ตัวเองอยู่ในมือของเขา

หานซิงเบะปากให้เธอ เธออยากจะหนีขนาดนั้น แล้วเธอคิด ว่าฉันจะวางไว้ในสถานที่ที่เธอสามารถเข้าถึงได้ยังงั้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียน ดังนั้นเมื่อกี้คุณก็เลยเอาของพวกนี้เข้าไป ในห้องน้ำด้วยยังงั้นเหรอ? ”

เขาไม่ได้ตอบ แต่ว่ามันก็เห็นได้ชัดว่าเป็นการยอมรับ เสี่ยวเห

ยียนพูดอะไรไม่ออกในทันที

“หน้าด้าน! “เสี่ยวเหยียนด่าเขาออกมาประโยคหนึ่ง ก้าวไป ด้านหน้าเพราะว่าอยากจะแย่งกระเป๋าตังค์ของตัวเองคืน หานชิง ยกมือขึ้นสูงๆ เสี่ยวเหยียนก็เขย่งตาม “คืนฉันมานะ นี่คือของ ของ ฉัน คุณมีสิทธิอะไรมาควบคุมเสรีภาพของฉัน”

พอเห็นว่าเธอโมโหจนหน้าบิดเบี้ยว หานซิงก็ปวดใจอย่าง มาก เอามือดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมอก
เขาพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ อุณหภูมิร่างกายสูงมาก แถมยังมีหยด น้ำอยู่ เมื่อถูกเขากอดเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกได้ถึงหยดน้ำพวกนั้นที่ ซึมเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอทันที

“หน้าด้านงั้นเหรอ? “หานซิงเบะปาก แววตาของเขามีประกาย การเหน็บแนมอย่างไม่มีทางเลือก “หน้าด้านก็ยังดี อะไรก็ดีทั้ง นั้น ขอแค่เธอไม่ไปก็พอแล้ว

ในใจของหานซึ่งมีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น ก็คือไม่ว่าจะ ยังไงก็ปล่อยให้เสี่ยวเหยียนไปไม่ได้

ถ้าเกิดว่าปล่อยให้เธอหนีไปได้จริงล่ะก็ เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่

ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก สรุปก็คือ ต้องให้เธออยู่ข้างตัวเขาไว้

“ถ้าเกิดว่าไม่ต้องอาบน้ำล่ะก็ ก็รับพักผ่อนเถอะ

เธอดื้อดึงจะไม่ทำตามเขา เธอกัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “ฉันไม่ พักผ่อน เมื่อกี้ตอนอยู่บนรถไฟฉันนอนหลับมาเพียงพอแล้ว ตอน นี้ฉันไม่ง่วงเลยแม้แต่นิดเดียว”

เขาอยากให้เธอนอน แต่ว่าเธอดึงดันไม่ยอมนอน

เขาอยากให้เธออาบน้ำ เธอก็จะไม่ทำแบบนั้นเหมือนกัน

เขาไม่ปล่อยให้เธอมีความสุข เธอก็จะไม่ปล่อยให้เขามีความ สุขเหมือนกัน

“ไม่อาบน้ำแล้วก็ไม่นอนด้วยเหรอ? ถ้ายังงั้นเธออยากทำ อะไร? ”
“ฉันอยากทำอะไรคุณก็มายังไม่ได้หรอก ยังไงฉันก็จะไม่อาบ น้ำแล้วก็จะไม่นอนด้วย! ” เสี่ยวเหยียนพูดอย่างโมโห นั่งอยู่ตรง นั้นแล้วก็ไม่เชื่อฟังในสิ่งที่เขาพูด

หานชิงจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เคร่งขรึม ทันใดนั้นก็พูดว่า “ไม่อยากอาบน้ำแล้วก็ไม่อยากนอน ถ้ายังงั้นก็ทำอย่างอื่นหน่อย ดีไหม?

อย่างอื่นเหรอ?

เสี่ยวเหยียนหันหน้ามา คุณจะทำอะไรอีก? เอ๊ะ……

เธอยังไม่ทันจะพูดจบ หานซิงก็โยนเธอลงบนเตียง แล้วก็ คร่อมเธอไว้ การกระทำที่กะทันหันนี้ทำให้เสี่ยวเหยียนตื่น ตระหนก เอามือเขาไว้โดยอัตโนมัติ

“คุณจะทำอะไร? ”

“ไม่อยากนอนไม่ใช่เหรอ? งั้นก็ทำอย่างอื่น” หานซิงพูด แล้วก็ เริ่มยื่นมือไปปลดกระดุมของเธอแล้ว เสี่ยวเหยียนถึงนิ่งค้างอยู่ กับที่น่าจะคาดไม่ถึงว่าหานชิงจะมีด้านแบบนี้ด้วย

จนกระดุมถูกปลดไปสองเม็ด เธอถึงจะตั้งสติกลับมาได้ รีบ กอดมือของหานชิงไว้อย่างวุ่นวาย

“อย่ามาชี้ชั่วนะ! ”

หลังจากกระดุมถูกปลดออกแล้ว ก็เผยให้เห็นผิวที่ขาวหมดจด ของเธอ พอทานชิงเห็นแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอ น้ำเสียง แหบพร่ามากยิ่งขึ้น
“นี่ไม่ได้เรียกว่าชี้ซ้ำว

เขาพึมพำใกล้ๆ กับเธอ จูบที่มุมปากของเธอ เสี่ยวเหยียน หายใจหอบถี่กำลังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าเขากลับใช้ โอกาสนี้ในการปิดผนึกลมหายใจของเธอ

“อ๊บ….. เสี่ยวเหยียนคร่ำครวญ แล้วก็ออกแรงผลักหานชิง มากกว่าเดิม

หานชิงกลืนเสียงของเธอลงท้องไปทั้งหมด มือหนาของเขา ประสานกับมือที่อยู่ไม่สุขของเธอแล้วก็ยกไปไว้ด้านล่างของ ศีรษะของเธอ พร้อมกับจูบเธอต่อ

“หาน….อื้อ….”เสี่ยวเหยียนพยายามจะพูด แต่ว่าจูบของหาน ชิงนั้นเหมือนกับคลื่นทะเลยังไงยังงั้น ดุเดือดพลุ่งพล่านหยุดไม่ ได้ ไม่ให้โอกาสเธอได้หายใจเลย เธออยากจะพูดว่า เธออยาก จะไปอาบน้ำแล้ว? เธอจะอาบน้ำไม่ได้เหรอ?

และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆ หานซึ่งก็ถอยไป แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าตรงหน้าผากของเธอ “นี่เรียกว่า บ่มเพาะความรู้สึกเข้าใจไหม? ยัยซื้อ”

น่าเสียดายที่เสี่ยวเหยียน โดนจูบจนร่างกายอ่อนยวบไปทั้งตัว เธอนอนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น ดวงตาเปียกปอน เหมือนกับว่าโดน รังแกยังไงยังงั้น

เหมือนกับว่าหานซึ่งจะควบคุมตัวเองไม่ได้เล็กน้อย แต่ว่าใน สถานการณ์แบบนี้ เขาก็บีบแก้มที่ขาวเนียนนุ่มของเสี่ยวเหยียน เบาๆ แล้วพูดว่า “บอกมา เธอจะอาบน้ำหรือว่าจะนอน? ”
พอได้ยินเขาถามตัวเอง เสี่ยวเหยียนก็ตอบในทันที “อาบ อาบน้ำ ฉันอาบน้ำไม่ได้เหรอ?

เธอรู้สึกคับแค้นใจจะตายอยู่แล้ว หานชิงรังแกเธอแบบนี้ ตลอดเลย

บนรถไฟก็เหมือนกัน จูบเธอโดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เพื่อ

บังคับให้เธอยอมก้มหัว

“อืม แบบนี้ค่อยเชื่อฟังหน่อย หานซึ่งจูบที่หน้าผากเธอเบาๆ หลังจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำ

หลังจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าให้เสี่ยวเหยียน เตือนเธอว่าอย่าอาบ

นานเกินไป เปิดพัดลมดูดอากาศเสร็จก็เดินออกมา

ตอนที่เดินออกมานั้นก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูให้เสี่ยวเหยียน

เสี่ยวเหยียนยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอถอดเสื้อผ้าอย่างลวกๆ แล้วก็ เปิดฝักบัว

อาบไปอาบมา สายตาของเธอก็เหลือบไปที่ชั้นวาง

ตรงนั้นมีเสื้อผ้าให้ตัวเองเปลี่ยน หานซึ่งเป็นคนเอามาให้เธอ แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นต้องมีชุดชั้นในของเธออยู่ด้วย

ชุดชั้นใน……

พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

เธอรู้สึกว่าหานซิงนั้นเปลี่ยนไปมาก ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเขาไม่ได้ เป็นแบบนี้เลย เพราะว่า…..เพราะว่าเธอจะไปจากเขายังงั้นเหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ