เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1011 จุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไรกันแน่



บทที่ 1011 จุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไรกันแน่

“คุณนายน้อย ขึ้นรถครับ” เซียวซูได้ช่วยหาน จื่อเปิดประตูรถ อย่างเป็นห่วง ตอนที่หาน จื่อเพิ่งจะเตรียมขึ้นรถ จู่ๆ ก็มีเงาคน พุ่งมาทางของเธออย่างเร็ว หาน จื่อยังไม่ทันรู้ตัว เซียวซูก็ได้ เข้าไปกันไว้ตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว แล้วจับคนที่พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่งคนนั้นเอาไว้ ต่อจากนั้นก็

ผลักเธอออกอีกข้าง

การเปลี่ยนแปลงที่กะทันหันเช่นนี้ ทำเอาหาน จื่อตกใจอย่าง

มาก

“คุณนายน้อย รีบขึ้นรถเถอะครับ!”

หาน จื่อยังตกใจไม่หาย ถึงแม้จะรู้สึกกังวลนิดๆ แต่คิดถึง สถานการณ์ตัวเองในตอนนี้ เธอรีบขึ้นรถไปทันที กลัวว่าเดี๋ยวจะ เกิดเหตุการณ์ซ้ำแล้วไปกระทบถึงลูกในครรภ์จะยิ่งไม่ดี

ถ้าเธอไม่ได้ท้อง บาดเจ็บเล็กน้อยก็คงไม่เป็นไร แต่พอท้อง แล้วก็ไม่เหมือนกัน

หลังจากเข้าไปในรถ หานคู่จื่อหันหน้ากลับมาดูไปข้างนอก ผ่านกระจก เซียวได้กำลังสั่งให้รปภ.หลายคนที่เฝ้าอยู่หน้า ประตูเข้าไปคุมตัวคนๆนั้นไว้

คนที่ถูกคุมตัวไว้นั้น เสื้อที่ใส่ในตัวฉีกๆขัดๆ อีกทั้งผมก็ ยุ่งเหยิง ดูแล้วสกปรกมาก
ไม่รู้ว่ามาจากไหน และดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงซะด้วย

หานมู่จื่อมองเธออยู่หลายที จู่ๆสังเกตว่าหน้าตาของเธอรู้สึก คุ้นๆ เหมือนเธอเลยเจอเธอที่ไหนมาก่อน?

ทันใดนั้น จู่ๆคนๆนั้นก็หันไปตะโกนใส่ทางที่หานจื่อ “เฉียวเฉียว เงินเฉียว เธอออกมานะ! ”

“ออกมาสิ! ! ”

เสียงตะคอกดัง ฟังแล้วดูแปลกมาก แต่ก็รู้สึกคุ้นๆอย่างแปลก ประหลาด

หาหมู่จื่อตกใจขึ้นมากะทันหัน คนๆนี้ที่ทั้งสกปรกมอมแมม ตรงหน้า เมื่อทับซ้อนกับคนในหัวเข้าด้วยกันแล้ว ไม่นาน หา นมจื่อก็นึกขึ้นว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร

เธอเปิดกระจกลงอย่างเร็ว ตะโกนออกไปนอกรถที่นั่ง

“เซียวซู”

เซียวซูหันมาโดยไม่รู้เรื่องอะไร เห็นหานคู่จื่อชะโงกหัวออกมา ก็รีบเข้าไปปกป้องเธอไว้ และพูดอย่างตึงเครียด: “คุณนายน้อย ครับ คุณรีบปิดกระจกรถเถอะครับ แบบนี้มันอันตรายมากเลยนะ ครับ”

“เดี๋ยวก่อน หานมู่จื่อห้ามเขาไว้ “เหมือนฉันจะรู้จักคนๆนั้น

“อะไรนะครับ? คุณรู้จักคนๆนั้น? ” เซียวซูแปลกใจหันไปมองหน้าฝ่ายตรงข้ามที่นึง เธอคนนั้นดูสกปรกและดูเป็นคนอันตรายมาก คุณนายน้อยจะรู้จักคนแบบ นั้นได้ยังไง?

เดี๋ยวนะ ไม่ใช่…..…….

คนๆนั้นเรียกชื่อเสิ่นเฉียวได้ยังไง?

นี่มันเป็น………เก่าของคุณนายน้อยไม่ใช่เหรอ? ?

“คุณนายน้อยครับ เธอเรียกชื่อเก่าของคุณ หรือว่าจะเป็นคนที่ คุณเคยรู้จักหรือเปล่าครับ?”

หาน อพยักหน้า แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเซียวซูอีกที : นาย ก็รู้จัก”

ตอนนั้น เธอจําได้ว่าเซียวซูเคยออกหน้าแทนเธอ แต่เวลาผ่าน

ไปนานมากแล้ว เธอเองก็จำไม่ค่อยได้ว่าเวลาไหนกันแน่

เซียวซูได้ยินว่าเธอบอกเขาเองก็รู้จัก แล้วรู้สึกแปลกใจขึ้นมา หันไปมองซ้ายมองขวาหน้าคนๆนั้นอีกที สุดท้ายก็นึกขึ้นได้ว่า เธอคือใคร

“คือเธอนั่นเอง? ? ”

เขาดูแปลกใจมาก? ตอนที่หานจื่อเพิ่งรู้ว่าเธอคือใคร เธอ เองก็รู้สึกแปลกใจไม่แพ้เซียวซูตอนนี้เลย นี่แค่ไม่ได้เจอกันไม่ นาน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่นาน เธอยังโอ้อวดโอทั้งต่อหน้าตัวเอง อยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้?

หานมู่จื่อขมวดคิ้วที่โค้งสวยของเธอแล้วคิดนึกอยู่ หลังจากครู่นึงก็พูดกับเซียว เขียว นายสั่งให้คนพวกนั้นปล่อยเธอ ก่อน อย่างน้อยให้เธอได้ลุกขึ้นก่อน

เขียว เข้าใจความหมายของหาน จื่อ ให้รปภ.พยุงคนๆนั้น ขึ้นมา หลังจากที่เธอลุกขึ้นมาแล้วนั้น ก็ขัดขืนอยากจะวิ่งเข้ามา หาหานมู่จื่ออีกครั้ง

“เฉียวเฉียว เฉียวเฉียว! ใช่เธอหรือเปล่า? ”

หานมู่จื่อ:

“ในที่สุด เธอก็กลับมาจริงๆด้วย เฉียวเฉียว……..เพื่อนรักของ

ฉัน” ได้ยินแบบนี้แล้ว คิ้วที่ขมวดไว้ของหาน จื่อก็ยิ่งแน่นขึ้น คำนี้

ฟังแล้วมันแปลกๆยังไงไม่รู้?

ไม่คิดเลยว่าเธอจะเรียกเธอว่าเฉียวเฉียว? ยังบอกว่าเธอคือ เพื่อนรักของเธอ?

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอได้จบลงตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนแล้ว ไม่ใช่หรอ? อีกทั้ง ตอนนั้นเธอยังส่งกระต่ายน้อยตายไปยังที่พัก ของตัวเอง แม้กระทั่งยังหาคนเพื่อมาทำร้ายเธออีกด้วย

ใช่แล้ว คนๆนี้ก็คือเพิ่งเสโยวที่ไม่เจอกันมานาน

เซียวซูก็สั่งเกตเห็นท่าทางไม่ปกติของอีกฝ่าย เข้าไปใกล้หา นมจื่อแล้วพูด : “คุณนายน้อยครับ ผมว่าเธอดูสติไม่ค่อยปกติ นะครับ ระวังไว้จะดีกว่านะครับ”
หานมู่จื่อมองไปที่ฝ่ายตรงข้ามที่นั่ง สายตาของเธอดูลอยๆ ดูผิดปกติจริงๆด้วย เธอเสียสตินั้นเหรอ?

“คุณนายน้อยครับ ดีที่สุดอย่าลงจากรถเลยนะครับ สังเกต อาการของเธออีกพักนึง อีกอย่าง คนๆนี้เคยทำเรื่องผิดต่อคุณ ตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนแล้วนะครับ จู่ๆ วันนี้มาโผล่ที่บ้านเก่า ผมว่า เรื่องมันคงไม่ได้ง่ายขนาดนี้นะครับ คุณนายน้อยกลับก่อนดีมั้ย ครับ เรื่องที่นี่ปล่อยให้ผมจัดการเอง

คิดไปคิดมา หานมอก็คิดว่า ถึงเธอจะอยู่ต่อก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่พยักหน้า: “ก็ดี เรื่องที่นี่ก็ฝากนายจัดการแล้วกันนะ มี เรื่องอะไร นายค่อยโทรหาฉันก็พอ ฉันกลับไปที่บริษัทก่อน”

ต่อจากนั้น คนขับรถได้ส่งเธอไปถึงบริษัท หลังจากที่หาน จื่อ ได้กลับมาถึงที่ห้องทำงานนั่งลงแล้วนั้น ได้เทน้ำอุ่นๆ ให้ตัวเอง แก้วนึง พอนึกถึงคนที่เพิ่งเจอเมื่ออีก

เพิ่งเส่โยว……..

เธอกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน? เกิดเรื่องอะไรขึ้นในช่วง เวลานี้? เธอดูแล้วเหมือนจะเสียสติไปแล้ว แต่ทำไมเธอถึงจู่ๆ มาโผล่ที่นอกบ้านเก่า

จุดนีน่าคิด

นึกถึงเรื่องพวกนั้นที่เพิ่งเส่โยวเคยทำกับตัวเอง ในเมื่อก่อน บาดแผลที่เกิดขึ้นพวกนั้น หานคู่จื่อเริ่มรู้สึกว่าการปรากฏตัว ของเธอนั้น คงไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
พอนึกถึงตรงนี้แล้ว หาน จื่อเดินกลับไปหน้าโต๊ะทำงาน แม้แต่น้ำยังไม่ทันจะดื่มก็หยิบมือถือมาโทรหาเซียวซูในทันที

“ครับ คุณนายน้อย? ”

“เซียวซู”หานมู่จื่อพูดความในใจให้เขาฟัง “ฉันอยากให้ นายช่วยสืบว่าเพราะอะไรเพิ่งเสีโยวถึงมาปรากฏตัวที่นี่เป็นเรื่อง บังเอิญหรือว่ามีอะไรมากไปกว่านั้น?

“คุณนายน้อยวางใจเถอะครับ เรื่องนี้ ผมก็ว่ามันทะแม่งๆยัง ไงอยู่ครับ ถึงคุณนายน้อยจะไม่สั่ง เพื่อความปลอดภัยของ คุณนายน้อยแล้ว ผมก็ต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง ให้ได้ครับ”

พอวางสายไป มือของหาน จอมือถือไว้จนแน่น

ที่เธอเคยปล่อยเพิ่งเส่โยวไปครั้งนึง ทั้งหมดก็เพราะเห็นแก่ ความสัมพันธ์ที่ผ่านมา เธอไม่สามารถฆ่าคนที่เคยเป็นเพื่อน สนิทของตัวเองได้ลงคอ

แต่ว่าครั้งนี้ ถ้าหากเพิ่งเสีโยวยังคิดจะปองร้ายเธออีก นั้น เธอ…..ก็จะไม่ทนครั้งแล้วครั้งเล่าต่อไปอีก

หลังตัดสินใจเสร็จ แววตาของหาน จื่อได้เผลอความแน่วแน่ ออกมา

ประสิทธิภาพในการจัดการเรื่องของเซียวซูนั้นดีมาก ตอน บ่าย ตอนหาน จื่อพักผ่อนเสร็จนั้น ก็ได้ยินเลิงเยาเขาบอกว่าเขา ได้มาหาตัวเองแล้ว หานมู่จื่อเลยได้ไปพบเขาที่ห้องรับรองด้วยตัวเอง

เป็นยังไง? ”

“คุณนายน้อยครับ ผมไปสืบมาเรียบร้อยแล้วครับ เมิ่งเล่โยว คนนี้ไม่ใช่เพิ่งจะวันสองวันนี้มาที่บ้านเก่าตระกูลเย่ เธอไปจ้องๆ มองๆ ที่บ้านเก่าตระกูลเย่ระยะนึงได้แล้วครับ เธอไปนั่งรอตรง นั้นทุกวัน ทำอยู่แบบนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือนได้ครับ

เวลาหนึ่งเดือนงั้นหรอ?

ตอนนั้น เธอหน้าจะยังอยู่ต่างประเทศอยู่เลย พอนึกถึงนี่แล้ว หานมู่จื่อขมวดคิ้ว: “เธอไปทำอะไรที่หน้า ประตูของบ้านเก่าตระกูลเย?

“จุดประสงค์ที่แท้จริง พวกเรายังไม่สามารถรู้ได้ แต่เธอเรียก ชื่อคุณนายน้อยตลอดเลยนะครับ ตามที่สอบถามคนที่เดินผ่าน ไปมา เธอเรียกชื่ออยู่คนเดิมซ้ำๆทุกวัน แถมยังพูดขอโทษอะไร ประมาณนี้”

หานมู่จื่อ

เธอขมวดคิ้วทำไมเธอถึงยังรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกๆอยู่ น๊า? ”

เพิ่งเสีโยวไปหาเธอ แถมยังเรียกชื่อของเธอและยังพูดขอโทษ เธอ?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ