บทที่ 126 ฉันต้องการให้เธอช่วย
ดังนั้น ภาพเหตุการณ์ข้างหน้าเป็นเหมือน พ่อครัวฝึกหัดที่เพิ่งจบการฝึกฝนมาใหม่ๆ ที่นำ อาหารที่ตัวเองทำเสร็จแล้วมาเสิร์ฟต่อหน้าลูกค้า เห็นลูกค้ากินอย่างเอร็ดอร่อย ถึงได้ปรากฏรอย ยิ้มกว้างขึ้นมา
ภาพเหตุการณ์ฉากนี้ ทำไม ซูจิ๋ว ดูยังไงก็ ยังรู้สึกว่าแปลกประหลาด
ตกลงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
” ขอโทษที่ผมมาช้า เสียงเย็นชาของ ผู้ชายดังขึ้นมาขัดจังหวะ
ซูจิ๋ว กับเส้นเฉียวชะงักไป และหันไปมอง ทางเสียงที่เพิ่งดังขึ้นมา เย่โม่เซินที่มีบุคลิกองอาจ และสวมใส่ชุด
สูทสีดำที่ถูกรีดตรง กำลังนั่งอยู่บนรถเข็น โดยมี
เซียวซูที่เป็นคนเข็นออกมาตรงหน้าผู้คน
เห็นเยโม่เซิน เสิ่นเฉียวก็เบิกตากว้างอย่าง คาดไม่ถึง ทำไมเขาถึงโผล่มาที่นี่ได้ละ?
เวลานี้ ไม่ใช่ว่าเขาควรจะอยู่ที่บริษัทหรอก หรอ? อีกอย่าง ภารกิจนี้เขาก็มอบหมายให้เรามาทำแล้วนี่นา
หรือเราทำผิดตรงไหนอีก? ”
พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น เสิ่น เฉียวก็รีบลุกขึ้นยืนและเดินไปหาเขาทันที ท่าทาง ที่เหมือนเมียน้อยนั้น ทำให้หานชิงที่นั่งนิ่งอยู่ฝั่ง ตรงข้ามเงยหน้าขึ้นมามองอย่างอดไม่ได้ ดวงตา เย็นชามองไปที่เสิ่นเฉียว
หลังจากนั้น ก็มองเลยไปทางด้านหลังของ เสิ่นเฉียว หานชิงก็ได้สบเข้ากับดวงตามืดครื้ม ของเย่โม่เซิน
เย่โม่เซิน..
พอนึกถึงผลสำรวจครั้งนี้ ดวงตามืดครื้ม ของหานชิงก็ปรากฏความคิดขึ้นทันที
ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นได้ ดวงตาของหานชิงถึง ได้เพิ่มความพิจารณาขึ้นมา
ซูจิ๋ว ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว: ประธานเย่ ถ้ารู้ ว่าคุณมาด้วย ฉันคงจะ……”
สีหน้าของเย่โม่เซินเย็นชา: ไม่ต้อง เกรงใจขนาดนั้นหรอก ผมแค่มาดูว่าผู้ช่วยของ ผมเจรจาเรื่องงานไปถึงไหนแล้ว ”
น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่งมาก ฟังไม่ออกถึง อารมณ์อื่น
ซูจิ๋ว มองเสิ่นเฉียวอย่างเก้อเขิน เสิ่นเฉียว เดินไปด้านหน้าเย่โม่เซิน และพูดขึ้นเสียงเบา: ” นายมาได้ยังไง? ”
สีหน้าประหลาดใจที่อยู่บนใบหน้านั้น เหมือนเด็กน้อยเลยก็ว่าได้ เย่โม่เซินหรี่ตาคมลง เล็กน้อย ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ก็ มีมุมน่ารักเหมือนกันละ?
แต่ตอนนี้ ท่าทางและสายตาต่างๆของเธอ ทำให้เย่โม่เซินรู้สึกถูกตาต้องใจเป็นอย่างมาก
และยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกถูกชะตามากด้วยเช่น เดียวกัน
เวร!
หรือเป็นเพราะความสัมพันธ์บนเตียง? ไม่ ควรนี่นา!
คิดไปคิดมา เย่โม่เซินก็โมโหอย่างน่า แปลกใจ และใช้น้ำเสียงที่สามารถได้ยินแค่สอง คนพูดตอบเธอ: “ มาดูว่าลับหลังผม คุณได้ยั่ว ผู้ชายคนอื่นหรือเปล่าไง”
เสิ่นเฉียว
ผ่านไปชั่วขณะ สีหน้าของเธอก็แข็งที่อไป ทันที
และใบหน้าหล่อของเย่โม่เซินเหมือนจะยิ้ม แต่ก็ไม่ยิ้ม เขาเข็นรถเข็นไปที่หน้าโต๊ะอาหาร: ” ถ้าไม่ถือสา ขอร่วมโต๊ะด้วยได้หรือเปล่า? ”
หานชิงวางซ้อมกับมีดที่อยู่ในมือลง ใบหน้าเคร่งขรึม
” ประธานเย่ เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้เจอ
คุณ”
เย่โม่เซินยกยิ้มมุมปาก: นานๆจะได้เจอ”
และเสิ่นเฉียวที่ยืนอยู่ตรงนั้นยังคงรักษา ท่วงท่าเดิม ได้ยินพวกเขากำลังพูดคุยกันถึงจะ ตอบสนองกลับมา และหันหัวไปมองพวกเขาเล็ก น้อย
เธอเดินไปนั่งลงที่ตำแหน่งเดิม ทุกคนนั่ง ลงอย่างเก้อเขิน สักพักเสิ่นเฉียวถึงจะตอบสนอง กลับมา บนโต๊ะมีเพียงอาหารที่อยู่ตรงหน้าหาน ชิง แต่เธอดันลืมอาหารของเธอกับ ซูจิ๋ว ไปสนิท
ขอโทษนะคะ ฉันขอไปเรียกพนักงานมา สั่งอาหารสักครู่!”
หลังจากที่พนักงานมาแล้ว และเสิ่นเฉียวถามความคิดเห็นของทุกคนแล้ว ถึงค่อยโล่งใจ ขึ้น
แต่เยโม่เซินกลับพูดเสนอขึ้นมาในเวลานี้ : ” บรรยากาศดีขนาดนี้ ประธานหานไม่ดื่มสักหน่อย หรอครับ? ”
ซูจิ๋ว กำลังจะบอกว่าท่านประธานของพวก เธอไม่ดื่มเหล้า แต่ไม่คิดว่าหานชิงจะตอบรับเสีย ก่อน: ” ได้สิ”
เพราะฉะนั้น ก่อนที่อาหารจะมาเสิร์ฟ ก็ได้ เสิร์ฟเหล้าสองขวดก่อน
ตอนที่เสิ่นเฉียวเห็นเหล้าขวดนั้น สีหน้า ของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอถือโอกาสตอนที่ พวกเขาดื่มเหล้าไปที่เคาน์เตอร์ และแอบถาม ราคาเหล้าขวดนั้น หลังจากที่รู้ราคาเหล้าแล้ว ใจ ของเสิ่นเฉียวก็อยู่ไม่นิ่งอีกเลย
ที่นี่เป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงของเมือง เป่ย และล้วนเป็นพ่อครัวที่มีชื่อเสียงทั้งสิ้น แค่ ราคาอาหารขึ้นชื่อก็แพงมากพอแล้ว ไม่ต้องไป พูดถึงพวกเครื่องดื่มจำพวกไวน์เลย
ปกติแล้ว พนักงานทั่วไปจะไม่มาทาน อาหารที่ร้านอาหารประเภทนี้ สถานที่มีระดับจะจัดให้กับคนที่มาเจรจาเรื่องงาน หรือการชักจูง ใจมาเป็นพวกทางการค้าเสียมากกว่า แต่เพราะ อาหารของร้านนี้ล้วนมาจากฝีมือของพ่อครัวชื่อ ดัง ดังนั้น คนที่มาทานอาหารที่นี่ก็มีมากพอ สมควร
และคนส่วนมากก็สามารถจ่ายไหว
แต่เห็นได้ชัดว่าเสิ่นเฉียวจ่ายไม่ไหว ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนที่อยู่ฝ่ายการเงิน จะทำเรื่องเงินทุนให้เธอจำนวนหนึ่งแล้ว แต่ถ้าให้ จ่ายค่าอาหารมื้อนี้เงินก็อาจจะไม่พอ
เสิ่นเฉียวหันไปมองพวกเขาเล็กน้อย แอบ ถือโทรศัพท์และเดินไปทางห้องน้ำอย่างเงียบๆ
ห้องน้ำหญิงไม่มีคนอื่น เฉินเฉียวจึงหยิบ โทรศัพท์และกดโทรหาหานเสี่ยวหน้าห้องน้ำสะ เลย
ตอนที่หานเส่โยวกดรับโทรศัพท์เธอ ก็รู้สึก แปลกใจอยู่เล็กน้อย: เวลานี้ทำไมไม่ทำงาน แต่ กลับโทรหาฉันละ หรือว่าจะชวนฉันร่วมรับ ประทานอาหารกลางวันด้วยกัน? ”
เสิ่นเฉียวไม่มีเวลาหยอกล้อกับเธอ สำหรับ เธอแล้ว ตอนนี้เป็นสถานการณ์คับขัน
เสโยว ฉันต้องการให้เธอช่วย ให้ฉันยืม เงินหน่อยนะ!”
หานเส่โยว: “.เกิดอะไรขึ้น? ”
เสิ่นเฉียว: “ เรื่องมันยาว แต่ตอนนี้ฉัน ต้องการเงิน”
” ได้ แล้วเธอต้องการเท่าไหร่? ฉันจะโอน ไปให้เธอตอนนี้เลยหานเส่โยวตอบรับเธอ อย่างตรงไปตรงมา
เพราะทั้งสองคนรู้จักกันนานแล้ว ตั้งแต่ หานเส่โยวเข้าไปในตระกูลหาน ก็คิดอยากจะชด เชยเงินเฉียวมาตลอด เธอบอกกับเสิ้นเฉียวอยู่ เสมอว่าถ้ามีเรื่องอะไรเธอจะช่วยเส้นเฉียว แต่ เสิ่นเฉียวไม่เคยพูดขอยืมเงินเธอเลยสักครั้ง และ ไม่เคยขอให้เธอช่วย
แม้แต่ตามหาชายแปลกหน้าคนนั้น ก็เป็น หานเส่โยวเองที่พูดเสนอว่าจะช่วยเธอตามหา
เพราะฉะนั้น ครั้งนี้เสิ่นเฉียวบอกว่าจะยืม เงินเธอ หานเส่โยวดีใจมากจริงๆ เพราะอย่าง น้อยเธอก็บอกกับหานเส่โยวเอง จึงทำให้หานเส่ โยวหาโอกาสที่จะชดเชยเธอได้แล้ว ใจของหาน เสโยวจึงไม่ได้รู้สึกไม่ดีอีกต่อไป
ดังนั้น เธอจึงโอนเงินไปให้เสิ่นเฉียวอย่าง รวดเร็ว ตอนที่เสิ่นเฉียวได้รับข้อความ ก็พูด ขอบคุณเธอ: ” ขอบคุณเธอมากนะ”
หานเสี่ยวจึงพูดถามขึ้น: เธอยังไม่บอก ฉันเลยนะว่าต้องการเงินไปทำอะไร? ต่อให้เรื่อง มันยาว แต่อย่างน้อยก็บอกกันสักนิดสิ”
พูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นเฉียวจึงหัวเราะออกมา: ” เรื่องมันยาวจริงๆ ครั้งก่อน ที่ฉันเคยบอกเธอว่าจะ เลี้ยงอาหารพี่ชายของเธอไง? ”
ได้ฟังดังนั้น เหมือนมีอะไรมากระทบในใจ ของหานเสี่ยว เธอจึงพยักหน้าช้าๆ: ” ใช่ ใช่แล้ว ทำไมหรอ? ”
” บริษัทตระกูลเย่จะร่วมมือกับบริษัทตระกูล หาน เพราะฉะนั้น วันนี้ฉันโชคดีมากที่สามารถ เชิญพี่ชายของเธอให้มาทานอาหารได้น่ะ”
“เธอ เธอบอกว่าอะไรนะ?? ”
เสิ่นเฉียวเพิ่งพูดเสร็จ หานเสโยวก็ตกใจจน หน้าซีด เสิ่นเฉียวได้ยินเธอที่อยู่ในสายเหมือน พลั้งมือปัดของตก เธอจึงถามขึ้นอย่างแปลกใจ: เป็นอะไรไป? ”
เธอกับพี่ของฉัน..เจอกันแล้ว? ” น้ำเสียงของหานเส่โยวดูกระวนกระวายมาก เสิน เฉียวจึงรู้สึกประหลาดใจ และขมวดคิ้ว
คิดอะไรออก เสิ่นเฉียวจึงรีบพูดอธิบาย ทันที: เธอวางใจได้ ฉันไม่ได้รบกวนงานของพี่ ชายเธอ ที่พวกเรามีโอกาสพบกันก็เพราะมา เจรจาเรื่องงาน”
” ตอนนี้พวกเธออยู่ที่ไหน? ” หานเส่โยว ถามขึ้นอย่างกะทันหัน
” ว่าไงนะ? ”
บอกฉันมาสิ ไม่ใช่ว่าพวกเธอกำลังทาน อาหารกันอยู่หรอ ร้านไหนละ? ” หานเส่โยวไม่ได้ สังเกตเลยว่าเสียงของตัวเองกำลังสั่น
เสิ่นเฉียว: ..ร้านอาหารชื่อดังในเมือง เป่ย..”
ประโยคหลังยังพูดไม่จบ หานเส่โยวก็กด ตัดสายไปเลย: เธอรอฉันก่อน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ !
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
