บทที่94 จูบฉันสิ แล้วฉันจะคืนให้

นี่ทำให้เย่โม่เซินอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

เค้าอยากปั่นหัวเส็่นเฉียว เพราะเห็นว่าเธออยู่กับ ผู้ชายอื่น

ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เขาโคตรหงุดหงิด เพราะ อย่างนั้น เวลาเจอหน้าเธอ ก็มักจะใช้คำพูดแนวนี้เพื่อ เรียกร้องความสนใจจากเธอ ด้วยการทำให้เธอเสียใจ

แต่ตอนนี้อยู่ๆเธอก็กลายเป็นคนว่านอนสอนง่าย ทำตามคำสั่งราวกับเป็นหุ่นเชิด นี่ไม่ได้ทำให้ความ หงุดหงิดในใจของเย่โม่เซินลดลง แถมยังทำให้ หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมอีก

เขาจะให้เธอเรียกตัวเองว่าอะไรดี?

เยโม่เชินยิ้ม “ปกติเธอก็เอาแต่เรียกชื่อฉันอย่าง เดียวอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ตอนนี้มาทำเป็นคนหัวอ่อนเพื่อ อะไร?”

เส้นเฉียวหลุบตาลง “คราวหลังดิฉันจะระวังค่ะ”

“มานี่!” เย่โม่เซินกำลังจะเป็นบ้าเพราะเธอ

เสิ่นเฉียวไม่ขยับ แต่ในที่สุดก็ก้าวเท้าไปหาเขา

“ถามว่าฉันจะสั่งอะไรใช่ไหม? เข็นฉันกลับ!”

“ค่ะ” เสื่นเฉียวเดินไปอยู่ด้านหลังของเขา แล้ว เข็นรถเข็นไปด้านหน้า
เยโม่เซินโกรธจนหน้าเขียว ราวกับว่ามีคนเป็นหนี้ เขาอยู่ทั้งโลก บรรยากาศของคนทั้งคู่ คนนึงโมโห อึดอัด อีกคนโศกเศร้าโดดเดี่ยว เมื่อเดินผ่านโถง รับแขก บรรยากาศเหล่านั้นเลยทำให้คนที่อยู่บริเวณ เดียวกันสั่นกลัว

เมื่อรู้ว่าคนทั้งคู่อารมณ์ไม่ดี พวกคนรับใช้ก็รีบ หลบออกไปจากบริเวณ

เสิ่นเฉียวเข็นเย่โม่เซินมาถึงห้องโดยสวัสดิภาพ “ถึงแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปเก็บของ”

พูดจบ เธอก็เดินไปฝั่งตู้เสื้อผ้าของเธอ ปรากฏว่า ภายในตู้เต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่เขาซื้อมาใส่ไว้ให้ สีหน้า ของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ใช้หลังมือผลักประตูปิดกลับ ไปดังเดิม

แต่ยังไม่ทันจะปิด มือของเธอก็โดนเขาดึงไว้

เสิ่นเฉียวหันกลับไป พบว่าเขาเข้ามาแล้ว

เขาขวางไม่ให้เธอปิดประตูตู้เสื้อผ้า มองเธอด้วย สายตาเย็นชา

“เธอรังเกียจเสื้อผ้าที่ฉันซื้อให้มากงั้นสิ? แค่ใส่ก็ ไม่ยอมใส่”

เสิ่นเฉียวก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พูดเสียงต่ำ “คุณชายเย่กำลังเล่นมุขหรอคะ? พวกเราก็แค่คนที่มี พันธสัญญาต่อกัน ของพวกนี้ดิฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”

พูดจบ เส้นเฉียวก็หมุนตัวจากไป ตอนที่เธอกำลังเดินผ่านเย่โม่เซิน เขาก็กำข้อมือเธอเอาไว้

“ถ้าฉันสั่งให้เธอใส่ล่ะ?”

คิ้วเรียวของเสิ่นเฉียวขมวดปม กัมมองข้อมือตัว เองที่โดนเขาจับไว้

วินาทีถัดไป เธอก็พยักหน้า “ได้ค่ะ”

พอเย่โม่เซินปล่อยมือ เธอก็เดินไปหยิบมาชุดนึง แล้วเข้าห้องน้ำไป

เยโม่เซินใช้มือข้างหนึ่งทุบประตูตู้

ให้ตายเถอะ!

เขาอยากให้เธอสวมเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ วันนี้เธอ สวมมันแล้ว เขาก็ยังไม่พอใจอยู่ดี!!!!

หลังจากที่เส่นเฉียวเข้าห้องน้ำไปครูหนึ่งก็มี เสียงอาบน้ำดังขึ้น ในขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์ของ

เธอก็ดังขึ้นเช่นเดียวกัน แต่ว่าเสียงอาบน้ำดังกว่าเธอ จริงไม่ได้ยิน เย่โม่เซินถึงจะได้ยินแต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

แต่โทรศัพท์ของเส้นเฉียวก็ไม่หยุดดังเสียที เย่ โม่เซ็นยิ้มเซ็ง สุดท้ายเขาก็เลยต้องยอมไถรถเข็นไปดู

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นว่าเป็นเบอร์แปลกที่ ไม่ได้บันทึกไว้ในโทรศัพท์ เลยตัดสินใจรับโทรศัพท์

เยโม่เซินไม่ทันจะได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็โพล่งขึ้น มาเสียก่อน “เฉียวเฉียว ในที่สุดเธอก็ยอมรับโทรศัพท์ ฉันแล้ว”
เฉียวเฉียว? เย่โม่เซินหรี่ตามองอย่าเอาเรื่อง เรียกซะสนิทสนมเชียว!

แต่ว่าฝ่ายนั้นไม่ได้รู้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลาน อยู่แม้แต่น้อย ทั้งยังจะพูดต่ออย่างอ่อนโยนว่า “เฉียว เฉียว เธอให้อภัยฉันแล้วใช่ไหม? ตอนกลางวันฉันไม่ได้ ตั้งใจจริงๆนะ คำพูดพวกนั้นมันคือคำพูดไร้ความคิด เธอ อย่าโกรธฉันเลยนะ

“เฉียวเฉียว ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงวันเก่าๆของเรา เธอ….ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหม…?”

“เฉียวเฉียว ทำไมถึงเงียบล่ะ?”

เยโม่เซินยิ้มเย็น ที่แท้ก็สามีเก่าของเธอที่โทรมา เล่าความทรงจำเมื่อววันวานให้ฟังนี่เอง เยโม่เซินเอา โทรศัพท์ออกจากหูแล้วดูเบอร์โทรศัพท์บนหน้าจออีก ครั้ง ค่อยยกหูขึ้นพูดใหม่ “อยากได้โอกาสในการลอง ตายสักครั้งไหมล่ะ?”

อีกฝ่ายเงียบ วินาทีถัดมาสายก็โดนตัด

ชัดเจนว่าอีกฝ่าย โดนเขาขู่ จนตกใจตัดสายทิ้ง

อยากคืนดีแต่กลัวจนหัวหด

เหอะ! ไอ้ผู้ชายแบบนี้ มีอะไรถึงทำให้ยัยผู้หญิง

โง่คนนั้นยอมตกลงปลงใจด้วย?

หย่าจนแต่งงานใหม่แล้ว ยังจะเก็บเด็กเอาไว้อีก

ไม่มีสมองหรือไง?

เด็ก..
นึกขึ้นได้ว่าในท้องของเธอยังมีลูกของไอ้สามี

เก่าอยู่ แววตาของเย่โม่เซินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ที่เธอ พยายามปกป้องเด็กคนนั้น คงเป็นเพราะเธอยังมีใจให้ สามีเก่าอยู่แน่ๆ

ถ้าสามีเก่าเธอมาขอคืนดี ก็ไม่แน่ว่าเธออาจจะ ยอม??

เมื่อคิดว่าเธออาจจะยอมกลับไปอยู่กับไอ้ผู้ชาย เลวคนนั้นเย่โม่เซินก็สัมผัสได้ว่าตัวเขาเหมือนกำลังจะ ระเบิดอย่างไรอย่างนั้น

เขารีบโทรศัพท์หาเซียวซู่

“183XXXXXXX ไปหามาว่าที่อยู่ของคนที่ใช้ เบอร์โทรศัพท์เบอร์นี้อยู่ที่ไหน นี่คือเบอร์สามีเก่าของ เสิ่นเฉียว เอาประวัติทั้งหมดของเขามาให้ฉัน”

เซียวซูเพิ่งจะจากเย่โม่เซินมาเมื่อกี้ พอตอนนี้ เขาก็โทรศัพท์มาหาตัวเองอีก แถมยังขอประวัติสามีเก่า ของเส่นเฉียวอีก นี่ค่อนข้างทำให้เขาประหลาดใจ “คุณ ชายเย่ หาประวัติสามีเก่าของผู้ช่วยเสิ่นไปทำไมครับ? ผู้ชายคนนั้นไม่มีประโยชน์อะไรกับเราเสียหน่อย?”

“สั่งให้หาก็หาเถอะจะพูดมากทำไม?”

เย่โม่เซินวางสายกับเซียวซู ถึงเซียวซูจะมีคำถาม มากมาย แต่ก็ทำได้แค่กลืนกลับลงไปในท้องตามเดิม

เสิ่นเฉียวอาบน้ำค่อนข้างเร็ว แต่ตอนที่ออกมา ข้างนอกก็กลับมาเงียบสงบตามเดิมแล้ว แต่เย่โม่เซินก ลับอยู่ข้างๆเตียงนอนของเธอ เธอแปลกใจเลยเดินเข้าไปดู

สายตาของเย่โม่เซินมองมาที่เธอ

เธอกำลังสวมชุดที่ทำมาจากผ้าไหมสีชมพูอ่อน แขนปาดไหล่ เผยให้เห็นถึงกระดูกไหปลาร้าที่สวยงาม ของเธอ ผิวหลังจากอาบน้ำของเธอนั่นขาวผ่อง ใจเขา เต้นตึกตัก แค่แวบเดียว แววตาของเย่โม่เซินก็เปลี่ยน เป็นลุ่มลึก

ในที่สุดก็ได้เห็นเธอสวมเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ เยโม่ เซินไม่รู้ว่าควรใช้คำพูดไหนมาอธิบายความรู้สึกของเขา ตอนนี้

“คุณมาทำอะไรตรงนี้?” เสิ่นเฉียวเดินไป พบว่า โทรศัพท์ที่เคยวงไว้บนที่นอนมันหายไป

มองอีกครั้ง ก็พบว่าโทรศัพท์เธอถูกเยโม่เซินถือ ไว้ในมือ

“คุณเอาโทรศัพท์ฉันไปทำอะไรคะ? คืนฉันมา เถอะค่ะ” เสิ่นเฉียวตกใจแทบสิ้นสติ ขยับไปข้างหน้าอีก สองก้าวเพื่อแย่งโทรศัพท์คืน เธอขยับตัวรวดเร็วจนมอง ไม่ทัน

เส้นเฉียวดูร้อนรนขนาดนี้ ทำให้เย่โม่เซินหรี่ตาม องเธออย่างไม่ไว้ใจ เขาอาศัยจังหวะ เอาโทรศัพท์ของ เธอซุกเอาไว้ในเสื้อ

“ทำไมเธอดูร้อนรนจัง ในโทรศัพท์มีความลับที่ ฉันห้ามรู้งั้นหรอ?”
ฟังจบ เสิ่นเฉียวตัวแข็งที่ ตระหนักถึงบางอย่าง เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น “คุณชายเย่ คุณคงไม่คิดจะยึด โทรศัพท์ของฉันด้วยหรอก ใช่ไหมคะ?”

ในนั้นมีแชทที่เธอคุยกับหานเส่โยวอยู่ ถ้าเกิดเขา ได้คุยกับเส่โยวแล้วละก็ เรื่องลูกของเธอก็ไม่ใช่ว่าโดน เปิดเผยแล้วหรอ? คิดถึงตรงนี้ หน้าของเสิ่นเฉียวก็ซีด ขึ้นมาทันที

“ยึดแล้วทำไม?” เย่โม่เซินแววตาเย็นชา “ต่อนนี้ เธอมีป้ายชื่อเยโม่เซินแปะอยู่ เพราะฉะนั้น เธอก็คือผู้ หญิงของเย่โม่เซิน ของๆเธอก็คือของๆฉัน ฉันอยากจะ ยึดโทรศัพท์ของเธอเอาไว้ แล้วจะทำไม?”

“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ คืนโทรศัพท์ฉันมาเดี๋ยวนี้”

“คืนเธอ?” เย่โม่เซินยิ้มมุมปาก “ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่

ได้”

“แลกกับอะไร?” เส้นเฉียวมองหน้าเขา ก็รู้ได้ ทันทีว่าจะต้องมีข้อแลกเปลี่ยน “แค่คุณคืนโทรศัพท์ฉัน มา ไม่ว่าอะไรฉันก็ทำได้ทั้งนั้น”

เธอไม่สามารถยอมให้มีบุคคลที่สามรู้ว่าเธอท้อง กับผู้ชายแปลกหน้าแน่ๆ

“ยอมทุกอย่างใช่ไหม? ดี ถ้าเธอยอมจูบฉัน ฉัน จะคืนโทรศัพท์ให้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ