บทที่1470เธอคือผู้บริสุทธิ์

“สรุปก็คือ ตอนนี้คุณสามารถคิดปลงได้ ดีจริงๆค่ะ

เสี่ยวเหยียนกลัวเธอคิดไม่ตก จากนั้นไปทำเรื่องชั่วจริงๆ ถึง เวลาไม่เพียงแต่ทำร้ายคนอื่นแถมยังทำร้ายตัวเองด้วย

“คุณไม่โทษฉันจริงๆเหรอคะ? ก่อนหน้านี้ ฉันพูดคำพูดที่ให้ ทำให้รั่วกับคุณเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ทำให้คุณจากไปโดยไม่ คำนึงอะไร เกือบเลิกกับหานซิง ต่อมาฉันยังแกล้งยึดครอง ตำแหน่งที่เบาะนั่งข้างคนขับของคุณอีก

“คุณว่าเรื่องพวกนี้เหรอคะ?”เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างไม่แคร์ที่ จริงฉันรู้สึกฉันน่าจะไม่โทษคุณมั้งคะ โกรธนะแน่นอนอยู่แล้ว แน่นอนว่ารู้สึกไม่อยากไปมาหาสู่กับคุณอยู่แล้ว แต่หลังจากนั้น คิดๆแล้วถ้าไม่ใช่คุณ ฉันก็ไม่รู้หลังจากฉันไปอย่างไม่คำนึงอะไร หานซึ่งจะตามฉันมาตลอด ฉันถือว่าได้รู้ความสำคัญที่ฉันมีต่อ เขาผ่านเรื่องนี้ อย่างน้อยได้พิสูจน์ว่าความรักครั้งนี้ไม่ใช่มีแค่ฉัน ที่พยายามอยู่คนเดียว เขาก็เดินเข้าใกล้ฉันอยู่ ส่วนเรื่องเบาะนั่ง ข้างคนขับ ตอนนั้นฉันก็ได้ตอกกลับคุณแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

ที่จริงสวีเย็นหวั่นมาในวันนี้ เตรียมใจแล้วว่าจะมาขอโทษ ใน ขณะเดียวกันก็เตรียมใจแล้วว่าเสี่ยวเหยียนจะโทษตัวเอง แต่คิด ไม่ถึงแม้แต่คำพูดแรงๆเธอก็ไม่พูดสักคำ นี่ทำให้ความละอายใจ ของเธอได้เพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน เธอกัดริมฝีปากล่าง ก้มหน้าไว้ และน้ำตาคลอเบ้า
“ฉันรู้ค่ะ คนที่ตัวเองชอบไม่ชอบตัวเองมันทรมานมากแค่ไหน แต่ถ้าคุณมาขอโทษฉันล่ะก็ ฉันก็รู้สึกไม่จำเป็นแล้วค่ะ คุณไม่ได้ เป็นคนทํา งั้นคุณก็ไม่จำเป็นต้องมาขอโทษฉัน ฉันเจอหน้าคุณ แค่อยากคุยกับคุณให้รู้เรื่องเฉยๆ ชีวิตวันข้างหน้ายังอีกยาวไกล คุณใช้ชีวิตดีๆเถอะค่ะ”

เธอที่เป็นคุณหนูของตระกูลสวี ชีวิตจะพังทลายเพราะเรื่องๆ นึงและคนเซี้ยๆคนนึงไม่ได้

จู่ๆสวี่เย็นหวั่นเงยหน้าขึ้น แล้วมองเธอด้วยดวงตาแดงก่ำ

“ทำไมคุณไม่โทษฉัน? ทำไมไม่ด่าฉัน? ทำไมต้องพูดคำพูด เหล่านี้กับฉันด้วย? คุณรู้มั้ยว่าฉันทรมานใจมากแค่ไหน? ทั้งๆที่ ฉันถึงเป็นคุณหนูของตระกูลสวี่ แต่ฉันอยู่ตรงหน้าคุณกลับอาย จนจะแทรกแผ่นดินหนีไม่ทัน คุณแสดงสีหน้าโกรธหน่อยไม่ได้ หรือไง?”

เสี่ยวเหยียนคิ้วกระตุก พูดไม่ออกสักคำ นาทีนี้สวี่เย็นหวั่นได้ ร้องไห้ต่อหน้าเธอแล้ว

“ขอโทษ ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันไม่ควรกลับประเทศ ฉันไม่ควร ฝันเฟื่อง ยิ่งไม่ควรแส่หาเรื่องผู้ชายอย่างเห้อเหลียนนิ่ง โชคดีที่ คุณไม่เป็นไร ถ้าครั้งนี้คุณเกิดเรื่องล่ะก็ ฉันลงนรกขุมสิบแปดก็ ชดเชยความผิดของฉันไม่ได้ ตระกูลสถูกฉันขายขี้หน้าไปหมด แล้ว ขอโทษค่ะ”

เธอพูดขอโทษตลอด และร้องไห้กระหืดกระหอบไปด้วย ดูแล้ว ย่ำแย่จริงๆ
เสี่ยวเหยียนคิดไม่ถึงจู่ๆเธอบอกร้องไห้ก็ร้องไห้ ดังนั้นเลยไม่รู้ จะทำยังไงดีในชั่วขณะ ได้แต่มองดูเธออย่างเงียบๆ

คนรับใช้สองคนที่อยู่ข้างๆเห็นภาพนี้ก็ค่อนข้างตื่นเต้น เพราะ เมื่อคำพูดของสวีเย็นหวั่นอารมณ์วามขึ้นมากะทันหัน พวกเธอ กลัวจริงๆว่าสวี่เย็นหวั่นจะกระโจนเข้าไปหาคุณผู้หญิงของพวก เธอ ดังนั้นเลยเตรียมตัวพร้อมเพื่อสู้สุดชีวิตตั้งนานแล้ว

แต่คิดไม่ถึงสวี่เย็นหวั่นแค่ร้องไห้และขอโทษเฉยๆ จากนั้นก็ ไม่มีท่าทีอย่างอื่นแล้ว

ก็ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ กระดาษทิชชูหลายแผ่นได้ยื่นมาที่ ตรงหน้าของสวี่เย็นหวั่น

ระหว่างที่สวีเย็นหวั่นแววตาพร่ามัว เห็นเสี่ยวเหยียนยื่นทิชชู

มาให้เธอ

“อย่าร้องเลยค่ะ”

สวี่เย็นหวั่นไม่ได้รับทิชชู่ของเธอ น้ำตาไหลลงมาเหมือนเม็ด ไข่มุกที่สายขาดคุณยอมให้อภัยฉันมั้ยคะ?”

อะไรนะ? เสี่ยวเหยียนนึกว่าตัวเองหูฝาด มองเธออย่างตะลึง

“ฉันมาในวันนี้ ก็คือมาขอโทษคุณ ขอร้องให้คุณยกโทษให้ ฉันค่ะ”

เสี่ยวเหยียนฟังถึงตรงนี้ถึงโล่งใจที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง คุณเช็ด นํ้าตาก่อนค่ะ”
สุดท้าย สวีเย็นหวั่นก็ได้รับทิชชู่มา หันหน้าไปเช็ดน้ำตาบน ใบให้แห้ง จัดการเสร็จหันหน้ากลับมา

“ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ฉันเสียมารยาทเกินไป

ทีสวีเย็นหวั่นถึงปรับอารมณ์ตัวเอง และฟื้นฟูกลับมาได้

“ไม่เป็นไรค่ะ

“คุณ คุณยอมให้อภัยฉันคะผ่านมาทำไม่ถูกจริงๆ ต่อไปฉันไม่ทำแบบ

“ให้อภัยไม่อภัยอะไรคะ จริงนั้นฉันตอกกลับไปลืมแล้วค่ะ ไม่ถือโทษเกี่ยวข้องกับให้อภัยค่ะ”

ฟังถึงเข้าใจแล้ว ที่ตัวเองต้องกังวลว่า

คิดถึงตรงแววตาสวีเย็นหวั่นมองใบหน้าเธอเผยความ ซาบซึ้งออกมา

ถึงว่าเขาถึงชอบ”

เหยียนเสียง เบา “จริง ตอนนั้นฉันก็พยายามมามากเหมือนกันค่ะ ระหว่าง

ไม่ว่าจะยังไง ขออวยพรพวกคุณนะคะ”
“แต่ว่างานแต่งของพวกคุณพังไปแล้ว ฉันก็มีส่วนเหมือนกัน พวกคุณเตรียมจะจัดงานแต่งงานอีกครั้งมั้ยคะ?”

เสี่ยวเหยียนสายหัว “ฉันไม่คิดจะจัดแล้วค่ะ งานแต่งเป็นแค่ พิธีอย่างนึง สำหรับฉันแล้วไม่มีความจำเป็นขนาดนั้นค่ะ ที่สำคัญ คืออยู่กับเขาค่ะ”

ถึงแม้สวี่เย็นหวั่นตัดสินใจจะปล่อยวางแล้ว แต่นาทีนี้ได้ยิน เธอพูดแบบนี้ก็เสียใจมาก เธอสะกดอารมณ์ไว้อย่างเร็ว และเผย รอยยิ้มออกมา

“คุณพูดถูกค่ะ ที่สำคัญคือพวกคุณอยู่ด้วยกัน พิธีไม่ได้สำคัญ ขนาดนั้นจริงๆ”

หลังจากสวีเย็นหวั่นกล่าวขอโทษได้ไม่นานก็ได้จากไป หลัง จากเธอไปเสี่ยวเหยียนถึงพบว่าของที่เธอเอามาไม่ได้คืนให้เธอ เลย ก็เลยให้คนรับใช้รีบตามไปคืน

ใครจะไปรู้ว่าคนรับใช้ออกไปสักพักก็กลับมาแล้ว จากนั้นได้ บอกเสี่ยวเหยียนว่า “คุณผู้หญิงคะ คุณสที่ไม่เห็นแล้วค่ะ ของวันนี้ จะจัดการยังไงคะ?

ไปเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

เสี่ยวเหยียนได้แต่พูดอย่างจนปัญญา”งั้นก็วางไว้ก่อนเถอะ เดี่ยวรอมีโอกาสค่อยคืนให้เธอ

คนรับใช้ได้แต่เอาของวางไว้ที่ข้างๆ ตอนที่วางลงจู่ๆมีบัตร เครดิตตกลงมาใบนึง เธออึ้งไปครู่นึงและรีบพูด “คุณผู้หญิงคะนี้มีบัตรเครดิตใบค่ะ?

บัตรเครดิต?

ได้ยินอันเสี่ยวเหยียนรู้สึกแปลกใจมาก ถ้าว่าวันเป็น หวั่นคือมาขอโทษ งั้นเธอซื้อของขวัญมาขอโทษสามารถเข้าใจ ได้ บัตรเครดิต

มาขอโทษก็ต้องบัตรเครดิตมาด้วยเหรอ?

เสี่ยวเหยียน

“คุณผู้หญิงคะ ในยังกระดาษโน๊ตอยู่นึงค่ะ

บัตรใบคือบัตรนี้ตามกำหนดทุกเดือน ขอโทษค่ะ ติดค้างพวกคุณมาก เกินไป จึงต้องวิธีมาคืนแล้วค่ะ

ดูถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนอึ้งไปนาน

ฝีเท้าใจเย็นก้องหานชิงโผล่มาที่ด้านหลังเธอ

“เป็นครับ?

เสี่ยวเหยียนหันหานซึ่งมาแว๊บนึง แวววางเข้าไปในถุง

“กําไร90บริษัท โอนเข้าบริษัทเธอใช้เงินที่ไหนหมุนคะพวกเราคืนให้เธอเถอะค่ะ

ไม่นานเสียงของหานซิงก็ละมุนละม่อมลงมา คุณอยาก?
เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “ฉันรู้ว่าคุณค่านึงถึงมิตรไมตรีของ ตระกูลหานกับตระกูลสวี่ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้สมคบคิดเรื่องที่ ทำร้ายฉัน ที่จริงเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ค่ะ”

ผู้บริสุทธิ์เหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ