บทที่ 293 เขาไม่เพียงแค่เห็นใจฉัน
แต่ท่าทางของเสี่ยวเหยียนดูไม่ได้รังเกียจเธอ
เลย
“เธอ…ไม่ชอบฉันเหรอ” สุดท้ายเสิ่นเฉียวก็อดไม่ ได้ที่จะถาม
เสี่ยวเหยียนมองเธอแปลกๆ “ฉันไม่ชอบเธอ เพราะอะไร”
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่า “พระเจ้าคงไม่ใช่ เพราะฉันเข้าห้องและไม่ได้ออกมานาน ดังนั้นจึงคิดว่า ฉันเกลียดเธอดังนั้นเธอเลยต้องจากไปเงียบๆ”
เธอไม่ตอบ แต่เธอคิดอย่างนั้นจริงๆ
เสี่ยวเหยียนโกรธมากจนสำลักและพูดไม่ออก “พอแล้วล่ะ ฉันยังไม่ได้พูดเธอคิดเองเออเอง หรือว่าต่อ หน้าเย่โม่เซินเธอก็คิดเองเออเองแบบนี้”
พูดพลางเสี่ยวเหยียนก็ยื่นมือออกและดึงแขน เธอกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“ฉันกลับไปที่ห้องเพราะฉันไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ มาก่อนเลยไม่รู้จะปลอบเธอยังไง ฉันเลยกลับไปที่ห้อง เพื่อจัดการกับความคิดของฉันเอง ตอนนี้ฉันจัดการได้ แล้วฉันจึงคิดที่จะออกมาคุยกับเธอ เธอกลับ… เธอกลับ คิดแบบนี้กับฉัน มันทำร้ายกันเกินไปแล้ว”
“ขอโทษ…ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ช่างเถอะ ฉันเป็นผู้ใหญ่พอ ฉันยกโทษให้เธอ”
เสี่ยวเหยียนดึงเธอลงมานั่งบนโซฟา “เรื่องนี้ฉัน เข้าใจแล้ว ถ้าฉันได้ยินถูกต้องเยโม่เซินก็รู้เรื่องใช่ไหม”
เส้นเฉียวพยักหน้า
“งั้นก็พูดง่ายขึ้น ในเมื่อเขารู้เรื่องนี้ก็ยังแสดง ความรักที่มีต่อเธอและต่อมายังยอมให้เธอเก็บเด็กไว้ แสดงว่าเขายอมรับในเรื่องนี้ได้”
เสี่ยวเหยียนสะกิดคางใช้ความคิด “ที่เธอเพิ่งพูด มา ฉันคิดว่าเธอต้องเตรียมใจของเธอให้พร้อม เหมือน กับฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เธอกลับคิดว่าเธอน่ารังเกียจ และอยากจะจากไป บางทีเย่โม่เซินก็อาจเป็นเหมือนกัน เฉียวเฉียวฉันเคยบอกเธอเรื่องนี้แล้วให้โอกาสเขา อธิบาย ในดวงตาของเขาที่มองมันแสดงถึงความรักใคร่ จริงๆ”
“แล้วถ้าเขาไม่ได้รักฉันแค่คนเดียวล่ะ”
เสี่ยวเหยียน “เธออยากจะบอกว่าหานเส่โยว ไหม”
“ยังมีอีกเรื่องฉันยังไม่ได้บอกเธอ”
เสี่ยวเหยียนฟังคำพูดนั้นแล้วถอยหลังไปสอง สามก้าว กุมหน้าอกของตัวเอง “เธอมีเรื่องเยอะมากเกิน ไปแล้ว มีเรื่องระทึกมาอีกเรื่องฉันรู้สึกเหมือนทนไม่ไหว แล้ว”
“หานเส่โยวบอกว่าเธอท้อง”
“ลูกของเย่โม่เซินเหรอ” เสี่ยวเหยียนรับคำอย่าง
เป็นธรรมชาติ
เสิ่นเฉียวแปลกใจเล็กน้อย “รู้ได้ยังไง”
เสี่ยวเหยียนหัวเราะเบาๆ “เธอคงจะไม่เชื่อหรอก
ใช่มั้ย”
เสิ่นเฉียวเงียบ
“ฉันคิดว่าเธอสับสนมากจริงๆถึงเชื่อเรื่องไร้สาระ แบบนี้ได้ หานเส่โยวนังโสเภณี สามีของพี่น้องก็กล้า แย่ง ยังกล้าบอกเธออย่างไร้ยางอายว่าตัวเองท้อง แต่ เธอเหงากว่าที่เชื่อว่ามันคือเรื่องจริง”
ทันใดนั้นเสิ่นเฉียวก็พูดไม่ออก เธอเชื่อหานเส่โย
วจริงๆ
“เธอไม่น่าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น”
“น่าจะเหรอ เธอรู้จักเขาไหม เธอคิดว่าเมื่อก่อน เธอจะเป็นผู้หญิงที่ทำเรื่องแบบนี้มาก่อนไหม แม้แต่ เรื่องแบบนี้เธอก็เดาไม่ได้เลย ตอนนี้เธอยังแกล้งคิดว่า เธอรู้จักเขาอีกเหรอ ท้องแล้ว มีใบรับรองจากโรง พยาบาลไหม”
เสี่ยวเหยียนพูดเตือนสติ เสิ่นเฉียวก็เริ่มเข้าใจดู เหมือนว่าความคิดของเธอหลายอย่างเริ่มชัดเจนขึ้น เธอ ถูกหลอกแล้วสินะ”
แต่… เย่โม่เซินบอกว่าเขาจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่เธอ แต่เขาไม่เคยให้เธอเลย
ทำไมเขายึดเวลาออกไปมาโดยตลอด ความ สัมพันธ์ระหว่างเขากับหานเส่โยวเป็นแบบไหนกันแน่
“เรื่องนี้ซับซ้อนมาก แต่ฉันแน่ใจว่าหานเสี่ยว โกหก ถ้าเธอไม่เชื่อฉันสามารถตามไปตรวจสอบได้”
“ตรวจสอบยังไงกัน”
“มันง่ายมาก เธอบอกว่าตัวเองท้องไม่ใช่เหรอ ถ้า อย่างนั้นเราควรไปหาทางให้เธอพิสูจน์ ถ้าไม่มีหลักฐาน ก็ไม่ต้องไปเชื่อลมปากของเธอ เธอบอกว่าท้องก็ท้องงั้น เหรอ เฉียวเฉียว เฉียวเฉียวในเมื่อเขาตั้งใจจะแย่งสามี ของเธอ ถ้าอย่างนั้นเธอต้องเตรียมพร้อมแล้ว เธอจะ ต้องไม่ถูกคนแบบนี้หลอกลวง มันจะส่งผลกระทบต่อ ความสัมพันธ์ของเธอกับเย่โม่เซิน”
เสิ่นเฉียวพูดไม่ออกไปชั่วขณะเธอรู้สึกว่าเธอไร้ ประโยชน์จริงๆ เดิมที่เรื่องนี้น่าจะคิดให้รอบคอบ แต่เพราะตอน
นั้นสับสนใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด
“เธอมาหาฉันถึงที่นี่ไม่ได้บอกกับเย่โม่เซินสินะ รีบโทรหาเขาหรือส่งข้อความบอกว่าวันนี้เธอคิดถึงฉัน จึงมาอยู่กับฉัน ให้เขารีบมารับเธอกลับ”
ขณะที่เสิ่นเฉียวยังคงลังเล เสี่ยวเหยียนหยิบ กระเป๋าของเธอแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาเย่โม่เซินในขณะเดียวกันก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ทั้งสองคนในห้องผงะพร้อมกันแล้วมองหน้ากัน
เสี่ยวเหยียนที่เดิมทีท่าทางเป็นผู้ใหญ่และสุขุม หลังจากรับโทรศัพท์เย่โม่เซิน รีบยิ้มและพูดด้วยน้ำ เสียงที่ประจบประแจง “คุณชายเย่ สวัสดีค่ะคุณกำลังหา เฉียวเฉียวใช่ไหมคะเธออยู่ที่นี่ค่ะ”
จ่าผู้หญิงของเย่โม่เซินก็หายไป
แน่นอนเสี่ยวเหยียนไม่ได้โง่ เย่โม่เซินเป็นเจ้า นายของเธอ เมื่อจำเป็นเช่นการเพิ่มเงินเดือนหรือโบนัส เธอก็ต้องประจบเจ้านายสักหน่อย แต่เมื่อเจ้านายไม่อยู่ เธอจะพูดอะไรก็ได้
เสิ่นเฉียวประหม่าเล็กน้อยจนต้องกุมมือของตัว เอง เธอออกมาเมื่อตอนกลางวันสถานการณ์ไม่ค่อยเป็น ปกติ และเธอไม่รู้ว่าจูหยุนเก็บความลับไว้ให้เธอหรือ เปล่า
“ทำไมล่ะ เธอกับฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเธอจึงมา หาฉัน คุณชายเย่ คุณมารับเธอตอนนี้หรือเปล่า”
“อะไรนะ” เสี่ยวเหยียนอุทานสีหน้าของเธอ เปลี่ยนไป “ฉันทราบแล้ว”
จากนั้นเธอก็วางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
เสิ่นเฉียวตกใจมาก แล้วก็กังวลไปด้วยกัน “มี อะไรเหรอ”
เสี่ยวเหยียนยัดโทรศัพท์ให้เธอพร้อมกับพูดว่า”คุณชายเย่อยู่ชั้นล่าง”
ได้ยินแล้วเสิ่นเฉียวรู้สึกประหลาดใจเขาอยู่.. อยู่ ข้างล่างจริงหรือ จะพูดอีกอย่างคือก่อนที่เขาจะโทรมา เขาอยู่ที่นี่แล้ว ลุงจินบอกเขาว่าเธออยู่ที่นี่เหรอ ลุงจินได้ บอกเขาไหมว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น
“ไปกันเถอะเฉียวเฉียวฉันจะไปส่งเธอที่ชั้นล่าง แล้วเธอก็กลับไปเถอะ”
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากของเธอตามด้วยความ ประหม่าเล็กน้อย “เป็นไปได้จริงเหรอ”
“มีอะไรไม่ได้ เรื่องไม่ดีของเธอก็มาปล่อยไว้ที่นี่ เรียบร้อยแล้ว อีกเดี๋ยวเธอกลับไปกับเขาก็ปฏิบัติตัว เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนเรื่องหานเส่โยวท้อง พรุ่งนี้ ฉันจะลาและไปตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนกับเธอ ปล่อย เป็นหน้าที่ของฉันเถอะ”
ถึงแม้ว่าเสี่ยวเหยียนดูอายุไม่มาก แต่มีพละกำลัง มากขณะที่ดึงเสิ่นเฉียวออกไปข้างนอกมืออีกข้างก็เปิด ประตูแล้วพาเธอออกไป เธอล็อกประตูและเดินไปที่ ลิฟต์
“จำไว้ว่าอย่าเปิดเผยอะไร และมั่นใจตัวเองหน่อย คุณชายเย่ชอบเธอจริงๆ ดังนั้นอย่าคิดไปเอง”
คำพูดเหล่านี้ทำให้เสิ่นเฉียวอบอุ่นในใจเสี่ยวเหยี ยนดีกับเธอจริงๆ
เธอไม่รู้ว่าเธอโชคดีอะไรเธอมักจะพบกับคนที่ ปฏิบัติกับเธออย่างดีตั้ง
ประตูลิฟต์เปิดออกและเยโม่เซินก็โผล่มา
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
