บทที่931นายชอบฉันหรอ

ได้รับความไม่เป็นธรรมมากมาย ? ? คำพูดนี้ถึงหูของเย่ไม่เป็นแล้ว เหมือนเข็มทิ่มแทงอยู่ในใจเขา

“เมื่อก่อนหม่ามีเคยร้องไห้มาหลายครั้ง ต่างก็เพราะแดดดี้ทั้ง นั้น “เสี่ยวหมี่โต้วพูดอีก นาทีนี้ในใจเขาอยากช่วยหมาทวง ความเป็นธรรม เมื่อก่อนเรื่องที่หม่ามทุกข์ทรมานใจเหล่านั้น ควรจะให้เยโม่เซ็นได้ลิ้มลองสักครั้ง แบบนี้เขาถึงจะรู้ว่าหม่ามีไม่ ง่ายเลย

เย่ไม่เป็นองค้างไว้ เสี่ยวหมี่โต้วเหล็กตอนร้อน “อีกอย่าง เมื่อก่อนแดดดี้ยังเคยพูดจาไม่ดีใส่หม่ามีด้วย ว่าหม่ามีเหลือทน มาก แถมยังบอกว่าเสี่ยวหมี่โต้วเป็นลูกนอกสมรสด้วย!

เย่โม่เซิน “..

จู่ๆเขารู้สึกสับสนวุ่นวาย

เมื่อก่อน…..สมบัติประจำตัวของเขาแย่ขนาดนั้นเลยเห

รอ?

เห็นเขาหลุบตาลง สีหน้าครุ่นคิดหนัก เสี่ยวหมี่โต้วก็รู้เลยว่า คำพูดของตัวเองได้แทรกซึมเข้าไปในใจของเย่ไม่เป็นแล้ว แต่ เขาไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิด เขาจงใจอยากให้แดดดี้ตัวเองรู้ว่า เมื่อก่อนตัวเองน่าชิงชังแค่ไหน
“ดังนั้นแดดดีว่า แดดดี้เป็นคนเลวหรือเปล่าครับ?”

เสียงแบ๊วๆดังขึ้นมาอีกครั้ง แต่ไม่เป็นเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง สายตาที่หล่นอยู่บนตัวของเสี่ยวหมี่โต้วแฝงด้วยความซับซ้อน เขาเม้มปากไว้ ดูเหมือนว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“แดดดี้คงไม่ใช่อยากแก้ตัวมั้งครับ?” เสี่ยวหมี่โต้วจ้องมอง เขาด้วยความสงสัย สีหน้าเห็นได้ชัดว่าขอแค่เยโมเงินแก้ตัวค เดียว เขาก็จะผิดหวังในตัวเย่ ไม่เซ็นยังไงอย่างงั้น

แต่แล้ว เย่ โม่เซินกลับไม่พูดสักคำ เงียบไปนานมาก เขาถึง เดินมาข้างหน้าและพูด “ถ้าเมื่อก่อนแดดเลวเหมือนที่ผมพูด จริงๆ งั้น…..แดดดี้ก็จะสำนึกผิด

“สำนึกผิด?” เสี่ยวหมี่โต้วเอียงศีรษะ “จะสำนึกผิดยังไง ครับ? ”

เย่โม่เซ็นแววตาลุ่มลึก: “เสี่ยวหมี่โต้วอยากให้แดดดี้สึกนึก ผิดยังไงล่ะ?”

เสี่ยวหมี่โต้วทอดถอนใจด้วยความเศร้าที่หนึ่ง จากนั้นก็พูด ว่า: “ผมยังคิดไม่ออกครับ”

เย่โม่เซินก็ไม่ได้รีบร้อน เขาพูดอย่างราบเรียบ: “โอเค งั้นรอ ให้เสี่ยวหมี่โต้วคิดออกแล้วบอกกับแดดดี้ วันนี้ดึกมากแล้ว นอน ก่อนโอเคมั้ย?”

คิดไม่ถึงว่าท่าทีของเยโม่เซ็นจะเปลี่ยนมาดีขนาดนี้ เสี่ยวหมี โต้วค่อนข้างประหลาดใจ รู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย ความรู้สึกแบบนี้ก็เหมือนชกใส่บนสำลีที่ไม่เจ็บไม่ซ้ำ

เดิมทีเขาอยากให้แดดดี้รู้สึกเสียใจอย่างทรมาน ลิ้มลอง ความรู้สึกที่หม่ามีเคยเจอในตอนนั้น

แต่ว่าตอนนี้พอเห็นแดดดี้ที่เป็นแบบนี้ เขาก็รู้สึกแดดไม่ ทรมานเลยแม้แต่น้อย

หดหู่จริงๆ!

เสี่ยวหมี่โต้วพลิกตัว หันหลังให้กับเยโม่เซิน และไม่สนใจเขา อีกต่อไป

มือเรียวยาวยื่นไปปิดไฟบนหัวเตียง ห้องนอนได้เข้าสู่ความ

มืดมน

สองพ่อลูกนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน แต่กลับมีความคิดที่แตก

ต่างกัน

เย่โม่เซินไม่รู้ว่าเสี่ยวหมี่โต้วกำลังคิดอะไรอยู่ ตอนนี้เขาก็ไม่มี อารมณ์ไม่เอาความคิดของเสี่ยวหมี่โต้ว เพราะคำพูดที่เสี่ยวหมี่ โต้วพูดในเมื่อกี้ ได้แทรกซึมเข้าไปในใจของเขาแล้ว

ในห้องมืดสนิท ดวงตาของเขากลับมองที่หน้าต่างอยู่ตลอด เวลา คำพูดเหล่านั้นของเสี่ยวหมี่โต้วดังสะท้อนอยู่ในแก้วหูเขา ครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อก่อน……………ขนาดนั้นจริงๆเหรอ?

จู่ๆเย่โม่เซินนึกถึงครั้งแรกที่เจอหานคู่จื่อ หลังจากเธอขึ้นมาก็ร้องไห้จนนํ้าตาอาบแก้ม แต่ตอนนั้นตัวเองเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่ อยากมาตีสนิทพูดคุยกับตัวเอง จึงได้พูดจาแรงใส่เธอไปหน่อย

เสี่ยวหมี่โต้วบอกว่าเมื่อก่อนเขาพูดจาทำร้ายจิตใจหม่ามีของ เขาไปเยอะมาก จุดนี้เยโม่เป็นแน่ใจโดยที่ไม่ต้องสงสัยเลย

เขา….…..

โหดกับผู้หญิงจริงๆ

ตอนนั้นทำกับมู่จื่อก็เหมือนกัน ดังนั้นเธอถึงถูกคนอื่นพาไป

ครั้งที่สองที่โผล่อยู่ตรงหน้าเขา เธอไม่กล้าทำเป็นรู้จักเขาแล้ว แม้กระทั่งยังพูดอย่างกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเพื่อรักษาหน้า ทุกฝ่ายว่าตัวเองทุกคนผิด จากนั้นก็ทำงานอยู่ที่ข้างกายเขา

ถึงแม้เขาไม่ใช่ผู้หญิง แต่ขอแค่ลองเอาตัวเองไปอยู่ในจุดยืน ของหาน จื่อในตอนนั้น เช่โม่เซินก็รู้สึกเจ็บจนแทบจะขาดใจ แล้ว

ตอนนั้น เธอเข้าใกล้ตัวเองด้วยอารมณ์แบบไหน? แล้วยืน หยัดต่อไปในความโดดเดี่ยว ไร้การช่วยเหลือ แม้กระทั่งไม่รู้ อนาคต ในชีวิตวันข้างหน้าได้ยังไง?

คิดถึงตรงนี้ เย่ โม่เซ็นหลับตาลง ในใจรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ เขาคิด ตัวเองต้องหาความทรงจำช่วงนั้นกลับมาให้ได้

ห้องครัว

เสี่ยวเหยียนคลุมผ้าห่มไว้ โซเซไปมา ในที่สุดก็ถึงห้องครัวสักที ห้องครัวมืดสนิท เธอก็ไม่ได้คิดมาก เอามือล้วงจับอยู่ที่ผนังไป ครึ่งค่อนวันถึงหาสวิตช์ไฟเจอ จากนั้นก็ได้เปิดสวิตช์ไฟ

” อ๊า! ”

เพิ่งเปิดสวิตช์ไฟ เสี่ยวเหยียนก็ถูกทำเอาตกใจ จนเธอเกือบจะ

กระโดดขึ้นมา

เธอเบิกตากว้าง สีหน้าที่หวาดกลัวจนกระสับกระส่ายมองดู ร่างเงาที่นั่งอยู่ในห้องน้ำ

เซียวซูค่อยๆลุกขึ้นมา มองเสี่ยวเหยียนด้วยความเก้อเขิน

เซียวซู่?” หลังจากเสี่ยวเหยียนมองคนๆนั้นชัดแล้ว ทันใดนั้น เธอโมโหจะแย่ ตะคอกใส่เขาโดยตรง: “นี่นายประสาทหรอ? ดึกๆดื่นๆไม่กลับไปนอนที่ห้อง มาอยู่ที่ห้องครัวทำไม?

เซียวซูถูกเธอว่าจนสีหน้ามึนตึ๊บ เม้มปากตัวเองไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดอธิบาย: “ผมหิวน้ำ เลยตื่นมาดื่มน้ำหน่อยครับ

ถึงเขาจะอธิบาย แต่เสี่ยวเหยียนก็ไม่คิดจะหยุดว่าเขาไป เธอ ได้ด่าทอต่อ: “นายดื่มน้ำก็ดื่มน้ำ แล้วปิดไฟทำไม? ปิดไฟก็ แล้วไป นายนั่งอยู่ตรงนี้โดยที่ไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง นายอยากทำ ใครตกใจตายรึไง?”

เซียวซู ”

เขาจับจมูกตัวเอง ไม่รู้จะอธิบายยังไง ตอนที่เขามาเจอคุณชายเยู่กับคุณนายน้อยพอดี ดังนั้นหลังจากพวกเขากลับห้อง เซียวซูอยู่ในห้องนอนที่มีดนมานาน ดัง นั้นตอนที่เห็นแสงไฟจึงรู้สึกแสบตา

ในเมื่อคุณนายน้อยกับคุณชายเย่ต่างก็กลับห้องแล้ว ไหนๆก็ ไหนๆแล้ว เซียวซูจึงปิดไฟโดยตรงเลย

ใครจะไปรู้ว่าจะโผล่มาอีกคน

สายตาเขาดี อีกทั้งยังชินกับความมืด เห็นร่างเงาหนึ่งคลุม ผ้าห่มเดินเข้ามา ล้วงจับอยู่ในห้องครัวตั้งนาน ในขณะที่เขา กําลังเตรียมจะเปิดปากถามฝ่ายตรงข้ามว่าต้องการให้ช่วยอะไร มั้ย ไฟก็สว่างจ้าขึ้นมาแล้ว จากนั้นภายใต้ไฟสว่าง ได้มีเสียง กรีดร้องของเสี่ยวเหยียนดังขึ้นพร้อมกัน

มองดูหน้าตาเธออีกที ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะความตกใจ ดังนั้น สีหน้าจึงค่อนข้างซีดเซียว ดูแล้วถูกทำเอาตกใจไม่น้อยเลยจริงๆ ส่วนต้นสายปลายเหตุนี้ก็มาจากตัวเอง

“ขอโทษครับ ผม…..….….

“ถอยไป!” เสี่ยวเหยียนเดินไปอย่างกระหืดกระหอบ ผลักไหล่ ของเขาและเดินไปในน้ำให้ตัวเองโดยตรง

เสี่ยวเหยียนหิวน้ำจะแย่ เธอรินน้ำให้ตัวเองแก้วหนึ่ง โมโหจน กลอกเข้าปาก โดยตรง

ปรากฏว่าแก้วยังไม่ได้สัมผัสโดนริมฝีปาก ข้อมือก็ถูกเซียวซู จับเอาไว้

“นี่เป็นน้ำเย็น ดื่มแล้วไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ”
พอพูดจบ เซียว อาศัยตอนที่เธออึ้ง เอาแก้วในมือเธอมาเติม น้ำร้อนใส่ จากนั้นก็ยื่นกลับไป: “ตอนนี้ดื่มได้แล้วครับ” ปรากฏ เสี่ยวเหยียนไม่ได้รับแก้วน้ำ ในมือเขามา เซียวซูเงยหน้า ถึงพบว่าเธอจ้องตัวเองไว้อย่างเงียบกริบ สายตานั้นเพ่งมองอย่างไม่คลาดสายตา เหมือนกับว่า สามารถมองทะลุหัวใจคนได้ยังไงอย่างงั้น

เซียวรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เอาแก้วมาวางที่ บนโต๊ะอย่างอลหม่าน เลียริมฝีปากตัวเองด้วยความตื่นเต้น: “นี่ ถือว่าผมขอโทษให้กับเรื่องเมื่อกี้ คุณรีบดื่มเถอะ ดื่มเสร็จก็กลับ ห้องซะ”

เสี่ยวเหยียนไม่พูดจา เธอจ้องแก้วน้ำไว้ แล้วมองดูหน้าตาที่ ตื่นเต้นกระสับกระส่ายของเซียวซู หน้าตาแบบนี้คุ้นมาก

เหมือน…..สีหน้าตอนที่ตัวเองอยู่ตรงหน้าของหานซิงเลย

หรือว่า..

มีความคิดหนึ่งแบผ่านในหัวของเสี่ยวเหยียน

วินาทีต่อมา เธอหลุดปากถามออกมาคำหนึ่ง “นายชอบฉัน หรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ