บทที่ 709 ทำไมมือเธอสั่น?

เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเครื่องบินงั้นเหรอ?

พอเสียวเหยียนได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกได้ว่าสมองของเธอว่างเปล่า ทันที เธอตกใจกับข่าวนี้ อึ้งอยู่นานกว่าจะดึงสติกลับมาได้

“เมื่อ เมื่อเธอว่าไงนะ? อะไรคือเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเครื่อง บิน? ”

เสี่ยวเหยียนไม่ใช่หานมู่จื่อ ที่เลขาของเธอไม่ต้องพูดอะไรก็ เข้าใจ ก็เลยบอกเกี่ยวกับเรื่องที่ซูจิ๋วเล่าให้ตัวเองฟังให้เสี่ยวเหยี ยนรับรู้ พอเห็นท่าทางของเธอดูไม่เข้าใจ ก็เลยพูดออกมาตรงๆ “ถ้าเกิดว่าคุณยังไม่เข้าใจล่ะก็ หยิบโทรศัพท์ออกมาหาข่าว ดูเถอะ มันมีรายงานข่าวออกมาแล้ว”

เสี่ยวเหยียน : **

เธอจะยังมีเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นที่ไหนกันล่ะ ได้แต่รีบหยิบ โทรศัพท์ออกมาหาข่าวทันที

แล้วก็เห็นข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุกับเครื่องบินที่เยโม่เซ็นนั่งมา

“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น? มันเป็นไปได้ยังไง? ” หลังจากที่เห็นข่าว เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าตัว เองรับไม่ได้

ทั้งๆ ที่มันเป็นวันแห่งความสุขแท้ๆ ทำไมถึงได้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ขึ้นได้?

ทันใดนั้น เสี่ยวเหยียนก็นึกถึงแก้วที่หานจื่อทำตกแต่งก่อนที่ จะแต่งหน้าได้ ในตอนนั้นที่ผู้ช่วยสไตลิสต์พูดอย่างไม่คิด

เลือดออก เป็นลางร้าย ตอนนั้นเสี่ยวเหยียนยังรู้สึกว่าผู้ช่วยคนนี้ช่างพูดไม่เป็นเลย

จริงๆ มาพูดเรื่องลางร้ายทำให้คนอื่นไม่ชอบ

แต่พอตอนนี้มาดูแล้ว มันคำเตือนใช่ไหม?

เสี่ยวเหยียนตะลึงไปเลย รู้สึกเหมือนว่าสมองกำลังเดือด ไม่ รับรู้อะไรทั้งนั้น

เธอนึกถึงหานมู่จื่อขึ้นมา

เรื่องนี้ ถ้าเกิดว่าที่เจ้าสาวอย่างเธอรู้เข้าจะเป็นยังไงกัน? พอคิดแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ไม่สามารถหยุดมือที่สั่นเทาของ

ตัวเองได้

“ข่าวนี้เป็นเรื่องจริงรึเปล่า? ไม่แน่ว่าคุณชายเย่อาจจะไม่ได้อยู่ บนเครื่องบินก็ได้? ”

ผู้ช่วยเลขาส่ายหน้า “เรื่องนี้ฉันเองก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน ค่ะ พี่กำลังรีบกลับมาแล้ว เรื่องนี้…..

พูดไปได้ครึ่งเดียว จู่ๆ ผู้ช่วยเลขาก็หยุด แล้วก็มองไปที่ด้าน หลังของเสี่ยวเหยียนอย่างหน้าซีด ริมฝีปากของเธอก็สั่น
ท่าทางของเธอแบบนี้ เสี่ยวเหยียนเข้าใจในทันที แต่ว่าเธอยัง ไม่ทันจะได้หันไป ก็ได้ยินเสียงหาน จื่อเอ่ยปากถาม

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียนหันกลับมาถามโดยอัตโนมัติ “ทำไมเธอออกมา ล่ะ? ”

หานคู่จื่อ……ฉันออกมาไม่ได้เหรอ? ”

เสี่ยวเหยียน : “ฉันหมายความว่า เธอจัดการเรียบร้อยแล้วเห รอ ฉันกำลังจะให้เธอไปตามสไตลิสต์มาให้พวกเราเลย

“ฉันบอกว่าไม่ต้องไปตามสไตลิสต์มาแล้วไม่ใช่เหรอ? ” หา นมู่จื่อลูบคางของตัวเองที่พึ่งแก้ไขไปเมื่อกี้นี้ “ฉันเช็ดลิปสติก ออกไปแล้ว แล้วก็แต่งหน้าเพิ่มเล็กน้อย น่าจะไม่ได้มีปัญหาอะไร แล้ว ไม่เซินน่าจะใกล้มาถึงแล้วนะ พวกเรารีบออกไปกันเถอะ”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนกับผู้ช่วยเลขาก็อดไม่ได้ที่จะหัน มามองหน้ากัน แล้วก็เห็นสายตาที่ไม่มีทางเลี่ยงของกันและกัน

พอว่าหาน จื่อจะเดินออกไปข้างนอกจริงๆ ผู้ช่วยเลขาก็รีบ ผลักเสี่ยวเหยียน ส่งสัญญาณให้เธอคิดหาวิธี เสี่ยวเหยียนคิดไป คิดมา ทันใดนั้นก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “รอก่อน”

เสียงตะโกนนี้ทำให้มู่จื่อตกใจ เธอหยุดเดินอย่างรวดเร็ว หลัง จากนั้นก็หันกลับมามองเสี่ยวเหยียน คิ้วที่บอบบางของเธอก็ มวดเข้าหากันเล็กน้อย

* เสี่ยวเหยียน เธอเป็นอะไรไป? *
“คือว่า……เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่าง สับสน มือของเธอเกาหัวตัวเองอย่างประหม่า หน้าเธอยังแต่ง ไม่เรียบร้อยเลย สีตรงคางยังดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นะ เธอใช้รอง ฟันคนละสีงั้นเหรอ? ”

หานผู่จื่อ : ..….….….

เธอเอื้อมมือออกไปแตะตรงคางตัวเองอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว

รองพื้นคนละสีงั้นเหรอ? เหมือนกับว่าเธอจะไม่ได้สนใจเรื่องนี้ มากนัก ตอนนั้นเห็นว่ามันมีอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก็เลยหยิบมาใช้ เลย แต่พอใช้เสร็จแล้วดูกระจก…….ก็เหมือนว่าไม่ได้มีอะไรที่ไม่ เหมือนกันนะ

“น่าจะไม่หรอกมั้ง ต่อให้คนละสีจริง เมื่อกี้ฉันก็ส่องกระจกมา แล้ว ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

พอพูดจบ หานมู่จื่อก็ถือหันหลังและจับกระโปรงขึ้นมา “ไป ก่อนนะ อย่าให้ทุกคนรอ

“รอก่อน! ” เสี่ยวเหยียนตะคอกออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ เข้าไปถือกระโปรงให้หานคู่จื่อ อีกมือหนึ่งก็ประคองเธอไว้ “สีมัน ไม่เหมือนกันจริงๆ นะ พวกเราเข้าไปใหม่กันเถอะ เดี๋ยวฉันจะแก้ ให้เธอเอง”

คิ้วที่บอบบางของหาน จ่อขมวดแน่นขึ้นกว่าเดิม ดวงตาคู่ สวยจ้องมองไปที่เสี่ยวเหยียน เหมือนกับว่าต้องการสำรวจบาง อย่างจากใบหน้าของเธอ
เสี่ยวเหยียนโดนเธอจ้องแบบนี้แล้วรู้สึกผิด ก็เลยหลบตาเอ

“ไปเถอะ รีบไปเถอะ ฉันขอร้อง……

หาน จื่อเดินเข้าไปกับเธอ ผู้ช่วยเลขาเห็นว่าทั้งสองคนเดิน เข้าไปข้างใน ก็ค่อยๆ ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หลังจาก นั้นก็โทรหาซูจิ๋ว

“พี่ซูรีบหน่อยเถอะ ฉันรู้สึกว่าจะยังไว้ไม่อยู่แล้ว ทางคุณ

“ฉันรู้แล้ว อย่าเร่ง ฉันกำลังพยายามอย่างสุดความ สามารถ”

พอวางสาย ผู้ช่วยเลขาก็เดินวนไปวนมาอยู่ที่เดิม

ไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น และในตอนนี้ก็ไม่รู้ว่า หานซึ่งหายไปไหน…….

ในห้องแต่งหน้า

เสี่ยวเหยียนโน้มตัวลงแล้วแต่งหน้าบริเวณคางให้หาน ออ ย่างจริงจัง หาน จื่อเห็นว่ามันใกล้จะเสร็จแล้ว แต่ว่ามือของ เสี่ยวเหยียนสั่น แถมยังทาแป้งที่ริมฝีปากของเธอ ทำให้ลิปสติก ของเธอเละเทะไปหมด

“อุ้ย มือสั่น….เสี่ยวเหยียนเช็ดปากอย่างกระอักกระอ่วน หลังจากนั้นก็รีบเอาสําลีมาเช็ดออก “เดี๋ยวฉันทำให้ใหม่ สายตาของท่านจื่อมองตามมือของเธอไป ก็เห็นว่าปลายนิ้วสีขาวของเธอกำลังสั้น

หลังจากลบเครื่องสําอางบนริมฝีปากแล้ว หาน จื่อก็มองเธอ “เธอมีเรื่องอะไรที่ปิดบังฉันอยู่รึเปล่า? ”

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนน้ำยาล้างเครื่องสําอาง

ในมือตกลง

“มู่จื่อ…..เธอนี่ก็ชอบล้อเล่นจริงๆ เลย ฉันจะมีเรื่องอะไรให้ ปิดบังเธอได้กันล่ะ? ”

ถึงแม้ว่าคำพูดของเธอจะดูสบายๆ แต่ว่าท่าทางของเสี่ยวเหยี ยนกลับแสดงให้เห็นความรู้สึกของเธอตอนนี้ได้อย่างชัดเจน

“ถ้าเกิดว่าไม่ได้มีเรื่องอะไรปิดบังฉัน แล้วทำไมเธอต้องสั่น ด้วย? ” น้ำเสียงของหาน จื่อนิ่งเรียบ เหมือนกับแมลงปอที่เดิน บนน้ำ ไม่ได้มีความแข็งแรงอะไร แต่ว่ากลับสร้างคลื่นระลอก ใหญ่ที่หัวใจของเสี่ยวเหยียน

มือของเสี่ยวเหยียนหยุดลง เธอถือลิปสติกที่กว่าจะหาเจอนั้น ไม่ง่าย แล้วก็ฝืนยิ้มออกมา

“ฉันสั่นงั้นเหรอ? น่าจะเพราะว่า……..ฉันไม่ได้ทำมานานก็เลย ไม่คุ้นล่ะมั้ง? ”

พอพูดจบ เธอก็ถือสิ่งนั้น ในมือแล้วก็ยื่นเข้ามาหาหาน จื่อ หาน จื่อเม้มปากพร้อมกับจ้องหน้าเธอ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร “เป็นอะไรเหรอ? ” แววตาของเสี่ยวเหยียนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เธอหยิบแห่งบลัชออนมา” หาน จื่อเดือนด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

เสี่ยวเหยียนก้มลงมอง มันเป็นแท่งบลัชออนจริงๆ ด้วย เธอ รู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก “คือว่า……เมื่อกี้ฉันเบลอๆ ก็เลยมองผิด ไปน่ะ เธอรอแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวฉันหาใหม่

แล้วเธอก็หันหลังไปตามหาลิปสติกอีกครั้ง

เสี่ยวเหยียนที่ผิดปกติแบบนี้ ทำให้ความกังวลในใจของหา นอค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น

เธอเม้มริมฝีปากที่ซีดเล็กน้อยของตัวเอง แล้วก็ค่อยๆ ถือ กระโปรงแล้วลุกขึ้น

“ไม่ต้องหาแล้ว”

“มู่จื่อ เธอรอฉันอีกแบบหนึ่ง เดี๋ยวฉันก็หาเจอแล้ว” หาน จื่อไม่ได้สนใจเธออีก แล้วก็หันหลังเดินออกไปข้างนอก เสี่ยวเหยียนเห็นดังนั้นก็ร้องออกมาแล้วรีบไปหยุดเธอไว้

“มู่จื่อ เธอยังไม่ได้ทาลิปสติกเลยนะ จะออกไปไม่ได้

เห็นเสี่ยวเหยียนที่ห้ามตัวเองอยู่ หานมอก็กัดฟันแล้วพูดว่า “หลบไป”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ