บทที่1334 ไม่โวยวาย

“ปล่อย”

เซียวซูเอ่ยเสียงเย็นออกมา

เจียงเสี่ยวไปน้ำตาเอ่อออกมา “องค์ฮ่องเต้เกลียดหม่อมฉัน หรือเพคะ? องค์ฮ่องเต้อย่าเกลียดหม่อมฉันเลยได้หรือไม่เพคะ? หม่อมฉันจะแปลงร่างให้กับพระองค์เถอะนะเพคะ?”

ยังจะมาแปลงร่างอีก เธอคิดว่าเธอเป็นอุลตร้าแมนหรือไง?

เซียวซูจับคางเธอเอาไว้ โน้มเข้าไปกดเสียงพูดออกไป “เจียงเสี่ยวไป ฉันไม่สนว่าเธอจะเมาหรือว่าอะไร แต่ถ้ายังมา ทำตัวเมาแล้วเรื้อนอย่างนี้อีก ฉันจะทิ้งเธอไว้บนถนนแล้วไม่ สนใจเธอแล้ว เชื่อมั้ย?”

ในตอนที่เขาโน้มตัวแนบชิดเข้ามา ก็แค่อยากให้เธอเห็น สีหน้าดุดันของตัวเองสักหน่อย แต่เจียงเสี่ยวไปนั้นเห็นได้ชัดว่า ตกใจกับการที่จู่ๆถูกเขา โน้มตัวเข้าใส่อย่างนั้น จึงยืนแข็งค้าง อยู่กับที่

เซียวซูคิดว่าเธอได้ยินชัดเจนแล้ว ในตอนที่กำลังจะเตรียม ถอยออกไป มือของเจียงเสี่ยวไปก็เข้ามาโอบรัดลำคอของเขา เอาไว้ แล้วจูบเข้ามา

ในตอนที่ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มที่มีกลิ่นเหล้าฟังประกบเข้ามา เรี่ยวแรงอันมหาศาล ทำเอาเซียวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา ผ่านไปสักพักใหญ่ๆก็ยังไร้การตอบสนองออกมา จนในตอนที่เขามีการตอบสนองกลับมา ตอนที่กำลังคิดจะ

ผลักเจียงเสียวไปออกไปนั้น เจียงเสียวไปก็ได้ถอยออกไปเอง จากนั้นก็มองไปยังเขา “องค์ฮ่องเต้เพคะ อย่าทิ้งหม่อมฉันไปเลยนะเพคะ หม่อมฉัน

สํานึกผิดแล้ว~”

เซียวซู “…

ที่แท้เมื่อกี้นี้ที่เธอจูบเขา ก็เป็นเพราะว่าได้ยินคำพวกนั้นของ เขา ก็เลย?

แต่…เซียวขมวดคิ้วแน่น นึกไม่ถึงว่าเมื่อกี้นี้เธอจะเข้ามาจูบ เขา หรือริมฝีปากทั้งสี่แตะกันจำพวกนั้นได้

ก่อนหน้านี้ตอนที่ทั้งสองคนไปบ้านของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเคย

จูบเขามาก่อน แต่ตอนนั้นจูบตรงมุมปาก ไม่เหมือนกับตอนนี้

ผู้หญิงคนนี้เมาแล้วอาการแย่มากเหลือเกิน เซียวซูกำลังคิด อยู่ว่าจะคิดบัญชีกับเธอยังไง

ดวงตาของเจียงเสียวไปกลับกะพริบตาปริบๆออกมาอีก ขน ตายาวๆคู่นั้นเหมือนพัดเล็กๆสองอัน “องค์ฮ่องเต้ไม่พูด คือยัง ทรงกริ้วหม่อมฉันอยู่หรือเพคะ? งั้นหม่อมฉันจะจุมพิตพระองค์ อีกครั้งดีมั้ยเพคะ?”

“ฉัน…”
คำพูดยังไม่ทันได้พูดออกมาจนจบ เจียงเสี่ยวไปก็ได้ก้าว เข้าไปหาอย่างรวดเร็ว จูบลงไปบนริมฝีปากของเซียวเบาๆ ดวงตาเป็นประกายออกมา เหมือนกับว่ากำลังขอรางวัลอยู่ไม่มี ผิด

เซียวซูโน้มตัวลง จ้องมองเจียงเสี่ยวไปที่อยู่ใกล้กันมากๆด้วย สายตาที่แผดเผา น้ำเสียงแหบห้าว “เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลัง ทําอะไรอยู่?”

เจียงเสี่ยวไปกะพริบตาปริบๆอย่างงงงวย แววตาใสซื่อไร้ เคียงสา

“องค์ฮ่องเต้ไม่โปรดหรือเพคะ?”

ท่าทางที่ดูอ่อนหวานน่ารักของเจียงเสี่ยวไป ความนุ่มนวลเข้า ยวนใจที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อนในตอนนี้ได้เผยออกมา เธอ ทำให้คนอื่นเขาคิดไม่ถึงเลย

“งั้นองค์ฮ่องเต้ทรงชอบหม่อมฉันแบบไหน? หม่อมฉันจูบ พระองค์อีกทีดีมั้ยเพคะ”

เสียงของเธอเบาลงเรื่อยๆ ริมฝีปากแดงสวยเข้าใกล้ริมฝีปาก เซียวขึ้นมาเรื่อยๆ เซียวซูรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้น เหมือน ราวกับว่ากำลังจะระเบิดออกมาก็ไม่ปาน

ในตอนที่เจียงเสี่ยวไปจะประกบลงมาบนริมฝีปากเขาอีกครั้ง นั้นเอง เซียวซูก็ได้ดึงสติของตัวเองกลับมาได้ทัน แล้วได้เบือน หน้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเจียงเสี่ยวไปประทับลงไปบนแก้มของ เขา ใบหน้างงงวยไม่ได้ตอบอะไรออกไป เซียว ถอยออกมาจาก รถ จากนั้นก็ปิดประตูรถเสียงดังปังออกมา

เจียงเสียวไปหน้ายื่นออกมาทันที นอนพิงไปบนหน้าต่างรถ แล้วหันไปทางเซียวซูแล้วตะโกนไปว่าอะไร

เซียวซูอ้อมไปอีกทาง นั่งลงที่นั่งคนขับ เจียงเสี่ยวไปเดิมที่หน้า ตื่นอยู่นั้นเอง เห็นเขากลับมา ก็เข้าไปจับมือเขาเอาไว้ทันที “ที่แท้ องค์ฮ่องเต้ก็ไม่ได้จะทิ้งหม่อมฉันไป เมื่อครู่หม่อมฉันกลัวมากๆ เลยเพคะ”

เซียวซู “………”

เขากวาดสายตามองเจียงเสียวไปไปอย่างหมดคำพูด ยกมือ ขึ้นมานวดขมับที่ปวดตุบๆขึ้นมาของตัวเอง เขาคิดว่าหลังจาก กลับไปครั้งนี้จะย้ายทีวีออกไปทันที ผู้หญิงคนนี้จะได้ไม่ต้องดู ซีรี่ส์เยอะเกินไป ครั้งนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสงครามนางใน ครั้งหน้า ไม่แน่ว่าอาจจะมีเรื่องภูติผีปีศาจหรือพวกปีศาจเริงระบำอะไรมา ก็ได้

เขากดมือเจียงเสี่ยวไปลง เอ่ยพูดเสียงเย็น “นั่งให้ดี

เจียงเสียวไปมองเขาอย่างน่าสงสาร “ถ้ายังไม่นั่งให้มันดีๆอีกล่ะก็ ฉันจะโยนเธอออกไป

เจียงเสี่ยวไปยังคงมองเขามาอย่างน่าสงสาร

เซียวซูเม้มริมฝีปากขบคิดอะไรบางอย่าง สมองของเธอในตอนนี้จะฟังไม่เข้าใจหรือเปล่า คิดอยู่เล็กน้อยจากนั้นก็เปลี่ยน คำพูด “ถ้าไม่นั่งให้ดีอีกล่ะก็ ฉันจะจับเธอยังตำหนักเย็นนะ

และมันก็เป็นไปอย่างที่คิด เจียงเสียวไปได้ยินคำพูดประโยคนี้ ไปแล้ว แววตาก็มีความหวาดผวาแวบผ่านออกมา เก็บมือกลับ ไปอย่างตื่นตระหนก จัดท่านั่งไปด้วยความเรียบร้อย

อย่างที่คิดเข้าใจจริงๆด้วย…ตอนนี้เซียวซูก็ได้เข้าใจว่าตอนนี้ แนวทางความคิดของเธอไม่ได้อยู่ในทางเดียวกันเลย แต่เพียงไม่นานเซียวซูก็ได้รู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป เขา

ปวดหัวขึ้นมา นึกไม่ถึงว่าเขาจะถูกวางพิษเอาได้

สิ่งที่น่ายินดีเลยก็คือ ในระหว่างการขับรถต่อจากนั้น เจียง เสี่ยวไปก็เงียบมาตลอด ไม่เหิมเกริมออกมาอีก และก็ไม่ได้ อาละวาดออกมาอีกเช่นกัน อยู่เงียบๆอย่างนี้ไปจนถึงบ้าน

แต่ทันทีที่ลงจากรถ เจียงเสี่ยวไปก็วิ่งเหยาะๆมาอยู่ข้างๆเชียว ซู กอดแขนเขาไม่พูดอะไรเลยสักคำ

เซียวซูก้มลงมองเธอ

เจียงเสี่ยวไปเองก็มองเขา ทั้งน่าสงสารและทั้งหมดหนทาง

ทั้งสองคนสบตากันอยู่สักพัก เซียวซูก็เหมือนกับว่าจะยอมแพ้ กับการต่อต้านไป จูงเธอเดินขึ้นไปชั้นบน

คงเป็นเพราะคำพูดตอนที่อยู่บนรถเมื่อก่อนหน้านี้ ช่วงหลังมา เธอก็เลยสงบเสงี่ยมขึ้นมา ตอนที่เข้าประตูเมื่อเห็นการกระทำ ของเซียวซูผ่อนลง การกระทำเธอเองก็ผ่อนลงตาม ตอนเปลี่ยนรองเท้าก็ยังเอียงหน้ามองอุปกรณ์ภายในห้อง เหมือนกับเปลี่ยน เป็นคนละคนไม่มีผิด

เพราะว่าทั้งร่างของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นของเหล้า แล้ว เมื่อกี้นี้ตอนที่ทนทรมานอยู่นั้นตัวเซียวซูเองก็อาบไปด้วยเหงื่อทั่ว ทั้งร่าง เซียวซูก็เลยตัดสินใจที่จะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

แต่…แล้วมองดูเจียงเสี่ยวไปที่เข้าห้องมาแล้วก็นั่งเรียบร้อย อยู่บนโซฟาอีกที เขาก็เริ่มหน่ายใจขึ้นมาอีกครั้ง ที่นี่เขาไม่ได้ เตรียมห้องของเธอเอาไว้ หลังจากนั้นเธอก็ไม่นอนที่นี่เลย แต่ ไหนแต่ไรมาเซียวซูก็อยู่คนเดียวมาตลอด ก็เลยไม่ได้เตรียมห้อง นอนแขกเอาไว้

นี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเมื่อเช้าเขาถึงอุ้มเธอเข้าไปนอนใน ห้องตัวเอง

ให้เขาพาคนเมากลับบ้านเธอไปไม่มีใครคอยดูแลมันก็ไม่ได้ เขารู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน แต่ดึกขนาดนี้ให้พาเธอกลับบ้านไป ถึง ตอนนั้นวันต่อมาเจียงเสี่ยวไปมาคิดบัญชีกับเขาจะทำยังไง?

พอคิดก็ปวดหัวขึ้นมา เซียวซูเดินเข้าไป เม้มริมฝีปาก จากนั้น ก็เอ่ยพูดออกไป “ฉันจะไปอาบน้ำ เธอนั่งอยู่ที่นี่ดีๆล่ะ คอแห้งก็ ดื่มน้ำสักหน่อย ง่วงก็นอนตรงนี้ไปก่อนสักพัก ห้ามเดินวุ่นไปไหน เข้าใจมั้ย?”

เจียงเสี่ยวไปพยักหน้าอย่างว่าง่าย “น้อมรับบัญชาเพคะฝ่า บาท”

เซียวซู “…”
เริ่มมาอีกแล้ว แต่เซียวซูก็ยังตกกระไดพลอยโจนตอบกลับไป อย่างไม่รู้ตัว “ถ้าเดินวุ่นล่ะก็จะจับเข้าตำหนักเย็น

หลังจากที่เข้าห้องอาบน้ำไป เซียวซูก็ได้มองตัวเองในกระจก

หลุดหัวเราะเพื่อนๆออกมา

เซียวซูเอ๊ยเซียวซู ทำไมแกถึงเด็กอย่างนี้? แม้แต่คำว่าตำหนัก เย็นอะไรจำพวกนี้ก็พูดออกมาได้

ต่อจากนั้นเซียวซูก็ไม่ได้คิดวุ่นขึ้นมาอีก เพราะรู้ว่าเจียงเสียว ไปจะต้องเชื่อฟัง เขาก็เลยอาบน้ำให้ตัวเองก่อน แล้วค่อยออกไป

อย่างที่คิดหลังจากที่เขาออกไปเจียงเสี่ยวไปก็ยังคงนั่ง สงบเสงี่ยมอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม แต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังรักษาท่า นั่งก่อนหน้านี้เอาไว้เหมือนเดิม ไม่ได้มีการขยับเขยื้อนอื่นใด

จะว่าไปแล้วเธอตอนนี้ได้คิดว่าตัวเองเป็น “หม่อมฉัน” แล้วคิด

ว่าเขาเป็น “ฮ่องเต้” จริงๆ

เห็นเซียวซูออกมา เจียงเสี่ยวไปก็เผยสีหน้าคาดหวังออกมา แต่เซียวซูก็ไม่ได้สนใจเธอ แต่กลับเดินเข้าครัวไปในน้ำส่งให้เธอ “ดื่มซะ”

“อ่อ” เจียงเสี่ยวไปรับแก้วน้ำมาอย่างว่าง่าย จากนั้นก็เงยหน้า กระดกเข้าไป

“รู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?” เซียวซูถาม เธอดื่มเยอะขนาดนั้น ทั้งหน้าแดงไปหมด ทำไมถึงยังว่าง่ายอย่างนี้ได้? ไม่โวยวาย ออกมาเลย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ