บทที่275 ไม่ยอมเชื่อ

“ดังนั้นก็คือ เธอให้โอกาสคุณชายเย่อีกครั้ง รอ เขาให้คำตอบที่น่าพอใจใช่ไหม?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แววตาของเสิ่นเฉียวก็จางลง เล็กน้อย “เรื่องนี้ผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว จะเป็นคำตอบที่ น่าพอใจรึเปล่าก็ยังไม่มีใครรู้เลย”

“เธอก็อย่าเป็นกังวลไปเลย ในเมื่อเขาบอกให้เธอ เชื่อใจเขาแล้ว งั้นเธอก็ให้เวลาเขาหน่อย”

เมื่อพูดถึงตรงนี้เสี่ยวเหยียนกะพริบตาจากนั้นเริ่ม วิเคราะห์ด้วยสัญชาตญาณของเธอ

“เธอดูนะ ก่อนหน้านี้ฉันบอกว่าหานเส่โยวเป็น พวกแอ๊บแบ๊ว ถูกเผงเลยใช่ไหม? ดังนั้นฉันบอกว่าเย่โม่ เซินรักเธอจริง ๆ งั้นเขาก็ต้องรักเธอด้วยใจจริง”

เสิ่นเฉียว: “.”

เป็นอีกครั้งที่เธอได้ยินเสี่ยวโยวพูดว่าหานเส่โยว เป็นพวกแอ๊บแบ๊ว เสิ่นเฉียวยังคงรู้สึกไม่สบายใจ เธอ ขมวดคิ้วและคิดจะพูดบางอย่างเสี่ยวเหยียนกลับแย่ง เธอพูด: “เธออย่าพูดแก้ต่างกับฉันเลย เธอทำเรื่องถึง ขนาดนี้แล้ว ถ้าเธอยังจะมาพูดแก้ตัวให้เธออีก งั้นต่อไป ฉันจะไม่ช่วยเธอแล้วนะ”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ เสิ่นเฉียวจึงอดไม่ได้ที่ถอน หายใจและพูดขึ้นเบา ๆ: “ที่จริง…เรื่องจริงเป็นยังไงก็ยัง ไม่กระจ่าง”
“จะสนใจความจริงทำไม ทำไปแล้วก็คือทำไป แล้ว หล่อนใส่ต่างหูคู่ที่คุณชายเยซื้อใช่รึเปล่า? ไม่ว่าจะ พูดอะไรก็ไม่สามารถล้างความผิดให้ตัวเองได้ เฉียว เฉียว เธอต้องตาสว่างหน่อยนะ อย่าเอาอดีตมาเป็นข้อ อ้างล้างความผิดให้หล่อน เป็นไปได้ว่าเมื่อก่อนพวกเธอ สนิทกันมาก แต่ฉันจะพูดตรง ๆ กับเธอสักอย่าง คนเรา ไม่มีใครเปลี่ยนไปชั่วข้ามคืนหรอกนะ เป็นไปได้ว่า หล่อนตีสนิทเธอเพราะมีจุดมุ่งหมายอื่นตั้งแต่แรกแล้วก็ เป็นได้”

เสิ่นเฉียว: “ตีสนิทฉันเพราะมีจุดมุ่งหมายอื่น ตั้งแต่แรกเหรอ?”

“ใช่! พวกเธอรู้จักกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย งั้น ตัวเธอก็ต้องมีอะไรที่เป็นประโยชน์ที่ใช้งานได้แน่”

สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตัวเธอกับของที่มี ประโยชน์ใช้งานได้?

เสิ่นเฉียวคิดอยู่นานและส่ายหน้าด้วยความกังวล “ตัวฉันไม่เคยมีของมีค่าอะไรนะ ที่เธอพูดฟังดูไม่น่าเป็น ไปได้”

“ตัวเธอรู้สึกว่ามันไม่มีค่าคงเพราะเธอไม่รู้ตัว แต่ หล่อนรู้ ก็เหมือนกับการที่เธอแต่งงานกับคุณชายเย่ครั้ง นี้ หล่อนก็คิดจะแย่งคุณชายเยไปจากเธอไง เฉียวเฉียว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอชอบต่างหูคู่นั้นมาก เธอจะรู้ไหมว่า หายเส่โยวทำเรื่องพวกนี้ลับหลังเธอ? เป็นไปได้ ว่า….หล่อนแย่งของ ๆ เธอที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าไป แล้วมากมาย เพียงแต่เธอไม่รู้ตัวเท่านั้น”
เสิ่นเฉียว: “.”

“เธอนี่เข้าข่ายทฤษฎีสมคบคิดเกินไปแล้ว บางที เธออาจจะแค่ชอบเย่โม่เซินเท่านั้น ก็เลยไม่มีทางเลือก

—

“เธอนี่น่ารำคาญจริง ๆ! เธอคิดจะปลอบใจตัวเอง ไปถึงเมื่อไหร่? หล่อนทำกับเธอถึงขนาดนี้แล้วยังคิดจะ ปกป้องหล่อน? เสิ่นเฉียว ให้ฉันตบบ้องหูเธอสักทีไหม จะได้ตื่น? หรือจะรอให้หล่อนแย่งทุกอย่างของเธอไป ก่อน เธอถึงจะตื่น?”

เสิ่นเฉียวมองเธอเงียบ ๆ เสี่ยงเหยียนแก้มตุ่ย เพราะว่ารู้สึกโกรธแทนเธออย่างเห็นได้ชัด

ทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง และเสิ่นเฉียวก็ ลดสายตาลงและเธอก็ไม่มีชีวิตชีวา

“แต่ว่า เธอจะให้ฉันเชื่อได้ยังไง? เพื่อนรักที่ฉัน คบมานานจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง? ที่ผ่านมาเธอก็คอย ช่วยฉันอยู่ตลอด”

รวมทั้งเรื่องที่เธอหาชายแปลกหน้าในคืนฝนตก แทนเธอ ก็เป็นหานเส่โยวที่ทำแทนเธอเสมอ

ยิ่งกว่านั้นเธอมักจะเป็นคนวางแผนทำอะไรแทน เธอ หานเส่โยวทำแม้กระทั่งผลักเธอสู่อ้อมอกของเย่หลี นหานเพราะอยากเห็นเธอมีความสุข ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ ไม่ยอมเชื่อว่าหล่อนจะจงใจทำแบบนั้นได้

เสี่ยวเหยียนเงียบไป
เธอนั่งลงข้าง ๆ เสิ่นเฉียว ในฉันพลันเธอก็เกิด ความเข้าใจจิตใจของเสิ่นเฉียว

ใช่สินะ เป็นเพื่อนพี่น้องกันมาหลายปี จู่ๆจะมาบ อกว่าเพื่อนรักหักหลังเป็นใครก็คงทำใจเชื่อไม่ได้ง่าย ๆ

นอกเสียจาก เธอจะได้ยินคำสารภาพจากปาก ของหานเส่โยว

แต่ผู้หญิงคนนั้นมีเล่ห์เหลี่ยมเยอะขนาดนั้น จะ ให้เธอยอมรับคงเป็นไปไม่ได้แน่

เมื่อคิดถึงจุดนี้เสี่ยวเหยียนจึงถอนหายใจ “ฉันรู้ว่า เธอใจไม่ดี แต่บางครั้งสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอาจจะไม่ใช่ ความจริง แต่กลับมีสาเหตุอื่น หานเส่โยวทำอย่างนี้ อธิบายถึงปัญหามากมาย ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยัง ไง เธอก็ต้องยอมรับมัน วันนี้ฉันมาเพื่อดูว่าเธอเป็นยังไง บ้าง ในเมื่อตอนนี้เธอสบายดี งั้นฉันก็ควรกลับได้แล้ว”

ได้ยินว่าเธอจะไปเสิ่นเฉียวก็รีบลุกขึ้น “เธอจะ กลับแล้วเหรอ? ฉันยังอยากให้เธออยู่ทานข้าวด้วยกัน ก่อน”

เสี่ยวเหยียนยิ้มเล็กน้อย “เธอคิดว่าฉันไม่อยาก อยู่กินข้าวกับเธอเหรอ? แต่ฉันต้องกลับไปทำงานรึเปล่า ยะ? ใครจะไปเหมือนเธอ! ฮือ ๆ ฉันยังหาพ่อบุญทุ่มไม่ ได้ งานเลี้ยงครบรอบครั้งก่อนฉันก็ไม่ได้เจอคนดี ๆ เพราะเธอนั่นแหละ! ถ้าไม่ใช่เพราะช่วยเธอ ฉันคงจะได้ ถ้วยรางวัลแล้ว จากนั้นภายใต้แสงสปอตไลท์ ผู้ชายดี ๆ ก็จะสามารถมองเห็นฉันได้ ไม่แน่น….ป่านนี้แม่คงจะกำลังมีความรักอยู่ก็ได้เนอะ?”

เสิ่นเฉียวได้ยินแล้วจึงพูดขึ้น: “สงสัยสมองจะมี ปัญหาหนัก”

“ช่างเธอเถอะ ฉันไปก่อนนะ เอาไว้วันหลังฉันจะ มาเยี่ยมเธออีก”

หลังจากเสี่ยวเหยียนกลับไป เสิ่นเฉียวที่อยู่คน เดียวก็เข้าสู่ภวังค์อีกครั้ง

เธอไม่เชื่อจริง ๆ ว่าหานเส่โยวจะเข้ามาตีสนิทตัว เธอด้วยจุดประสงค์แอบแฝง แม้แต่หลังจากเรื่องที่เกิด ขึ้นในครั้งนี้เธอก็ยังคิด ถ้าหากว่าพวกเขามีใจให้กันเธอ จะเป็นคนไปเอง

แต่คิดไม่ถึงว่า…

เสิ่นเฉียวลดสายตาลงและรู้สึกว่าความคิดเธอจะ ล่องลอยกลับสู่อดีต

เมื่อเยโม่เซินกลับมาทั้งบ้านก็ว่างเปล่า เหล่าสาว ใช้กำลังเก็บของบนโต๊ะ และต่างพากันจับกลุ่มพูดคุย อะไรกันบางอย่าง

โดยปกติในเวลานี้ เสิ่นเฉียวมักจะอยู่คุยเล่นกับ พวกเธออย่างยิ้มแย้ม

พอเยโม่เซินเข้าประตูมา ก็เห็นได้ว่าวันนี้กลับไม่ มีเสิ่นเฉียวอยู่

“คุณชาย คุณกลับมาแล้วเหรอคะ” จูหยุน เดินเข้าไปทำความเคารพและกล่าวทักทาย

เมื่อไม่เห็นตัวเส้นเฉียว ในใจของเย่โม่เซินก็เกิด เคว้งเขาเม้มริมฝีปากและมองเธอแววตาสงสัย

จูหยุน รู้ว่าเขาต้องการถามอะไร จึงได้อธิบายขึ้น “ดูเหมือนวันนี้คุณนายน้อยจะไม่ค่อยอยากอาหารค่ะ ดัง นั้นจึงกลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้ว คุณชาย วันนี้คุณนายดู เหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะคะ”

เมื่อได้ยินเย่โม่เซินก็ต้องขมวดคิ้ว ไม่ใช่ว่าให้ เสี่ยวเหยียนมาเยี่ยมเธอแล้วเหรอ? ทำไมกลับอารมณ์ ไม่ดีล่ะ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่โม่เซินก็พยักหน้า: “ฉันเข้าใจ แล้ว พวกเธอออกไปก่อนเถอะ”

“ค่ะ”

เย่โม่เซินเข้าไปในห้อง ทั้งห้องมืดสนิท เขา ขมวดคิ้วและควานหาสวิตช์ไฟ เมื่อเปิดไฟแล้วก็พบว่า ในห้องไม่มีใครสักคน

ทั้งห้องว่างเปล่าราวกับทั้งเดิมที่ห้องนี้ไม่มีใคร

อยู่

วินาทีนั้น มีเพียงความคิดเดียวที่โผล่เข้ามาในหัว ของเย่โม่เซิน

นั่นก็คือ…เสิ่นเฉียวหนีไปแล้ว

ทันใดนั้น จู่ๆ ลมหายใจของเย่โม่เซินก็เปลี่ยนไป เส้นเลือดปูดโปนเต็มหน้าผาก เขาหมุนวีลแชร์ออกจากห้องไปด้วยความโมโห

ยัยผู้หญิงคนนี้สมควรตายจริง ๆ จู่ๆ ก็คิดจะหนี เธอคิดว่าตัวเองจะหนีพ้นรีไง?

ถึงแม้เยโม่เซินจะใช้วีลแชร์ แต่เขาก็เร็วมากเพียง แป๊บเดียวเท่านั้นก็ไม่เห็นตัวเขาแล้ว

เขารีบไปหาเสิ่นเฉียวและออกไปอย่างโมโห โดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครคนหนึ่งนั่งอยู่ที่พื้นไม้กระดาน ริมหาด เสิ่นเฉียวนั่งกอดเข่าเงียบ ๆ มองดูทะเลผืนใหญ่ ในช่วงหัวค่ำอยู่ตรงนั้น

ผืนทะเลภายใต้แสงจันทร์สวยกว่าทะเลตอน กลางวันเสียอีก พระจันทร์ที่สาดแสงกระทบน้ำทะเล ให้ ความรู้สึกถึงคนไกล

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ