บทที่207 คุณเรียกใครว่ายัยแอ๊บใสซื่อ

เซียวซูได้จ้องตาโต”กลับ? คุณนายน้อยสอง พวกเราไม่เข้าไปหรอ?”

“ไม่ล่ะ”

เสิ่นเฉียวหรี่ตาลง และมองไปที่ปลายเท้าตัวเอง อย่างใจลอย”มันไม่จำเป็นแล้วล่ะ”

“คุณนายน้อยสอง..”

ไม่รอเซียวซู่เกลี้ยกล่อมเธออีกครั้ง เสิ่นเฉียวก็ ลุกขึ้นเดินไปทางตรงกันข้าม เซียวซูยังคงยืนอยู่กับที่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีถึงจะรู้สึกตัว เลยหันหลังวิ่งตาม เธอไป

“คุณนายน้อยสอง เป็นอะไรไปหรือเปล่า? เมื่อกี้ พวกเรายังคุยกันอยู่ดีๆไม่ใช่หรอ จะเข้าไปด้วยกัน ไม่ใช่?”

ไม่ว่าเซียวซูจะพูดอะไรกับเธอ เสิ่นเฉียวก็ไม่ สนใจเขา เลยเดินตรงไปข้างหน้า เซียวซู่เดินตามเธอ ไปตั้งนาน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวที่จะไปยืนขวางข้างหน้า เธอ:”คุณนายน้อยสอง ยังไงพวกเราก็มาแล้ว ไม่เข้าไป แล้วยังเดินจากไปแบบนี้ มัน… ”

“คุณไม่เห็นหรอ?”เสิ่นเฉียวได้เงยหน้าขึ้น สายตาของเธอได้มองบนหน้าของเซี่ยวซู่อย่างไม่แยแส สายตาของเธอทำให้เซียวซู่ตะลึงไปชั่วคราวและได้ถามอย่างมึนงงว่า:”เห็นอะไร?”

ดวงตาของเงินเฉียวขมขึ้นเล็กน้อย เธอลดตาลง และพูดว่า: “คนเขาอยู่กันดีๆ พวกเราจะเข้าไปทำอะไร? ไปรบกวนคนอื่นเขาหรอ?ฉันรู้สึกว่า…มันไม่ใช่เรื่องดี”

“.”เซียวซู่คิดว่าเธอจะพูดอะไรซะอีก ที่แท้ก็

เรื่องนี้นี่เองสีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไป:”พูดแบบนี้ไม่ได้

นะดีตรงไหนเล่า?คุณนายน้อยสอง คุณเห็นมากับตาว่า

หานเสี่ยวคิดไม่ดีเลยนะ ทำไมคุณถึง..

“เพื่อนสนิทของฉัน ฉันรู้นิสัยเธอดี แต่เย่โม่เซิน ล่ะ?คุณเอาแต่พูดหานเส่โยวเป็นคนยังไง แล้วคุณทำไม ไม่พูดเย่โม่เซิน? ถึงสิ่งที่คุณพูดมันเป็นความจริงก็เถอะ ถ้าหานเส่โยวกับเย่โม่เซินมีอะไรกันจริงๆ?แล้วเขาเอง หมายความว่าอะไร? คนอื่นรู้สึกดีกับเขา แล้วเขาปฏิเสธ เองไม่เป็นหรือไง? ต้องให้ฉันมาปฏิเสธแทนเขาด้วย หรือไง?”

“คือ..”

“เขาเป็นผู้ใหญ่มีความคิดเป็นของตัวเอง เขา อยากจะทำอะไรฉันก็ห้ามไม่ได้ ถ้าเขาชอบเส่โยวจริงๆ อยากอยู่กับเธอจริงๆแล้วฉันต้องถือมีดไปไว้ที่คอของ เขา ห้ามไม่ให้เขาชอบหรอ? เซียวซู่คุณไม่เคยมีคนชอบ คุณไม่เข้าใจหรอก ถ้าเขาอยากจะทำแบบนั้นจริงๆ ฉันก็ ห้ามไม่ได้แน่นอน ถ้าเข้าไปตอนนี้.”เสิ่นเฉียวลดตา ลงหัวเราะเยาะตัวเองว่า : “แค่ไปหาเรื่องน่าละอายใจใส่ ตัวเท่านั้นเอง”
เธอเสิ่นเฉียวไม่สามารถทิ้งความมีเกียรติใน ตนเอง ความมีเกียรติในตนเองของเธอนั้น มันใหญ่ มากกว่าสิ่งใด

ในวินาทีนั้น เซียวซู่ไม่รู้จะโต้เถียงกับอย่างไร เพราะเขารู้สึกว่าสิ่งที่เสิ่นเฉียวพูดมาดูสมเหตุสมผลมาก

อันที่จริงแล้วหานเส่โยวคิดที่จะยั่วยวนคุณชายเย่ นั้นไม่ผิด แต่ถ้าคุณชายเยไม่ไหวตัวหานเส่โยวก็ทำ อะไรไม่ได้ คนที่ตอบตกลงว่าจะมากินข้าวที่ร้านอาหาร กับหานเส่โยวก็เป็นตัวเขาเอง ไม่มีใครบังคับให้เขามา

“ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ฉันกลับไป ทำงานก่อนนะ ถ้าคุณมีธุระก็ไปทำธุระเลย “พูดจบเสิ่น เฉียวได้ลดตาลงแล้วเดินจากไป ไม่มีใครเห็นน้ำตาใสๆ ที่มุมตาของเธออย่างชัดเจน

เมื่อเดินมาไกลแล้ว เสิ่นเฉียวรู้สึกได้ว่าเซียวซู่ไม่ ได้ตามเธอมา เธอจึงเงยหน้าขึ้นทำตัวตรง แล้วเดินไป ข้างหน้า เธอได้ยกมือเพื่อเช็ดน้ำตาใสๆจากมุมตาของ เธอออกอย่างไร้ร่องรอย

ไม่เป็นไร ถ้านี่เป็นสิ่งที่คนอื่นเลือกงั้นเธอก็ทำ อะไรไม่ได้

หลังจากที่กลับมาถึงบริษัท เสิ่นเฉียวได้พบกับ เสี่ยวเหยียนที่กำลังจะเดินออกจากบริษัท เสี่ยวเหยียน เห็นว่าดวงตาของเธอแดงริมฝีปากของเธอได้ขยับ และ คิดที่จะเข้าไปคุยอะไรบ้างอย่างกับเธอ จากนั้นเธอเดิน ไปไม่กี่ก้าวจู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอได้เม้มริมฝีปากอย่างโกรธแล้วหันหลังเดินจากไป

“เสี่ยว…”เสิ่นเฉียวตะโกนเรียกชื่อไม่ทันจะออก จากปาก และได้กลืนลงไปทันที

ท้ายที่สุดแล้ว เธอทำได้เพียงมองหลังของเสี่ยว เหยียนอย่างเศร้าๆ

ยืนอยู่สักพัก เส่นเฉียวเธอได้เข้าลิฟต์อีกครั้ง เพื่อที่จะกลับไปที่ทำงาน

สิ่งที่เธอยังไม่รู้นั่นคือคนที่อยู่ตึกล่าง ได้พูดคุย เกี่ยวกับเรื่องเธอไปทั่ว

เฮ้ยพวกเธอ เห็นแล้วใช่ไหม?เมื่อกี้ลูกสาวของ บริษัทตระกูลหานหานเส่โยวมาอ่ะ ทีแรกฉันคิดว่าเธอมา หาคนที่นามสกุลเสิ่นคนนั้น ใครจะไปรู้เมื่อกี้ฉันเห็นเธอ ผลักคุณชายเย่ออกไปด้วยกัน และได้พูดคุยกันหัวเราะ กันด้วย”

“อะไรเนี่ย?หานเส่โยวคนนั้นกับคนที่นามสกุล เสิ่นเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่หรอ?”

“เพื่อนสนิทอะไรเล่า ต่อหน้าผู้ชายไม่มีคำว่า เพื่อนสนิทหรอก เรื่องที่โดนเพื่อนสนิทแย่งแฟน เรื่อง แบบนี้พวกคุณไม่เคยเห็นหรอ?”

“จะว่าไปก็จริงเนาะ ต่อหน้าผู้ชายเพื่อนสนิทล้วน เป็นของปลอมทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าหานเส่โยวคนนั้นจะ มาแย่งผู้ชายกับเธอ?โหถ้ามองจากรูปร่างและฐานะของ เธอ คนที่นามสกุลเสิ่นแพ้แน่เลย!”
“แพ้แน่นอน ดูเธอสิ ไม่มีอะไรเลยหน้าตาก็เทียบ กันไม่ได้จะเอาอะไรไปสู้กับลูกคุณหนูของตระกูล หาน?”

“พวกเธอดูท่าทีที่เธอกลับมาเมื่อกี้สิ ดูก็รู้แล้วว่า โดนแย่งแฟนมารอดูเถอะเธอเพิ่งได้รับการเลื่อน ตำแหน่งไม่ใช่เหรอ? คาดว่าภายใน 3 วันเธอจะถูกไล่ ออกจากบริษัทตระกูลเย่”

“พวกเธอพูดบ้าบออะไรกัน?”ทันใดนั้นเสี่ยวเหยีย นก็แทรกเข้ามาพูด และได้จ้องพวกเธออย่าง ดุร้าย :”เรื่องของคุณชายเย่ เป็นเรื่องที่พวกเธอเอามาพูด คุยได้หรือ?”

พนักงานหญิงพวกนี้เห็นว่าเสี่ยวเหยียนเป็นคน ที่มาจากแผนกการเงิน แม้ว่าจะแสดงสีหน้าที่ไม่ดีนัก แต่ ก็ไม่ได้หยาบคายกับเธอ”เสี่ยวเหยียน แต่ก่อนคุณใกล้ ชิดกับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรอ? ทำไมสองสามวันนี้ไม่ไป กินข้าวที่โรงอาหารกับคุณล่ะ?หรือว่าเป็นเพราะเธอ เลื่อนตำแหน่งแล้ว คิดว่าไก่ป่าอย่างตัวเองสามารถบิน ขึ้นกิ่งไม้กลายเป็นหงส์ได้ ก็เลยไม่อยากสนใจคุณ? ฉัน จะบอกคุณนะใสซื่อเกินไป แต่ก่อนเธอแค่หลอกใช้คุณ ตอนนี้เธอไม่ต้องการแล้ว เลยถีบเธอออกไป”

เสี่ยวเหยียน:”.”

“เสี่ยวเหยียน เหมือนที่ฉันพูดนะ ผู้หญิงแบบนี้ต่อ ไปอย่าไปสนใจเธอเลย เธอได้ใจแค่อีกไม่กี่วันแล้ว”

เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้ว”ใครบอกว่าเธอไม่สนใจฉัน?สองสามวันนี้ ฉันแค่ไม่สบาย ไม่อยากไปกินข้าวที่ โรงอาหารไม่ได้หรอ?เกี่ยวอะไรกับพวกเธอ? ใครบอกว่า เธอได้ใจแค่ไม่กี่วัน?พวกเธอรู้ว่าเธอเป็นใครไหม?ไม่รู้ อะไรสักอย่างแล้วมาพูดบ้าบออยู่ตรงนี้ ไม่รู้เรื่องจริงๆ เลย!”

“เธอ!”

“เธออะไรคะ?ถ้าไม่พอใจจะมาสู้กับฉันไหมล่ะ?ดู ซิว่าใครจะชนะ?”

11 .คนเถื่อน พวกเราไม่ต้องคุยกับเธอ ไป!”

พนักงานหญิงหลายคนได้เดินจากไปด้วยกัน เสี่ยวเหยียนยืนอยู่กับที่กำหมัดอย่างแน่นด้วยความ โมโห

เสิ่นเฉียว…โง่จริงๆเลย

บอกเธอแล้วว่าหานเส่โยวอยากยั่วเย่โม่เซินเธอ ก็ไม่เชื่อ ตอนนี้โดนแย่งแฟนจริงๆแล้วใช่ไหมล่ะ? หาน เส่โยวคนนั้นก็ร้ายจริงๆนะ มาชวนเย่โม่เซินถึงที่บริษัท เพื่อที่จะออกไปกินข้าวด้วยกันอย่างเปิดเผย ยิ่งคิดยิ่ง รู้สึกขยะแขยง

หลังจากที่หานเส่โยวทานอาหารกลางวันกับเย่ โม่เซินเสร็จ ก็ได้เข็นเขากลับ แล้วบอกลากับเขา จากนั้น ก็ลงไปที่ลานจอดรถขณะที่เธอจะเปิดประตูรถนั้น มีมือ ข้างนึงได้ตบไปที่ประตูรถของเธอ หานเส่โยวได้เงย หน้าขึ้นแล้วหันมองไปที่คนๆนั้น

“ยัยแอ๊บใสซื่อ!”คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นเสี่ยวเหยียนจากฝ่ายการเงิน เวลานี้เธอได้จ้องเธออย่างโกรธ

หานเส่โยวทำเป็นเสแสร้งเฉพาะต่อหน้าเสิ่น เฉียวเท่านั้น และจะหยิ่งต่อหน้าคนอื่น เมื่อได้ยินเสี่ยวเห ยียนด่าเธอว่าแอ๊บใสชื่อ เธอได้เงยหน้าขึ้นและตบเธอ อย่างรุนแรง

เสี่ยวเหยียนคาดไม่ถึงเลย คาดไม่ถึงว่าเธอจะ ลงมือเลย โดนตบจนถอยหลังสองก้าวจากนั้นมือจับ หน้าและมองเธออย่างตกใจ

หานเส่โยวนำมืออันขาวของเธอกลับมา และยิ้ม อย่างเลวทราม

“คุณเรียกใครว่ายัยแอ๊บใสซื่อ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ