บทที่1081 ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ

เมื่อขึ้นไปถึงกลางเขา แผ่นหลังของหานมอก็เต็มไปด้วยเม็ด เหงื่อแล้ว

ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นฤดูหนาวที่หนาวเย็น

ตอนขามา เธอยังสวมหมวก ผ้าพันคอ และถุงมือ

แต่พอถึงตอนที่นั่งพักอยู่กลางเขา เสี่ยวเหยียนกับหานคู่จื่อ ถอดถุงมือกับหมวกออก แม้แต่ผ้าพันคอก็ไม่เว้น เสี่ยวเหยียนร้อนจนแทบอยากจะถอดเสื้อนอก แต่ถูกเซียวซู

ห้ามไว้ก่อน

“อย่าถอด เธอแค่รู้สึกร้อน แต่อุณหภูมิโดยรอบก็ยังเหมือน เดิม ถ้าเธอถอดเสื้อนอก อากาศเย็นอาจจะเข้าตัวทำให้เป็นหวัด ได้”

เสี่ยวเหยียนถูกเขาห้ามไว้ เลยทำท่าเชิดจมูกอย่างไม่สบ อารมณ์

“แต่มันร้อนนี่นา ถ้าไม่ถอดเสื้อนอกจะหายร้อนได้ยังไง

เซียวหยิบผ้าขนหนูสองผืนออกมาจากกระเป๋าเป้ แล้วยื่นไป อีกทาง ก่อนบอกว่า

“ทางนั้นมีห้องน้ำ คุณนายน้อยกับเสี่ยวเหยียนไปเช็ดเหงื่อกัน ก่อนก็ได้ครับ แล้วค่อยพักกันอีกหน่อย
หานอยิ้มแล้วรับผ้าขนหนูมาจากมือเขา “ขอบใจนะ

ต้องบอกเลยว่า เซียวซูเป็นคนที่ดูแลเอาใจใส่ดีมาก ขนาด เรื่องแบบนี้ก็ยังคำนึงถึง

ยิ่งมอง หานมอก็ยิ่งรู้สึกว่าเซียวซูเป็นคนที่ไม่เลวเลยจริงๆ

เสี่ยวเหยียนไม่รู้จักระมัดระวัง เซียวซูคงจะดูแลเธอได้เป็น อย่าง

น่าเสียดาย

ทั้งสองคนจัดการกับเหงื่อบนแผ่นหลังเสร็จ ตอนที่ออกมาอีก ครั้ง เซียวซูก็หาน้ำร้อนเตรียมไว้ให้พวกเธอแล้ว

“ไม่รู้ว่าเมื่อครู่พวกคุณเป็นยังไงกันบ้าง แต่ยังไงก็ดื่มน้ำร้อน

เพื่อขับไล่ความหนาวเย็นหน่อยเถอะครับ”

ตอนที่หานมู่จื่อรับน้ำร้อนมา ก็เหลือบมองเชียวแล้วแววตา ลึกซึ้งทีหนึ่ง

ผู้ชายคนนี้พูดได้ว่าเป็นคนละเอียดลออมากจริงๆ

“ขอบใจ”

เสี่ยวเหยียนดื่มน้ำร้อนช้าๆ มองดูนักท่องเที่ยวที่อยู่รอบๆ ก่อนจะถอนหายใจว่า “ฉันนึกว่าฉันพยายามที่สุดแล้ว ตอนที่อยู่ ระหว่างทางฉันคิดว่าตัวเองเก่งมาก คิดไม่ถึงเลยว่าพอมาถึง กลางเขา จะเจอคนมากมายขนาดนี้ ถ้าพวกเราไปถึงยอดเขา จะ เจอคนมากมายแบบนี้ด้วยหรือเปล่านะ
หานจื่อเม้มปาก แล้วหัวเราะ “ก็ไม่แน่นะ เพราะคนที่ตั้งใจมา นมัสการพระเจ้าคงมีอยู่ไม่น้อย

ทั้งสามคนนั่งพักอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง เรี่ยวแรงฟื้นกลับมากว่า ครึ่งแล้ว เลยเริ่มปีนเขากันต่อ

เพราะว่าเริ่มเข้าใกล้ยอดเขาแล้ว หานมอก็เลยรู้สึกว่าใช้ พลังกายไปอย่างรวดเร็วมาก ใช้เวลาพักไปตั้งมาก แต่กลับใช้ เวลาอดทนเพียงสั้นๆ เธอคิด ถ้าเธอท้องโตกว่านี้อีกไม่กี่เดือน ก็ ดงปีนไม่ไหวจริงๆ

จนถึงเวลาราวๆห้าโมงเย็น ในที่สุดทั้งสามคนก็มาถึงยอดเขา

ที่จริงไม่จําเป็นต้องใช้เวลายาวนานขนาดนี้ แต่เพราะระหว่าง ทางแรงกายของหาน จื่อกับเสี่ยวเหยียนไม่เพียงพอ เลยหยุด พักกันอยู่หลายครั้ง หลายครั้งรวมๆกัน ก็เลยกินเวลามากขนาด นี้

“อีกเดี๋ยวถ้าเข้าไปแล้ว ถ้าเธอไม่อยากกราบไหว้ ก็คอยตาม ฉันก็พอ อย่าเถลไถลนะ”

ก่อนเข้าไปจุดธูป หานซื้อก็กำชับเสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างๆ

คนที่มานมัสการที่ภูเขาหลิงหยุนมีอยู่มากมาย แต่ทุกคนต่างก็ ให้ความเคารพมาก ไม่มีใครทำสีหน้าดูหมิ่นหรืออย่างอื่นเลย ต่างก็เคร่งขรึมจริงจังกันมาก

ตอนที่ถึงคิวของหานมู่จื่อ เธอคุกเข่าลง ตั้งใจสวดภาวนา เสี่ยวเหยียนเลียนแบบอยู่ข้างๆ ท่าทางจริงจัง
“เธอเคยเสี่ยงเซียมซีใช่ไหม รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าตอบ

ตอนเด็กๆหลัวหุยเหม่ยเคยพาเธอไปนมัสการแล้วเสียง เซียมซีอยู่ครั้งหนึ่ง หลัวหุยเหมียมักจะพูดสิ่งที่ตัวเองปรารถนา ออกมาก่อน แล้วค่อยขอเซียมซี

หานผู่จื่อหลับตาขณะขอเซียมซี กระบอกเซียมซีเขย่าเบาๆอยู่ ในมือเธอ ผ่านไปครู่หนึ่ง ไม้เซียมซีอันหนึ่งก็ราวกับได้รับพลัง ชีวิต แล้วหลุดออกมาจากกระบอกเซียมซี

หานจื่อหยิบไม้เซียมซีขึ้นมาดู เลขที่อยู่บนไม้ก่อนจะ

หย่อนลงกระบอกเซียมซี แล้วยกมือไหว้

พอถึงคราวของเสี่ยวเหยียนบ้าง เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ตอนที่เธอได้ยินว่าหาน จื่อจะมา ก็รู้สึกว่าในใจเธอก็มีสิ่งที่ ปรารถนาเหมือนกัน ก็เลยอยากตามมาด้วย สิ่งที่ปรารถนาลึกๆ ในใจ เธอรู้ดีว่ามันคืออะไร

แต่ตอนที่จะเขย่าเซียมซีจริงๆ เสี่ยวเหยียนก็เริ่มรู้สึกว่ามันไร้ สาระ พระพุทธเจ้าจะได้ยินคำสวดภาวนาของเธอจริงๆ หรือ ?

ไม่มีทาง…….

พระพุทธเจ้าจะช่วยให้เธอสมหวังกับเรื่องไร้สาระแบบนี้หรือ
แล้วอีกอย่าง เธอก็ตัดสินใจจะยอมแพ้เรื่องเขาแล้วด้วย

แล้วทำไมถึงยอมมาถึงที่นี่เพื่อเขาอีก

“เหม่ออะไรเหรอ” หาน จื่อเห็นเสี่ยวเหยียนยืนที่ออยู่กับที่ ก็ เลยยื่นมือออกไปดันเธอเบาๆที่หนึ่ง

เสี่ยวเหยียนได้สติกลับมา ก็เลยเข้าไปคุกเข่ากราบไหว้ จาก นั้นก็หยิบกระบอกเซียมซีขึ้นมา

ยังไงก็อย่าทำเรื่องไร้สาระดีกว่า

“ข้าพเจ้าจางเสี่ยวเหยีย……….

เสี่ยวเหยียนทองชื่อตัวเองในใจ แต่จากนั้นก็ไม่รู้จะพูดอะไร ต่อ ในหัวเธอสับสนไปหมด พร้อมกับเขย่ากระบอกเซียมซีไป ด้วย

แล้วจู่ๆก็หลุดมือ ทำเอาไม้เซียมซีร่วงลงมาจากกระบอก เต็ม พื้นไปหมด

เสี่ยวเหยียนตกใจ ลืมตาขึ้นมาทันที จ้องมองทุกสิ่งตรงหน้าที่ เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด

หาน จื่อที่อยู่ข้างๆก็ตกใจไปด้วย คิดไม่ถึงว่าจู่ๆจะเกิดเรื่อง แบบนี้ขึ้น เธอรีบคุกเข่าลงไปแล้วช่วยเสี่ยวเหยียนเก็บไม้เซียมซี ลงในกระบอก จากนั้นก็ส่งสายตาให้เสี่ยวเหยียนไปด้วย

“ตั้งใจหน่อย”
“ขอโทษนะ ขอโทษ……. เสี่ยวเหยียนพูดขอโทษหลายค่า วางกระบอกเซียมซีลงแล้วยกมือไหว้ สูดหายใจเข้าลึก แล้ว ทําให้จิตใจตัวเองสงบลง

“ข้าพเจ้าจางเสี่ยวเหยียน…….

ผ่านไปสิบวินาที ไม้เซียมซีอันหนึ่งก็หล่นลงพื้น

เสี่ยวเหยียนเก็บขึ้นมาจำตัวเลข จากนั้นก็ลุกขึ้น แล้ววาง กระบอกเซียมซีให้คนอื่นต่อ

ออกจากตัวโบสถ์ หานมอก็หันไปมองเธออย่างห่วงใย “เธอเป็นอะไรไป จิตใจไม่สงบเหรอ”

“ฉันไม่เป็นไร เมื่อกี้แค่จู่ๆก็มือสั่นนิดหน่อย…..

หาน จื่อเม้มปาก มองดูสีหน้าซีดเผือดของเธอ แล้วไม่ได้ถาม อะไรต่ออีก

ภายในใจของแต่ละคนต่างก็มีความลับเล็กๆที่ไม่อยากให้

ใครรู้ไม่ว่าใครก็เหมือนกัน แล้วเธอจะไปเค้นถามไปเพื่ออะไร

คนที่แจกใบเซียมซีคือพระสูงอายุรูปหนึ่ง สวมจีวรพระ ท่าทาง

สูงส่ง

หานคู่จื่อบอกเลขเซียมซีของตัวเองออกไป

พระสูงอายุยื่นใบเซียมซีมาให้เธอ จ้องเธออยู่นานก่อนจะพูด ขึ้นว่า

“เซียมซีของท่านคือเซียมซึมหาเฮง เรื่องที่ภาวนาไว้ขอแค่จิตใจมุ่งมั่น จะต้องสำเร็จแน่นอน

เมื่อได้ยินแบบนั้น แววตาของหาน จ๋อก็เป็นประกายทันที เธอ ยิ้มกว้าง แล้วโค้งค่านับพระสูงอายุ “ขอบคุณพระอาจารย์มาก ค่ะ”

“ท่านผู้นี้ ?”

สายตาของพระสูงอายุเลื่อนไปอยู่ที่เสี่ยวเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ และกำลังทำสีหน้าเลิกลัก

เสี่ยวเหยียนได้สติกลับมา ก่อนจะเปิดปาก บอกเลขเซียมซี ของตัวเองออกไป

เลขเซียมซีของเธอ ดูเหมือน………จะไม่ค่อยดี

หลังจากที่พระสูงอายุยื่นใบเซียมซีมาให้เธอแล้ว น้ำเสียงทุ้ม

ต่าลงหลายระดับ

“เซียมซีใบ..………….

เสี่ยวเหยียนเม้มริมฝีปากล่าง เซียมซีของเธอคือมหาซวย

แต่จู่ๆพระสูงอายุก็เปลี่ยนคำพูด “ท่านอย่าได้เป็นกังวลเกินไป เลย ดีชั่วอยู่ที่ตัวท่า มนุษย์นั้นกำหนดชะตาฟ้าลิขิตได้”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าคำพูดพวกนี้เป็นเพียงคำปลอบใจจากพระ สูงอายุ ในใจรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธความหวังดี ของผู้อื่น เธอพยายามเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วโค้งคำนับให้พระ สูงอายุ “ขอบคุณพระอาจารย์มากค่ะ ฉันจะจำคำพวกนี้เอาไว้
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ มนุษย์นั้นกำหนดชะตาฟ้าลิขิตได้

คำพวกนี้ เมื่อก่อนเสี่ยวเหยียนก็เคยเชื่อมาตลอด ขอแค่ตัว เองมุ่งมั่นพยายามในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา จะต้องมีสักวันที่ สําเร็จได้

แต่กับเรื่องบางเรื่อง ก็อาจจะไม่เป็นแบบนั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ