บทที่ 880 ผมไม่ต้องการผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอ

เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ เป็นสิ่งที่ฉือจีนคิดไม่ถึงเลยแม้แต่ น้อย

ว่าสวนมู่เสาจะใช้วิธีการที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายเช่นนี้ ซึ่ง

เป็นสิ่งที่เขาคิดไม่ถึง

ฉือจีนหลับตาลง และย่อยการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเช่นนี้ลง ไป ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นมาใหม่และถอนหายใจออกมาหนึ่ง ครั้ง “ เรื่องนี้พูดออกไปข้างนอกไม่ได้

หลังจากพูดจบ เขาก็กวาดสายตามองไปที่ผู้คนที่อยู่ใน เหตุการณ์ นัยน์ตามีการตักเตือนอยู่

หลังจากเฉียวจื้อได้ยินนั้นเขาก็เข้าใจได้ ถึงอย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องของครอบครัวใหญ่ เศรษฐีร่ำรวยบริษัทใหญ่คนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้จริง ๆ พูดออกไปจะไม่ อายคนเขาเหรอ?

แต่ว่าต่อมา คำพูดของนายท่านคือทำให้เฉียวจื้อตกใจ

คุณปู่จื่อมองไปทางเย่ไม่เป็น เพราะรู้เรื่องนี้แล้ว เขาดู เหมือนว่าจะผิดหวังกับสวนเสวี ดวงตาคนวัยชราคู่หนึ่งปรากฏ ความเหนื่อยล้า และพูดว่า “แม้ว่าเรื่องที่เธอวางยานายจะเป็น เรื่องจริง แต่ว่านายทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ การเสียโฉมก็ยังเป็น ข้อเท็จจริงสินะ?”
เย่ไม่เป็นเม้มริมฝีปากบาง สายตาเยือกเย็น ยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนรูปปั้น ไม่มีการเคลื่อนไหว

กลิ่นอายทั่วร่างกายของเขาล้วนแต่มีความมืดมน และเม้มริม ฝีปากบางแน่นราวกับเป็นเส้นตรง ดูเหมือนเขาจะเดาได้ว่า ถือ จิน จะพูดอะไรต่อไป

ฉือจินครุ่นคิดสักพัก ก็ยังคงพูดว่า “ดังนั้นเรื่องนี้ นับว่าเสมอ กัน โอเคไหม?”

เฉียวจื้อที่อยู่ข้างๆประหลาดใจจนเบิกตากว้าง ก็ขนาดพ่อ บ้าน หยูโป ก็ยังประหลาดใจเล็กน้อยด้วยเช่นกัน เขาคิดไม่ ถึงว่าหลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ขึ้นแล้วนั้น คุณท่านจะ … เข้าข้าง

ไปทางตวน เสว่

เป็นไปตามทิศทางนี้เรื่อยๆ เกรงว่าจะไม่ดีนะ

เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ หลังจากที่เย่ไม่เซิน ได้ยินแล้วนั้น ฝีปากบางของเขาก็ยกยิ้มขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของความไม่พอใจ ราวกับว่าไม่แปลกใจเลยสักนิด แล้วก็เลิกคิ้วอย่างเย็นชา

“ แล้วไงต่อล่ะ? หลังจากเสมอกันแล้ว คุณตาคงจะไม่ให้ผม หมั้นกับเธอต่อหรอกสินะ?”

สีหน้าของ ฉือจีน ก็ไม่สู้ดีเช่นกัน

แต่ว่าเย่โม่เชินกับพูดในสิ่งที่เขาคิดจริงๆ เขารู้สึกว่าหลังจาก ที่เสมอกันแล้ว แล้วค่อยให้เด็กทั้งสองหมั้นกันต่อ

ถึงอย่างไรก็ตามบาดแผลที่หน้าผากของตวนเสวนั้นลึกขนาดนั้น ที่สำคัญที่สุดก็คือ เฉือจีน ไม่อยากให้เขาคบกับผู้ หญิงคนนั้น

เฉียวจื้อทนดูต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว จึงก้าวไปข้างหน้าพูดโน้ม น้าวใจ” คุณปู่ คือ ท่านทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ ตวนเสวทำเรื่อง แบบนี้ลงได้แสดงให้เห็นว่า ความประพฤติของเธอธรรมดามาก จริงๆ ถ้าให้เธอหมั้นกับ เย่ไม่เป็นอีก งั้นก็ไม่ใช่ว่า

เขาพูดได้แค่ครึ่ง ฉือจีนก็มองเขาอย่างไม่พอใจ และพูดด้วย น้ำเสียงทุ้ม “เฉียวจื้อ เมื่อสักครู่ฉันได้พูดไปแล้วว่า นี่เป็นเรื่อง ครอบครัวของ ตระกูลฉือ ของเรา ไม่จําเป็นต้องมีคนนอกเข้า มาแทรกแซง”

เฉียวจื้อ ” 11

ที่พูดดูเหมือนว่าจะไม่ผิด นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของตระกูล ฉือจริงๆ เขานามสกุลเฉียวเป็นคนนอกคนหนึ่งก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะ เข้าไปแทรกแซงได้จริงๆ

เขาแบะปากและกล่าวว่า “คุณปู่ถือท่านพูดถูก ผมไม่ค่อย

เหมาะที่จะเข้าไปแทรกแซงจริงๆ

“ แล้วนายยังไม่ถอยไปอีกเหรอ?

“แต่ว่า… ” เฉียวจื้อลูบไปที่ศีรษะของตัวเอง และพูดอย่าง พัวพันว่า “ยูฉือเซินเป็นเพื่อนของผม ผมไม่สามารถมองดูเพื่อน ของตัวเองถูกผลักลงไปในหลุมไฟอยู่เฉยๆได้”

“แก!”
ฉือจีน ถูกคำพูดนี้ทำให้โมโหจนหายใจติดอยู่ในลำคอ ไม่ สามารถดายหรือกลืนลงไปได้

” เฉียวจื้อ ”

ในตอนนี้ เย่ ไม่เห็นมองไปที่เขา และเฉียวจื้อก็เปล่งเสียงตอบ รับตามจิตใต้สำนึกออกมาหนึ่งครั้งเป็นครั้งแรกที่เห็นว่าเป็ไม่เชิ นมองเขาด้วยสายตาที่แตกต่างออกไป จากนั้นเขาก็พูดว่า “นายกลับไปก่อนเถอะ”

เรื่องราวได้พัฒนามาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้เขามีส่วน เกี่ยวข้องอีกต่อไป

เฉียวจื้อตกตะลึง ยืนอยู่เฉยๆสักครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าอย่าง จริงใจ

แม้ว่าคำพูดของคุณปู่จือ จะทำให้เขาเจ็บปวด แต่สายตา

ของฉือเซ็นในตอนนี้ สำหรับเขาก็เพียงพอแล้ว

เขารู้สึกว่า การที่ตัวเองวิ่งมาที่นี่เพื่อเพื่อนในครั้งนี้ไม่เสียแรง เปล่าเลย

หลังจากที่เฉียวจื้อออกไปแล้วนั้น ฉือจีน มองไปที่เงาด้าน หลังของเขาด้วยความไม่พอใจ จนกระทั่งหลังจากที่เขาหายไป แล้ว ถึงจะเอ่ยกับเย่ไม่เซินว่า “เฉียวซื้อคนนี้มักจะไม่ทำการ ทํางาน ชื่อเสียง ในแวดวงก็ไม่ค่อยจะดี ต่อไปนายไม่ต้องไป คบค้าสมาคมกับเขาบ่อยนัก ”

เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากบาง มองเขาด้วยดวงตาสีดำลึก และไม่ได้ตอบรับคําพูดของเขา

ฉือจีนมักจะรู้สึกว่าหน้าวัยชรา ใบนี้จะแบกไว้ไม่ไหว เลยพูด อย่างเคร่งขรึมว่า “สิ่งที่ตาบอกนายนายได้ยินหรือเปล่า? เมื่อได้ยิน แต่ไม่เป็นก็กระตุกริมฝีปาก “ จัดการเรื่องแต่งงาน

ของผมแล้ว ตอนนี้ยังจะจัดการเรื่องการคบเพื่อนของผมอีกเห

รอ?”

ฉือจิน “…”

เขาโมโหจนอยากจะตะโกนด่าเขา แต่คิดไม่ถึงว่าภายในห้อง โถงนี้ยังมีคนอื่นอยู่ จึงโบกมือ ให้พวกเขาพาคนรับใช้ออกไป

เพราะว่าคนรับใช้ได้สารภาพเรื่องราวทุกอย่างแล้ว ดังนั้นเ โม่เซ็นจึงไม่ได้ห้าม

ในไม่ช้า ภายในห้องโถงก็เหลือเพียงแค่สามคน

หยูโปยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างๆ มองไปที่ภาพฉากนี้ตรงหน้าอย่าง จนปัญญาเล็กน้อย เรื่องพัฒนามาไกลจนถึงขั้นนี้แล้ว ก็เป็นสิ่งที่ เขาคิดไม่ถึงเช่นเดียวกัน

เดิมทีเขาคิดไม่ถึงว่าตวนเสว่จะวางยาคุณชายเป็นครอบครัว ของพวกเขา และคิดไม่ถึงว่าคุณชายเซ็นจะจับคนออกมาได้ โดยตรง ตบหน้าคุณท่านทันที

คุณตาคนนี้แข่งขันกับคุณตาของตัวเอง ดุเดือดมากจริงๆ “ตอนนี้ทุกคนออกไปหมดแล้ว มีบางอย่างที่ฉันต้องให้นายเข้าใจอย่างชัดเจน ตระกูลยถือกับตระกูลตวนเป็นครอบครัวที่ รู้จักกันมานาน แม้ว่า เสียวเสว จะทำเรื่องแบบนั้นออกมา นั่นก็ เป็นเพราะนายปฏิเสธที่จะหมั้นอยู่ตลอด เธอโมโหจนเลอะเลือน ถึงได้ทําเรื่องแบบนี้ออกมาได้ เพียงแค่นายหมั้นกับเธออย่าง เชื่อฟัง เธอจะเดินทางลัดอีกได้อย่างไรกัน”

หลังจากพูดจบ เขาก็ถอนหายใจอย่างหนัก และนั่งลง พูด เบา ๆ ว่า “ตารู้ว่านายไม่ชอบเธอ แต่ความรู้สึกสามารถปลูกฝัง ใต้ นายลองหมั้นกับเธอและคบหาดูใจกับเธอก่อน อยู่ด้วยกัน นานๆ ความรู้สึกจะพัฒนาขึ้นเองตามธรรมชาติ เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลตวนและตระกูลฉือจะร่วมมือกัน กำลังนี้เป็นเรื่องที่ ยอดเยี่ยมมากเชียวนะ ”

เย่ไม่เป็นเงยหน้า แววตาตกไปอยู่บนใบหน้าของเขา ริม ฝีปากบางเม้มอยู่ตลอด ทว่าไม่ได้ตอบกลับ เขาไม่ได้พูดจา แต่ ฉือจินไม่ได้คิดว่าเขาจะยอมรับอย่างเงียบๆแล้ว ดูท่าทางของ เขาเช่นนี้กลับรู้สึกว่าเขาขี้เกียจที่จะคุยกับตัวเองแล้ว

ฉือจีนเม้มริมฝีปาก สุดท้ายก็ทำได้แค่ถามว่า “เมื่อคืนนี้ นายไปไหนมาล่ะ?

ไม่ถามก็ดีหน่อย เพียงแค่ถามเย่ไม่เป็นก็ยกยิ้มริมฝีปากขึ้น “คุณตาคิดว่าไงล่ะ? ”

ยูฉือจิน “… ”

“แต่ว่าที่คุณตาพูดก็ถูกนะครับ เธอวางยาผม และก็ได้รับ บาดเจ็บเพราะผม ถือว่าเสมอกันก็ได้ แต่ว่า… ” เขาหยุดกะทันหัน สายเย้ยหยันเล็กน้อย “ผมไม่ใช่คุณหมอ หน้าผากมี รอยแผลเป็นเรื่องนี้มาหาผมก็ไม่มีประโยชน์ แล้วผมก็คงจะไม่ สนใจคนที่วางยาผมคนหนึ่งหรอก ส่วนเรื่องหมั้น? ทั้งชีวิตนี้ก็ เป็นไปไม่ได้ ”

“แก!” ยูฉือจินโมโหจนกัดฟัน “โง่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!”

“เหอะ”

เย่ไม่เป็นหัวเราะเยาะหยัน” โง่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่ใช่คุณตา หรอกเหรอ?”

“แกว่าเรื่องอะไรนะ? แกกล้าพูดว่าตาของแกโง่ไม่รู้เรื่องรู้ราว เหรอ? ปีกกล้าขาแข็งแล้ว? แก!

ในขณะที่เขาพูดก็ลุกขึ้นยืนขึ้นมา ยกไม้เท้าขึ้นอยากที่จะทัก

ทายเย่ ไม่เป็นอีกครั้ง คราวนี้เย่โม่เซิน กลับไม่โดนฟาด ถอย

หลังไปหนึ่งก้าวและกล่าวอย่างเย็นชา โดยตรง

” ครั้งที่แล้วในเมื่อสักครู่นี้ผมรับมันแล้ว เพื่อที่จะบอกคุณตา ว่า นอกจากคู่จื่อ ทั้งชีวิตนี้ผมก็ไม่ต้องการผู้หญิงคนอื่นอีกแล้ว

ฉือจินโกรธจนก้าวเข้าไปข้างหน้าต่อ อยากที่จะฟาดเขาอีก หยูโปที่อยู่ข้างๆทำได้เพียงรีบลุกขึ้นมาห้าม “คุณท่านอย่าโมโห ไปเลย ใจเย็น ๆ ครับ ใจเย็นๆ เมื่อสักครู่ที่ฟาดคุณชายเงินไปจะ ต้องได้รับบาดเจ็บแน่ๆ ถ้าหากว่ายังฟาดต่อไปอีก ฟาดจนไร้ ประโยชน์แล้วจะทำอย่างไร ?”

“ยังมีเรื่องที่ต้องจัดการในบริษัท ผมขอตัวก่อน”
หลังจากที่เย่ไม่เชินพูดจบ เขาก็หันออกไปโดยทันที

“แกไอ้สารเลว กลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้ !!!!!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ