บทที่ 73 แท้จริงแล้วเขากำลังหาใคร

สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุด?

สิ่งที่เสิ่นเฉียวเคยต้องการมากที่สุด คือใช้ ชีวิตตามปกติกับสามี แล้วก็ให้กำเนิดเด็กน้อยที่น่า รักคู่หนึ่ง มีความสุขแบบนี้จนแก่เฒ่า

แต่สวรรค์ไม่ได้เป็นแบบที่มนุษย์ต้องการ หลินเจียงนอกใจและเมียน้อยก็ตั้งครรภ์

ส่วนเธอก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับเย่โม่เซิน

เย่โม่เซินเกลียดเธอมาก

มันเป็นความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ สิ่งที่ เธอต้องการในชีวิต มันเป็นไปไม่ได้

เมื่อคิดอย่างนี้แล้วเสิ่นเฉียวก็ค่อยๆยันตัวขึ้น อย่างช้าๆ

สายตาที่ดิ้นรนเมื่อครู่นี้ ตอนนี้จ่ามันก็เปลี่ยน เป็นเหมือนแม่น้ำที่สงบนิ่ง ดูเหมือนว่าจะอ่อนลงกับ ทุกสิ่ง

“ถ้าคุณต้องการที่จะทำแบบนั้น ก็แล้วแต่คุณ เลย” พูดจบ เสิ่นเฉียวไม่ต่อสู้อีกต่อไป โดยเย่โม่เซิ นกอดเอวเล็กๆของเธอเอาไว้

ให้เอาแรงทั้งหมดในร่างกายของเธอให้เขาไป

ธรรมชาติของเหยื่อจะต้องต่อต้าน พลังชีวิตที่ แข็งแกร่งถึงจะเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

จ่าเธอก็ปลดอาวุธยอมแพ้แบบนี้ ทำให้เย่โม่ เซินที่เมื่อครู่ยกเอาความปรารถนาของเธอมาหยอก ล้อ หายไปทันที เขามีดวงตาเย็นชา และรีบเธอผลัก เสิ่นเฉียวออกไป

หลังจากที่เสิ่นเฉียวถูกผลักออกไปเธอก็ยืน นิ่งและมองเขาอย่างไม่แน่นอน

เมื่อกี้เขาต้องการทำให้เธออับอายขายขี้หน้า แต่ตอนนี้ยอมแพ้แล้วเหรอ?

“ไปบริษัท”

เย่โม่เซินพูดอย่างเย็นชา

เซียวซูรีบไปที่ด้านข้างแล้วเข็นเย่โม่เซิน เข้าไปในรถ ขณะที่เสิ่นเฉียวยังคงยืนอยู่ด้วยงนงง เซียวซูก็เรียกเธอว่า “ผู้ช่วยเสิ่นคุณไม่ไปที่บริษัทเห รอ?”

เมื่อได้ยินเสียงเฉินเสิ่นเฉียวก็กลับมามีสติอีก ครั้ง แล้วตามขึ้นรถไป

หลังจากมาถึงบริษัทเสิ่นเฉียวกลับไปที่ ตำแหน่งของเธอและนั่งลง
เธอลุกขึ้นและชงกาแฟให้กับ เย่โม่เซ็นท์นใด นั้นก็จำได้ว่า เย่โม่เซินไม่ได้กินอาหารเช้า ตอนนี้ชง กาแฟให้เขาแล้ว เธอก็ไม่รู้จะดีกับกระเพาะของเขา ไหม?

หลังจากคิดถึงครู่หนึ่ง เสิ่นเฉียว ก็ชงชาอุ่นๆ ให้กับ เย่โม่เซิน

หลังจากรินสร็จเส่นเฉียว ก็ไปส่งยัง เย่โม่เซิน เมื่อเดินไปที่ประตูสำนักงาน ทันใดนั้นฝีเท้าก็หยุด ลงกะทันหัน เธอเปิดริมฝีปากขึ้น

เธอ…กำลังทำอะไร?

การดื่มกาแฟไม่ดีต่อกระเพาะอาหาร แล้ว เกี่ยวอะไรกับเธอ? ท้ายที่สุดมันคือกระเพาะของเขา ทำไมเธอจึงต้องคิดแทนเขา?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินเสิ่นเฉียวก็ถือถ้วยกาแฟ ด้วยหัวใจที่ยุ่งเหยิง

แต่คิดอีกที เขาออกมาพร้อมกับเธอ แต่ใน ที่สุดจะว่าไปแล้วเพราะเธอเขาก็เลยไม่ได้กินอาหาร เช้า เธอเปลี่ยนกาแฟเป็นชามันก็เป็นเรื่องปกติ

หลังจากปลอบใจตัวเองเสิ่นเฉียวก็เคาะประตู

“เข้ามา”

เสียงของเย่โม่เซินทั้งเย็นทั้งไม่มีความรู้สึก
เงินเฉียว เดินเข้ามาวางชาบนโต๊ะของเขา และลังเลอยู่นานก่อนจะพูดว่า “อันนั้น…”

ยังไม่ทันที่เธอจะได้อธิบาย ดวงตาลึกที่เยือก เย็นของเย่โม่เซินก็มองลงบนถ้วยชา ตาของเขาก็ หรี่ลง “แล้วกาแฟล่ะ”

“คุณยังไม่ได้กินอาหารเช้า การดื่มกาแฟนั้น ไม่ดีต่อกระเพาะอาหารของคุณดังนั้น.” ก่อนที่ เสิ่นเฉียว จะอธิบายเสร็จ เยโม่เซิน ก็ดูขึ้นมา “ใคร อนุญาตให้คุณคิดแทน?”

เมื่อได้ยินถึง เสิ่นเฉียว สำลักไปถึงริมฝีปาก ของเธอ ริมฝีปากของเธอขยับไปมา “ฉัน…”

เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้นมองลึกลงไปบนใบหน้า ของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและ เยือกเย็น

เหมือนลมหนาวในเดือนสิบสองและเพิ่มด้วย หิมะตกหนักที่ละลายเข้าไปในใจเธอ

เย็นทะลุเข้าไปในหัวใจ

ริมฝีปากของ เสิ่นเฉียว ขยับและจู่ๆเธอก็พูด

อะไรไม่ออก

“ออกไป!”

มือที่ถือถ้วยค่อยๆสั่นขึ้นมาเชียวเฉียว พยายามที่จะระงับความโกรธในใจของเธอแล้วหันออกจากห้องทำงาน

หลังจากออกมาเสิ่นเฉียวเอนกายพิงกำแพง ร่างกายของเธอสั่นไหวอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เธอตั้งใจดี แต่ก็ถูก…..ปฏิเสธ

อ่า

เสิ่นเฉียว ลดสายตาของเธอลง เมื่อเธอเป็น คนสอดรู้สอดเห็นมากเกินไป ต่อไปนี้เธอจะไม่ทำ แบบนี้อีก

หลังจากคิดได้ ชินเฉียวกลับไปที่ตำแหน่ง ของเธอ หลังจากที่เธอเห็นถ้วยชาบนโต๊ะ ดวงตา ของเธอค่อยๆครึ้มลง

แต่สิ่งที่เชียวเฉียวไม่ทราบก็คือหลังจากที่เธอ ออกไป เยโม่เซิน มองดูถ้วยชาด้วยสายตาที่ซับ ซ้อน และดวงตาของเขาก็ค่อยๆมืดลง

มือที่ถือปากกากระชับอย่างเงียบๆ ริมฝีปา กบางๆของเขาเม้มแน่นเข้าหากัน

ทำไมผู้หญิงคนนั้น ถึงทำเรื่องแบบนี้?

ทำไมหลังจากที่เขาพูดกับเธอ เห็นได้ชัดว่า เธอกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธแต่กลับทนทุก อย่างเอาไว้

แล้วเขาก็หันกลับไปอย่างหงุดหงิด
เงินเฉียวแท้จริงแล้วคุณต้องการอะไร?

ทั้งเช้าเฉินเสิ่นเฉียวอยู่จมลึกในความคิดของ ตัวเองและไม่กระตือรือร้นที่จะทำงาน จนเที่ยงเมื่อ ถึงเวลาทานอาหารกลางวัน มาถึงโรงอาหารเธอถึง รู้สึกตกใจที่เธอหิวแล้ว

เมื่อเธอกำลังจะไปตักอาหาร วันนี้โรงอาหาร ทำหางหมู เสิ่นเฉียวดมกลิ่นนั้นและก็เหมือนมีพลัง มหาศาลสั่นสะเทือนมาจากท้องของเธอ เพิ่งจะตัก ข้าวได้ครึ่งทาง เธอปิดปากและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

“แหวะ…” เสิ่นเฉียวกัมลงไปอาเจียนใน ห้องน้ำ เธออาเจียนจนหน้ามืด จนเธอจะอาเจียน เสร็จแล้ว ทั้งร่างกายก็ไร้เรี่ยวแรง ค่อยๆพิงผนังแล้ว เดินออกมา

หลังจากล้างมือเธอสงสัยว่าทำไมวันนี้ถึงมี ปฏิกิริยาหนักขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเธอหิว โดย ตั้งแต่เช้าไม่ได้กินอะไรเลย?

เสิ่นเฉียว ไม่ได้กลับไปที่โรงอาหาร แต่ไปซื้อ ก๋วยเตี๋ยวมังสวิรัติที่ร้านก๋วยเตี๋ยวชั้นล่าง

เสิ่นเฉียว ได้กินก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่งอย่าง เอร็ดอร่อย กินเสร็จแล้วก็อยากกินอีกชาม

เสิ่นเฉียว รับประทานอาหารแล้วถึงขึ้นไปชั้น

บน
หลังจากขึ้นไปชันบน เส้นเฉียว ชึ่งกาแฟหนึ่ง แก้วสำหรับ เย่โม่เซิน ตามปกติ เธอเพิ่งเดินไปที่ ประตูเพื่อพบว่าประตูนั้นเป็นเพียงแค่แง้มไว้ และมี เสียงการสนทนาของคนสองคนดังมาจากด้านใน

“จนถึงตอนนี้ยังไม่มีข่าวเลยเหรอ นายทำงาน ยังไงของนาย?”

ดวงตาของ เย่โม่เซิน เหมือนมีไฟฟ้าจ้องลง บนร่างของเซียวซู่ราวกับว่าภูเขาถูกกดลงบนไหล่ ของเขาทำให้เซียวซู่ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

“เย่ คุณชายเย่…โปรดฟังผมอธิบายเรื่องนี้!”

“พูดมา”

“เมื่อสองวันก่อน เราพบบุคคลที่สอดคล้องกัน สองคนในโรงพยาบาล แต่… ผมไม่ค่อยแน่ใจ ตอนแรกผมอยากเชิญ คุณชายเยให้ไปดู แต่ผู้หญิง สองคนนั้นจู่ๆก็หนีไป ดังนั้น

“วิ่งหนีเหรอ?” เย่โม่เซินหรี่ตาลง มีกลิ่น อันตรายมาออกจากร่างกายเขา นิวเรียวยาวเคาะบน โต๊ะ

หลังของเขาเซียวซู่เหงื่อออกอย่างฉับพลัน “ตอนนี้ให้คนออกตามหาแล้ว เชื่อว่าจะหาคนพบ เร็วๆนี้”

เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากของเขา ใบหน้าเย็นชาเขาพูดอย่างรวดเร็ว “ฉันจะไปเอง”

“แต่คุณชายเย่.ขาของคุณ. ไม่สะดวก!” เซียวซูเตือนเขา

เย่โม่เซินจ้องมองไปบนโต๊ะอย่างครุ่นคิด

ครู่ต่อมาเขาก็ถามว่า “นายแน่ใจเหรอว่าตัวตน ของผู้หญิงสองคนนั้นตรงกัน?”

“ใช่ครับ แต่… ต้องให้คุณชายเย่ยืนยันด้วย

ตัวเอง”

เพิ่งจะตอบกลับมา โทรศัพท์มือถือของเซียว ซูก็ดังขึ้น

เซียวซู่เหลือบมองไปที่มันและพบว่ามันเป็น ข้อความจากคนของเขา สีหน้าของเขาพอใจขึ้นมา

“คุณชายเย่พวกเขาบอกว่าผู้หญิงทั้งสองคน หาเจอแล้วถูกพากลับมาแล้ว”

เย่โม่เซิน ขมวดคิ้วแน่น “ไป!”

เซียวซูพยักหน้า แล้วเข็นเย่โม่เซินไปข้าง หน้ามาที่ประตู เส้นเฉียวตกใจ รีบวิ่งกลับไปที่ที่นั่ง ของเธอ แล้วซ่อนกาแฟที่ชงไว้ด้านหลังตู้ จะให้ เย่ โม่เซินเห็นไม่ได้

ไม่อย่างนั้นเขาจะคิดว่าเธอตั้งใจแอบฟัง ถึงแม้ว่าเธอจะได้ยินโดยไม่ได้ตั้งใจ
ป้ง!

ประตูของสำนักงานเปิดออกอย่างรวดเร็ว เสิ่นเฉียวเห็น เย่โม่เซินและ เซียวซูรีบออกไป เธอก็ นึกถึงการสนทนาของพวกเขาเมื่อครู่ขึ้นมาได้

เมื่อรวมกับครั้งที่แล้ว พวกเขาดูเหมือนจะ กำลังหาใครบางคน .

เมื่อมองไปที่การแสดงออกและน้ำเสียงเย่โม่ เซิน ดูเหมือนว่าเขาจะเข้มงวดกับคนคนนี้เป็นพิเศษ

เสิ่นเฉียวสงสัยว่าคนอย่างเขา จะมีอะไรที่ ทำให้เขากังวล จู่ๆก็เธอก็อยากรู้ว่าใคร

ไม่อย่างนั้น เธอตามขึ้นไปดูดีไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ