บทที่967

เจียนหงเย่นกลัวมากจนเธอกลิ้งไปบนพื้นหลายครั้ง เพราะ กลัวว่าตะขอเหล็กจะเกี่ยวหน้าของเธอจริงๆ

สิ่งนั้นดูน่ากลัวเกินไป เผลอๆบางทีอาจทำให้ตาหลุดได้ แต่ขาของเฉียนหงเย่นได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเธอจะสามารถ หลบเหอเหลียนได้ 2แรก แต่เหอเหลียนก็ไล่ตีเธออีก ตาม สถานการณ์นี้ ไม่ช้าก็เร็วจะถูกเหอเหลียนทำร้ายจนเลือดไหล

เฉียนหงเย่นกำลังจะวิ่งหนี แต่ทันใดนั้นก็มีอาการปวดที่ขา ของเธอ และเธอก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อเธอได้สติ เหอเหลียนรีบวิ่งเข้าไป และสะบัดตะขอขนาด

ใหญ่ที่ศีรษะของเธอโดยตรง

ในเวลานี้ เฉียนหงเย่นหนีไม่พ้น เธอหลับตาด้วยความสิ้นหวัง คิดว่าวันนี้เธอต้องตายแน่ๆ

แต่ ณ เวลานี้ จู่ๆก็มีรถยนต์ที่มีอำนาจเหนือโตโยต้าหลายคัน ก็ขับเข้ามา

ไฟรถที่ส่องกระทบใบหน้าของเหอเหลียนโดยตรง และกลุ่ม คนก็กระโดดลงจากรถ หนึ่งในนั้นชี้ไปที่เหอเหลียนด้วยปืน “บ้า อะไร? วางตะขอนั้นไปซะ!”

เหอเหลียนตกใจกับท่าทางนั้น
เธอทํางาน คาสิโนมาเก๊ามาหลายปีแล้ว เธอรู้ดี และรู้ใน ทันทีว่าคนประเภทไหนมีความแข็งแกร่งขนาดไหน

ถึงรปภ.และผู้ดูแลเหมืองถ่านหินจะน่ากลัวมาก แต่พวกเขา ไม่มีปืน คนกลุ่มนี้ดูเหมือนจะมีกองหนุนที่ใหญ่กว่า

เธอจึงสั่นสะท้านและโยนตะขอเกี่ยวเหล็กลงกับพื้น

ในเวลานี้ ผู้นำชายวัยกลางคนอ้วนที่มีใบหน้าเต็ม เดินไปตรง หน้าของเฉียนหงเย่น เปิดภาพถ่ายจากโทรศัพท์และมองไปที่ เฉียนหงเย่น ถามว่า “คุณคือเฉียนหงเล่น?”

เฉียนหงเล่นพยักหน้าด้วยความตื่นตระหนก: ใช่ พวกคุณเป็น ใคร?”

ชายวัยกลางคนพยักหน้าและพูดเบาๆ “สวัสดีครับ คุณเฉียน

ขอแนะนำตัว ผมมาจากตระกูล แห่งเมืองซูหาง ผมชื่อเถียนจง

ผมมาที่นี่เพื่อพาคุณไปที่ซูหาง”

เฉียนหงเล่นงงงวยและพูดอย่างระมัดระวัง “สวัสดีค่ะ คุณ เถียน…ฉัน…ฉันดูเหมือนว่าจะไม่รู้จักตระกูลอู๋เลย … ”

เถียนจงพูดหน้านิ่ง: “คุณชายของเรารู้ว่าคุณถูกเย่เฉินหลอก มาที่นี่ ดังนั้นจึงขอให้ผมมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ และไปซูหางกับเรา คุณชายของเรามีอะไรจะพูดกับคุณ แล้วให้คุณพบกับครอบครัว ของคุณ”

เฉียนหงเย่นถามด้วยความประหลาดใจ สิ่งที่คุณพูดเป็น ความจริงเหรอ? คุณจะช่วยชีวิตฉันจริงๆและให้ฉันพบครอบครัวของฉันเหรอ?”

เถียนตงถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่งั้นล่ะ? คุณคิดว่าผม ถ่อมาถึงที่บ้าๆนี้ เพื่อมาคุยเล่นกับคุณเหรอ?” เมื่อเฉียนหงเย่รได้ยินเช่นนี้ เธอตื่นเต้นมากจนแทบจะร้องไห้

จากนั้น เธอตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหลและพยักหน้ารัวๆและพูด

ว่า “ขอบคุณค่ะคุณชาย !ขอบคุณค่ะ!”

เมื่อเถียนจงเห็นตัวเธอสกปรก รังเกียจเล็กน้อย ก็พูดกับคน ข้างหลังเขาว่า “ให้เธอขึ้นรถของนาย

“ครับลูกพี่!”

ชายคนนั้นพูดแล้วเก็บปืนพก พาเฉียนหงเย็นขึ้นรถ ทันใดนั้น ผู้ชายคนหนึ่งในห้องเดินพูดด่าออกมา ด่าอย่างไม่ สบอารมณ์ว่า:”พวกแกทำอะไร? ผู้หญิงของข้าด้วย พวกแกบอก จะเอาไปก็เอาไป? ปล่อยเธอซะ!”

เถียนจงขมวดคิ้วและถามว่า “แกเป็นใคร?”

ชายผู้นี้เป็นผู้ดูแลเหมืองถ่านที่นี่ เมื่อเจ้านายไม่อยู่ เขาก็ คือจักรพรรดิแห่งแผ่นดินที่นี่

ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ฉันเป็นหัวหน้างานด้าน ความปลอดภัยที่นี่ พวกแกพาคนไปจากที่นี่ บอกคุณหลี่ของเรา ยับ? บอกใครนะ คุณหลี่ของเรามีอำนาจมากในที่นี่!”

เถียนจงพูดอย่างเย็นชา “คุณหลี่ของแกไม่ได้โทรหาแกเหรอ?บอกว่าที่นี่ถูกนายน้อยของเราซื้อแล้ว?”

“ตลกหน้า!”ผู้ดูแลตะโกนอย่างเย็นซาว่า “ถ้าคุณหลีขายที่นี่ จริงๆ เขาจะบอกฉันอย่างแน่นอน ฉันว่าพวกแกมีเจตนาไม่ดี อยากมาแย่งผู้หญิงของข้าไป?”