บทที่ 2483

ได้ยินเรื่องที่ทั้งสองได้รับการช่วยเหลือจากเยเฉิน ฉันเข้าเส วียนถึงกับผิดหวังในทันที

เธอกอด โมโมทาโรในอ้อมกอด แล้วนั่งลงกับพื้น พลางถอน หายใจพูดว่า “เห้อ จู่ๆ ก็รู้สึกอิจฉาพวกเธอจัง…….

ทั้งสองอดที่จะมองไปที่เธอพร้อมกัน ซึ่งหวั่นถึงเอ่ยปากถาม ขึ้นมาว่า “เอ้าเสงี่ยน เธออิจฉาอะไรพวกเราหรอ?

ฉันเอ้าสงี่ยนพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันอิจฉาที่พวกพี่มี ประสบการณ์ที่ได้รับการช่วยเหลือแบบฮีโร่ช่วยสาวงามจากเ เฉิน ทำไมฉันถึงไม่เจอเรื่องแบบนั้นนะ…”

อิโตะ นานาโกะรีบแทรกเธอ แล้วโพล่งออกมาว่า “เอ้าเสงี่ยน คุณอย่าพูดอะไรมั่วๆนะ! เรื่องแบบนี้อย่าเอามาล้อเล่น

“จริงด้วย! “ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างเคร่งขรึม เรื่องแบบนี้ไม่เป็น มงคลเลยนะ! ความปลอดภัยเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด! ”

ฉันเอ้าเสงี่ยนพูดเสียงเบาๆว่า “แต่ว่า………..ว่าฉันอิจฉาพวกพี่ จริงๆนะ……

ซึ่งหวั่นถึงกับอิโตะ นานาโกะเห็นว่าเธอหมดทางเยียวยาแล้ว จึงอดที่จะจ้องมองตากันไม่ได้ แล้วยิ้มอย่างขมขื่นออกมาพร้อมกัน
อีกด้านหนึ่งทั้งสองรู้สึกแปลกใจถึงความคิดของฉันเอาเสงี่ยน อีกด้านหนึ่งก็อดที่จะสะท้อนใจไม่ได้ ดูท่าฉันเอ้าเสวียนคนนี้ จะ เป็นเหมือนกับพวกเธอ ต่างรู้สึกแอบรักเย่เฉิน ไม่อย่างนั้นเธอคง ไม่มีทางจู่ๆก็มีความคิดแบบนี้ขึ้นมาได้หรอก

ซึ่งหวั่นถึงมองไปที่ฉันเอ้าเสงี่ยน แล้วยิ้มพลางพูดขึ้นมา ว่า “เธอนะ อย่าอิจฉาคนอื่นไปเลย ความจริงฉันยังอิจฉาคนแบบ เธอเลยที่ในเวลาคับขัน มีประสบการณ์ได้รับการปกป้องจากอา จารย์เย่ ก็เหมือนเจ้าหญิงน้อยๆได้รับการปกป้องจากเจ้าชาย ตลอดทาง ไม่จำเป็นต้องพบเจอกับอันตรายใดๆทั้งสิ้น

ฉันเอ้าเสวียนเขินหน้าแดงขึ้นมาในทันที แล้วพูดพิมพ์ ว่า “เอ่อ…………….ไม่ใช่ซะหน่อย……..ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรของ อาจารย์เย่หรอกค่ะ……

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้า แล้วมองไปที่อิโตะ นานาโกะ พลางยิ้ม แล้วพูดขึ้นมาว่า “ท่าเอ้าเสงี่ยนไม่อยากเป็นเจ้าหญิงของอาจาร ย์เย่สินะ เดี๋ยวเราพูดกับอาจารย์เยดีกว่าเนอะ

อิโตะ นานาโกะพยักแล้วพูดอย่างเห็นด้วย”ใช่แล้ว เดี๋ยวพอ เย่เฉินซังมา ฉันจะหาโอกาสบอกเขาค่ะ”

ฉันเอ้าเสงี่ยนถึงกับร้อนรน โพล่งออกมาว่า”โธ่ พวกพี่อย่า เข้าใจผิดคะ……….ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ…….

ซึ่งหวั่นถึงถามแซวขึ้นมาว่า “แล้วเธอหมายความว่าไงล่ะ? ”

ฉันเอ้าเสงี่ยนตอบอย่างเขินๆ ……….แค่คิดว่า……แค่ คิดว่าอาจารย์เย่ไม่มีทางเห็นฉันเป็นเจ้าหญิงหรอกค่ะ…….
ซึ่งหวั่นถึงหัวเราะ”เอ้าเสงี่ยน ฟังจากคำพูดของเธอ เธอคงไม่ ได้ชอบอาจารย์เย่หรอกนะ? ”

“หะ…….ฉันเอ้าเสงี่ยนตะลึงงัน แล้วก็โบกมือไปมาด้วย ใบหน้าแดง “ไม่นะคะ……….ไม่ได้ชอบ……

“ฉันไม่เชื่อหรอก” ซึ่งหวั่นถึงหัวเราะแล้วพูดว่า “เธอต้องชอบอา จารย์เย่แน่ๆเลย ดูสิ หน้าเธอแดงหมดแล้ว”

“จริงด้วย”อิโตะ นานาโกะเองก็พูดแซวขึ้นมาว่า เหมือน แอปเปิ้ลฟูจิที่แดงที่สุกงอมเลย ฉันแทบอยากจะกัดกินสักคำ ถ้า เย่เฉินซังเห็น ไม่แน่อาจจะมีความคิดเดียวกันก็ได้……..

ฉันเอ้าเสวียนถึงกับเอาสองมือปิดหน้า แล้วพูดอย่างเป็น อาย “พวกพี่อย่าพูดมั่วๆนะ ฉันไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย…….

ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของเธอกลับเป็นกังวลมาก จึง

รีบลุกขึ้นยืน พูดอย่างเร่งรีบพี่หวั่นถึง นานาโกะ ฉะ………ไป

เข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พวกพี่……..พวกพี่คุยกันไปก่อนนะคะ…….

พูดจบ เธอก็รีบวิ่งออกไป

ซึ่งหวั่นถึงกับอิโตะ นานาโกะมองดูแผ่นหลังของเธอ แล้วอด

มองหน้ากันแล้วหัวเราะไม่ได้ ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างจริงจังว่า “นานา

โกะ เธอว่าอาจารย์เย่เจ้าชู้ไหม? ”

อิโตะ นานาโกะเม้มปากยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“เย่เฉินซัง เจ้าชู้ไหมฉันไม่รู้หรอกค่ะ แต่ฉันรู้สึกว่าเขาก็คือดอกไม้ดอกหนึ่ง อีกทั้งเป็นดอกไม้ที่ดึงดูดผึ้งและผีเสื้อมาดอมดม……
ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วพูดอย่างสะท้อนใจ ว่า นอกจากเขาแล้ว อาจจะไม่มีดอกไม้ดอกไหนที่สามารถดึงดูด ผึ้งและผีเสื้อได้อีกแล้ว…….