บทที่ 1013

คนของตระกูลเซียวห่อเกี่ยวสองไส้ และห่อเป็นกองพะเนิน ปริมาณเกี๊ยวนั่นที่พวกเขาต่อกัน ประมาณผู้ใหญ่สิบคนกินได้

แต่ว่าสมาชิกในตระกูลเซียวมีห้าคน กินเกี๊ยวเหล่านั้นไป ประมาณเจ็ดสิบแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

หลังจากที่กินเสร็จ ทุกคนในตระกูลเซียวต่างก็อิ่มจนไม่

สามารถยืดตัวตรงได้

มองเห็นเกี๊ยวน้ำ 20-30ชิ้นที่เหลืออยู่ในจานบนโต๊ะ นายหญิง ใหญ่เซียวก็พูดกับพวกเขาว่า “พวกแกใครก็ได้กินเกี๊ยวน้ำ เหล่านี้ให้หมด อย่าสิ้นเปลือง

เซียวฉางเฉียนลูบที่หน้าท้องกลมๆ พูดอย่างลำบากใจว่า : “แม่ ผมกินไม่ไหวแล้วจริงๆ แม้แต่ชิ้นเดียวก็กินไม่ไหวแล้ว

เฉียนหงเล่นก็ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่องพร้อมพูดว่า : “แม่ ฉันก็ กินไม่ไหวแล้วเหมือนกัน กินจนจุกแล้ว”

เซียวเวยเวยแม้แต่แรงที่จะพูดยังไม่มีเลย โบกไม้โบกมือทรุด

ตัวนั่งลงบนโซฟา

เซียวไห่หลงพูดว่า : “ย่า ไม่งั้นเอาแช่ตู้เย็นไว้ก่อนดีไหม พรุ่งนี้ เช้าค่อยเอาออกมาทอดกิน

จู่ๆใบหน้าของนายหญิงใหญ่เชียวก็เผยรอยยิ้มที่ร้ายกาจออกมา เธอพูดกับเฉียนหงเช่นว่า “หงเย็น แกเอาถุงมาใส่เกี่ยว เหล่านี้แล้วเอาไปให้เยเฉินนะ”

เฉียนหงเย่นถามด้วยความตกใจว่า : “แม่ เกี๊ยวดีๆแบบนี้ ทำไมต้องเอาไปให้พวกเขาด้วยละคะ? ”

นายหญิงใหญ่เชียวยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไม่ว่ายังไงกุยช่าย เป็นของบ้านพวกเขา ให้พวกเขาได้ลองชิมหน่อยไง! พวกเขา คงโมโหมากแน่ๆ!

เซียวไห่หลงพูดว่า : “คุณย่า ใส่ยาระบายเพิ่มเข้าไปหน่อย ไหม ? ”

เซียวฉางเฉียนถาม : “เดี๋ยวนี้ก็ห่อหมดแล้ว ต้มเสร็จหมดแล้ว จะใส่ยาระบายตรงไหนละ? ”

เซียวไห่หลงพูดว่า : “สามารถบดยาระบายเป็นผงๆได้ แล้วก็

ใส่น้ำ ใช้หลอดฉีดยาฉีดน้ำเข้าไปในเกี๊ยว!! “ไอ้หยา เป็นไอเดียที่ดีมาก! ” เซียวเวยเวยพูดอย่างกระโดด โลดเต้นว่า : “พี่ ไอเดียนี้ของพี่สุดยอดมากเลย

นายหญิงใหญ่เชียวพูดว่า : “ฉันเห็นชุดปฐมพยาบาลในห้อง เก็บของของคฤหาสน์พอดี ด้านในมียาเยอะแยะ แล้วก็มีหลอด ฉีดยาด้วย!

เซียวไห่หลงรีบตบไปที่แขนแล้วพูดว่า “โอเคครับ คุณย่า เรื่องนี้ยกให้เป็นหน้าที่ของผมเอง คืนนี้รับรองว่าเเฉินและ ครอบครัวจะต้องปวดเข้าห้องน้ำเจียนตายแน่นอน”
พูดแล้ว เขาก็รีบลุกขึ้นยืนเดินไปยังห้องเก็บของ พร้อมเอา กล่องยาที่มีโลโก้สีแดงรูปบวกออกมาอย่างเร็วรวด

เจ้าของคฤหาสน์คนเก่า ได้เตรียมของใช้ในชีวิตประจำวันไว้ มากมาย ในกล่องยานี้มีตั้งแต่ยาแก้ไข้แก้หวัด จนกระทั่งยาแก้ ท้องไส้ และโรคเรื้อรังอย่างเช่น โรคเบาหวาน โรคหัวใจ ยา อะไรพวกนี้ล้วนแต่เตรียมไว้เยอะมาก

เซียวไห่หลงหาขวดยาฟีนอล์ฟทาลีนจากในนั้นเจอทันที ยิ้ม อย่างร้ายๆพร้อมพูดว่า “ช่วงที่ผมท้องผูกก็ทานอันนี้ ประสิทธิภาพดีมากเลย กินเข้าไปสองเม็ดรับรองจนหมดไส้ หมดพุงแน่”

เซียวเวยเวยพูดทันทีว่า : “งั้นใส่ยาเข้าไปในเกี้ยวให้พวก เขาชิ้นละหนึ่งเม็ด! 11

“ได้! ” เซียวไห่หลงยิ้มพร้อมพูดว่า “คนนี้จะทำให้พวกเขา ได้สบายๆฟินๆกันสักหน่อย

หลังจากนั้น เซียวไห่หลงก็เริ่มบดฟีนอล์ฟทาลีนให้เป็นผง แล้ว ใช้หลอดฉีดยาดูดน้ำฉีดเข้าไปในเกี๊ยว

แต่ว่าเกี๊ยวกว่า 20 ชิ้นเพิ่งจะทำได้เพียงครึ่งเดียว เขียวไม่ หลงก็รู้สึกว่าตัวเองจุกในช่องท้องอย่างมาก ปวดจนเขาต้องเอา มือจับหน้าท้อง ร้องโอ๊ยออกมา

เฉียนหงเย่นรีบเอ่ยถามเขาว่า : “ลูกเป็นอะไรไป? ” เซียวไห่หลงพูดอย่างเจ็บปวดมากว่า : “ผมปวดท้องมากเลยครับแม่ ปวดอย่างมาก เหมือนไส้มันบิดมารวมกัน………โอ๊ย ปวด จะตายแล้ว……..

พูดจบ เขียวไห่หลงก็รู้สึกถึงพลังงานที่แปลกประหลาดในช่อง ท้องที่เหมือนกับหนูที่ติดกับดัก กำลังบ้าคลั่ง แตกตื่นหนี กระเจิดกระเจิง

เขายังไม่มีสติคืนกลับมา ทันใดนั้นก็ปล่อยลมตดที่เหม็นคลุ้ง อย่างมาก!

ห้องนั่งเล่นสุดหรูที่ยิ่งใหญ่อบอวลไปด้วยกลิ่นเหม็นคลุ้งอย่าง หาที่เปรียบไม่ได้

นายหญิงใหญ่เซียวดมตดเข้าไปจนไอออกมาสามสี่ครั้ง ด่าว่า : ไห่หลง! ปล่อยกลิ่นตดที่เหม็นคลุ้งขนาดนี้ต่อหน้าคนอื่น ยังมี มโนธรรมอยู่ไหม ? ”

เซียวเวยเวยก็ปิดจมูกอย่างขยะแขยงมาก พูดอย่างโกรธเคือง ว่า : “พี่ กลิ่นตดนี้ของพี่เหม็นเกินไปแล้วนะ!