บบที่ 1560

ในเวลานี้ นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวอีกครั้งว่า “ผมเห็นดีกับ บริษัทผลิตยาโคบายามาโดยตลอด และผมก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ จะสนับสนุนบริษัทผลิตยาโคบายาให้ก้าวต่อไป ดังนั้นที่ผมมาที่ นี่ในวันนี้ เพียงเพื่อลงนามในข้อตกลงการลงทุนกับพวกคุณ สำหรับเจตนาการลงทุนของผม คิดว่าทุกท่านคงไม่มีความเห็น อะไรเลยใช่ไหม? ”

โคบายา มาซาโยชิรีบกล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านนางา โกะ อิโตะ คุณวางใจได้เลยว่าเราได้บรรลุข้อตกลงกันก่อนที่คุณ จะมาแล้ว และยินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่งที่ท่านมาลงทุนร่วมกับ บริษัทผลิตยาโคบายาของเรา”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องมันบาน ปลายกว่านี้ และเขาก็พูดโดยตรงว่า “เอาแบบนี้ ในช่วงนี้ผมก็มี งานค่อนข้างเยอะ และผมจะออกจากโตเกียวในวันพรุ่งนี้ ดังนั้น เราก็เซ็นสัญญากันในตอนนี้เลย ถ้าไม่มีปัญหา ผมจะรีบแจ้งให้ ฝ่ายการเงินของผมโอนเงินทันทีเลย

โคบายา มาซาโยชิโพล่งออกมาว่า “ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา แน่นอน เราสามารถเซ็นสัญญาได้ทันทีเลย!”

นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับทานากะโคอิจิที่อยู่ข้างๆ เขาทันทีว่า “ทานากะ นำสัญญาออกมาและให้ทุกคนลองอ่านดูสักหน่อย”

ทานากะ โคอิจิหยิบสัญญาสองสามฉบับออกมาและแจกจ่ายออกไปทันที โดยแนะนำว่า “ทุกท่าน รายละเอียดการลงทุนได้ ระบุไว้ในสัญญาแล้ว สำหรับการลงทุนในครั้งนี้เราได้ประเมิน มูลค่าของบริษัทผลิตยาโคบายาไว้ที่หนึ่งหมื่นห้าพันล้าน ดอลลาร์ และเราวางแผนที่จะลงทุนในบริษัทผลิตยาโคบายา พันห้าร้อยล้านดอลลาร์ ถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ หากคุณไม่มี ความเห็นใดๆ พวกเราก็สามารถลงนามในสัญญาได้เลย ในขณะ นี้ และเราก็สามารถจัดเตรียมการโอนเงินจากทางการเงินได้ ทันทีหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จสิ้น

ทุกคนรับสัญญาไป และหลังจากอ่านอย่างละเอียดแล้ว พวก เขาพบว่าไม่มีเงื่อนไขและความเสี่ยงแอบแฝง ดังนั้นพวกเขาจึง มองไปที่โคบายา มาซาโยชิ และให้เขาเซ็นสัญญาโดยตรง

โคบายา มาซาโยชิเองก็อยากจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย โดยเร็ว ดังนั้นเขาจึงลงนามในสัญญาทันทีด้วยการโบกมือ ใน นามของผู้รักษาการประธาน

มีการลงนามในสัญญาแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะก็แจ้งการเงิน ทันที โอนเงินสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์ เข้าสู่บัญชีของบริษัทผลิต ยาโคบายา

สิ่งที่เหลืออยู่ ก็คือคณะกรรมการของบริษัทผลิตยาโคบายา จะต้องยื่นคำร้องต่อฝ่ายบริหารจัดการด้านการค้าของโตเกียว เพื่อเปลี่ยนหุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายาสามสิบเปอร์เซ็นต์ให้ กับตระกูลอิโตะอย่างเป็นทางการ

หลังจากที่โคบายา มาซาโยชิได้ยินว่าเงินจำนวนสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์เข้าในบัญชีแล้ว เขาก็ตื่นเต้นจนไม่มีที่จับ และจับ มือนางาฮิโกะ อิโตะและกล่าวว่า “ต่อไปคุณก็คือผู้ถือหุ้นของ บริษัทผลิตยาโคบายาของเราแล้ว

นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะ และพูดว่า “พวกคุณไม่ต้องกังวล ผม จะไม่มารบกวนการทำงานประจำวันของพวกคุณ พวกคุณเพียง แค่ต้องทำงานให้ดี และมุ่งมั่นที่จะเป็นบริษัทผลิตยาชั้นนำของ โลก แล้วทุกคนจะร่ำรวยไปด้วยกัน!

โคบายา มาซาโยชิรีบพูดกับผู้บริหารที่อยู่รอบตัวเขาว่า “มา เถอะ ทุกคนปรบมือพร้อมกัน และต้อนรับคุณอิโตะเข้าลงทุนใน บริษัทผลิตยาโคบายา!”

ทุกคนยิ้ม และปรบมือขึ้นมา

ในขณะนั้นเอง ประตูของห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดออก และเย่ เฉินก็เดินเข้ามาก่อน โดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ และพูดอย่างเย็นชา ว่า “เอะอะส่งเสียงดังอะไรกันอยู่เหรอ?”

ทุกคนมองไปที่เย่เฉินทันที ทุกคนตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้ คน ผู้นี้เป็นใคร? ทำไมคุณไม่เคยเห็นมันมาก่อน? คุณมาทำอะไรที่

นางาฮิโกะ อิโตะไม่ได้คาดคิดว่าจะมีคนเข้ามาทำลาย สถานการณ์ในเวลานี้ และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นใคร? สถานที่แห่งนี้เป็นที่ที่คุณสามารถบุกเข้าได้หรือไม่?”

เย่เฉินมองมาที่เขา และพูดอย่างจางว่า “ไอ้แก่ ผมเป็นผู้ถือหุ้น ใหญ่ของบริษัทผลิตยาโคบายา คุณว่าผมจะบุกเข้ามาได้ไหม?”
“ตลก!” โคบายา มาซาโยชิพูดอย่างเป็นชาว่า “คุณไม่ใช่คน ของบริษัทผลิตยาโคบายาเลย มีสิทธิ์อะไรคุณถึงบอกว่าคุณเป็น ผู้ถือหุ้นใหญ่?”

ในขณะนี้ ทานากะโคอิจิหันศีรษะและจําเเฉินได้ และอุทาน “คุณเย่ คุณ………ไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ”

เย่เฉินเห็นว่าเขาก็อยู่ที่นี่ ฮัมหัวเราะ และพูดว่า “ทานากะ คุณ

ช่างน่าอืดอาดจริงๆ ทำไมถึงไหนก็พบคุณได้ทุกที่?” นางาฮิโกะ อิโตะรีบถามทานากะโคอิจิว่า “ทานากะ คุณรู้จัก เขาเหรอ?!”

ทานากะโคอิจิรีบเดินไปหานางาฮิโกะ อิโตะ และพูดด้วยเสียง ว่า “ท่านประธาน นี่คือเเฉินที่ทำลายคุณยามาโมโตะ คา