ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 412



บทที่ 412

เขาสิ้นหวังเหมือนชีวิตพังทลายลง ร้องไห้แล้วกล่าวว่า “ไม่ ผมจะไม่ไป! ผมไม่อยากไปขุดโสมในสถานที่ที่ห่าบนภูเขาฉาง

หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่เเฉิน ก้มกราบแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย โปรดปล่อยผมไปเถอะ ผมเต็มใจที่จะออกจาก ประเทศจีนแล้วจะไม่กลับมาอีก จะไม่หาเรื่องเว่ยเลี่ยงอีก โปรด อย่าให้ผมไปภูเขาฉางไบเลย

เยเฉันไม่ให้โอกาสพวกเขาเลย และออกคำสั่งให้คนอื่น ๆ

ในตระกูลเว่ยที่เหลือโดยตรงว่า “พวกคุณตระกูลเว่ยฟังผมให้ดี

จากนี้เป็นต้นไป พวกคุณมีทางเลือกเพียงสองทาง คือให้ความ

ร่วมมือในการทํางานกับเว่ยเลี่ยง เว่ยเลี่ยงสามารถรักษาผล

ประโยชน์ให้พวกคุณได้ หรือไม่ก็ตามพวกเขาสองคนไปขุดโสม

ที่ภูเขาฉางไบ!”

พูดจบ เย่เฉินแสดงท่าทางเย็นชา เขาตะโกนว่า “ฉันจะให้ เวลาพวกคุณสิบวินาที คิดให้ดีว่าจะตามใคร ถ้าตัดสินใจจะตาม ใครก็ไปยืนอยู่ข้างหลังเขา

เมื่อเย่นพูดจบ คนของตระกูลเว่ยทุกคนก็เคลื่อนไหวขึ้นมา

ทันที

อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดแย่งชิงเพื่อเป็นคนแรก เพราะ กลัวว่าตนเองจะตั้งท้าย โดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ ทุกคนต่างไปยืนอยู่ข้างหลังเวยเสียง

เว่ยหย่งเจิ้นและเหว่ยจางหนึ่งโกรธแล้วด่าว่า “พวกแกมัน ไอ้คนอกตัญญู ไม่รู้คุณคน ตระกูลเวียของเราเลี้ยงพวกแกเสีย ข้าวสุกจริง ๆ!”

ทุกคนเพิกเฉยต่อค่าค่าของสองพ่อลูกอย่างสิ้นเชิง เมื่อ ตกต่ำลงพวกที่ใกล้ชิดก็พากันตีจาก มิหนำซ้ำยังมีพวกที่ฉวย โอกาสซ้ำเติม สองพ่อลูกสูญเสียอำนาจแล้ว ถึงจะโง่อย่างไรก็ไม่ ยืนอยู่ข้างพวกเขาแน่นอน ไม่มีใครอยากไปขุดโสมที่ภูเขาฉาง ไปตลอดชีวิต!

เวยฉางหมิงร้องไห้เสียงดัง ส่วนเว่ยหย่งเจิ้งที่อยู่ข้าง ๆ ร่างกายก็ชักกระตุกขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์จบลงแล้ว เว่ยฉางหมิงได้มองไปที่เวีย เลี่ยง ร้องไห้และขอร้องว่า “เลี้ยงจื่อ น้องชายที่แสนดีของพี่ แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้เกิดมาจากแม่เดียวกัน แต่เราก็มีพ่อคน เดียวกัน! เลือดครึ่งหนึ่งในร่างกายของเราเหมือนกัน คุณได้ โปรดสงสารพี่ชายด้วยเถอะ ช่วยพี่ชายขอร้องอาจารย์เย่ ปล่อย พี่ไปเถอะ! จากนี้ไปตระกูลเว่ยจะเป็นของคุณ พี่ไม่ต้องการอะไร ทั้งนั้น ขอแค่อย่าส่งพี่ไปภูเขาฉางใบเท่านั้น!

เว่ยเลี้ยงมองเขาอย่างเย็นชาแล้วกล่าวว่า “ผมจะไม่ทำเพื่อ กากเดนอย่างคุณ ไม่ขัดแย้งคำตัดสินของอาจารย์เย่ ยิ่งไปกว่า นั้นหลายปีที่ผ่านมา คุณไม่เคยเห็นผมเป็นน้องชาย คุณดูถูกผม มาหลายปี แล้วยังดำและดูถูกแม่ของผมมาหลายปีเช่นกัน ผมเกลียดคุณจนเข้ากระดูกมานานแล้ว วันนี้คุณมีจุดจบเช่นนี้ เป็น เพราะคุณท่าตัวเอง ผมรู้สึกดีใจมากกว่า

เว่ยหย่งเจิ้งพูดอย่างสั้นๆว่า “เว่ยเลี้ยง ยังไงฉันก็เป็นพ่อผู้ให้ กำเนิดของคุณ คุณทำแบบนี้กับพ่อตนเอง ไม่กลัวจะถูกฟ้าผ่าเห

“ไม่กลัว!” เว่ยเลี่ยงถามอย่างเย็นชาว่า “คุณนั่นแหละ คุณ ทำร้ายผู้หญิงมามากมาย และทรยศต่อเลือดเนื้อเชื้อไขของตัว เองมากมาย คุณไม่กลัวกรรมตามสนองหรือ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เว่ยเลี่ยงก็กล่าวอย่างจริงจังว่า “ที่จริงแล้ว คุณได้รับกรรมตามสนองอยู่แล้ว! คุณรู้อยู่แก่ใจว่า คุณสามารถ มีชีวิตอยู่ได้อีกแค่ไม่กี่ปี แม้ว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น คุณอาจมี ชีวิตอยู่ได้นานขึ้นไปอีกไม่กี่ปี ตามสภาพร่างกายของคุณ ยิ่งมี ชีวิตอยู่มากขึ้นเท่าไหร่ ก็เท่ากับเวลาของความทุกข์ทรมานมาก ยิ่งขึ้นเท่านั้น นี่คือกรรมตามสนองของคุณ!

“แก…………….หย่งเจิ้งโกรธจนพูดอะไรไม่ออก เนื่องจากโกรธและสะเทือนใจ จึงทำให้เขาได้ไม่หยุด

เย่เฉินกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ให้เวลาพวกแกสองพ่อลูก เตรียมตัวหนึ่งชั่วโมง หลังจากหนึ่งชั่วโมง ผมจะจัดคนส่งพวกแก ไปภูเขาฉางไป!”

พูดจบ เขาก็โทรศัพท์หาท่านหงหาทันที แล้วกล่าวว่า “หง ห้า คุณจัดคนที่ฉลาดหลักแหลมมาสักสี่ห้าคน จัดรถมาสองคัน มาที่ตระกูลเว่ยเพื่อรับสองพ่อลูกตระกูลเว่ย แล้วส่งพวกเขาไปที่ภูเขาฉางไป!

ท่านหงห้าตอบทันทีว่า “ได้ครับ อาจารย์เย่ ผมจะไปจัดการ

เดี๋ยวนี้” เมื่อพูดจบ ท่านทั้งห้าก็ถามว่า “อาจารย์เย่ หลังจากพาพวก เขาไปส่งที่ภูเขาฉางใบแล้ว?”

เย่เฉินกล่าวต่อว่า “ส่งพวกเขาไปที่หมู่บ้านที่อยู่เชิงเขาของ ภูเขาฉางไป หลังจากนั้น คุณซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ ที่แค่สามารถ หลบลมฝนให้สองพ่อลูกชายอาศัยอยู่ และซื้อข้าวสาร น้ำมันและ อาหารต่างๆ หลังจากนี้สองพ่อลูกจะเป็นคนของภูเขาฉางใบ และ ถึงแม้จะตายก็จะเป็นผีของภูเขาฉางไป แม้ว่าจะเผาแล้วกระดูก เฒ่าถ่านก็ต้องฝังไว้ที่เชิงเขาของภูเขาฉางไปด้วย! เข้าใจไหม?”

ท่านหงห้าตอบว่า “อาจารย์เย่ หงห้าเข้าใจครับ!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ