บทที่ 1823

เย่ างหมิ่นถูกสายตาของเยเฉินที่ด้วยความมองทะลุปลุก โปร่ง เสียดแทงความทะนงตนอย่างลึกซึ้ง

เธอกัดฟันด้วยความแค้นแล้วตะคอกว่า “แน่นอน! แกคิดว่า ฉันล้อแกเล่นเหรอ?! ถ้าหากแกยังคงมองข้ามความหวังดีของผู้ อื่นและในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตามก็คงต้องใช้กำลังบังคับ ฉันรับรองว่าแกได้จบเห่ในไม่ช้าก็เร็ว! ไม่เพียงแค่แกที่จบเห่ ภรรยาของแก ยังมีแม่ยายของแก และคนรอบข้างของแกก็จะ ต้องจบเห่ด้วยทั้งหมด

พูดถึงเรื่องนี้ เข่ฉางหมิ่นก็บันดาลโทสะอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว เธอก็ครามเสียงแหบเหมือนมนุษย์ป้าว่า: “ฉันจะบอกแกให้นะ ปีนั้นพ่อแม่ของแกโชคดี ตายแล้วยังสามารถกลับไปที่สุสาน บรรพบุรุษของตระกูลเยได้! อนาคตแกก็ต้องตาย แกแม้แต่สิทธิ์ จะเข้าไปในสุสานบรรพบุรุษก็ไม่มี!”

สีหน้าท่าทางของเย่เฉินก็กลายเป็นไม่พอใจอย่างไม่มีอะไร เทียบได้ในทันที

เขามองไปที่เยฉางหมิ่น และพูดอย่างราบเรียบว่า: “คุณเป็น น้องสาวแท้ๆของพ่อผม ดังนั้นผมไม่สามารถทำร้ายคุณได้

เยฉางหมิ่นแสยะยิ้มพูดว่า “แกยังรู้ว่าฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ ของแกพ่อแกเหรอ?! ยังไม่รีบเคารพนบนอบต่อฉัน..”
ไม่รอให้เย่ างหมิ่นพูดจบ เย่เฉินก็พูดเสียงดังลั่นกับหงห้าว่า “หงห้า! นายไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ ตบปาก ของเธอให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

หงห้าพูดเสียงดัง ในทันทีว่า: “น้อมรับคำสั่ง อาจารย์เย่!”

พูดแล้ว เขาก็รีบพุ่งเข้าไปในทันที คว้าคอเสื้อของเยฉางหมิ่น ไว้ในทันที

เย่ฉางหมิ่นตกใจ และพูดข่มขู่ว่า “แกกล้าตบฉันดู วันหลังฉัน ฆ่าแกอย่างแน่นอน!”

หงห้าตบไปอย่างเต็มที่หนึ่งฉากในทันที ตบจนฟันกรามหลัง สองของเยฉางหมิ่นหัก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ชีวิต ของฉันอาจารย์เยก็เป็นคนมอบให้ ต่อให้อาจารย์เยจะให้ฉันฆ่า พระเจ้า ฉันก็ไม่มีทางลังเล นับประสาอะไรกับผู้หญิงใจหยาบ อย่างแก!”

พูดไปแล้ว ก็ตบไปอีกหนึ่งฉาด

หงห้าโกรธจนบันดาลโทสะกับท่าทีที่เยฉางหมิ่นมีต่อเย่เฉินตั้ง นานแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะรอจนเย่เฉินอนุญาต ก็ย่อมไม่อ้อมมือ แม้แต่น้อยเป็นธรรมดา

เยฉางหมิ่นถูกตบสองฉาดนี้จนคนทั้งคนเวียนหัวอย่างฉับพลัน ทั้งโกรธทั้งแค้น และตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า “พวกแกจะตายกัน ทั้งหมด! พวกแกทุกคนจะต้องตาย!!!”

เย่เฉินมองดูเธอ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า
“ถ้าหากคุณเคยตรวจสอบผมอย่างจริงจัง คุณน่าจะรู้ว่า ทำไม ผมถึงได้รับความเคารพในฐานะอาจารย์เยจากผู้คนในเมืองจีน หลิง!”

“ถ้าหากคุณเคยตรวจสอบผมอย่างจริงจัง งั้นคุณก็น่าจะรู้ว่า ทำไมราชาบู๊ทั้งแปดที่อู่ตงไห่ส่งออกมา ถึงถูกผมกำจัดทั้งหมด ใต้ภูเขาฉางไบ!”

เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็ยิ้มแล้วพูดต่อไปว่า

“ถ้าหากคุณเคยตรวจสอบผมอย่างจริงจัง น่าจะรู้ว่าเมื่อไม่กี่ วันก่อนผมเพิ่งไปที่ประเทศญี่ปุ่น อย่างน้อยเรื่องราวเหล่านั้นที่ เกิดขึ้นอยู่ในประเทศญี่ปุ่นเมื่อไม่นานมานี้ ผมคิดคิดว่าในใจ ของคุณน่ารู้ดีนะ!”

สีหน้าของเยฉางหมิ่นเกิดการเปลี่ยนไปอย่างมาก โดยไม่หยุด หย่อน เปลี่ยนไปยิ่งอยู่ยิ่งน่ากลัวยิ่งอยู่ยิ่งซีดเซียว

เย่เฉินจ้องมองเธอ แล้วถามอีกว่า “พวกคุณอยากให้ผมกลับ ไปแต่งงานกับชิวไม่ใช่เหรอ? งั้นพวกคุณก็ไม่คิดดูว่า กู้เย้นจง เพื่อนที่ดีที่สุดเมื่อพ่อผมยังมีชีวิตอยู่ ทั้งๆที่ป่วยหนักเกินเยียวยา ทำไมจู่ๆกลับกลายเป็นแข็งแรงมีชีวิตชีวาได้?! หรือว่ามี ปาฏิหาริย์ทางการแพทย์เรื่องไร้สาระอะไรแบบนั้นจริงเหรอ?”

หลังจากที่พูดจบ เย่เฉินชี้ไปทางหงห้า และถามต่อไปว่า “ตอนนั้นหงห้าอยู่ที่เทียนเซียง เกือบถูกลูกน้องของอู่ตงไม่ฆ่า ตาย เขาเหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย แล้วมีชีวิตรอดมาได้ อย่างไร คุณรู้มั้ย?”
สีหน้าของเยฉางหมิ่นซีดราวกับกระดาษ

ในเวลานี้ เย่เฉินก็ยากที่จะซ่อนเร้นพลังอานุภาพบนร่างกาย ของตัวเองได้ ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยเรกิ และตะโกนด้วยน้ำเสียง ที่เผด็จการว่า: “คำถามเหล่านี้ ถ้าหากก่อนหน้านั้นพวกคุณไม่ เคยคิดมาก่อน ขั้นตอนนี้คุณก็ลองใช้สมองดู คิดดูให้ดีๆ! หลัง จากที่คิดได้แล้ว ค่อยบอกผมว่าระหว่างเราทั้งสอง ตกลงว่าคุณ สามารถทําลายผมได้ หรือว่าผมสามารถทำลายคุณได้!

เยฉางหมิ่นกลัวพลังอานุภาพบนร่างกายของเย่เฉิน และสิ่งที่ เขาพูดออกมา จนตกตะลึงจนตาค้าง!

ตระกูลเย่เคยตรวจสอบเรื่องราวมากมายของเเฉินที่อยู่ใน เมืองจินหลิงจริงๆ

แต่ว่าได้รับเบาะแสมากมาย ความจริงแล้วก็ไม่ได้เพียงพอ

ตัวอย่างเช่น พวกเขารู้ว่าเย่เฉินดูเหมือนจะแข็งแกร่งมาก แต่ มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่ พวกเขาไม่มีความรู้เข้าใจ อย่างชัดเจนมาโดยตลอด

พวกเขาก็รู้เรื่องเกี่ยวกับการตายของราชาทั้งแปดของอู่ตง ให่ที่ใต้ภูเขาฉางไบ แต่เรื่องนั้น ใครทำกันแน่ พวกเขาก็ไม่รู้

ยังมีกู้เย้นจง!