บทที่ 2110

ถึงเวลานั้น เกิดต่งตั่งหลินยืนกรานที่จะนั่งข้างตัวเอง ถ้าอย่าง นั้นตัวเองจะทำยังไง? ดังนั้น ไม่ว่ายังไงก็ตาม ห้ามรับปากคำขอของเธออย่างเด็ด

ขาด

ในเวลานี้ ต่งรั่งหลินก็ลืมเรื่องทั่วไปหมดแล้ว และพูดกับเซียว ซูหนว่า: “ซูหน ตอนบ่ายไปช้อปปิ้งด้วยกันมั้ย?”

เซียวซูหนมองไปที่เย่เฉินแวบหนึ่ง และกระซิบที่ข้างหูเธอว่า ฝรั่งหลิน ฉันไม่ไปช้อปปิ้งดีกว่า อีกสองวันก็ต้องทำงานแล้ว เยเฉ นก็ออกไปหลายวันเพิ่งกลับมา ฉันอยากใช้เวลาอยู่กับเขาที่บ้าน มากกว่า”

ในใจของตงรั่งหลินก็ตกใจอย่างฉับพลัน

เธอมองออกว่า ตอนที่เชี่ยวชหรับพูดคำนี้ ท่าทางมาจากใจทั้ง นั้น

สิ่งที่ทำให้ต่งรั่งหลินตระหนักว่า เซียวซูหนที่อ่อนไหวต่อ ความรู้สึกมาโดยตลอด เป็นไปได้ว่าตกหลุมหลงรักเย่เฉินอย่าง แท้จริงแล้ว

สิ่งนี้ทําให้ในใจของเธอเสียใจเป็นอย่างมาก

เมื่อก่อนนี้เธอคิดว่า เซียวซูหนเพียงแค่ภายใต้แรงกดดันของคุณปู่ ถึงได้แต่งงานกับเยเฉิน พูดจากความรู้สึก เธอไม่ได้รักเย่ เฉินอย่างแน่นอน

แบบนั้น ตัวเองก็สามารถแบ่งได้อย่างรู้สึกสงบและสบายใจ แต่ทว่า ถ้าหากเพื่อนคนนี้ของตัวเองหลงรักเย่เฉินจริงๆ พวก เขาสองคนก็จะสุขสมในความรักไม่ใช่เหรอ?

ถ้าเป็นแบบนี้ ตัวเองก็กลายเป็นมือที่สามแย่งความรัก เห็นได้ ชัดว่าค่อนข้างผิดศีลธรรมจริงๆ

ในขณะนี้ ตงรั่งหลินเคยคิดว่าจะเลิกตามจีบเย่เฉินหรือเปล่า

ถ้าเลิกตามจีบเย่เฉิน เธอก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องอยู่เมืองจีน หลิงต่อไปแล้ว

ท้ายที่สุด ประธานของเหากรุ๊ปจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ปรากฏตัว ครอบครัวของต่งตั่งหลิน ก็ล้มเลิกความคิดที่จะให้เธอใช้เส้นสาย นี้แล้ว

ครั้งนี้ต่งรั่งหลินกลับไปฉลองตรุษจีน คนในตระกูลต่งหวังว่า เธอจะสามารถพอที่จะลาออกจากงานในเหากรุ๊ปและกลับไป ก้าวหน้าที่เย่นจิง

แต่ต่งตั่งหลินเพราะไม่ยอมที่จะละทิ้งเย่เฉิน ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ ไม่ยอมลาออก

แต่ในขณะนี้ ภายในใจของต่งรั่งหลินเกิดการสั่นคลอนเล็ก น้อย
ในช่วงเวลาหนึ่ง เธอถึงขนาดรู้สึกว่าตัวเองออกจากเมืองจีน หลิงดีกว่า กลับไปก้าวหน้าดีๆที่เย็นจึง

แบบนี้ ไม่เพียงสามารถรักษาความสัมพันธ์เพื่อนรักระหว่าง ตัวเองกับเซียวซูหนไว้ได้ ยังไม่เสียเวลาในอาชีพกับความรู้สึก ของตัวเอง

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าเธอจะทุ่มเทความพยายามให้กับเย่เฉิ นมากแค่ไหน ก็ยากที่จะได้รับผลตอบแทนที่เธอต้องการกลับมา สุดท้ายแล้วมีความเป็นได้สูงว่าจะคว้าน้ำเหลว

แต่ทว่า เมื่อคิดถึงว่าเย่เฉันเคยช่วยชีวิตตัวเองมามากมายใน อดีต ในใจขององรั่งหลินมีความรักอย่างแรงกล้า และก็ไม่ สามารถยับยั้งได้ด้วยซ้ำ

เธอรู้สึกว่า ถ้าตัวเองละทิ้งเเฉิน ตลอดชีวิตนี้อาจจะหาผู้ชาย ที่ทำให้ตัวเอง ใจเต้นไม่ได้

หลังจากที่คิดเรื่องนี้ ตั้งรั่งหลินตัดสินใจว่า: “ฉันจะอยู่ในเมือง จินหลิง ต่อสู้ต่อไป!”

“ถ้าหากเย่เฉินยินดียอมรับฉัน แม้ว่าฉันจะถูกผู้คนในโลกนี้ รังเกียจ ก็ไม่มีทางลังเลแม้แต่น้อย!

“แต่ทว่า ถ้าหากวันไหนชูหนตั้งท้องจริงๆ งั้นฉันก็ถอนตัว ออกไปอย่างสมบูรณ์ กลับไปที่เล่นจิงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และไม่เจอเย่เฉินอีกเลย!”