บทที่ 853

หน้าต่างของรถเบนซ์ถูกเลื่อนลง เย่เฉินเหลือบตาไปมอง เขา รู้จักคนที่ขับรถคันนี้

คนนี้ก็คือ เจียงหญิงคนที่วันนี้เสนอจัดงานเลี้ยง แต่เย่เฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา

เจี่ยงหมิงใส่ชุดสูท และรูปร่างอ้วนนิดหน่อย เมื่อเห็นทุกคน เขาได้จอดรถ และชะโงกดูและพูดว่า “โธ่เอ๋ย ขอโทษจริงๆนะที่ ทำให้ทุกคนรอนานเลย”

ระหว่างที่พูด สีหน้าของเขาปรากฏความเย่อหยิ่ง และตั้งใจ อธิบายว่า: “โธ่ เพราะรถติด เลยเสียเวลาไปหน่อย ฉันก็เลยมา สาย”

มีคนอุทานด้วยความตกใจและพูดว่า “เจียงหมิง นายขับรถ เบนซ์แล้วหรือ? นายออกรถตั้งแต่เมื่อไหร่? ”

เจียงหมิงหัวเราะฮ่าๆ และตอบว่า: “ก็ออกรถเมื่อสองวันก่อน

เยเฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าคนนี้ถึงอยากที่จะจัดงานเลี้ยง หนักหนา ความจริงแล้วเขาอยากที่จะโชว์รถใหม่ให้เพื่อนๆ ตอน เด็กของเขา!

ขณะนี้ มีคนถามเงี่ยงหมิงว่า “เจียงหมิง รถรุ่นอะไรหรือ? คงแพงสินะ?”
เจียงหมิงหัวเราะอย่างได้ใจ และทำเป็นถ่อมตัวว่า: “โอ๊ย ก็แค่ รถเบนซ์E300Lเฉยๆ ไม่ใช่รถที่ดีอะไรคันนี้ก็ประมาณ5แสน หยวน”

“เฮ้ย ! ! ”

ทุกคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ

มีคนบอกว่า: “อุ๊ย เจียงหมิงนายเก่งมากเลยนะ พึ่งออกไปสู่ สังคมไม่กี่ปี ก็สามารถซื้อรถที่แพงแบบนี้ได้แล้ว!

“ใช่ๆ พวกเรายังนั่งรถเมล์อยู่เลย นายกลับได้ขับรถเบนซ์แล้ว บุญวาสนานี้แข่งกันไม่ได้จริงๆ! ”

“คนเราแข่งกันได้ทุกอย่าง แต่บุญวาสนานี่แข่งกันไม่ได้

จริงๆ!

“โธ่เอ๋ย ก็ความหมายเดียวกันแหละ”

พูดความในใจสักประโยคนะ คนที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็ก กำพร้า พื้นฐานแล้วเป็นคนที่ไม่มีที่พึ่งอยู่แล้ว

จุดเริ่มต้นของพวกเขาต่ำกว่าคนทั่วไปเยอะมาก ถ้าคนทั่วไป เริ่มจากศูนย์ พวกเขาอาจจะเริ่มจากติดลบก็ได้

จนถึงตอนนี้ เด็กกลุ่มที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อ หลายปีก่อน ส่วนมากมีเงินเดือนที่ๆมากๆ อาจจะไม่ได้มีงานที่ ดีๆ ทำ และยิ่งไม่มีเงินเดือนและสวัสดิการที่ดี ฐานะทุกคนตาม ความจริงแล้วคือจนมาก
นอกจากเย่เฉินและเงี่ยงหนึ่งแล้ว เพื่อนๆ ที่สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้าคนอื่น ที่สามารถซื้อรถได้ไม่มีเลย

ทุกคนที่เห็นรถเบนซ์ของเจียงหมิงแล้ว ก็เลยรู้สึกอิจฉา และ ยกย่อง

เจียงหมิงหัวเราะอย่างได้ใจ และโบกมือ: “ก็ใช้ได้อยู่ แต่ สำหรับฉันแล้ว รถคันนี้เป็นเพียงแค่เศษเงิน ไม่ได้มีค่าอะไร

ระหว่างที่พูด เขาเห็นเย่เฉินที่ยื่นอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้ สีหน้า เขาเปลี่ยนไป

ไม่คิดเลยว่า เย่เฉินเจ้าศัตรูคู่อาฆาต คนนี้กลับเร็วกว่าตัวเอง หนึ่งก้าว

ตอนที่อยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาชอบดูถูกคนอย่างเย่เฉิน และอยากที่จะสั่งสอนเยเฉินอยู่หลายครั้ง แต่เขาสู้ไม่ได้ สุดท้าย ก็ถูกเย่เฉินเอาคืนอย่างสาสม

หลายครั้งหลายคราว เย่เฉินกลายเป็นเงามืดในใจเขา ทำให้ เขาไม่สามารถยอมได้

เขาคิดตลอดว่า อย่ามองว่าเเฉินอยู่ในสถานเลี้ยงเด็ก กำพร้าต่อสู้เก่ง แต่เมื่อเขาจะต้องเข้าสู่สังคมแล้ว เย่เฉินต้องใช้ ชีวิตอย่างสาบากแน่นอน

เขาจ้องมองการแต่งกายของเยเฉินแล้ว ในใจของเขายิ้ม อย่างเยือกเย็น ทั้งเนื้อทั้งตัวของปลอมทั้งหมด เขาไม่ได้มีงานดี ทําจริงๆ
แต่เมื่อเขามองไปที่เซียวซูหนแล้ว ดวงตาเขาส่องประกาย และตื่นตะลึงทันที!

ในชีวิตจริง เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงที่สวยแบบนี้เลย