ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 448



บทที่ 448

ในตอนที่ใจของคุณท่านซึ่งตัดสินใจแล้วนั้น ซื้อเทียนฉีก็เอ่ยปาก ถามขึ้นมาว่า “พี่ซึ่งครับ วันนี้พี่มาที่นี่ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ครับ?”

คุณท่านซึ่งก็มองซื้อเทียนฉี แล้วก็ตั้งสติขึ้นมาตอบว่า “เฮ้อ น้องซื้อ ดูพี่ตอนนี้สิ ร่างกายแย่ลงทุกวัน ช่วงนี้กำลังเข้าฤดูใบไม้ ร่วง พอไม่ระวัง ก็ป่วยเข้าให้ ก็เลยมาน้องชื่อ ให้จัดยาให้เสีย หน่อย”

ซือเทียน รีบตอบว่า “เช่นนั้นเดี๋ยวผมขอจับชีพจรพี่เสียหน่อย ดูซิว่ามีปัญหาตรงไหน

คุณท่านซึ่งก็ตอบรับ แล้วก็ยื่นมือออกไป

ซื้อเทียนฉีเอานิ้วมาลงบนข้อมือของคุณท่านซึ่ง เพื่อตรวจ ชีพจร แล้วก็ตรวจดูอาการต่างๆ ของคุณท่านซึ่ง เป็นเพียงอาการ ป่วย เพราะอากาศเย็นเท่านั้น ก็เลยเบาใจ

“แค่ไม่สบายเพราะอากาศเย็นครับ เดี๋ยวผมจะจัดยาให้ พี่เอา กลับไปกิน 2-3วันก็หายแล้ว”

“ขอบใจน้องซื้อมาก” คุณท่านส่งก็พยักหน้า แล้วก็เหมือนจะ คิดอะไรออก เลยพูดว่า “เอ่อ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”

คุณท่านซึ่งนิ่งไป แล้วพูดต่อไปว่า “อีกสองวันจะเป็นวันคล้าย เกิดผม พวกเราพี่น้องรู้จักกันมานาน ต้องมาให้ได้เลยนะ”
ขณะพูด คุณท่านซึ่งก็หยิบเทียบเชิญชุบทองคำออกมา แล้ว ยื่นให้กับชือเทียน

ชื่อเทียนฉีก็รีบมาไว้ในมือ แล้วพูดตอบรับคุณท่านซึ่งว่า “พี่ซึ่ง

วางใจเถอะครับ พอถึงวันงาน ผมจะไปแน่”

พอพูดจบ ซื้อเทียนฉีก็รีบไปจัดยาให้กับคุณท่านซึ่ง เพื่อให้ คุณท่านซึ่งเอากลับไป จากนั้นก็มาส่งที่ประตู จนถึงส่งขึ้นรถไป

ตอนที่คุณท่านซึ่งนั่งรถกลับไปบ้านตระกูลซงนั้น ตงไห่และ ซิน ก็เพิ่งไปส่งที่สนามบิน

เพื่อป้องกันไม่ให้เขาไปอยากกินอาหารบนเครื่องบิน พวก พยาบาลก็เลยรอเขากินอาหารจนเสร็จ แล้วก็ส่งเขาขึ้นเครื่องบิน ไป

อฟื้นขึ้นมาจากภวังค์อีกครั้ง พอได้กลิ่นว่าตนเองเต็มไปด้วย กลิ่นปาก เขาก็ร้องไห้หาพ่อ พูดสะอึกว่า “พ่อครับ จะต้องมีใคร ทำร้ายผมอยู่เบื้องหลังแน่ พ่อจะต้องหาไอ้ตัวคนนั้นมาให้ได้ แก้ แค้นให้ผมให้ได้นะ!

อู่ตงไห่ก็พยักหน้า แล้วตั้งใจพูดว่า “วางใจเถอะเดี๋ยวนี้ พ่อจะ หาตัวคนที่ทำร้ายลูกมาให้ได้ มันกล้าทำกับลูกเช่นนี้ พอจะทำให้ มันทรมานแบบตายทั้งเป็น

พูดจบ อู๋ตงไห่ก็สั่งว่า “พอลูกกลับถึงบ้านแล้ว ก็อย่าเอะอะไป อยู่รักษาตัวที่บ้าน พ่อจะหาหมอเก่งระดับโลกมารักษาแกเอง จะต้องรักษาแกให้หายให้ได้!”

สะอื้นไห้พยักหน้า แล้วก็ขึ้นเครื่องบินไปอย่างไม่อยาก อาลา

เครื่องบินส่วนตัวของตระกูลอูบินขึ้นในสนามบินจีนหลิง อู่ตง ไห่และอู๋ซินมองเครื่องบินบินขึ้นสู่ท้องฟ้า แล้วหายลับไปในก้อน เมฆ

จากนั้น อู่ตงไห่ก็เก็บสายตา หันมาพูดกับอู๋ซินว่า “ไป กลับ บ้านตระกูลซง ไปสู่ขอให้แก

อู๋ซินก็ตื่นเต้นพูดว่า “ดีเลยครับพ่ออู๋ซิน เรื่องนี้จะจัดกสาร ชักช้าไม่ได้ จะต้องรีบจัดการให้เรียบร้อย! พูดจบ อู๋ซินก็ถามอย่างกังวลว่า “พ่อครับ ตระกูลซึ่งจะไม่

ปฏิเสธการสู่ขอของเราครั้งนี้ใช่ไหมครับ?”

อู่ตงไห่พูดด้วยสีหน้ามั่นใจว่า “แกเป็นลูกหลานคนโตของตระ กูลอู๋ มีลูกสาวตระกูลใหญ่ๆ มากมายมาต่อแถวให้แกเลือก ถึง แม้ซ่งหวั่นถึงจะสวยอยู่ แต่กำลังตระกูลซึ่งนั้นด้อยกว่าเรามาก นัก คุณท่านซึ่งคงจะอยากให้ส่งหวั่นถึงแต่งกับแกมากแน่ๆ

“จริงหรือครับ?” อู๋ซินพูดอย่างดีใจว่า “ถ้าเป็นอย่างที่พ่อว่า คุณท่านซึ่งก็คงจะตอบรับแน่นหรือครับ?”

อู่ตงไห้ก็ยิ้มนิ่งๆ แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า “ลูกเอ๋ย ในเจียงหนาน แกจะขอผู้หญิงคนไหน ไม่มีทางไม่สำเร็จ แกถูกใจซึ่งหวั่นถึง ถือว่าตระกูลซึ่งโชคดี จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้ถือว่าพวกเขาได้ของสูงเลยนะเนี่ย!

พูดไป เขาก็พูดด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งว่า “แกเชื่อไหมว่า พอถึง บ้านตระกูลข่งแล้ว พอพ่อพูดเรื่องนี้ขึ้นมา คุณท่านซึ่งจะต้องรีบ ตอบรับอย่างแน่นอน”

อู๋ซินก็ยิ้มหน้าบาน แล้วพูดว่า “พ่อครับ เช่นนั้นพวกเราก็รีบ กลับกันเถอะครับ!

อู่ตงไห้ก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “แกก็เป็นถึงลูกหลานคนโตของตระ กูล ทำไมพอเจอซ่งหวั่นถึงเข้า ถึงใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยล่ะ ไม่ได้เรื่องเลย!!

พูดไปดังนั้น อู่ตงไหก็สั่งอีกว่า “เดี๋ยวพอพวกเราไปถึงบ้านตระ กูลซงแล้ว แกต้องวางมาดเข้มๆ เข้าไว้รู้ไหม ต้องทำให้ตระกูล ซึ่งได้

รับรู้ว่าที่แต่งกับซ่งหวั่นถึง เป็นการแต่งกับคนที่สูงส่งกว่า เข้าใจไหม?”

“เข้าใจแล้วครับ!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ