บทที่ 1195

“อะไรนะ?!”

เชว์จิ้งจิ้งและแม่ของเธอได้ยินประโยคนี้เกือบพังทลายคาที่

แม่ของเธอว่ากล่าวอย่างลนลาน : “เชว์ชิงหลง คุณแม่งเป็น คนแก่หงาเหงือกใช่ไหม? ไม่ใช่ว่าต้องการให้จิ้งจิ้งแต่งกับซุนหง เหว่ยของตระกูลซุนเหรอ? ทำไมถึงได้ต้องไปแต่งกับพ่อของซุน หงเหว่ยล่ะ? ซุนเต๋องอายุของคนคนนั้นห่างจากคุณเท่าไหร่กัน ทำไมคุณยังให้ลูกสาวแต่งกับเขา?!”

“ใช่ค่ะพ่อ!” เซว์จิ้งจิ้งก็พูดด้วยความโกรธเคือง : “ถือหนูจะ ท้อง คงไม่จําเป็นต้องแต่งกับตาเฒ่าหรอกใช่ไหมคะ?”

เชว์ซิงหลงมองภรรยาและลูกสาวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตบหน้าตนเองไปด้วยร้องไห้ร้องไปด้วย เพราะฉัน ทั้งหมด เป็นเพราะฉัน เพราะฉันทำให้น้ำมันหมูปิดใจ ไปท้าทายคนที่ไม่ สมควรท้าทาย ตอนนี้พวกเขาเอาท่านหงห้าและประธานเฉินมา ทั้งสองฝ่ายให้ทางออกกับฉันเพียงทางเดียวเท่านั้น คือให้จิ้งจิ้ง แต่งงานกับพ่อของซุนหงเหว่ย ไม่อย่างนั้นตระกูลพวกเราก็จะ เจอทางตัน…..”

“ต๊ะ?!” ดวงตาภรรยาของเชว์ซิงหลงเปลี่ยนเป็นสีดำ : “คุณ ไปล่วงเกินท่านหงห้ากับประธานเฉิน? คุณบ้าไปแล้วหรือ?”

เซว์ซิงหลงพูดตาปริบๆ : “ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้……..
ภรรยาเขาร้อนรนแทบตาย ถามโพล่งออกมา : “จริงๆ แล้วมัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?!”

เซว์ซิงหลงร่ำไห้และเล่าเรื่องทั้งหมดอย่างตรงไปตรงมา หลังจากพูดจบ เซว์จิ้งจิ้งก็ทรุดนั่งลงบนพื้นและร้องไห้อย่าง

“หนูไม่เอา! หนูไม่อยากแต่งงานกับตาเฒ่าคนนั้น! ให้ตายหนู ก็ไม่แต่!”

ดวงตาเชว์ซิงหลงมองลูกสาวที่ทรุดนั่งลงอย่างแรง รีบพูดขึ้น : “ไอหาลูกรัก หนูระวังหน่อย อย่าเอาหลานชายพ่อนั่งแบบนั้น แม้จะเป็นชนผิวดำ แต่ก็เป็นหลานพ่อเช่นกัน แม้เด็กคนนี้จะไม่มี พ่อ หลังจากคลอดออกมาก็เป็นสกุลเชว์ของเรา เป็นญาติพี่น้อง เหมือนกัน”

ภรรยาของเชว์ชิงหลงที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างโมโห : “นี่มันเวลา ไหนแล้ว ยังมาหลานเหลินอยู่! คุณรีบคิดวิธีเลยนะ ว่าจะทำยังไง ไม่ให้ลูกสาวแต่งงานกับตาเฒ่านั่น!”

เชว์ซิงหลงถอนหายใจออกยาวๆ แล้วพูด : “เรื่องนี้ผมก็ทำ อะไรไม่ได้แล้ว ถ้าลูกสาวไม่แต่งงาน พวกเราทั้งตระกูลต้องจบ สิ้น คุณว่าพวกเรายังมีวิธีการแก้ไขอะไรได้อีก?”

ภรรยาของเชว์ซิงหลงอดที่จะร้องไห้อย่างหนักด้วยความสิ้น หวังไม่ได้ : “พระเจ้า ความจริงแล้วตระกูลพวกเราไปทำความผิด อะไรไว้กัน!”
เชว์ซิงหลงพูด : “ตอนนี้อย่าคิดพวกนี้เลย รีบไปจดทะเบียนกัน เถอะ อาจารย์เยคนนั้นบอกแล้วว่า เขายังรอที่จะดื่มเหล้ามงคล อยู่ หากชักช้า กลับไปท่านหงห้ากับประธานเฉินจะตำหนิเอาได้ อย่างนั้นตระกูลนี้ของพวกเราคงต้องจบสิ้นแล้วจริงๆ!!

เชว์จิ้งจิ้งร้องคร่ำครวญ : “พ่อ! พ่อจะผลักหนูลงไปในหลุมนรก ได้ต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นเหรอ! พูดยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องให้หนู แต่งงานกับตาเฒ่านั้นนะคะ ปีนี้หนูพึ่งอายุ26ปีเอง!”

เชว์ซิงหลงพูด : “ถ้าหนูไม่แต่งงานกับเขา คนใหญ่คนโตเบื้อง บนจะลงโทษมา ตระกูลเราก็จะไม่เหลืออะไรเลย เมื่อถึงตอนที่ เด็กในท้องหนูเกิดตระกูลเราอาจไม่มีเงินให้หนูคลอดลูก และยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงนิสัยถูกตามใจตั้งแต่เด็กของหนูอีกเรื่องของกิน เรื่องของใช้ก็ต้องเป็นของอย่างดี เมื่อถึงตอนนั้น ตระกูลเราอาจ ไม่มีข้างกินด้วยซ้ำ”

“หา?!” พอเชว์จิ้งจิ้งได้ฟังประโยคนี้ ก็หมดหวังในทันที

หลายปีที่ผ่านมาต่างถูกตามใจตั้งแต่เด็ก เงินค่าขนมทุกเดือน

ใช่จ่ายนับหลายแสน

หากต่อจากนี้ไม่เหลืออะไรทั้งสิ้นจริงๆ อย่างนั้นก็เท่ากับการ

อยู่ไม่สู้ตาย

ภรรยาของเชว์ซิงหลงเมื่อได้ยินก็มีใบหน้าเต็มไปด้วยความ สิ้นหวัง

เธอก็ไม่อยากละทิ้งความมั่งคั่งนับพันล้านของเธอ ไปเป็นวันที่ ยากนําบากและว่างเปล่า
เมื่อเป็นอย่างนั้น เท่ากับการเอาชีวิตเธอไป

ดังนั้นเธอจึงกอดลูกสาวตนเอง และพูด : “จิ้งจิ้ง ท่านหงห้า และประธานเฉินต่างเป็นคนที่พวกเราไม่อาจต่อกรได้ เพื่อชีวิต ของตระกูลเรา หนูก็กับตาแก่ซุนเต๋อนั่งเถอะนะ!”

พูดแล้วก็กระซิบอีกครั้ง : “อีกอย่างท้องของหนูซ่อนเอาไว้ได้ อีกไม่นานแล้ว มากที่สุดก็สองเดือน ถ้าหากสองเดือนนี้ยังหาคน ที่แต่งงานด้วยไม่ได้ อย่างนั้นก็จบจริงๆ แล้ว!”

“ใช่แล้ว!” เซว์ซิงหลงรีบพูด : “แต่งกับซุนเต๋องก็เป็นเพียง การยื้อเวลา รอผ่านไปสักระยะ ให้หัวลมนี้ผ่านไปก่อน พวกเราก็ สามารถหย่ากับเขาได้”

เซว์จิ้งจิ้งฟังถึงตรงนี้ จึงกัดฟันตอบตกลงไป พูดอย่างสะอึก สะอื้น : “ก็ไม่มีวิธีอื่นที่ดีไปกว่าวิธีนี้อีกแล้ว อย่างนั้นก็ไปเอาใบ ทะเบียนกับเขากันเถอะค่ะ…….