บทที่ 213 กัมพาตครึ่งท่อนล่างหรอ (1)

“อะไรนะ?! ” เซียวซูหรับสีหน้าถอดสี ใบพูดถามทันที อาการบาดเจ็บของพ่อเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่โรงพยาบาล ไหน? ”

น้ำเสียงของหม่าหลันสั่นคลอน ในความร้อนใจ ก็นำมาซึ่ง การร้องไห้ พูด : “อยู่ที่โรงพยาบาลชุมชนแห่งจินหลัง พ่อของลูก ถูกชนจนไม่ได้สติ ลูกรีบมาเถอะนะ

เซียวหวั่นไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึง ก่อนหน้านี้แค่ชั่วครู่เดียว ตัว เองยังฉลองการเปิดธุรกิจอย่างมีความสุขอยู่เลย แต่นาทีถัดไป จู่ๆกลับได้รับข่าวร้ายอย่างนี้แล้ว…….

เธอพูดอย่างกระวนกระวายใจ : “ค่ะ หนูจะไปเดี๋ยวนี้

เย่เฉินได้ยินที่สองคนคุยกันอย่างชัดเจนแล้ว ก็ตระหนักถึง ความรุนแรงของเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว

หลังจากนั้น เขาไม่ได้พูดจาอะไร รีบบอกกับผู้คนในงาน “ทุก คนนั่งกันไปก่อนนะครับ ผมกับซูหนขอออกไปข้างนอกสัก

ภายใต้สถานการณ์ที่เป็นปกติ เจ้าบ้านทิ้งแขกไว้ มันเป็น พฤติกรรมที่เสียมารยาทอย่างมาก แต่คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็น แฟนๆผู้สนับสนุนของเเฉินทั้งนั้น ดังนั้นก็เลยไม่ได้มีความคิด เห็นใดๆกับเย่เฉินเลย
ดังนั้น เยเงินจึงขับรถพาภรรยาอย่างเขียวหวัน มุ่งหน้าสู่โรง พยาบาลชุมชนแห่งจินหลังเลย

เมื่อถึงโรงพยาบาล เย่เงินและเซียวซูหนก็เดินไปยัง

ห้องเCUของโรงพยาบาล ผลักประตูเข้าไป เยเฉันเห็นได้อย่างรวดเร็ว พ่อตานอนอยู่บน

เตียงผู้ป่วย ปิดตาทั้งสองแน่น คนทั้งคนหลับไหลไม่ได้สติ

ส่วนแม่ยายของเขาหม่าหลัน กลับว่านั่งอยู่ที่หน้าเตียงผู้ป่วย บนตัวมีร่องรอยคราบเลือด สีหน้าขาวซีด มีลักษณะท่าทางที่ไร้ วิญญาณ

สีหน้าของเซียวซูหนค่อยๆซีดลง ดวงตาแดงก่ำ รีบพุ่งตัว เข้าไปทันที เอ่ยถามด้วยความร้อนใจ : “แม่คะ เกิดอะไรขึ้นกับ พ่อคะ? ”

หม่าหลินเบ้าตาแดงก่ำ พูดว่า “พ่อของลูกกำลังพาแม่ไปงาน เลี้ยงฉลองเปิดธุรกิจของลูก ถูกรถบรรทุกโคลนที่ผ่าไฟแดงมา ชน ตอนนี้อาการน่าเป็นห่วงอย่างมาก

เซียวหนจึงรีบถามหมอที่อยู่ในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง : “หมอคะ ตอนนี้อาการของพ่อหนูเป็นยังไงบ้างคะ?

หมอเอ่ยปากพูดว่า : “วางใจเถอะ อาการตอนนี้ของผู้ป่วยไม่ ได้อันตรายถึงชีวิต”

เมื่อหนและเย่เฉินได้ยินว่าอาการของเชียวฉางควนไม่ อันตรายถึงชีวิต ทันใดนั้นก็โล่งอกแล้ว
ใครจะไปรู้ ในเวลานี้หมอเกิดความลังเลใจ พูดออกไปอีกครั้ง : “แต่ว่า……

เขียว หมอดใจรอไม่ไหวรีบเอ่ยถามออกไป : “แต่ว่าอะไร

หมอถอนหายใจ พูดออกมา แต่ว่า คนไข้มีบาดแผลที่ กระดูกสันหลัง หลังจากฟื้นขึ้นมาแล้วก็อาจจะเป็นอัมพาตท่อน

อัมพาตท่อนล่าง ก็คือการเป็นอัมพาตตั้งแต่ช่วงคอลงไป

ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็จะกลายเป็นคนที่ตายทั้งเป็นที่ไม่มีความ สามารถอะไรเลย เพียงแค่แข็งแรงกว่าคนที่นอนเป็นผักหน่อยนึง เมื่อได้ยินว่าพ่อมีโอกาสสูงที่จะเป็นอัมพาตท่อนล่าง

ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของเซียวซูหนเปลี่ยนเป็นสีดำ รู้เพียงแค่ ว่าท้องฟ้ากำลังหมุน ถ้าไม่ใช่เพราะเเฉินสายตาไว้ประคองเธอ ไว้ได้ทัน จะต้องล้มลงพื้นไปแล้ว

ถ้าหากพ่อของเขาเขียวฉางควนเป็นอัมพาตขึ้นมาจริงๆ นั่นก็ หมายความว่า ต่อไปเขาก็ทำได้เพียงนอนบนเตียงเท่านั้น ไม่ สามารถทำอะไรได้ มีชีวิตอย่างไร้ซึ่งความสามารถไปโดยสิ้น เชิง!

การมีชีวิตแบบนี้ สำหรับคนๆหนึ่งแล้ว ตายไปซะยังจะดี

กว่า!

เธอรีบเอ่ยถามต่อ : “หมอคะ อาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังสามารถรักษาให้หายได้ไหมคะ

หมอส่ายหน้า พูด : ” โดยทั่วไปแล้วไม่สามารถรักษาให้หาย ได้ บนโลกใบนี้ยังไม่มีเคสที่ป่วยเป็นอัมพาตที่สามารถรักษาให้ หายได้เลย อย่างมาก ก็แค่ฟื้นคืนให้ร่างกายของผู้ป่วยกลับมา นั่งได้ด้วยตัวเอง ส่วนที่เหลือ โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความสามารถ พอที่จะรักษาได้ ดังนั้นคุณจะต้องเตรียมใจไว้ให้ดีนะ…….

เมื่อได้ยินมาจนถึงตรงนี้ เซียวซูหนก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตา ออกมาเหมือนสายฝน ร้องไห้อย่างกับดอกสาลี่ที่นำมาซึ่งสาย

หลังจากนั้น เธอก็สลักพร้อมพูดถามไปยังหม่าหลัน : “แม่คะ แม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ