บทที่ 609
เย่เฉินตอนนี้ก็มีใบหน้าเคร่งขรึม!
เขาไม่คิดลยว่า หลิวกว่างและหลิวหมิงสองพ่อลูก จะกล้าพา คนมาฆ่าหงหาและพ่อตาตนเอง
ในตอนนี้ ในใจเขาโกรธอย่างมาก จนบังเกิดความอาฆาต แค้น!
พอหลิวกว่างและหลิวหมิงเห็นเขาเข้ามา ก็ดีใจอย่างมาก ที่ผ่านมานี้ หลิวหมิงใช้ชีวิตอย่างตายทั้งเป็น ได้รับการดูถูก เหยียดหยามเพียงใดใครจะรู้?
และทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเย่เฉิน!
ตอนนี้ ตนเองจะได้แก้แค้นแล้ว!
และวันนี้หลิวกว่างก็ถูกเย่เฉินตบหน้า ก็โกรธจนเข้ากระดูกดำ เดิมที่ยังเสียดายที่วันนี้ไม่สามารถเอาชีวิตมันได้ ไม่คิดเลยว่ามัน จะรนหาที่ตายเอง!
จากนั้น หลิวกว่างก็รีบพูดกับจางจื่อโจวว่า “คุณจื่อโจวครับ!
ไอ้นี่ก็คือเย่เฉินครับ! รีบฆ่ามันเลย!
หลิวหมิงก็พูดเสริมทางด้านข้างว่า “คุณจอโจว รีบฆ่าไอ้
กระจอกนั่นเสีย!
เย่เฉินก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “พวกมึงปล่อยหงห้าและพ่อตากไปซะ บางทีอาจจะพิจารณาไว้ชีวิตพวกมึง
หลิวกว่างก็โมโห พูดว่า “ไอ้เย่เฉิน กระจอกอย่างนึง จะพูด มากทำไมวะ? จะตายห่าอยู่แล้ว ยังจะวางมาดอีก คิดว่าตัวเอง เก่งรึไงวะ? เชื่อไหมว่าไม่ถึงนาที คุณจอโจวก็เอาชีวิตถึงได้ แล้ว! ”
พูดจบ เขาก็พูดเสียงเย็นอีกครั้ง “กูจะบอกให้นะ ในเมื่อวันนี้ ถึงกล้ามาที่นี่ งั้นก็ไม่ต้องมีชีวิตรอดกลับออกไปแล้วล่ะ!”
เย่เฉินพูดอย่างไม่พอใจว่า “มึงคิดว่าเศษสวะอย่างพวกมึงไม่ กี่คนนี่อะหรือ? จะสามารถฆ่ากูได้? ”
หลิวกว่างมองขวางเย่เฉิน แล้วพูดอย่างโอ้อวดว่า “ไอ้เย่เฉิน กูรู้ว่ามึงเก่ง แต่คนของกู ก็เป็นยอดฝีมือที่ตระกูล ฝึกมา แต่ละ คนเก่งๆ
ทั้งนั้น ถึงจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้พวกเขาได้ จึง เชื่อไหมว่าแค่คุณจอโจวออกหมัดเดียว ก็ชัดถึงร่วงกับพื้น จะ ตายก็ไม่ตาย จะรอดก็ไม่รอด?! ”
หลิวหมิงก็รีบพูดว่า “พ่อครับ จะไปพูดมากกับไอ้กระจอกเย่ เฉินนี่ทำไมกัน ผมว่านะ กระทืบมันให้พิการไปเลย! ผมอยากให้ มันมาคุกเข่าต่อหน้าผม โขกหัวรับผิดกับผม และก่อนที่มันจะ ตาย ผมอยากจะสลักคำว่า กระจอก ที่หน้าผากของมันด้วย ใช้ โทรศัพท์ถ่ายไว้ เอาคลิปอัปโหลดเข้าโลกออนไลน์ ให้คนทั้งจิน หลิงได้รู้ ว่าไอ้เย่เฉินเป็นคนที่กระจอกไม่เอาไหน!
หลิวกว่างหัวเราะร่า แล้วพูดว่า “ดีเลย! เอาอย่างแกว่าเลยแล้วกัน!”
เย่เฉินเห็นจางจื่อโจวกำลังบีบคอหงห้าอยู่ หงห้าก็ใกล้จะหมด ลมหายใจ ก็เลยพูดไปว่า “มึงปล่อยเขาไป มีอะไรมาหาก
จางจื่อโจวพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยว่า “ปล่อยมันงั้นรึ? ไอ้เด็ก น้อย จึงเชื่อไหมว่ากฆ่าจึงได้ด้วยมือเดียว! ส่งถึงไปพร้อมกับไอ้ หงห้า”
เย่เฉินเห็นเขามีใบหน้ามั่นใน ก็พูดว่า “มือข้างนี้ของมึง ไม่ใช่ ของมึงแล้วล่ะ!!
พูดจบ ก็พุ่งเข้าไป!
จางจื่อโจวไม่คิดว่าเย่เฉินจะบุกเข้าหาตนเอง มือขวาก็ยังไม่ ปล่อยหงห้า พูดจบ มือซ้ายก็โจมตีมายังเยเฉิน!
ตอนนี้จางจื่อโจวมีความมั่นใจสูงมาก
เขาคิดว่าพลังของตนเองนั้นยิ่งใหญ่มาก แค่คนธรรมดา มี หรือจะเป็นคู่ต่อสู้ของตนเองได้?
ต่อให้ฝึกวิชามาทั้งชีวิตอย่างหงห้า ตนเองก็จัดการได้ด้วยมือ เดียวแล้วไม่ใช่หรือ?
แต่ว่า ที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ เย่เฉินบุกพุ่งมาโจมตีเขาอย่างเร็ว จากนั้นก็จับแขนของเขาไว้ และต่อยไปที่หัวไหล่ของเขาอย่าง แรง!
หมัดนี้ แรงอย่างมาก จนเกินบรรยาย!
ได้ยินเสียงดัง กรอบ!!
แขนซ้ายของจางจื่อโจว ก็แปลกกลายเป็นผง
กระดูกภายในกล้ามเนื้อกลายเป็นผุยผง ความเจ็บปวดนี้ มัน เจ็บปวดราวกับมีเข็มนับหมื่นมาทิ่มแทง แทงเข้าไปในเนื้อหนัง และเส้นประสาท ทำให้จางจื่อ โจวเจ็บปวดจนต้องกัดฟัน ราวกับ พลังทั้งหมดของร่างกายถูกดึงออกไปจนหมด
จากนั้น มือขวาเขาก็ปล่อยมือ หงห้าก็ร่วงลงที่พื้น โดยไม่มี การตอบสนองใดๆ
เย่เฉินมองเขา แล้วสัมผัสได้ว่าเขายังมีลมหายใจแผ่วเบาอยู่ ยังไม่ได้ตาย ก็เลยเบาใจ
ในเมื่อหงห้ายังลมหายใจอยู่ เยเฉันก็ไม่รีบเข้าไปช่วยเขา แต่
มองไปยังคนพวกนั้น แล้วพูดว่า “วันนี้พวกมึงอย่าคิดที่จะรอด
ออกไปจากที่นี่!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
