บทที่ 1799

เสียงกริ่งมือถือของเยฉางหมิ่น ทำเซียวไม่หลงตกใจจนสะดุ้ง วาบ

เขารีบยื่นมือไปล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเยฉางหมิ่น ล้วงได้ โทรศัพท์ไอโฟนออกมาจากในนั้นเครื่องหนึ่ง

เห็นมีคนโทรหาเธอ ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ปิดเครื่องทันที แล้ว โยนกลับลงไปในกระเป๋าของเยฉางหมิ่น

แม้เยฉางหมิ่นจะส่งเสียงอู้อี้ออกมาพักหนึ่ง แต่กลับไร้ซึ่งหน

ทางใดๆ ในใจเสียใจภายหลังจนลำไส้เขียวไปหมดแล้ว เธอลอบพิจารณาอยู่ในใจ “นี่มันไม่ใช่คราวซวยของฉันหรอก เหรอ? ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะไปพูดไร้สาระกับหม่าหลั่นมากมาย

ขนาดนั้นเพื่ออะไร? ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อน ตนเองคงไม่ถูกคนกลุ่ม

นี้ลักพาตัวมา!”

แต่ว่า เสียใจภายหลังในเวลานี้ไม่มีความหมายใดๆ แล้ว แม้ เธอจะเป็นลูกสาวคนโตของคุณท่านใหญ่เฒ่ผู้สูงศักดิ์ แต่เธอใน เวลานี้กำลังอยู่ในสภาวะเรียกฟ้าฟ้าไม่ขาน เรียกดินดินไม่ตอบ ไปเสียแล้ว

ซึ่งในเวลาเดียวกันนี้ ที่หน้าประตูของร้านRitz Beauty Salon บอดี้การ์ดของเยฉางหมิ่นพบว่าเจ้านายของตนเองกดตัดสาย ของตน
ในตอนแรกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะอย่างไรเขาก็รู้ว่าวันนี้ เยฉางหมิ่นแค่มาพูดคุยธุระกับหม่าหลัน บางทีตอนนี้อาจจะ กำลังอยู่ในช่วงสำคัญของการเจรจา จึงไม่สะดวกรับสายของตน

ทว่า เพื่อป้องกันความผิดพลาด เขาจึงโทรหาเยฉางหมิ่นอีก ครั้ง คิดไม่ถึงว่าการโทรไปครั้งนี้ โทรศัพท์จะถึงกับปิดเครื่องไป แล้ว!

คราวนี้ ทำให้บอดี้การ์ดของเยฉางหมิ่นเคร่งเครียดขึ้นมา

แล้ว!

สังคมในปัจจุบัน มือถือมีความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้คน ดัง นั้นมือถือของเยฉางหมิ่น แทบจะไม่เคยเกิดเรื่องปิดเครื่องใน ตอนกลางวันอย่างนี้เลย

เขาพลันสังเกตเห็นความผิดปกติขึ้นมาหลายส่วน ด้วยเหตุนี้ จึงพูดกับคนขับรถทันทีว่า “ตามฉันเข้าไปดูหน่อย!

คนขับรถก็เป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดของเยฉางหมิ่น เขารีบลง จากรถโรลส์-รอยซ์ทันที ไปพร้อมกับบอดี้การ์ดที่คุมอยู่ข้างรถ บุกเข้าไปในร้านเสริมสวยด้วยกัน

พอเข้าไปในร้าน ทั้งสองก็พบว่าสถานการณ์ไม่ปกติ

พนักงานไม่อยู่ ด้านในก็ดูเละเทะอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่ามีร่อง รอยของการรื้อค้นอย่างรีบร้อน

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงค้นหาด้านในไปทีละน้องๆ หาไปจนถึง ห้องSPAที่เยฉางหมิ่นกับหม่าหลันทะเลาะกันก่อนหน้านี้
ตอนที่เห็นว่าในห้องเต็มไปด้วยความระเกะระกะ มีเลือดรวม ถึงเส้นผมกระจกหนึ่งอยู่บนพื้น ในใจคนทั้งสองก็หล่นฮวบ สบตากันและกันแวบหนึ่ง ต่างมองเห็นความสิ้นหวังและหดหูใน ดวงตาของอีกฝ่าย

บนโซฟา ยังมีผ้าเช็ดหน้าของเยฉางหมิ่นตกอยู่ด้วย จากในที่เกิดเหตุสามารถมองออกได้ง่ายดาย เยฉางหมิ่นถูก ลักพาตัวไปแล้ว!

บอดี้การ์ดสองคนพลันรู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ

พวกเขาถวายชีวิตปกป้องความปลอดภัยของเยฉางหมิ่น เดิม ควรใช้ชีวิตตนเพื่อไปอารักขาเยฉางหมิ่น กลับคิดไม่ถึงว่าใต้ หนังตาของพวกเขา เยฉางหมิ่นจะถูกคนลักพาตัวไปเสียได้

หนึ่งในนั้นพูดอย่างสิ้นหวังว่า “จบสิ้นแล้ว คราวนี้จบสิ้นแล้ว ปกป้องเจ้านายไม่ได้ นี่คือโทษตายเท่านั้น!

อีกคนก็สิ้นหวังเช่นเดียวกัน กล่าวขึ้นอย่างหมดอาลัยตาย อยาก “นี่…นี่มันไม่สมควรเลย! วันนี้คุณหนูใหญ่ตัดสินใจจะมา พบหม่าหลันคนนั้นเป็นการชั่วคราว ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะ ออกไปไหนโดยไม่บอกล่วงหน้า ซึ่งระหว่างทางที่พวกเรามานี้ก็ ไม่ได้ถูกใครตามเช่นเดียวกัน ใครจะมาลงมือกับเธอได้กัน นี่มัน ไม่สมเหตุสมผลเลย!!

“โธ่เอ๊ย นายยังจะสนเหตุผลไม่เหตุผลอะไรนั่นอีก เรื่องด่วนที่ ต้องทําในตอนนี้คือรีบไปหาคุณหนูใหญ่ออกมา! พวกเรายังคง รีบโทรหาเฉินจื้อขายกันดีกว่า! จินหลิงเป็นถิ่นของเขา เขาต้องมีหนทางกว่าพวกเราแน่!

“มีเหตุผล!

บอดี้การ์ดคนนั้นพูดจบ ก็ล้วงมือถือออกมาทันที โทรหา เฉินอข่าย

เวลานี้เฉินจือข่ายกำลังอยู่ในโรงพยาบาล มองดูพนักงานที่ แท้งลูกเพราะเยฉางหมิ่นคนนั้น

เท้าข้างนั้นของเยฉางหมิ่น ไม่เพียงถีบพนักงานหญิงจนแท้ง ลูก ยังทำให้พนักงานหญิงตกเลือดมากเพราะสาเหตุนี้ โชคดีที่ ช่วยชีวิตได้ทัน จึงพ้นขีดอันตรายชั่วคราว

พอคิดถึงความกำเริบเสืบสานและการใช้อำนาจบาตรใหญ่ ของเยฉางหมิ่น เฉินจือข่ายก็ทั้งโกรธทั้งแค้น แต่เขาเป็นลูกน้อง ของตระกูลเย่ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีสิทธิไม้มือบงการเยฉาง หมิ่นได้