ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 1011



บทที่ 1011

หม่าหลันคนทั้งคนโมโหจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า เมื่อเช้าตัวเองเพิ่งจะพูดเรื่องการป้องกัน นายหญิงใหญ่กับเย่เฉินอยู่เลย ผลสุดท้ายเขาไม่เพียงแค่ไม่เอา มาใส่ใจ กลับเป็นว่าซื้อกุยช่ายมาใหม่อีกมากมายแล้ว

ตอนนี้ก็ดีเลย นายหญิงใหญ่เอาไปได้หมดแล้ว

ถ้าเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน หม่าหลันก็ไปด่าเเฉินตั้งนาน

แล้ว แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีความกล้าหาญนี้แล้ว ในเวลานี้ เซียวซูหวั่นอยู่ในห้องเอ่ยถามเเฉินว่า : “ที่รัก คืน นี้จะกินอะไร? ”

เย่เฉินยิ้มพร้อมถามว่า : “ปกติแล้วคุณไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เหรอ? ทำไมวันนี้ถึงสนใจว่าจะกินอะไรละ? ”

เซียวซูหนยิ้มกริ่มพร้อมพูดว่า “ฉันอยากจะไปเก็บผักที่ แปลงผัก คุณบอกมาว่าคืนนี้จะทำกับข้าวอะไรฉันจะไปเก็บผักใน สวนมาให้ เป็นยังไงบ้าง? โอเคไหม? ”

เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “งั้นเราสองคนก็ไปด้วยกัน เลย ก็เหมือนกับเมื่อเช้าไง

เซียวซูหนคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเช้าที่โดยเย่เฉินขโมยจูบแรก ไป ใบหน้าสวยก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นแดงขึ้นมา
เธอมองไปที่เยเงินอย่างเหยียดๆแวบหนึ่ง พูดอย่างเขินอาย ว่า : “เก็บผักนะได้ แต่ห้ามมารังแกฉันอีกนะ! ”

เย่เฉินแสร้งทำเป็นถามอย่างไม่เข้าใจว่า : “ที่รักคุณหมายถึง อะไรเหรอ? ทำไมผมฟังไม่เข้าใจเลย รังแกอะไรกันเหรอ”

เซียวซูหนทำเสียงไม่พอใจออกมา “ถึงอย่างไรคุณก็รักษา ระยะครึ่งเมตรเป็นต้นไปกับฉัน พูดจบ ตัวเองก็หันหลังลงไปด้านล่างก่อน เย่เฉินก็รีบตามลงไป

เมื่อสองคนมาถึงแปลงผัก เมื่อเชียวชูหนเห็นกุยช่ายที่อยู่บน พื้นดิน ถามอย่างประหลาดใจมากว่า : “กุยช่ายนี้มาจากไหน กัน? เมื่อเช้ายังไม่มีเลยนะ”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า “เมื่อกี้ให้เพื่อนเอามาส่งให้นะ

เชียวชูหนยิ้มพร้อมพูดว่า : “งั้นคืนนี้เรากินกุยช่ายผัดกุ้งกัน นะ โอเคไหม? ”

เย่เฉินรีบพูดว่า : “กุยช่ายยังโตไม่เต็มที่เลย ตอนนี้ยังกินไม่ ได้นะ”

“ต๊ะ? ” เซียวซูหนถามอย่างประหลาดใจว่า : “ฉันก็เห็นว่า พวกมันเติบโตได้ดีเลยนะ ทำไมถึงกินไม่ได้ล่ะ?”

เยเฉันพูดว่า : “คุณไม่เข้าใจหรอก กุยช่ายนี้มองจากตอนนี้ มันดีมาก แต่ก็ยังไม่ถึงช่วงเวลาที่สามารถกินได้นะ คุณรออีกหน่อย”

เชียวชูหนพยักหน้า พูดว่า “งั้นก็ได้ งั้นคืนนี้เรามากินมะเขือ ย่างกันนะโอเคไหม? แล้วก็อยากกินหมูผัดไข่ แตงกวา ใส่เห็ด หูหนู”

“โอเค” เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ทั้งสวนผักแล้วนอกจาก

กุยช่ายที่ไม่สามารถกินได้ อย่างอื่นก็ไม่มีปัญหาอะไร

สองสามีภรรยาเก็บผักเหล่านี้ นำกลับมาทำกับข้าวในครัว เซียวซูหนก็ตกหลุมรักความรู้สึกแบบนี้แล้ว ทำอาหารกันชุลมุน ภายในครัวกับเย่เฉิน ความรู้สึกแบบนี้มันดีมากเลยทีเดียวนะ

ในเวลานี้ตระกูลเซียวก็ยุ่งอย่างมาก

เพราะว่าคนเยอะ และนายหญิงใหญ่เซียวตัดกุยช่ายมาค่อน ข้างเยอะ เพราะงั้นในเวลานี้ทั้งห้าคนต่างก็ยุ่งวุ่นวาย

นายหญิงใหญ่เชียวกำลังยุ่งอยู่กับแป้ง เซียวฉางเฉียนยุ่งอยู่ กับการสับเนื้อหมูทำไส้เกี๊ยว เฉียนหงเป็นยุ่งกับการผัดไข่ เซียว ให้หลงและเซียวเวยเวยยุ่งอยู่กับการล้างกุยช่าย

ก็แค่เซียวฉางเฉียนค่อนข้างหดหู เขาทำไส้หมูสับไปพลาง พูดบ่นไปพลางว่า : “ทำไมถึงไม่ซื้อหมูสับที่คนเขาทำไว้เสร็จแล้ว มาละ ทำไมต้องซื้อเนื้อหมูมาทั้งชิ้นเพื่อมารับเองด้วย? ตอนนี้ แขนทั้งสองแขนของผมปวดเมื่อยไปหมดแล้ว”

เฉียนหงเล่นโพล่งพูดออกไปว่า : “แม่บอกว่าเนื้อหมูที่ออกมา จากเครื่องบด ไม่หอมอร่อยเท่าเนื้อหมูที่สับด้วยฝีมือของคนหรอกนะ”

“หยุดพูดไร้สาระ” เซียวฉางเฉียนพูดอย่างเบะปากดูถูกว่า : “เป็นเนื้อหมูเหมือนกันไม่ใช่เหรอ สับด้วยฝีมือของคนแล้วมันจะ ต่างแตกกันยังไง?

ในเวลานี้ ก็ได้ยินเสียงด่าทอจากด้านหลังของนายหญิงใหญ่ ว่า : “แกจะไปรู้เรื่องอะไร! แกไปถามคนที่มีอายุดูสิ ใครไม่รู้ว่า มีเพียงสับด้วยฝีมือคนถึงจะหอมอร่อย?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ