บทที่ 2037

ตามด้วยเรือยอชต์ที่โดยสารกับระยะห่างของเยเฉินยิ่งอยู่ยิ่ง ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ บนใบหน้าของซูรั่วหลี เริ่มปรากฏความสุขของ การได้แก้แค้นครั้งใหญ่ขึ้นมาแล้ว

เธอเกิดในตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งใน ประเทศจีนและได้รับการถ่ายทอดความรู้ศิลปะการต่อสู้ชั้นนำ ของประเทศตั้งแต่ยังเด็ก ถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือในยอดฝีมือ อย่างแน่นอน

ความแข็งแกร่งนั้นแข็งแกร่งกว่าคนไม่เข้าท่าตามท้องถนน ภายนอกเหล่านั้น มากมายนับไม่ถ้วน

ดังนั้น เธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับความแข็งแกร่งของตัวเย่

เฉินเองด้วยซ้ำ

ในความทรงจําของเธอ เย่เฉินก็แค่เป็นผู้ชายที่ปากสร้าง ปัญหาแล้วยิ่งไปกว่านั้นก็สารเลวมาก และชั่วร้ายมาก

อาจจะมีความสามารถเล็กน้อยมีภูมิหลังเล็กน้อย แต่เป็นไป ไม่ได้เลยที่จะเป็นยอดฝีมือชั้นสูงอะไร

ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ยอดฝีมือพิถีพิถันคือประลองฝีมืออย่าง เที่ยงธรรม แจ้งตำรวจลับหลังจะเรียกว่ามีความสามารถอะไร?

ดังนั้น ในเวลานี้เธอตัดสินใจแล้ว วันนี้ตัวเองจะต้องล้างแค้น ของตอนนั้นให้ได้
ในเวลานี้ กัปตันรายงานว่า “คุณหนูซู พวกเราอยู่ห่างจากเรือ เป้าหมายไม่ถึงแปดร้อยเมตร!

ซูรั่วหลีเช็ดเหงื่อออกจากฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น และเอ่ยปาก

พูดว่า: “ส่งกล้องส่องทางไกลมาให้ฉัน!” กะลาสีเรือคนหนึ่ง ยื่นกล้องส่องทางไกลกำลังขยายสูงกล้อง

หนึ่งที่ใช้ในการเดินเรือ ไปที่มือของเธอ

ซูรั่วหลียกกล้องส่องทางไกลขึ้นมามองดู ก็มองเห็นเเฉินยืน อยู่บนดาดฟ้าเพียงคนเดียว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเอ้อระเหย ลอยชายด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง

เนื่องจากว่ากล้องส่องทางไกลมีความชัดเจนสูงมาก ดังนั้น รั่วหลีแทบจะเห็นสีหน้าท่าทางทั้งหมดทั้งมวลของเยเฉิน

เย่เฉิน ในเวลานี้ บนใบหน้ามาพร้อมกับความเฉยชาแต่

กำเนิด รอยยิ้มมุมปากเหมือนแต่ก็ไม่มี ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกถูกดู

หมิ่นตลอดเวลา

ดังนั้น รูปลักษณ์ตอนนี้ของเขา ในความคิดของซูรั่วหลี ก็เป็น ภาพที่สมบูรณ์แบบของการแกล้งทำเป็นอวดเก่ง

ในเวลานี้ สายตาของเย่เฉินดูเหมือนจะมองไปทางซูรั่วหลีแวบ หนึ่งรอยยิ้มมุมปากก็ลึกขึ้นเล็กน้อย

ซูรั่วหลีรู้สึกวิตกกังวลอย่างไม่สามารถอธิบายได้อย่างฉับพลัน และแอบพูดว่า: “สีหน้าท่าทางของไอ้หมอนั่น เหมือนกับมองเห็น ฉันทะลุ หรือว่าเขาจะรู้ว่าฉันมาแก้แค้นเขาเหรอ?!”
เมื่อคิดถึงเรื่อง เธอก็ส่ายหน้า พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆว่า “เป็นไปไม่ได้ วันนี้เขาเป็นคนถึงท่าเรือก่อน ขึ้นเรือก่อน ตอนที่ ฉันอยู่ที่ท่าเรือเขาก็อยู่บนเรือแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นรถที่ฉันนั่งอยู่ ตอนนั้นก็เป็นกระจกมองทะลุได้ด้านเดียว เขาไม่มีทางเห็นด้วย ซ้ำ นี่ก็หมายความว่าสถานการณ์ของคืนนี้ ตกเป็นของศัตรูอย่าง ฉัน ดังนั้นตอนนี้เขาก็ไม่มีทางสังเกตเห็นฉันได้ ดูเหมือนว่าฉันจะ คิดมากไปแล้ว…”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ มุมปากของเธออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเย็นชา และกัดฟันพูดว่า “ไอ้หมอนี่! เดี๋ยวเถอะ คุณหนูก็จะทำให้แก หัวเราะไม่ออกมา

พูดแล้ว เธอก็ตะโกนอย่างเคร่งขรึมว่า: “เร่งเครื่องสุดกำลัง เดินหน้าอย่างเต็มที่!

“ครับ!!!

เรือซูรั่วหลีที่โดยสารอยู่นั้น มีขนาดเล็กกว่าเรือลำนั้นของเยเฉ นบ้าง ความเร็วของเรือค่อนข้างเร็วกว่า ดังนั้นหลังจากที่เร่งสุด กำลัง ช่องว่างก็ยิ่งอยู่ยิ่งแคบลงเรื่อยๆ

ในชั่วพริบตา ระยะห่างระหว่างทั้งสองข้างมีเหลือเพียงห้าร้อย เมตร

ผ่านกล้องส่องทางไกล ซูรั่วหลีถึงขนาดสามารถเห็นหนวด เคราบางเบาบนใบหน้าของเเฉินได้

และเย่เฉินในเวลานี้ รอยยิ้มบนใบหน้าก็ยิ่งกว้างมากขึ้น ยิ่ง ไปกว่านั้นสายตาก็จับจ้องมองไปทางซูรั่วหลี
ในเวลานี้ซูรั่วหลือดไม่ได้ที่จะใจสั่นเล็กน้อย “ถ้าหากบอกว่า สายตาของเขาที่มองมาเมื่อกี้นี้เป็นเรื่องบังเอิญ งั้นทำไมตอนนี้ เขายังมองมาทางฉันอยู่?!”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูรั่วหลีกัดฟัน และพูดกับหลายคนข้างกาย ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมว่า “ทุกคน เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการ ต่อสู้!”

“ครับ!”

หลายคนตอบรับในทันที ต่อจากนั้นทยอยหยิบอาวุธออกมา การควบคุมปืนของประเทศญี่ปุ่นนั้นเข้มงวดมาก ดังนั้นสิ่งที่ พวกเขาใช้ แทบจะเป็นอาวุธลับที่คนธรรมดาใช้ในศิลปะการ ต่อสู้

และระยะห่างระหว่างของเรือก็ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

ซูรั่วหลียกมือทั้งสองขึ้น มัดผมยาวของตัวเองให้กลายเป็น หางม้าสูง จากนั้นพูดกับหลายคนข้างกายในทันทีว่า “กัปตัน เดี่ยวชนด้านข้างของอีกฝ่ายก่อน ต่อจากนั้นกระแทกทิศทางที่ ทําให้เรือแนบชิดอีกฝ่าย รอตอนที่เรือแนบชิดกับอีกฝ่าย คนอื่น ก็กระโดดตามฉันไป จับตัวผู้ชายที่อยู่บนดาดฟ้าคนนั้นเป็น อันดับแรก และฆ่าส่วนที่เหลือทั้งหมดทิ้ง!

สีหน้าท่าทางของหลายคนจริงจัง และพูดพร้อมกันในทันทีว่า

“รับทราบครับ!”

ฆ่าคน ซูรั่วหลีไม่เคยออมมือ
ตั้งแต่วินาทีที่เธอเกิดมานั้น แม่ของเธอก็ได้ปลูกฝังความเชื่อ อย่างหนึ่งในตัวเธอมาโดยตลอด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ