ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2257



บทที่ 2257

ความจริง Walterมีเงื่อนไข ทางการธุรกิจกับหวังตงเสงี่ยนมา กมาย ถึงขั้นยังอยากให้เธอช่วยตนล้วงเหากรุ๊ปให้หมด

แต่คำพูดแบบนี้ Walterไม่ได้พูดออกมาต่อหน้าของเยเฉิน แต่ ดีที่Walterเก็บไว้ แต่ยังคงทำให้เยเฉินในใจของเยเฉิน เกรี้ยวกราดยอมไม่ได้อยู่ดี

เขาคว้าคอเสื้อของWalterไว้อีกมือตบไปโดยตรง!

ฉาดนี้ ตบจนWalterหน้ามืดตาลาย ไม่เพียงแค่ครึ่งหน้าบวม ขึ้นมา แม้แต่มุมปากและรูจมูกเริ่มมีเลือดไหลไม่หยุด ในตอนที่เขามีนจนแทบจะลุกขึ้นไม่ไหวแล้วนั้น เย่เฉินดูแคลน

ออกมาว่า “จำไว้ไม่ว่าผู้หญิงคนไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่แกจะเหยียด

หยามเป็นว่าเล่นได้! ”

เขาจับหน้าอย่างเจ็บปวด ด่าอย่างเกรี้ยวกราดว่า “สารเลว! ถึงกล้าตบก! กูโตมาขนาดนี้ ไม่มีใครกล้าแตะต้องกูแม้แต่นิ้ว เดียว! นึกไม่ถึงว่ามึงไอ้สารเลวจะกล้าตบหน้าได้! ”

เย่เฉินดูแคลน ยกมือขึ้นมาตบเขาอย่างหนักอีกครั้ง เห็นหน้า ทั้งสองข้างของเขาบวมขึ้นสมมาตรกัน เหมือนกับหัวหมู จึงได้ ดูแคลนว่า “พ่อแม่มึงไม่เคยสอนถึง ว่าอยู่ถิ่นของคนอื่น ต้อง อ่อนน้อมถ่อมตนหรือไงวะ?”
Walterถูกตบจนมึนงงไม่หมด ในใจโมโหจนสุดขีดไปนาน

แล้ว

ขณะเดียวกันนี้ ในใจของเขาก็เสียใจมาก

เขารู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองพาการ์ดมา แต่เพราะมาเจอหวังตั้งเส วียน ดังนั้นจึงไม่ได้ให้หวังตงเสงี่ยนขึ้นมา ไม่งั้น จะถูกเย่เฉินตบ ได้ไง?

Walterสูงยาว เข่า เข้าฟิตเนสเป็นครั้งคราว พลังที่ต่อยออก ไป มากกว่าผู้ใหญ่ทั่วไปไม่น้อย บวกกับตอนนี้เขาโมโห โบกมือ จะเอาคืนด้วยจิตใต้สํานึก

เขาเหวี่ยงหมัด ชกไปที่สันจมูกของเยเงินอย่างแรง

เขาหน้าบูดบึง ในใจวางแทคติกส์ คือต่อยสันจมูกของเยเฉิน ให้หักก่อน!

เมื่อสันจมูกหักแล้ว ความเจ็บนั้น จะทำให้คนลืมตาไม่ขึ้น พลัง ในการต่อสู้ลดลงอย่างเร็ว

จากนั้น ตนก็สามารถเตะส่วนที่ต้องการทำร้ายที่อยู่ด้านล่าง ทำลายพลังการต่อสู้ของเขาทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

วิธีนี้ของWalter เป็นกลยุทธ์ร้ายกาจของการต่อสู้ตามท้อง ถนนที่เจ็บที่สุด ใช้หน้าผากชนสันจมูกของอีกฝ่ายอย่างแรง จาก นั้นฉวยโอกาสตอนไม่ทันตั้งตัวทำร้าย มักจะทำให้คนกลับมา เป็นฝ่ายชนะได้อย่างแน่นอน

แต่ Walterไม่รู้เลยสักนิด ว่าชายตะวันออกที่สุภาพเรียบร้อยถึงขั้นผมบางที่อยู่ตรงหน้านี้ มีฝีมือที่น่ากลัวยังไงกันแน่

Walterเหวี่ยงหมัดไปอย่างแรง เดิมคิดว่าตัวเองต้องได้แน่ๆ แล้ว

แต่เขาไม่คาดคิดแม้แต่น้อย ว่าเมื่อหมัดต่อยออกไป ตอนที่ ใกล้จะถึงตรงหน้าของเยเฉิน จู่ๆก็มีมือมาขวางไว้

มือพลังเยอะสุดขีด ทำให้หมัดที่ตนเหวี่ยงออกไป จู่ๆก็ถูก กําจัดพลังออกทั้งหมด!

ไม่เพียงแค่นี้ เขาถึงขั้นไม่สามารถทำให้หมัดของตัวเองไปต่อ ได้แม้แต่น้อย!

Walterตกใจหน้าถอดสี อยากจะรีบเก็บหมัดกลับมา แต่ วินาทีต่อมา เขาเพิ่งพบว่า พลังของอีกฝ่ายเยอะมาก ทำให้ตน ออกแรงทั้งหมดแล้ว ก็ยังไม่สามารถขยับมือทั้งสองนี้ได้

รู้สึกเหมือนมดตัวหนึ่งถูกยักษ์กดไว้ที่ปลายนิ้ว ไม่มีความ สามารถที่จะโต้ตอบได้แต่อย่างใด

Walterมองว่า แทบจะแกกฎธรรมชาติไปแล้ว!

เขามองว่า ต่อให้อีกฝ่ายจะมีพลังเยอะมาก ตนก็หลุดจาก พันธนาการของอีกฝ่ายไม่ได้ แต่ตนออกแรงทั้งหมดไปดึงรั้นไว้ อย่างน้อยแขนของอีกฝ่ายก็ต้องขยับบ้างมั้ย?

ต่อให้อีกฝ่ายเป็นแชมป์โลก ก็ไม่มีทางแขนไม่ขยับ ในขณะที่ ตนดึงรั้นอย่างรุนแรง
นาทีนี้ Walterเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตนเจองานยากเข้าให้ แล้ว!

ทักษะที่แปลกแบบนี้ ต่อให้เป็นการ์ดเข้าชาร์จพร้อมกับตัวเอง ก็ไร้ค่า!

ด้วยเหตุนี้เอง เขาเปลี่ยนเป็นอารมณ์ที่ประจบขึ้นทันที กล่าว อย่างสํานึกว่า “อาจารย์เย่ขอโทษจริงๆครับ! ผมเพิ่งมาได้ไม่ นาน มีตาแต่หามีแววไม่ อย่าถือสาผมเลยนะครับ…”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ