ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 317



บทที่ 317

เมื่อรถเกิดมีรอยขีดข่วน ส่งรั่งหลินก็รู้สึกไม่พอใจมากเช่น

ยังไงเธอก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลต่ง ไม่ใช่คนที่ใครจะ มาเอาเปรียบได้ง่าย ๆ เธอจึงผลักประตูแล้วลงจากรถ และไปถูก เถียงกับชายหนุ่มคนนั้น “แกเอะอะโวยวายทำไม? แกเป็นคนที่ นิสัยแย่มากที่มาแย่งที่จอดรถ ท่าผิดแล้วยังไม่รู้ตัว ยังมีหน้ามา ด่าคนอื่นอีก! ”

ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าต่งรั่งหลินจะกล้าโต้กลับ แล้วจึง ตะโกนด่าว่า “แม่งฉิบหายเป็นผู้หญิงโง่ ๆ ขับรถอีกแล้ว หากพบ คนที่ขับรถโง่ ๆ บนท้องถนนสิบคน ก็จะมีเก้าคนที่เป็นผู้หญิง! แม่ งฉิบหายแกขับรถเป็นไหม? ถ้าขับรถไม่เป็นก็ใสหัวกลับไปที่ท้อง ของแม่แกไปฝึกขับให้คล่องแล้วค่อยออกมา แม่งอย่ามาทําเรื่อง ให้ขายขี้หน้าแบบนี้!

หลังจากนั้น เขาก็กล่าวอีกครั้งว่า “กเพิ่งซื้อรถคันนี้ ด้วย ราคาหนึ่งล้านกว่า แม่งฉิบหายถูกมึงทำให้มีรอยขีดข่วน มึง เตรียมตัวจะชดใช้เท่าไหร่? ”

ต่งรั่งหลินขมวดคิ้วและโต้กลับ “เฮ้ แกคิดดี ๆ ฉันเห็นที่ จอดรถนี้ก่อน และฉันก็เตรียมพร้อมที่ถอยเข้าไปจอด แกพุ่งออก มาจากกลางทางเพื่อแย่งที่จอด เดิมมันก็เป็นความผิดของแกอยู่ แล้ว ยังมีหน้ามาด่าคนอื่นอีก? ”
ชายหนุ่มควาดด้วยความโกรธ “กูจะด่ามึงมีอะไรใหม่? ค่าถึง มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว? กูไม่เพียงแต่จะด่ามึง แต่ก็ยังจะ ทําร้ายถึงด้วย! ”

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ยื่นมือออกมา เพื่อที่จะจับผมของดึงรั้ง

คงรั่งหลินรู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีนิสัยที่หยาบ

เช่นนี้ จึงรีบหลบไปข้างหลัง

เซียวซูหนรีบตะโกน “เย่เฉิน เกิดเรื่องแล้ว รีบลงมาเร็ว! ”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วแล้วมองไปเซียวซูหน หัวเราะอย่างเยือก เย็นแล้วกล่าวว่า “โย้ ผู้หญิงคนนี้สวย คุณอยู่กับผมคืนหนึ่ง แล้วเรื่องนี้ผมก็จะไม่เอาความ

พูดจบ ก็ยื่นมือเพื่อที่จะดึงตัวเซียวซูหนเข้ามาในอ้อมกอด

ตนเอง

มือที่ยื่นมาของชายหนุ่มมาถึงครึ่งทาง เขาก็ถูกจับด้วยมือที่ แข็งแรงคู่หนึ่ง

เมื่อชายหนุ่มเห็นเเฉินลงจากรถ ยังกล้าที่จะจับมือของเขา ด้วย เขาเลิกคิ้วแล้วด่าว่า “แม่งฉิบหายไอ้โง่? แกจะรนหาที่ตาย เหรอ? ปล่อยกูเดี๋ยวนี้! ”

เย่เฉินปัดมือของเขาทิ้ง ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม แล้วกล่าว ว่า “ขับรถแล้วมีรอยขีดข่วนนิดหน่อย มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เห รอ? มีเรื่องอะไรก็ค่อย ๆคุยกัน? การลงไม้ลงมือไม่สามารถแก้ปัญญาของรอยขีดข่วนได้?

ชายหนุ่มมองเเฉิน แล้วกล่าวอย่างดูถูก “ฉันไม่มีอะไรจะ คุยกับบางกอย่างพวกแก? ! คนสามคนขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ เก่า ๆ และรถมือสองราคาไม่ถึงสองแสน ยังกล้าเสแสร้งต่อหน้า อีก? –

พูดจบ ก็ชี้ไปที่รถสปอร์ตมาเซราติของตนเอง แล้วกล่าวอ ย่างเย็นชาว่า “รถสปอร์ตมาเซราติที่เพิ่งซื้อออกมา ก็ถูกพวก แกพูดเป็นรอยแล้ว แกพูด ว่าจะชดใช้ยังไง? ”

เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “ที่จอดรถนี้พวกเราเป็นคนเห็น ก่อน และพวกเราก็เตรียมตัวที่จะเข้าไปจอด แกเองเป็นคนนิสัย ไม่ดี จู่ ๆ ก็พุ่งออกมาแย่งที่จอด มีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้องให้พวก เราชดใช้?”

ชายหนุ่มกล่าวอย่างอวดดีว่า “สิทธิ์อะไร? แม่งฉิบหายเหตุผล ก็คือรถพวกแกเป็นแค่รถเก่า ๆ ที่ไม่สมควรจะจอดที่นี่! และสิทธิ์ ที่พวกแกไม่สามารถที่จะล่วงเกินผมได้! ”

เย่เฉินไม่ได้โกรธ แต่หัวเราะและกล่าวว่า สำหรับเรื่องนี้ พวกเราจะไม่ชดเชย ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็โทรศัพท์หาตำรวจ จราจร แม้ว่าตำรวจจราจรจะตัดสิน ก็เป็นแกนั่นแหละที่ต้องรับ ผิดชอบทั้งหมด แกควรจะเป็นคนชดเชยให้พวกเรา เข้าใจ ไหม? ”

ชายหนุ่มเบ้ปากกัดฟันแล้วกล่าวว่า “แม่งฉิบหายไม่ต้องมา พูดเรื่องไร้สาระ? มาพูดเรื่องตำรวจจราจรกับก? รู้หรือไม่ว่าคำพูดแค่ประโยคเดียวของกู แม่งทำให้ถึงต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่

ในขณะนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งหน้าจัดเดินลงมาจากรถของ ชายหนุ่ม เธอชี้ไปที่เย่เฉินและกล่าวอย่างดูถูกว่า “ไอ้ยาจก ยัง กล้ามาเอะอะโวยวายที่นี่? รู้ไหมว่ากูมี แฟน ๆ ในตุ๊กต๊อกสาม ล้านกว่าคน ถ้ายังไม่ชดใช้เงินอีก เชื่อหรือไม่ว่ากูจะถ่ายรูปยาจก อย่างพวกแก แล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ให้แฟน ๆ ฉีกเนื้อ พวกมึง? ”

เด็กหนุ่มแสดงสีหน้าเรียบเฉยและกล่าวอย่างประจบว่า “โอ้ ที่รัก คุณลงจากรถทำไม? รีบกลับขึ้นไปบนรถ เรื่องแค่นี้สามีเอา อยู่! “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ