บทที่ 1266

เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะปลอบคุณหนูใหญ่ของตนคนนี้ยังไงดี เพราะเขาเข้าใจความรู้สึกของคุณหนูใหญ่ในตอนนี้อย่างดี เลย

คนหนุ่มแซ่เยคนนั้นฝีมือน่ากลัวมากจริงๆ ยามาโมโตะ คาซึกิ ถือเป็นยอดฝีมือระดับท็อปของประเทศญี่ปุ่น แต่เขากลับ ต้านทานฝ่ามือเดียวอันนี้ไม่ไหว ถ้าตนเป็นคุณหนูใหญ่ น่ากลัว จะขาดความมุ่งมั่นในการต่อสู้ไปเหมือนกัน

อย่าว่าแต่การแข่งเล็กๆตรงหน้านี้เลย ต่อให้เป็นโอลิมปิก ก็ คล้ายจะกลายเป็นหม่นหมองไร้สิ้นแสงสว่าง

หรือแม้กระทั่ง เต๋าก็เหมือนจะกลายเป็นเรื่องตลกไปเลย

เขาตามรับใช้อิโตะ นานาโกะมาหลายปี ตอนนี้ยังอดปวดใจ แทนเธอไม่ได้ และทนไม่ไหวพูดว่า “คุณหนูใหญ่ ถ้าคุณสูญเสีย ความเชื่อมั่นกับการแข่งครั้งนี้ไปจริงๆ งั้นพวกเรากลับญี่ปุ่นกัน เถอะ!”

อิโตะ นานาโกะรีบถาม “ทานากะซัง อาจารย์ฉันล่ะ? ตอนนี้ เขาเป็นยังไงบ้าง?”

ทานากะซังพูดซ้ำๆอึ้งๆว่า “เมื่อกี้มีผู้ชายท่าทางน่ากลัวหลาย คนมา คนที่เป็นหัวหน้าใช้มืดสลักคำว่าขี้โรคแห่งเอเชียไว้ที่หน้า ผากคุณยามาโมโตะ จากนั้นคุณยามาโมโตะคิดจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย แต่ไม่สําเร็จ ถูกคุณโคบายาพาส่งโรงพยาบาลไปแล้วครับ

“อะไรนะ?!” อิโตะ นานาโกะตกใจหน้าซีดเผือด น้ำตาไหล พราก ในฉับพลัน โพล่งออกมาว่า “ฉันจะไปโรงพยาบาลดู อาจารย์! ตอนนี้รีบพาฉันไปเลย!

ทานากะซังพยักหน้าบอก “งั้นผมไปคุยกับทีมกรรมการว่า พวกเรายอมแพ้การแข่งขันนะครับ”

“ได้! รีบไปเลย!” อิโตะ นานาโกะ สีหน้าร้อนใจขั้นสุด

ในสายตาเธอ ยามาโมโตะ คาซึกิเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของ ตน ถ้าเขาเป็นอะไรไป ชาตินี้เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

เพราะเขาต้องมาประเทศจีนกับเธอเพื่อการแข่งขันครั้งนี้ ถ้า ไม่ใช่เพื่อตน เขาก็ไม่ต้องมาเจอเย่เฉิน และไม่ต้องมาเจอเรื่อง แบบนี้

ในตอนที่เธอเตรียมจะยกเลิกการแข่งขันเพื่อรีบไปโรง พยาบาลดูอาการอาจารย์ตน เสียงเรียบหนึ่งดังขึ้นว่า “ในเมื่อมา แข่งแล้ว ก็ต้องตั้งใจกับมันสิ จะมาทิ้งไปกลางคันแบบนี้ได้ยัง ไง?”

อิโตะ นานาโกะหันไปมองตามเสียง และได้เห็นเย่เฉินที่ฝีมือ น่ากลัวคนนั้นกำลังยืนมองมาทางตนด้วยสีหน้าเรียบเฉยบนเวที

หัวใจเธอกระตุกฉับพลัน ไม่คิดว่าเเฉินจะมาดูการแข่งของ เธอด้วย และไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาดูมัน

ที่จริงเมื่อกี้ฉินเอ้าเสงี่ยนใช้แค่ท่าเดียวก็เอาชนะการแข่งไปแล้ว ดังนั้นเธอในตอนนี้เลยไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว

เยเฉินว่างๆ ไม่มีอะไรทำ เลยคิดจะมาดูการแข่งของอิโตะ นา นาโกะ แต่ไม่คิดเลยว่า อิโตะ นานาโกะคนนี้จะแพ้การแข่งรอบ แรกซะอย่างนั้น

แต่เขามองออกว่า อิโตะ นานาโกะแพ้การแข่งรอบแรกเพราะ

มีเรื่องคิดในใจ เลยไม่มีสมาธิโฟกัสกับการแข่ง

เดิมเขาคิดว่า อิโตะ นานาโกะจะสามารถจัดระบบสมาธิ และ เริ่มเปลี่ยนวิธีเอาชนะคืนมา ในรอบที่สอง

แต่เขาไม่คิดเลยว่า อิโตะ นานาโกะกลับคิดจะยกเลิกการ แข่งขันเอาดื้อๆ

อิโตะ นานาโกะมองเขา คิดถึงอาจารย์ที่คิดจะกัดลิ้นฆ่าตัว

ตายคนนั้นของตน ในใจโกรธขึ้งขึ้นมา โกรธแค้นอย่างรุนแรง!

เธอเบิกตากว้างถลึงตาใส่เย่เฉินด้วยความโกรธ “คนเลว อย่างแก! ทําไมต้องบีบคั้นอาจารย์ฉันขนาดนั้น? แกต้องให้เขา ตายถึงจะพอใจหรือไง?

เย่เฉินพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “คุณหนู ผมดูจากหน้าตา และลักษณะของคุณแล้ว น่าจะเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่ได้รับการ ศึกษาอย่างดีตั้งแต่เล็กล่ะสิ ดูไม่เหมือนคนไม่มีเหตุผล เมื่อการ ปะทะกันของอาจารย์คุณ ยามาโมโตะ คาซึกิกับผม คุณเห็น ตลอดทั้งรายการ ผมหวังว่าคุณจะถามใจคุณดูว่า เรื่องทั้งหมดนี้ เป็นเพราะผมบีบคั้นเขาหรือไง?
“ถ้าเขาไม่หยิ่งยโสเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป ไม่ยกตนขึ้น สูง ไม่เห็นใครในสายตา ไม่ใช้คำว่าขี้โรคแห่งเอเชียมาลบหลู่ ผมก่อน ผมจะถือสาเขาได้ยังไง?”

“ประเทศจีนเรามีคำพูดโบราณคำหนึ่งว่า หนทางหลักของ มนุษย์เราประหนึ่งทะเลที่ทั้งกว้างใหญ่และล้ำลึก! หรือว่า ใน สายตาคุณหนูอย่างคุณ ความสัมพันธ์ฉันท์ศิษย์อาจารย์ จะ สําคัญกว่าหนทางหลักแห่งมนุษย์?