บทที่626

เมื่อหัวหน้ารักษาความปลอดภัยของป่ายจินฮานองเห็นเล่นนี้ ก็ ทีมมาทันที และรีบวิ่งไปหยุดพวกเขา พูดอย่างเย็นชา ว่า “พวกคุณ อย่าสร้างปัญหาหน้าประตูป่ายจินฮานกง มิฉะนั้น อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!!

จางจื่อโจวรู้ว่าผู้จัดการของบ่ายจินฮานกงเฉินจือข่ายมีภูมิ หลังที่แข็งแกร่ง จึงรีบหยุดทันที เรียกคนรอบข้างหยุดด้วย และ พูดกับคนขับว่า “วันนี้ถือว่านายโชคดี คราวหลังระวังตัวด้วย ไม่ งั้นกูจะฆ่ามึง!”

พูดจบ ก็พาคนเข้าไปในป่ายจินฮานกง

ทันทีที่พวกเขากำลังจะเข้าไป เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ ยื่นมือเข้ามาห้ามพวกเขาทันที และผู้จัดการล็อบบี้ก็รีบเข้ามา และพูดว่า “ขออภัยครับ พวกคุณแต่งตัวไม่เหมาะสม และ ใบหน้าไม่ดี ตามกฎระเบียบ ไม่สามารถเข้าไปในโรงแรมป่าย จินฮานกงของเราได้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางจื่อโจวก็ทำหน้านิ่ง และพูดอย่างเหยียด หยามว่า “พวกเราเป็นคนของตระกูลอู่ในซูหาง นายเป็นแค่ผู้จัด การเล็กๆ เป็นใคร ถึงกล้ามาขวางฉัน?!”

ผู้จัดการล็อบบี้ขมวดคิ้ว และยังคงพูดด้วยท่าทีที่หนักแน่น ว่า “คุณผู้ชายครับ ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะมาจากตระกูลอู๋ในซู หาง หรือคนของตระกูลไหน ตามระเบียบแล้ว คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในป่ายจินฮานกง

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ใบหน้าของพวกคุณ ทำให้แขกของเรากลัวหมดแล้ว และส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของ โรงแรมของเรา เชิญออกไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น คุณจะต้องรับผิด ชอบทุกอย่าง!”

จางจื่อโจวโกรธมาก พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันไว้หน้า ประธานเฉินพวกนาย ไม่อัดนาย แต่ถ้านายหาเรื่องอีก งั้นก็อย่า หาว่าฉันไม่เกรงใจนายแล้วกัน!”

ผู้จัดการล็อบบี้ก็ไม่ยอมสักนิด พูดออกมาว่า “ขออภัย กฎก คือกฎพวกคุณไม่สามารถเข้าข่ายจินฮานกงได้!”

จางจื่อโจวกัดฟันแน่น

อย่าว่าแต่ผู้จัดการล็อบบี้เลย ถึงเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยพวกนี้เข้ามาพร้อมกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาทั้งห้า คนเลย ทุกคนพึ่งทักษะของขา ก็จัดการคนเหล่านี้ได้หมด

แต่ว่า อีกฝ่ายคือหมาของเฉินจือข่าย นี่มันคงจะยากหน่อย ถ้า หากได้ทำผิดกับเฉินจือข่าย มันคงจะไม่คุ้มกับสิ่งที่เสียไปสินะ? และในเวลานั้นเอง เสียงเอะอะของพวกเขา ก็ดึงดูดความ

สนใจของผู้คนมากมายในล็อบบี้

มีหลายคนดูพวกเขาแล้วซุบซิบคุยกัน จางจื่อโจวตั้งใจฟัง แล้วเห็นว่าคนพวกนี้กำลังคุยกันว่าบนหน้าผากของพวกเขาสลัก ตัวอะไรกัน
เขาโมโหมากมันที ไม่อยากอยู่ที่นี่ให้ทุกคนล้อมดู จากนั้นก็ หน้าทิ้งแล้วพูดกับผู้จัดการล็อบบี้ว่า “ฉันให้เวลานายสาม ไป ให้พ้นหน้าฉัน ไม่อย่างนั้น ก็อย่าหาว่ากูไม่เกรงใจถึง!”

ผู้จัดการล็อบบี้ก็โกรธเล็กน้อย พูดกับหัวหน้ารักษาความ ปลอดภัยว่า “หัวหน้าจาง คนเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ ของป่ายจินฮานกงมาก ไล่พวกเขาออกไปให้หมด!!

จางจื่อ โจวโกรธมาก ตะโกนด่าว่า “ให้หน้าแล้วไม่เอา อัด มัน!”

พูดจบ เขาก็เข้าไปคนแรก เตะผู้จัดการล็อบบี้กลิ้งลงบนพื้น เลย เตะจนเลือดออกปากทันที

จางจื่อโจวยเสลดปนเลือดใส่หน้าเขา แล้วด่าว่า “อยากหาที่ ตายดีนัก ถ้ากล้าพูดมากอีก เชื่อไหมเดี๋ยวกูจะฆ่ามึงเอง!”

ผู้จัดการล็อบบี้ทนกับความเจ็บปวดอย่างมาก และสั่งเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่อยู่ข้างหลังว่า “ไล่พวกเขา ทั้งหมดที่กล้าก่อปัญหาในป่ายจินฮานกง ออกไปให้หมด!”

แต่พอสั่งออกไป เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังไม่ทัน ตอบสนอง ไม่คาดคิดเลยว่า บอดี้การ์ดอีกสี่คนของตระกูล ก็รีบ วิ่งไปข้างหน้าทันที ก็เตะอย่างบ้าคลั่งในทันที

คนกลุ่มนี้ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมากต่อหน้าเเฉิน และ พวกเขาก็อดกลั้นความโกรธไว้ตลอด แล้วทันใดนั้นก็มีเป้าหมาย ที่ทำให้โกรธเคือง พวกเขาก็เสียสติไป และระบายอารมณ์กับคน กลุ่มนี้อย่างดุเดือด แค่ต้องการอัดคนข้างหน้าจนตาย เพื่อคลายความแค้นในใจ

แม้ว่าเย่เฉินจะทำให้มือของพวกเขาหัก แต่พวกเขาก็ฝึกมาแต่ เด็ก ขาและเข่าของพวกเขา สามารถสร้างความเสียหายอย่าง มากให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ได้

ดังนั้น ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยที่อ่อนแอเหล่านี้ทั้งหมดจึงถูกโค่นล้มลงกับพื้น ทำให้ฝ่ายตรงข้ามสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้

เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้กำลังจะตาย และถ้าอัดต่อไปพวกเขาจะ ต้องตายอย่างแน่นอน จางจื่อโจวจึงขอให้ทุกคนหยุดการโจมตี และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไอ้พวกหมาบ้า ยังกล้ามาสู้กับคนของ ตระกูล ย ก็ไม่ดูว่าตัวเองเป็นใคร!”

พูดจบ เขาก็พาคนตรงไปที่ลิฟต์ แล้วขึ้นไปชั้นบน