ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 318



บทที่ 318

พูดจบ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นอำมหิต ดำเย่เฉินว่า “ไอ้ เด็กเมื่อวานซืน ทางที่ดี ก็รีบชดใช้เงินมา แล้วก็ขับรถใสหัวออก ไป อย่ามาทำให้เสียเวลาที่กูกับแฟนจะไปแช่น้ำออนเซ็น

เย่เงินถามด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ถ้าหากผมไม่ชดใช้ล่ะ? “

ชายหนุ่มยิ้มอย่างเยือกเย็น แล้วกล่าวว่า “ไอ้ยาจก แม่ง ชอบเสแสร้งฉิบหาย แกรมดู กูจะให้แกเห็นว่าการไม่ชดใช้เงินมี จุดจบยังไง”

เมื่อพูดจบ ก็ล้วงโทรศัพท์ และกดโทรออก

หลังจากนั้นไม่นาน ฝ่ายโน้นรับสาย ชายหนุ่มก็กล่าวว่า “ผู้ จัดการเจิง ฉันมาเที่ยวที่นี่ รถเพิ่งจะถึงที่จอดรถก็ถูกพวกยาจก ซูดเป็นรอย ไอ้พวกโง่ไม่อยากจะชดใช้เงินให้ผม แม่งฉิบหายยัง เอะอะโวยวายกับผมอีก คุณรีบพาคนมาด้วย”

หลังจากกดวางสาย ชายหนุ่มมองไปที่เเฉินด้วยสายตา เย้ยหยันและกล่าวว่า “ไอ้ยาจก ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้ง สุดท้าย ชดใช้เงิน แล้วขอโทษก มิฉะนั้น เมื่อผู้จัดการเจิงมาแล้ว แกจะได้เห็นกัน! ”

เมื่อต่งตั่งหลินเห็นฝ่ายตรงข้ามเรียกคนมา เธอกลัวว่าเยู่เฉิน จะต้องบาดเจ็บ ก็รีบกล่าวว่า “ได้ ๆ ๆ ถือว่าฉันยอมรับ แกบอก มาเลยว่าจะให้ชดใช้เป็นเงินเท่าไหร่? ”
ชายหนุ่มกล่าวเยาะเย้ยว่า “รถของฉันถูกคุณขูดเป็นรอย ถ้า จะพ่นให้เป็นสีเดิมมันเป็นไปไม่ได้ นี่คือความเจ็บในชั่วชีวิตของ กู ยังไงแกก็ต้องจ่ายครึ่งหนึ่ง แปดแสนก็แล้วกัน ! ” ! กูจะลดให้ฟังหน่อย ก็คิดราคาเป็น

อะไรนะ? แปดแสน!? งงดินกล่าวอย่างโมโห “แกนี่มัน พูดพล่อย ๆ! รถของแก แม้ว่าจะไปที่โชว์รูมมาเซราติ 4S พ่นสี ใหม่อย่างดีรอบคันก็ไม่น่าเกินสองสามพัน แล้วก็บวกแผ่นโลหะ แผ่นละสองพัน ฉันให้แกหนึ่งหมื่นก็ถือว่ามากพอแล้ว! ”

“หนึ่งหมื่น!” ชายหนุ่มถุยเสมหะลงบนพื้น เกือบจะลุยลงบน เท้าของตงรั่งหลิน และตะโกนด่าว่า “มึงกล้าหาเรื่องกู? รู้ไหมว่า กูทำอาชีพอะไร? อยากให้เรื่องจบด้วยเงินแค่หมื่นเดียว? กูจะ บอกมึง วันนี้ถ้าไม่ได้แปดแสนเรื่องไม่จบแน่นอน ถ้าหากเงินไม่ พอ ก็เอาบัตรประจําตัวไว้เป็นประกัน แล้วก็ให้เขียนสัญญากู้ยืม เงิน ดอกเบี้ยวันละแปดหมื่น ดอกทบดอก !”

“แก……มันขู่กรรโชกทรัพย์ชัด ๆ! ”

เซียวซูหนก็ไม่สามารถทนต่อไปได้ แล้วกล่าวอย่างโมโห ว่า “ถ้าแกยังเอะอะโวยวาย พวกเราจะโทรแจ้งตำรวจ

“แจ้งตำรวจ งั้นก็แจ้งตามสบาย” ชายหนุ่มพูดอย่าง ถากถาง “ถ้ากลัวมึงก็ถือว่าแพ้! อย่ามาเล่นไม้นี้กับก? กูจะ บอกมึงให้ คนอย่างกูทำได้ทุกอย่างไม่ว่าจะถูกกฎหมายหรือผิด กฎหมาย ! ”

ต่งรั้งหนยอมรับว่าซวย เธอไม่แคร์เงินแปดแสน แปดแสนไม่ทำให้ขนหน้าแข้งของเธอร่วง เพราะเธอไม่อยากให้เยเงิน เดือดร้อน

เนื่องจากตนเองเป็นคนเชิญชวนสองสามีภรรยามา เพียง

เพราะอยากเห็นหน้าเเฉิน จะได้มีโอกาสใกล้ชิดมากขึ้น อย่างไรก็ตาม หนึ่งเธอไม่ต้องการให้เยเงินมีปัญหาเพราะ ตัวเธอเอง และสองเธอไม่ต้องการให้เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่ออา

รมณ์ของเยเงิน

แล้วเธอก็กัดฟันกล่าวว่า “ได้ แปดแสน แจ้งเลขที่บัญชีมา จะโอนให้แกตอนนี้เลย

“โอ้สุดยอด สิ่งที่แกพูดเป็นเรื่องจริง?! ” ชายหนุ่มคนนี้คาด ไม่ถึงว่า อีกฝ่ายจะยินยอมให้เงินแปดแสน!

เติมเขาคิดว่า หากฝ่ายตรงข้ามต่อราคา ตนเองก็จะถอยให้

สุดท้ายถ้ากรรโชกได้เงินมาหนึ่งแสนก็ถือว่าได้กำไรมากแล้ว

ไม่คาดคิดว่า เธอไม่พูดพร่ำทําเพลงก็ยินยอมจ่ายเงินให้ แปดแสน!

ตอนนี้แม่งฉิบได้กําไรเยอะขนาดนี้

แต่ในตอนนี้นี่เอง เย่เฉินก็มาขัดขวางตั้งรั่งหลินและกล่าว อย่างเป็นชาว่า “อย่าให้เงินเขาแม้แต่แดงเดียว ผมจะคอยดูว่า วันนี้จะลงเอยยังไง! “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ