บทที่ 1211

เย่เฉินกับพ่อตาเซียวางควนหลังจากออกจากประตูบ้าน พ่อตาขับรถไปและพูดด้วยรอยยิ้มว่า ” ” โอ้ ผมรอมานานแล้ว และ ในที่สุดก็รอจนถึงมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุเพื่อสื่อสารกับสมาคม ศิลปะจีน มันไม่ง่ายเลยจริงๆ!!!

เย่เฉินยิ้มและถามว่า “ท่านสื่อสารกับคุณน้าหานหรือเปล่า?”

“ยังเลย” เซียวฉางควนยิ้มและพูดว่า “ผมตั้งใจจะทำให้เธอ ประหลาดใจ ถึงยังไงก็หลายวันแล้วที่ผมไม่ได้เจอเธอ

เยเฉินพยักหน้าและพูดว่า “แต่ท่านควรระวังมากกว่านี้หน่อย อย่าให้แม่รู้ว่าคุณน้าหานกลับมาประเทศจีนแล้ว ยิ่งอย่าให้แม่รู้ เด็ดขาดว่าคุณยังติดต่อกับคุณน้าหาน ไม่อย่างนั้นบ้านเราคงฟ้า ถล่มจริงๆ”

เย่เฉิงรู้และเข้าใจนิสัยของหม่าหลันดี ในชีวิตนี้ของหม่าหลัน มีหลายข้อที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง หนึ่งคือเงิน และสองก็คือหาน เหม่ยฉิง

พ่อตาจะหย่ากับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะโกรธ แต่เธอก็ไม่ได้เสีย สติ แต่ถ้าหากเธอรู้ว่าพ่อตาและหานเหม่ยจึงยังพบกัน อีกทั้ง ก่อนหน้านี้ตอนเธออยู่สถานกักขังจินหลิง และทั้งสองยังคงรัก ใคร่กัน ในขณะที่เธอถูกคุมขัง ถ้าหม่าหลั่นคงต้องระเบิดแน่

พอเชียวฉางควนได้ยินคำเตือนของเยเฉิน เขาพยักหน้าด้วยคุณ ดังนั้น

เมื่อพูดถึงจุดนี้ เซียวฉางควนก็ถอนหายใจและพูดว่า นางบ้า คนเป็นตายร้ายยังไงยอมหย่ากับผม มันน่าปวดหัว

เย่เฉินยิ้ม และคิดในใจ ถ้าหากกับพ่อนั้นคงจริงเวลานี้เลย นั้นได้ว่าจะยอมหย่าจากครอบครัว

พ่อตาคิดอยากกำจัดเธอ เกรงว่าจะเป็นความฝันที่เขลา

ขับที่โรงจินหลง เย่เฉินกล่าวอำลาตาและเดินลง จากรถเพียงลำพัง

ขณะโรงยิมจินหลิงและทางเข้าประตูด้าน เต็มไปด้วยสื่อส่ง

เสริมการขายเกี่ยวกับการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ

ว่ากันว่านี่คือการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติที่มีอำนาจ มากที่สุดในโลก ปัจจุบันงานติดต่อกันแล้ว 10 กว่าเรื่อง ครั้ง

แต่จินหลิงยังโชคดีมากที่ได้รับเลือกให้เป็นเมืองเจ้าภาพการ แข่งขันครั้งนี้

แม้ว่าการแข่งขันจะขึ้นหลายครั้ง จีนได้ส่งเข้าแข่งขัน เข้าร่วมหลายครั้ง แต่ผลงานดีที่สุดคืออันดับสี่ และไม่รับเหรียญรางวัล
ดังนั้น ในครั้งนี้ ทีมจีนจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า จะสามารถบรรลุ การแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ ในการแข่งขันกีฬาครั้งนี้ สามารถบรรลุเหรียญรางวัลได้สำเร็จ

และฉันเอาเสงี่ยนเป็นหนึ่งในการแข่งขันครั้งนี้ หนึ่งในนั้นที่มี แนวโน้มมากที่สุดของทีมจีนที่จะคว้าเหรียญรางวัล

เมื่อเย่เฉินมาถึงทางเข้าโรงยิม เขาพบว่ามีผู้ชมเข้าๆออกๆ เป็นจํานวนมาก ดังนั้นเขาจึงโทรหา ฉินการและบอกเขาว่าตัว เองมาถึงหน้าประตูแล้ว

ฉินกางรีบออกมาต้อนรับทันที พอเห็นเขา เขาพูดด้วยความ เคารพ “อาจารย์เย่ ผมขอโทษจริงๆ ในขณะที่งานยุ่งมากๆ ยัง ต้องให้ท่านมาดูเด็กๆเล่น ทำให้เสียเวลาอันมีค่าของท่าน

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างเฉยเมย “พูดอะไรอย่างนั้น ผมคิดว่าการแข่งขันครั้งนี้อยู่ในระดับสูง เอ้าเสวียนเข้าร่วมใน การแข่งขันเพื่อประเทศชาติ ก็เป็นสิ่งที่น่ายกย่อง ผมมาให้กำลัง ใจเธอ มันก็สมควรแล้ว ”

ฉินกางมีความสุขมาก สิ่งที่เขาหวังมากที่สุดคือ เย่เฉินจะมี ความคิดแบบนั้นกับลูกสาวของเขา ในสายตาของเขา เย่เฉินได้ รับการยกย่องว่าเป็นลูกเขยที่เก่งที่สุดที่ควรเลือก

เมื่อเห็นว่าเธ่เฉินในขณะที่งานยุ่ง ยังเต็มใจหาเวลามาเพื่อ ลูกสาวของตัวเอง มาที่นี่เพื่อดูเธอแข่งขัน แน่นอนในใจเขารู้สึก ได้ว่า นี่เป็นการแสดงถึงอาจารย์เยเฉิน ให้ความสำคัญกับลูกสาว ของตัวเอง
ดังนั้นเขาจึงรีบทำท่าเชิญ พูดกับเเฉิน “อาจารย์เย่ เข้าเรีย นกำลังเตรียมตัวอยู่ในห้องสำหรับการต่อสู้ พวกเราไปที่หอ ประชุมกันเถอะ!”