บทที่991

เย่เฉินไม่ได้สนใจพวกตระกูลเซียวเลย

เพราะยังไงคนพวกนี้ในสายตาเขาก็คือคนเลว

และเขากล้ามั่นใจว่า คนพวกนี้ไม่กล้ามาหาเรื่องตนแน่นอน นอกจากนี้ เฉียนหงเย่นต้องเกลียดชังหม่าหลันเข้ากระดูก แน่นอน ดังนั้นเขาคาดว่าเป้าหมายในอนาคตของตระกูลเซียว ควรอยู่ที่แม่สามีของเขา

นี่เป็นเรื่องดีจริง ๆ คนชั่วมีปัญหาของตัวเอง

จากนั้นเขาก็มุ่งความสนใจไปที่การสร้างสวนผักสำหรับ ภรรยาของเขา

หวังเจิ้งกางมีความกระตือรือร้นอย่างเต็มที่ในเวลานี้ และเขา

กำลังจะไปที่ฐานปลูกผักทุกแห่งเพื่อซื้อผักและผลไม้ดีๆ

ในบ่ายวันหนึ่ง เขาได้รวบรวมพันธุ์อินทรีย์สีเขียวที่มีสุขภาพดี จํานวนมาก

เย่เฉินต้องการให้ภรรยาของเขาเห็นสวนผักด้านล่างเมื่อเขา ตื่นขึ้นในเช้าวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงขอให้หวังเจิ้งกาง ให้คนนำ พืชผักที่เต็มไปด้วยผักและผลไม้มาสร้างตอนดึก

ในขณะนี้ นายหญิงใหญ่เซียวกำลังมองไปยังห้องครัวที่ หรูหราในคฤหาสน์ สําแดงฝีมือไม่ออก
คฤหาสน์นี้ดีทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นถนน เครื่องใช้ในบ้าน หรือ เฟอร์นิเจอร์ แต่ไม่มีน้ำมันหรือเมล็ดข้าวในครัว

ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่สามารถทำอาหารได้

ทุกคนเริ่มออกจากบ้านของตระกูลตอนเช้า และมาที่นี่โดย รถยนต์ตลอดทางจากซูหาง

หกโมงเย็นและ ทุกคนหิวเมื่อถึงเวลาอาหารเย็น

แต่ว่า คำถามที่น่าอายเกิดขึ้นต่อหน้าสมาชิกทั้งห้าของตระกูล

เขียว

ไม่มีเงินจะกิน

นายหญิงใหญ่เขียว เขียวเวยเวย เซียวฉางเฉียนและเซียวไห หลง ก่อนไปศูนย์กักตัวก็จนแล้ว

หลังจากอยู่ในสถานกักขังมาหลายวัน ย่อมไม่มีรายได้ ดังนั้น

โดยทั่วไปจึงไม่มีรายได้

ก่อนที่เฉียนหงเย่นจะไปที่เหมืองถ่าน เธอหมดเพราะเย่เฉิน เช่นกัน เมื่อเธอได้รับการช่วยเหลือจากเหมืองถ่านหินดำ เธอ ไม่มีสิ่งของ ยกเว้นเสื้อคลุมที่มีเขม่า

แม้ว่าคงไห่ตระกูล ตกลงที่จะลงทุน80 ล้านในบริษัทเชียว

แต่เงินยังไม่เข้า

พูดอีกอย่างก็คือ ตอนนี้ทุกคนไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าวเย็นด้วยซ้ำ

เซียวไห่หลงแนะนำว่า คุณย่า ทำไมเราไม่โทรหาอู่ตงไห่และ ขอให้เขาโอนเงินล้านเหรียญให้เราทาง WeChat ก่อน อย่าง น้อยเราจะได้ค่าครองชีพสําหรับค่าอาหาร!

นายหญิงใหญ่เชียวโบกมือและพูดอย่างเคร่งขรึม “ไอ้โง่ ขะ ทำให้อู่ตงไห้ดูถูกเราเหรอ? เราอาศัยอยู่ในคฤหาสน์มูลค่ากว่า 100 ล้านหยวน แต่เราไม่มีแม้แต่เงินกิน นายกล้าพูดเหรอ?”

เซียวไห่หลงพูดอย่างโกรธเคือง”แล้วจะทำอย่างไร? หิวแบบนี ก็ไม่ได้!!

“ใช่ แม่…”เซียวฉางเฉียนพูดอย่างเขินอาย “ต้องบอกว่าอด มื้อสองมื้อไม่เป็นไร แต่หิวตลอด ใครจะทนไหว การลงทุนของ บริษัทก็ลำบากมากแล้ว ไม่ต้องพูดถึงบัญชีของเราก็ยังถูกปิดอยู่ แม้ว่าอู่ตงไห่จะโอนเงินเข้าบัญชีของบริษัท ยังต้องชำระกับ ธนาคารและรอให้ธนาคารออกตราประทับ สามหรือห้าวันไม่ เสร็จหรอก เราคงจะหิวรอเงินนี้ไม่ไหว”

นายหญิงใหญ่เซียวถามเขาว่า “นายมีเพื่อน ขอยืมเงิน 10,000 หยวนก่อนได้ไหม?”