บทที่1500

“อืม” เย่เฉินพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ อีกเดี๋ยวก็ออก เดินทางเถอะ”

เวลานี้ ต่งเจียงเหอก็ถือแบตสำรองวิ่งเข้ามา พร้อมกับส่งแบต สํารองและสายชาร์จส่งให้ขงเต๋อหลง ก่อนจะพูดว่า “เสี่ยวหลง แบตสํารองนายถือให้ดี!

ขงเต๋อหลง แบตสำรอง ใส่เข้าไปในกระเป๋าเป้ จากนั้นก็เช็ด น้ำตา กล่าวกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา คุณพ่อ คุณแม่ น้าชาย ใหญ่ น้าชายรอง ผมไปก่อนนะครับ…

ทุกคนเองก็โบกมือให้เขาเช่นกัน ไปเถอะ เดินทาง ปลอดภัย!”

ขงเต๋อหลงมองไปทางเย่เฉินอีกครั้ง จากนั้นก็โค้งคำนับให้ เขา “คุณเย่ ผมไปก่อนนะครับ…

เย่เฉินส่งเสียงตอบรับ แล้วกล่าวขึ้นว่า “รีบหน่อย หากทำให้

เวลาล่าช้าจะถูกลงโทษ”

ขงเต๋อหลงรีบพยักหน้า “คุณวางใจ ผมจะพยายามอย่างสุด กำลัง!”

เย่เฉิน โบกมือหนาทีหนึ่ง “เอาล่ะ ไปได้!!

ข่งเต๋อหลงพยักหน้า มองพวกญาติๆ ของเขาแวบหนึ่งอย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นก็ขึ้นขี่จักรยาน28นิ้วคันใหญ่ด้วยความ ยากล่ามาก เหยียบลูกถีบสองข้าง จากนั้นจักรยานก็ปั่นออกไป อย่างทุลักทุเล

ต่งซิ่วหัวส่งเสียงร้องไห้โฮออกมา ซึ่งสิ่งเชื่อที่อยู่ด้านข้างก็รีบ กอดเธอไว้ในวงแขนอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวปลอบว่า “เอาล่ะ เสี่ยวหลง โตแล้วนะ ถึงเวลาต้องรับผิดชอบกับการกระทําของตัว เองแล้ว”

ต่งซิ่วหัวร้องไห้พร้อมกับพยักหน้า แม้จะเจ็บปวดใจ กลับไม่ อาจพูดอะไรออกมาได้

เวลานี้เย่เฉินมองไปทางต่งตั่งหลิน กล่าวอย่างจริงจังว่า “พอ ญาติผู้พี่ของคุณถึงจินหลิงแล้ว คุณจะต้องเข้มงวดกวดขันเขา หากเขาพยายามปรับปรุงตัว บางทีอาจจะยังกลับเนื้อกลับตัวได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ต่อไปคนผู้นี้อาจจะกลายเป็นขยะสังคมได้

ต่งตั่งหลินรีบตอบรับทันที พลางพูดว่า “คุณวางใจ ฉันต้องเข้ม งวดกวดขันอย่างแน่นอน”

“อืม” เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “เอาล่ะ ผมกลับก่อนนะ” ต่งรั่งหลินเค้นถามว่า “งั้นฉันจองตั๋วเครื่องบินเสร็จจะบอกคุณ นะ?”

“ได้!!

ต่งรั่งหลินถามอีกว่า “ต้องการให้ฉันไปรับคุณยังที่พักเพื่อไป สนามบินพร้อมกันไหมคะ?”
เย่เฉิน โบกมือ “ไม่เป็นไร เจอกันที่สนามบินเลยแล้วกัน”

กู้เหว่ยเลี่ยงรีบเขยิบเข้ามาอย่างรวดเร็ว พูดพร้อมกับยิ้มว่า “คุณเย่ คุณจะกลับบ้านลุงใหญ่ ใช่ไหม? ที่นี่โบกรถแท็กซี่ยาก ถ้าอย่างนั้นให้ผมขับรถไปส่งคุณดีไหม?”

เย่เฉินมองเขาแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้าเล็กน้อย “ก็ได้”

ตระกูลต่งทั้งตระกูลส่งเยเฉินกับเหว่ยเลี่ยงขึ้นรถพร้อมกัน พอเห็นว่ารถขับออกไปแล้ว ถึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่ง อก ในที่สุด

ในรถ กู้เหว่ยเลี่ยงพูดด้วยสีหน้าประจบว่า “คุณเย วิธีที่คุณ จัดการกับขงเต๋อหลง ช่างทำให้คนตบโต๊ะชมเชยจริงๆ!

เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบว่า “เรื่องแค่นั้นเอง นายอย่ามาประจบ ฉันแบบนี้เลย”

กู้เหว่ยเลี่ยงรีบร้อนพูดว่า “ผมไม่ได้ประจบคุณจริงๆ นะ ปกติ ทุกคนมักจัดการปัญหาเช่นนี้ คอยแต่จะสั่งสอนอีกฝ่าย บีบให้อีก ฝ่ายทำตามที่พนันไว้ แต่คุณสามารถเหลือทางถอยไว้ให้ได้ ปล่อยมาอย่างเขาตัวหนึ่ง ยังสามารถมอบวิธีปรับปรุงตัวให้เขา โดยเฉพาะ ดูเอาใจใส่อย่างมาก เชื่อว่าต่อไปขงเต๋อหลงคงไม่ กล้าทำตัวอวดเบ่งเกะกะระรานไปทั่วอีกแล้ว!!

เย่เฉินมองเขา พลางถามกลับว่า “นายล่ะ? ต่อไปนายยังกล้า ทำตัวอวดเบ่งเกะกะระรานไปทั่ว หันคมดาบเข้าหาญาติตัวเอง อีกไหม?”
เหว่ยเลี่ยงทำสีหน้าท่าทางหวาดกลัวทันที พลางพูดโพล่ง ออกมาว่า “ไม่มีทางๆ ไม่มีทางเด็ดขาด!