ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 56 นัดเจอซ่งหวั่นถึง



เย่เฉินให้คนไปลากตัวห้าคนนั้นมา พูดด้วย น้ำเสียงเย็นชา “วันนี้ กูจะไว้ชีวิตพวกมึงทั้งห้าคน แต่ถ้ามีใครกล้าเอาเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ไปพูดละก็ กูจะฆ่าพวกมึงทั้งครอบครัว เข้าใจรึยัง?”

ทั้งห้าคนรีบพยักหน้าตอบรับอย่างเข้าใจ

ในเวลาแบบนี้ยังมีชีวิตรอดได้อยู่ นับว่าเป็น โชคดีมากแล้ว จะกล้าขัดคำสั่งของคุณแย่เฉินได้ อย่างไร!

เย่เฉินเห็นทั้งห้าคนโดนตัวเองสั่งสอนจน อยู่หมัด เย่เฉินพยักหน้าอย่างภูมิใจ ก็หันไปพูด กับหลิวเย่วเป็นพ่อของหลิวลี่ลี่ “คุณเอาเปรียบ ลูกน้องของผม งั้นก็ต้องชดใช้ พรุ่งนี้เอาร้าน อาหารของคุณยกให้ลูกน้องของผม แล้วคุณกับ ลูกสาวของคุณก็ไสหัวออกจากร้านไป เข้าใจ มั้ย?”

หลิวเย่วเซ็นพยักหน้า “เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ ผมจะรีบไสหัวไป

เย่เฉินยังหันไปพูดกับจ้าวไห่เหิงพ่อของจ้าว ตง “ลูกชายของคุณสวมเขาให้ลูกน้องของผม ยังทำร้ายร่างกายลูกน้องของผมอีก พรุ่งนี้คุณ ต้องจ่ายค่าทําขวัญให้ลูกน้องของผม2,000,000 หยวน น้อยกว่านี้ก็ไม่ได้ เข้าใจรึยัง! “
จ้าวไห่เหงรีบพูดขึ้นมา “คุณชายเย่ พรุ่งนี้ ผมจะโอนเงินให้ลูกน้องของคุณ!”

เย่เฉินพอใจ หันไปพูดกับลูกน้องของท่าน หงห้า “โอเคละ พวกแกลากตัวพวกขยะพวกนี้ ออกไปเ

คนกลุ่มหนึ่งรีบนำตัวทั้งห้าคนออกไป

รอคนพวกเขาถูกนำตัวออกไป เย่เฉินจึงหัน มาพูดกับอาเปียว “อาเปียว ครั้งนี้นายทำดีมาก”

อาเปียวมีสีหน้าที่ดีใจ รีบตอบ “คุณชายเย นี่คือสิ่งที่ผมควรทําอยู่แล้ว”

เย่เฉินตอบกลับเรียบ ๆ “พรุ่งนี้ฉันจะให้คน โอนเงิน2,000,000 หยวน เข้าบัญชีของนาย คิด ซะว่าฉันให้นายเป็นรางวัลละกัน”

อาเปียวดีใจมาก รีบคํานับ ขอบคุณครับ คุณชายเย่ !”

ถึงแม้ตอนอยู่กันท่านหงห้าเขาจะได้มาไม่ น้อย แต่ทานหงห้าไม่ได้ใจกว้างอะไรมากมาย ที่ จะให้ 2,000,000 หยวนในคราวเดียว

เย่เฉินส่งข้อความให้เฉินจื่อข่าย ให้เขา ชายโอนเงินให้อาเปียว ถึงแม้ในบัตรของเขาจะมี เงินเยอะ แต่ตอนนี้ไม่สะดวกที่จะโอน

หนึ่งนาทีต่อมา เงินก็โอนเข้ามาในบัญชี ของอาเปียว
อาเปียวตื่นเต้น รีบโน้มตัว นับเย่เฉิน

เย่เฉินยังหันไปพูดกันท่านหงห้า “หงห้า นายคงไม่ได้เห็นค่าเงินสองล้านหยวนนี่หรอก”

หงห้ารีบตอบ “คุณชายเย่ สามารถแบ่งเบา ชายงานท่านได้ ถือเป็นเกียรติของกระผมอย่าง มาก

เย่เฉินตอบ “ฉันจะจำมิตรภาพครั้งนี้ไว้ วัน ข้างหน้าฉันจะให้โอกาสเติบโตยิ่งใหญ่แก่นาย แน่นอน”

หงห้าได้ยินประโยคดังนั้น รีบคุกเข่าลงบน พิ้น ก้มหัวคํานับหงเย่

สําหรับหงห้าแล้ว สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ เงิน แต่เป็นการไต่ขึ้นไปอีกระดับ

แต่ว่า สำหรับคนอย่างเขาแล้ว การจะไต่ ขึ้นไปช่างยากเย็นแสนเข็ญ

เฉินจื่อข่ายคือคนที่เขาต้องการจะเข้าหา แต่เฉินจื่อข่ายก็ดูถูกเขามาตลอด เพราะชาติ กําเนิดของเขาต่า อยสกปรก

ตอนนี้ แค่คำพูดของเฉินเย่ประโยคเดียว อาจทําให้เฉินจื่อข่ายช่วยเขาได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ในอนาคตเขาก็จะสามารถไต่ระดับขึ้นไปได้ แล้ว !

หลังจากให้รางวัลลูกน้องเสร็จแล้ว เฉินเย่ หันกลับมา แล้วพูดกับหวังเต้าคุน “เรื่องวันนี้ นายพอใจไหม!”

หวังเต้าคุณรู้สึกตกใจอย่างมาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เฉินถึงมีฝีมือขนาด

แม้แต่คนของจินหลิงก็ยังต้องก้มหัวให้เขา

เขาเหม่อไปพักใหญ่ ก่อนจะดึงสติกลับมา ได้ แล้วรีบตอบ “พอใจ! พอใจ!”

เย่เฉินพูดขึ้น “แค้นฉันชำระให้นายแล้ว ร้านอาหาร ฉันก็เอากลับมาให้นายได้แล้ว ค่าเสีย หาย ฉันก็ให้นายแล้วสองล้านหยวน ต่อไป นาย ต้องพึ่งตัวเองแล้ว”

หวังเต้าคุนรีบพูดขึ้น “เย่เฉิน ต่อไปฉันยอม ทําเพื่อนายได้ทุกอย่าง เพื่อเป็นการตอบแทนบุญ คุณ! ไม่ว่านายจะให้ฉันไปทำอะไร ฉันจะไม่ อิดออดสักค่า”

เย่เฉินพยักหน้า พูดขึ้น “นายพักผ่อนรักษา ตัวเองก่อน หายแล้วก็ตั้งใจดูแลกิจการร้าน อาหาร ถ้ามีอะไรต้องการให้นายท่า ถึงเวลานั้น ฉันค่อยบอกนาย”

หวังเต้าคนรีบพูดตอบ “ฉันจะรอคำสั่งจาก นาย

เย่เฉินพูดต่อ “อ๋อ ใช่แล้ว เรื่องวันนี้ ห้าม เอาไปพูดกับใครทั้งนั้น ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ ว่าฉันเป็นใคร เข้าใจมั้ย?”
หวังเต้ากุนรีบพยักหน้า “เข้าใจ นายไม่ ต้องเป็นห่วง ต่อให้ผมตายผมก็จะไม่พูดออกไป

เปเฉินตอบรับ “ฉันจะจัดคนสองคนมาช่วย ดูแลนาย นายรักษาตัวเองให้ดี ฉันไปละ”

ที่บ้าน เย่เฉินไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ กับเซียวซูหวั่นภรรยาของเขาฟัง

เขาไม่อยากให้ภรรยาของเขารับรู้เรื่องราว มากเกินไป เพราะสำหรับเธอแล้ว ยิ่งรู้น้อยเท่า ไหร่ก็จะยิ่งปลอดภัยต่อตัวเธอเองมากเท่านั้น

วันที่ 2 ขณะที่เขาซื้อของอยู่ ทันได้นั้นก็ได้ รับสายหนึ่งที่โทรเข้ามา เมื่อหยิบขึ้นมาดู ปรากฏ ว่าคือซ่งหวั่นถึงทายาทแห่งตระกูลซ่งเป็นคนที่ โทรเข้ามา

ในใจของเย่เฉินรู้สึกสงสัย ซึ่งหวั่นถึง ติดต่อเขามาด้วยเรื่องอะไรกัน?

เมื่อกดรับสาย เสียงของซ่งหวั่นถึงก็พูดขึ้น “คุณชายเย่ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ที่โทรมารบก วน หวังว่าคุณจะให้อภัย”

เย่เฉินนึกขึ้นได้และตอบกลับ “ขวดพอร์ซ เลนอวี้หูที่ผมทําการซ่อมแซมให้มีปัญหาอะไร หรือเปล่า?”

ซ่งหวั่นถึงรับตอบกลับ “เรื่องนั้นไม่ใช่ค่ะ ที่ โทรมาหาคุณชายเย่วันนี้ เพราะมีเรื่องอื่นค่ะ”
เย่เฉินมีเสียงอือในลําคอ แล้วพูดขึ้นว่า มา”

ซึ่งหวั่นกิงตอบ “คืออย่างนี้ค่ะ ไม่นานมานี้ ฉันถูกใจของชิ้นหนึ่งแต่ไม่สามารถเอามาได้ คุณ ขายเย่คร่ำหวอดอยู่ในวงการของเก่าของโบราณ ไม่ทราบว่าพอจะรบกวนคุณชายเยให้ช่วยดูให้ หน่อยได้หรือไม่ คุณชายพอจะสนใจหรือไม่?”

ที่จริงแล้วเย่เฉินไม่ได้รู้สึกชื่นชมของเก่า ของโบราณขนาดนั้น แต่ตอนนี้เขายังขาดของ สําคัญอย่างเรกิอยู่ และถามต่อไปว่า “คุณ สามารถบอกผมได้ไหม ว่าของสิ่งนั้นคืออะไร?”

ซ่งหวั่นถึงตอบ “เป็นหยกโบราณชิ้นหนึ่ง คนขายบอกว่า เมื่อนํามาประดับแล้วจะมี สรรพคุณช่วยสงบจิตใจ เรียกโชคดีขจัดโชค ร้ายได้”

สมองของเย่เฉินก็นึกขึ้นได้

ในตำราเก้าเสวียนเทียนที่เขาบังเอิญได้มา เหมือนจะบันทึกเกี่ยวกับของศักดิ์สิทธิ์ไว้

ของศักดิ์สิทธิ์ที่รวบรวมเรกิไว้ มักส่งผลดี ต่อมนุษย์ เขาอยากรู้จริง ๆ ว่า ในโลกนี้จะ สามารถหาของศักดิ์สิทธิ์แบบนั้นได้จริงหรือไม่ จึงตอบคํารับปาก “ได้ ผมจะพาคุณไป

ซ่งหวั่นถึงตอบ “ขอบคุณท่านมากคุณชาย เย่ งั้นพรุ่งนี้ 8 โมงเช้าฉันจะไปรับคุณ
หลังจากวางโทรศัพท์แล้ว เ เ น ครุ่นคิด อยู่กับตัวเอง

พวกคนรวยที่นับถือของที่สามารถบังคับ ลมฝน ทำให้จิตใจสงบ เรียกโชคดีขจัดโชคร้าย ได้ ต่อไปเขาน่าจะเข้าไปคลุกคลีกับคนพวกนี้ ลองดูว่าจะมีโอกาสที่ดีหรือไม่

เช้าวันต่อมา

ข่งหวั่นถึงขับรถมารับเย่เฉินตรงเวลา

เย่เฉินขึ้นรถ ซ่งหวั่นถึงขับรถออกไปและ พูดขึ้น “คุณชายเย่ วันนี้เราไปซื้อหยกโบราณชิ้น นั้น ยังมีคนมาประมูลอีกหลาย บรรยากาศน่าจะ ตื่นเต้นน่าดู”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดขึ้นมาเรียบ ๆ “คน จะน้อยจะเยอะก็ไม่เป็นไร อยู่ที่ว่าเป็นของ อย่างไร หากเป็นของดี คนเยอะก็ไม่กลัว ผมเชื่อ ในความสามารถของคุณซ่ง ถ้าหากอยากได้ของ สิ่งนั้นมาครอง คนอื่นก็ไม่อาจขัดขวางคุณได้

ซ่งหวั่นถิงยิ้มขึ้นมาอ่อน ๆ “คุณชายเย่ ชมกันเกินไป ว่ากันว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า คนในเมือง จินหลังที่เก่งกว่าฉันไม่รู้ว่ามีอีกเยอะเท่าไหร่”

เย่เฉิน! ล้งทำเป็นถาม “เป็นไปได้หรือ? ตระกูลซ่งไม่ใช่ตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง หรือ?”
ซ่งหวั่นถึงหัวเราะและพูดขึ้น “นั่นมันแค่ ภายนอก อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงหรอก ยกตัวอย่าง ผู้บริหารคนใหม่ของเหากรุ๊ป แค่ตี้เหากรุ๊ปก็นำ ตระกูลซ่งของเราทั้งตระกูลไปไกลแล้ว ความ สามารถของคนคนนี้สิถึงจะเรียกว่าเก่งแบบหาตัว จับยาก”

พูดไปซ่งหวั่นถึงก็ถอนหายใจไป “จริงแล้ว ฉันอยากจะรู้จักคนคนนั้นจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่ เขาลึกลับเกินไป ไม่สามารถหาช่องทางได้เลย”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ