บทที่ 2496

ขณะนั้น ตอนที่เขาไปเยี่ยมชมสแตนฟอร์ดกับแม่ มีบุคคลผู้ มีชื่อเสียงคุ้นหูมากมายในซิลิคอนแวลลีย์ แต่ตอนนั้นพวกเขายัง ไม่ค่อยมีชื่อเสียงอะไร สำหรับตอนนี้ การเอ่ยชื่อใดชื่อหนึ่งของ พวกเขาขึ้นมา ในเวทีระดับนานาชาติล้วนแต่ชื่อเสียงโด่งดังดุจ ดั่งสายฟ้าร้อง

ถ้าตอนนั้นไม่เป็นพ่อกับแม่ได้รับอุบัติเหตุ เส้นทางชีวิตของเ เฉินควรจะไปศึกษาที่สหรัฐอเมริกา และหลังจากที่เรียน จบMBA ในสแตนฟอร์ด ก็ไปเริ่มทำธุรกิจที่ซิลิคอน หรือกลับ ประเทศจีนช่วยพ่อ

แต่น่าเสียดาย ตอนอายุแปดขวบเกิดอุบัติเหตุเสียก่อน ทำให้ เปลี่ยนชีวิตของเขาไปโดยสิ้นเชิง ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้เรียน จบแม้แต่ปริญญาตรี

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินอดที่จะรู้สึกเศร้าขึ้นมาไม่ได้

เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆไม่เข้าใจ เห็นเเฉินใบหน้าเศร้าโศก จึงอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ว่า เยเฉิน นายรู้ได้ยังไง? มีอะไร เปล่า? ”

เย่เฉินดึงสติกลับมา แล้วยิ้มเบาๆ พลางพูดขึ้นมาว่า “ผมก็รู้สึก เหมือนกันว่าการไม่ได้เรียนในมหาวิทยาลัยอย่างสแตนฟอร์ด มันน่าเสียดายหน่อยๆ
เขียวฉางควนตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวไปมาพูดขึ้นมา ว่า”เย่เฉิน ดูไม่ออกจริงๆ ว่านายจะตลกขนาดนี้

เย่เฉินยิ้มอย่างเรียบเฉย ไม่ได้พูดอะไร

ในช่วงเวลากลางดึก ซูโสเต๋าเดินทางมาถึงโรงแรมป่ายจิน อ่านกง

ถึงแม้ว่าจะตลอดทางล็อบบี้ของโรงแรมไปจนถึงห้องพักจะ ราบรื่นมาก แต่ซูโสบู่เต้าก็ยังคงไม่พอใจเล็กน้อย

สิ่งที่ไม่พอใจก็คือ เป็นเพราะห้องชุดสุดหรูของเรา อยู่ห่างจาก ห้องชุดที่นางาฮิโกะ อิโตะจองไกลมาก ไม่อยู่ชั้นเดียวกันด้วยซ้ำ

ห้องเพรสซิเดนสูทของโรงแรมป้ายจินฮานองอยู่ชั้นบนสุดของ โรงแรม โดยชั้นบนสุดแบ่งออกเป็นโซนตะวันออกและตะวันตก ฝั่งตะวันออกเป็นห้องเพรสซิเดนสูท รวมถึงหลายห้องยังถูกแบ่ง ออกเป็นห้องเพรสซิเดนสูท แต่โซนตะวันตก ก็คือเขตบริหารงาน

นางาฮิโกะ อิโตะกับและผู้ติดตามของเขาเข้ายึดครองเขต ตะวันออกทั้งหมด แต่โซนตะวันตกกลับถูกเฉินจือข่ายกั้นไว้ โดย มีซูรั่วหลี ซูจือหยูรวมถึงไม่ชิง พักอยู่ที่นี่ทั้งหมด

ลูกน้องของซูโสบู่เต้า ไม่สามารถจองห้องชั้นบนสุดของ โรงแรมได้ ทำอะไรไม่ได้จริงๆ จึงจองห้องชุดหรูให้เขาได้เพียง อย่างเดียว

ห้องชุดหรู อยู่ชั้นที่สอง นี่เป็นห้องชั้นที่สูงที่สุดเท่าที่จะสามารถจองให้ได้แล้ว และห่างจากห้องของนางฮิโกะ อิโตะ ใกล้ที่สุด

สิ่งที่ชูโสว่เต้าไม่รู้เลยก็คือ ภรรยาของเขา และลูกสาวทั้งสอง

คน ต่างอยู่ชั้นบนของตัวเอง แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามานั่งสนใจเรื่องเบาะแสของภรรยากับ ลูก เพราะเขาแทบอยากจะคว้าตระกูลอิโตะไว้ เพื่อเป็นการทำให้

เขาเข้าใกล้ตำแหน่งสืบทอดของตระกูลซูไปอีกก้าว

ดังนั้น หลังจากที่เขามาถึงห้องพัก ก็รีบเปิดมือถือขึ้นมา ประชุมทันที ดึงลูกน้องของตัวเองที่อยู่ในเย็นจึงกับจินหลิงเข้า กลุ่ม แล้วพูดด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “พวกแกฟังไว้นะ ตอนนี้ฉันมี สองภารกิจให้พวกแกทำ ภารกิจแรกคือ คนที่อยู่ในเย็นจิง ต้อง คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวล่าสุดของคนตระกูลเย่ ดูว่าช่วงนี้มี คนของตระกูลเคนไหนที่ออกจากเป็นจิง แล้วมาที่จินหลิง หรือมี คนของตระกูลเคนไหนที่เคยมาจนหลังบ้าง

ซูโสว่เต้าคิดว่า ถ้าเขาสามารถรู้ว่านางาฮิโกะ อิโตะมาที่จิน หลิงเพื่อคุยเรื่องความร่วมมือกับตระกูลเยู่ใช่หรือไม่ สิ่งที่สำคัญ ที่สุดก็คือการจับจุดให้ได้ มีคนในตระกูลเย่มาพบกับนางาฮิโกะ อิโตะที่จินหลิงหรือไม่

เนื่องจากนางาฮิโกะ อิโตะเป็นผู้นำของตระกูลอิโตะ ถึงจะเริ่ม ปล่อยให้อิโตะ นานาโกะเข้ามารับช่วงต่อแล้วบ้าง แต่ตำแหน่ง ของเขาในตระกูลก็ยังคงสูงที่สุดอยู่ดี

ถ้าตระกูลเย่จะคุยเรื่องการร่วมงานกับเขาจริงๆ อย่างน้อยก็ต้องให้ลูกชายคนโตอย่างเย่ างโคงมา คุยกับนางาฮิโกะ อิโตะ

การร่วมงานที่สำคัญขนาดนี้ ถึงคุณท่านเยฉางโคงจะมาด้วย ตัวเอง ก็ไม่อาจจะปฏิเสธว่าไม่ดีทั้งหมดได้ยังมีดีอยู่บ้าง

ต่อมา เขาก็ประกาศภารกิจที่สองออกไป คนที่อยู่ทางจินหลัง คอยจับตาดูนางาฮิโกะ อิโตะไว้ รู้ความเคลื่อนไหวของนางา โกะ อิโตะให้ได้ รวมถึงว่าเขาไปที่ไหน ไปพบใคร และคุยอะไร กับใครบ้าง พยายามสืบมาให้ได้!”