ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่628



บทที่628

เขามองทั้งห้าคนที่เหมือนผี พูดอย่างตกตะลึงว่า:”พวก นาย…..พวกนาย…..เกิดอะไรขึ้น?! หน้าผากของพวกนายเป็น อะไร?ทำไมมีแต่เลือด?!………ไมดูเหมือนจะถูกใครเขียนตัว หนังสือไว้ล่ะ?”

เพราะว่าพวกเขาก้มหน้า ตงไห่จึงไม่สามารถอ่านตัวอักษร บนหน้าผากพวกเขาได้

จางจื่อโจวเดินเข้าไปทันที พรบ คุกเข่าลงหน้าตงไห่ พูด อย่างหวาดกลัวว่า “ประธาน พวกเราทำงานไม่สำเร็จ เชิญคุณ ลงโทษได้ครับ!”

อู่ตงไม่เห็นคนเหล่านี้ตรงหน้าแย่มาก หัวใจกระตุกเล็กน้อย สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แล้วถามว่า “นายบอกฉันให้รู้เรื่อง มัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?!!

จางจื่อโจวคุกเข่ากับพื้น ก้มหน้าร้องพูดว่า “ประธาน พวก เราทำตามที่คุณชายใหญ่สั่งไว้ไปช่วยหลิวกว่างจัดการกับหงห้า วันนี้ในเทียนเซียง เดิมทีพวกเราปราบหงห้าได้แล้ว ถึงขั้นจับ พ่อตาของเย่เฉินได้แล้วด้วย แต่ใครจะรู้ จู่ๆเก๋เฉินอะไรนั้นก็พุ่ง เข้ามา……..

พูดถึงนี้ เขาร้องไห้แล้วพูดว่า “ประธาน เย่เฉินอะไรนั้นมัน แข็งแกร่งมาก ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาเลย ขนาดพวกเราทั้งห้าคน รวมกัน ก็ทําอะไรเขาไม่ได้เลย รับไม่ได้สักท่า พวกเราไม่เพียงแต่โดนเขาหักแขน ยังถูกพวกเขาสลักตัวอักษรบนหน้าผาก…….. เก่งกว่าจางจื่อ โจว? นั้นมันยังเป็นคนรึเปล่า?!

อู่ตงไห่รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า!

เขาพูดเสียงสั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ขนาดพวกนายยังไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของคนไร้ประโยชน์อย่างไม่เป็นอะไรนั้น? คนไร้ประโยชน์ นั้น…..คนไร้ประโยชน์นั้นกลับแข็งแกร่งขนาดนี้?!”

พูดไป เขาก็นึกถึงเรื่องสลักตัวอักษร แล้วรีบถามว่า “สลักตัว อักษร?สลักตัวอักษรอะไร?เงยหน้าขึ้น ให้ฉันดูหน่อย!!

จางจื่อโจวและคนอื่นๆ ชะงักเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของ อู่ตงไห่ ได้แต่เงยหน้าขึ้นมา สีหน้านั้นแย่กว่าทั้งครอบครัวตาย หมดอีก!

อู่ตงไห่พ่อและลูกจ้องหน้าผากของคนพวกนี้ แล้วโมโหทันที!

อู๋ซินคนโง่!

อู๋ฉีชอบกินอี!

อู๋ซินมันเป็นเกย์!

อู๋ตงไห่เสื่อมสมรรถภาพ

ฉันอยากจะให้อู๋ซินกิน!

พวกเขามองคำที่เหยียดหยามมากเหล่านี้ โกรธจนหน้าทิ้ง ตงไห่ใช้ชีวิตมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว เคยเห็นวิธีลงโทษมาหลาก หลายวิธี ขนาดศพที่ตายอย่างอนาถก็เคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นฉากแบบนี้เลย!

นี่……..นี่มันแม่งถึงขนาดแค้นจนฝังใจเลยนะ!

สลักตัวอักษรบนหน้าผากคนอื่น และสลักตัวอักษรที่เหยียด หยามเช่นนี้อีกด้วย!

มันทำให้มีความรู้สึกที่ว่าหัวชา แขนขาเย็น

ตงไห้ทั้งร้อนรนทั้งโกรธ ถามว่า: “นี่ไอ้คนไร้ประโยชน์อย่าง เย่เฉินเป็นคนทํางั้นเหรอ?”

จางจื่อโจวคุกเข่าลงบนพื้นและพูดว่า “หงห้าสลักตัวอักษร ครับ และเขาให้ผมฝากบอกคุณว่า ว่าถ้าอยากจัดการเขา ก็มา ได้เลย แต่ถ้ากล้ายุ่งกับคนรอบตัวเขา งั้นเขาจะทำให้ทั้งตระกูล เราพังทลาย…….”

หลังจากที่อู๋ซินได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธมาก กัดฟัน พูดว่า “พ่อ แค่เย่เฉินคนเดียว ก็กล้าที่จะปล่อยให้ตระกูลเราพัง ทลาย พูดได้ยิ่งใหญ่จริงๆ! ถ้าไม่ฆ่าเขาจะทำให้ตระกูลเราเสีย หน้าแน่!”

สีหน้าของอู่ตงไห้ดูเย็นชาเล็กน้อย และพูดว่า “นายคิดว่ามัน ง่ายที่จะฆ่าเขาเหรอ? ทั้งห้าคนนี้ใช้งานไม่ได้แล้ว นายกับฉัน สองพ่อลูกในจินหลิง ตอนนี้ไม่มีแม้แต่ผู้คุ้มกัน ถ้าเเฉินมาหา เอง เราจะเอาอะไรต้าน?! ”

อู๋ซินเมื่อกี้ยังเหลิง บอกว่าว่าจะฆ่าเธ่เฉินได้ยินคำนี้ ก็หน้าซีด ด้วยความตกใจ และพูดออกมาว่า “พ่อ งั้นเรารีบหนีไปกันเถอะ!”

อู๋ตงไห่จ้องมองเขา และพูดอย่างไม่พอใจ”นายรนอะไร? ตอนนี้อยู่ในป่ายจีนอ่านกง ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าคนไร้ประโยชน์ นั้นจะกล้าฆ่ามาถึงที่นี่! ถ้ามันกล้ามาจริงๆ งั้นตระกูลเย่ของเล่นจิ งก็คงจะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน!!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ