ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 686



บทที่ 686

เขียวฉางควนก็พยักหน้ารัวๆ

เขารู้ดี ว่าถ้าในบ้านมีผู้หญิงปากร้ายอยู่ด้วยจะเป็นแบบไหน มันคงจะวุ่นวายกันน่าดู

ถ้าหากว่าในบ้านมีผู้หญิงปากร้ายด้วยกัน2คน เช่นนั้นก็ไม่ ต้องมีบ้านนี้ไว้หรอก

ดังนั้นเขาก็เลยตัดใจพูดว่า “แม่ครับ เอาเลขบัญชีธนาคารมา ให้ผม เดี๋ยวผมโอนเงินไปให้ หรือไม่ก็ให้คนงานพวกนี้ ยก เฟอร์นิเจอร์พวกนี้กลับไปเถอะครับ

นายหญิงใหญ่เชียวก็โมโหหนัก หน้าเซียวฉางควนแล้วพุ่ง

เข้ามาจะตบหน้า ดีที่เซียวฉางควนตอบสนองเร็ว ถอยหลังไป

ก่อน ทําให้นายหญิงใหญ่ตบไม่โดน

เธอถูกกิริยาท่าทางของเซียวฉางควนทำให้โมโหดหนัก แต่ที่ น่าโมโหก็คือ คฤหาสน์ที่หรูหราเช่นนี้ แต่ตนเองกลับไม่มีโอกาส ได้เสพสุข นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวด ราวกับมีเข็มมาทิ่มแทง ทุกรูขุมขนของเธอ

แต่ทว่า ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว

เธอได้แต่มองเซียวฉางควนแล้วกัดฟันพูดว่า “ได้! ช่างเป็น ลูกคนดีของฉันเสียจริงๆ เลย! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราก็ ตัดขาดจากกัน ฉันตาย! ก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน!
หม่าหลันรีบพูดต่อท้ายว่า “ก็ดีเหมือนกัน พวกเราจะได้ไม่ต้อง ล่ามาก”

นายหญิงใหญ่เซียวแผดเสียงจนไอออกมา แล้วหยิบ บัตรATMออกมา แล้วตะโกนใส่เซียวฉางควนว่า “โอนเงินมา เอามาให้ฉัน1.2 ล้าน!

หม่าหลันก็ขมวดคิ้วถามว่า “ทำไมต้องให้1.2 ล้านด้วย? ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือว่า 1.2ล้าน”

นายหญิงใหญ่ก็โมโหตอบไปว่า “ฉันเหมารถขนของมา ไม่ ต้องใช้เงินรีไง?”

หม่าหลันก็พูดเสียงเย็น “แม่จะเหมารถหรือจ้างใครมา มัน เกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ? ทำไมไม่บอกด้วยเลยล่ะว่าเมื่อเช้าใช้ กระดาษเช็ดก้นก็ต้องใช้เงินด้วย? หรือจะให้พวกเราช่วยชดใช้ ค่าใช้จ่ายด้วยอีกไหม?”

นายหญิงใหญ่เซียวก็กัดฟันด่าทอกลับมาว่า “อีปากมาก เดี๋ยวฉันตบให้ปากฉีกเลยนี่!

พูดไป นายหญิงใหญ่ก็ยื่นมือมาจับแขนหม่าหลัน

หม่าหลั่นไม่ใช่เซียวฉางควน เธอไม่เกรงใจแม้แต่น้อย เธอใช้ แรงสะบัดมือของนายหญิงใหญ่ออก แล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “จะ ทำอะไร? จะลงไม้ลงมือ? แม่ก็พูดถูกนะ ฉันมันเป็นคนปากมาก แต่แม่ก็ไม่ดีเด่นอะไรนักหรอก ยัยแก่ปากมาก มาลงไม้ลงมือในบ้านฉัน เชื่อไหมว่าปากมากอย่างฉันนี่แหละจะตบให้ร่วงเลย?”

หลายปีมานี้ถูกนายหญิงใหญ่กดขี่ข่มเหง ดูถูกเหยียดหยาม ในใจหม่าหลันได้เกิดเป็นความแค้นไปแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่มี โอกาส วันถือได้ว่าเป็นโอกาสทอง

นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่คิดเลยว่า หม่าหลันจะไม่เกรงกลัว

ตนเองเลย ถึงแม้จะโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ในตอนนี้ เซียวฉงควนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ แล้วก็พูดกับ นายหญิงใหญ่ว่า “แม่ครับ เงิน1.2 ล้าน ผมโอนให้แม่ไปแล้วนะ ไปตรวจสอบดู ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็กลับไปเถอะครับ

หม่าหลันพูดต่อว่า “คุณมีเงินมากรึไง? เงินหมื่นที่เกินไปนั้น ให้ฉันเอาไปทำสปาได้ตั้งหลายครั้ง ให้เธอไปทำไม? เอาไป เลี้ยงหมารึไง?”

เซียวฉางควนโบกมือให้หยุด “พอเถอะ พูดให้น้อยๆ หน่อย! ”

ตอนนี้ โทรศัพท์ของนายหญิงใหญ่เชียว ก็ได้รับข้อความ พอ หยิบมาดู ก็เห็นว่ามีเงิน1.21ล้านโอนเข้ามาจริงๆ ดังนั้นก็เลยจ้อง หม่าหลัน แล้วพูดเสียงต่ำว่า “อีคนแซ่หม่า จึงคอยดูเถอะ สักวัน กูจะจับมึงแหกปาก!

พูดจบ ก็พูดกับเซียวไม่หลงและเซียวเวยเวยว่า “พวกเรา กลับ! ”

เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็โล่งอก
พวกเขากลัวว่าคุณอาเซียวฉางควนของตนเองไม่หนักแน่นพอ แล้วจะตอบรับให้นายหญิงใหญ่เข้ามาพัก ตนเอง3คนก็คงจะ ต้องจบเห่แน่

โชคดี พวกเขาไม่ได้ให้นายหญิงใหญ่ทำสำเร็จ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ