หลิวเยว่ไม่คาดคิดว่าถึงเขาจะยอมรับ ผิดเย่เฉินก็ยังไม่คิดที่จะปล่อยเขาไป เขาทําให้คนทั้งหมดกลัว ไม่นานก็หมดสติ ไป

แต่ท่อนเหล็กของเปียว ทําให้เขาตื่นขึ้น ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในชั่วพริบตา

อ๊าก!!!

หลิวเยว่เป็นอยู่มาเกือบทั้งชีวิต เขาต้องมา เจอกับเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

เขาไหลตลอด ร้องไห้อย่างสิ้นหวัง “นายท่านเย่ ฉันรู้ว่าฉันผิดแล้วจริง ๆ และฉันจะ ลงโทษเจ้าเด็ก ที่มันไม่ซื่อสัตย์คนนี้อย่าง เคร่งครัด และฉันจะไม่ปล่อยให้เธอทำเรื่องที่น่า อับอายแบบนี้อีก”

เย่เฉินกล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยาม แก หลีกเลี่ยงที่จะรับผิดชอบ!”

กล่าวเพียงคําเดียวหลิวเยว่เซินก็สั่นสะท้าน ขึ้นมาทันที!

เย่เฉินถามอย่างจริงจัง “ไอ้คนแซ่หลิว ฉัน ขอถามเพื่อนของฉันลงทุนไป 100,000 หยวนในร้านอาหารของแก ทำไมแกถึงไม่คืนเงิน เขา ทําไมแกถึงบอกว่าเพื่อนของฉันต้องให้เกียรติแก?”

หน้าของหลิวเยว่เซินซี และรีบพูดว่า “ฉัน ผิดเอง ฉันผิดเอง! ฉันโลกและไร้ยางอาย ฉันรู้ แล้วว่าฉันผิดจริง ๆ !”

หลังจากพูดจบเขามองไปที่หวังเต้าคุนที่ กำลังโกรธอยู่บนเตียงและโพล่งออกมาและ วิงวอน “เต้าคูน ฉันเองที่เสียสติไป ไม่ต้องกังวล นะ ฉันจะจ่ายเงินคืนให้ 100,000 หยวนพร้อม ดอกเบี้ย แต่ได้โปรดช่วยฉันพูดกับนายท่านเ คนแก่อย่างฉันทนไม่ไหวจริง ๆ ….

เย่เฉินมองไปที่หวังเต้าคนและถามว่า “นาย จะรับคําขอของมันไหม?”

หวังเต้าทุนส่ายหัวอย่างแน่วแน่และโพล่ง ออกมา “ไม่! ฉันไม่รับคำขอร้องจากใครทั้งนั้น!

“ดี!” เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่!”

หลังจากพูดจบเขาก็หันหน้ามาและพูดกับ หลิวเยว่เซินที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “แกไม่ เพียงแต่ไม่รู้วิธี แต่ยังไม่มีทางสอนลูกชายของ แกได้ แกยังพยายามยักยอกเงินออมของเพื่อน ฉันไปทั้งหมดในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา แกกับ โจรมันต่างกันตรงไหน?”

หลิวเยว่เป็นตัวสั่นด้วยความตกใจร้องไห้

และคร่ำครวญ “นายท่านเย่ ผมมันโง่เอง ผมมันไม่ใช่คน ผมสมควรตาย คุณยกโทษให้ผมแล้ว คุณยกโทษให้ผมแล้วใช่ไหม ผมขอร้องคุณล่ะ หลังจากนี้ผมจะเป็นวัวและม้าให้คุณ จากนี้ไปฉัน จะเรียกคุณว่านายท่าน นายท่านเย่ ได้โปรดยก โทษให้ผมด้วย!”

เย่เฉินยิ้มหยัน “ยกโทษให้แก ดูไปดูมา แม้ว่าแกจะน่าเกลียด แต่แกก็ยังโลกสวย!”

เมื่อพูดอย่างนั้นเขาก็หันไปพูดกับเปียวจื่อ “ทําลายมือขวาของมันซะ! ฉันคิดว่าเขาจะไม่กล้า ที่จะฉกฉวยสิ่งของของคนอื่นในอนาคตอีก!”

หลิวเยว่เชินร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง “ไม่นะ นายท่านเย่ ไม่….

เปียวจื่อทุบอย่างแรง…

“อ๊าก มีอฉัน… มือฉัน… เย่เฉินพูดกับเปียวจื่อว่า “ปิดปากมัน แล้ว ลากมันไป!”

“ครับ! ”

เปียวจื่อปิดปากเขาทันทีและโยนเขาไป

รวมกับพี่เจ็ด หลิวลี่ลี่กลัวมากจนเธอจะเป็นบ้า

จ้าวตงก็เหมือนกัน

จ้าวไห่เหงพ่อของจ้าวตงก็เหมือนกัน!

เขามองไปที่จ้าวตง ตบหน้าด้วยความโกรธและสาปแช่ง “ไอ้เดนมนุษย์! ใครให้แกไปสร้าง ความวุ่นวายอยู่ข้างนอก! แกจะฆ่าฉันหรือยังไง!”

เย่เฉินมองไปที่อ้าวไห่เชิงด้วยรอยยิ้มและ ถามว่า “เป็นยังไงล่ะ ลูกชายของแกไปอยู่กับเมีย เพื่อนฉันทั้งที่เขายังไม่ทันได้แต่งงานกัน ทรยศ เพื่อนของฉัน แกนี่มันเป็นพ่อประสาอะไร?”

จ้าวไห่เหิงกลัวมากจนร้องไห้ออกมา เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไง

เพราะบทเรียนของหลิวเยว่เซิเมื่อสักครู่ก็มี อยู่ให้เห็น

ถ้าเขาบอกว่าเขารู้ ขาขวาของเขาก็จะถูก หัก

ถ้าเขาบอกว่าไม่รู้ขาซ้ายก็จะถูกหัก…

เมื่อเห็นว่าเขาไม่กล้าตอบเย่เฉินจึงพูดกับ เปียวจื่อ “ไอ้แก่นี่ดูจะฉลาดมาก ฉันคิดว่ามันหลบ เลี่ยงการลงโทษได้โดยไม่ต้องปริปาก เปียวจื่อ หักขาของมันทั้งสองข้าง!”

“ครับ นายท่านเ

เย่เฉินมองไปที่จ้าวไห่เหิงที่มีท่าทางลุกลี้ ลุกลนและพูดอย่างเย็นชา “ถ้าจะโทษก็โทษที่ ลูกชายของแกที่ทำร้ายแกเอง!” หลังจากนั้นก็มีเสียงคร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง

ดังขึ้นสองครั้ง ขาทั้งสองข้างของจ้าวไห่เหิงก็ถูกทุบอย่างสมบูรณ์

เมื่อเห็นว่าพ่อของตัวเองถูกทุบจนพิการ จ้าวตงรู้สึกก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายช่วงล่าง ได้ชั่วขณะ จากนั้นของเหลวที่มีกลิ่นเหม็น เหลืองก็ไหลออกมาจากเป้ากางเกงของเขา

ฉี่ราดแล้ว!

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา “เอาล่ะ ๆ ดูเหมือน ว่าแกจะไม่สามารถควบคุมมันได้ วันนี้ก็พอแค่นี้ ทั้งหมดก็เกิดจากการที่แกไม่สามารถควบคุมมัน ได้ ฉันไม่คิดว่าแกจะได้เก็บมันไว้ใช้อีกต่อไป”

พูดจบก็สั่งเปียวจื่อ “อย่าให้เขาได้เป็น ผู้ชายอีกต่อไป!”

ท่าทางของเปียวจื่อฉายแววประหลาดใจ เล็กน้อย

ผู้ชายเหมือนกัน ก็อดไม่ได้ที่จะกระชับเป่า กางเกงเมื่อได้ยินคำสั่งนี้

ท่านหงห้าพูดเสียงต่ำทันที “นายกำลังทำ อะไรอยู่? ยังไม่รีบทำตามคำสั่งของคุณเย่อีก!”

เปียวจื่อได้สติทันทีและพูดกับคนรอบข้าง “แยกขาของมันออกจากกัน!”

จ้าวตงหมดหวังและร้องเสียงดัง “นายท่าน เย่ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย คุณจะหักมือหัก เท้าของผมก็ไม่เป็นไร แต่อย่าทำให้ผมกลายเป็น คนที่ไม่ใช่ผู้ชายเลยนะ!”
เย่เงิน ม แกคิดว่า การหักมือหักเท้าและ ติดไอ้นั่นทั้งเป็นทางเลือกที่แกสามารถเลือกได้ งั้นเหรอ? ผัดแล้วล่ะ มันเป็นสองทางที่ต้องเลือก แกไม่สามารถหลีกหนีได้เช่นกัน!”

หลังจากนั้นเปียว อก็ยกเท้าขึ้นและกระทืบ

ลงทันที… จ้าวตงกลายเป็นขันทีโดยสมบูรณ์!

อย่างไรก็ตามนี่มันยังไม่จบ! ตามคำสั่งของเย่เฉิน เปียวจื่อยังต้องหักมือ และเท้าของเขาด้วย!

จ้าวตงผู้หยิ่งผยองที่เป็นชู้กับคนอื่นและแม้ กระทั่งเอาชนะคนอื่น ๆ ในโรงพยาบาลได้กลาย เป็นขยะโดยสิ้นเชิงในความรู้สึกสองฝ่าย แต่ไม่มี ใครเห็นอกเห็นใจเขาและทุกสิ่งที่เขาทำในวันนี้ ล้านก่อให้เกิดความเสียหายต่อตนเอง!

ตอนนี้มีเพียงหลิวลี่ลี่เท่านั้นที่ยังคงไม่เป็น อะไร

ในเวลานี้หลิวลี่ลี่กำลังจะเป็นบ้า เธอคุกเข่า และคลานไปที่เตียงจับมือของหวังเต้าคุนแล้ว ร้องไห้และพูดว่า “สามี สามีฉันขอโทษ ฉันไม่ควร ทรยศคุณ ความจริงแล้วฉันรักคุณจริง ๆ แต่ฉัน ถูกไอ้คนแซ่จ้าวทําร้าย ครั้งหนึ่งเขาถ่ายภาพ หลุดของฉัน ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากให้ตัวเอง อยู่ภายใต้เงื้อมมือของเขา!”
จ้าวตงโกรธจัดแล้วค่าเธอว่า “หลิวลี่ลี่นี่แก กล้าใส่ร้ายฉันเหรอ! ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าเป็นเพราะ ว่าครั้งนั้น แกกับพ่อของแกไปที่บ้านฉันที่เป็น โรงรับจํานํา แกเห็นว่าครอบครัวของฉันมีเงินแล้ว ก็เริ่มที่จะขอเงินฉัน เริ่มที่จะนอนกับฉัน! ถ้าไม่ อย่างนั้นฉันจะอยู่ร่วมกับคนอย่างแกไม่ได้ ”

ขณะที่เขาพูดเขาก็ร้องไห้และพูดกับเย่เฉิน นายท่านเป คุณอย่าเชื่อหญิงแพศยา นะ ผมมี ประวัติแชทของเธอที่เริ่มเพิ่มผมลงใน WeChat เพื่อสารภาพว่าเธอตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกเห็น และเธอก็เริ่มที่จะส่งข้อความถึงผมหลาย ข้อความภาพถ่ายโป๊เปลือยและข้อความยั่วยวน ผม! รูปภาพเหล่านี้อยู่ในอัลบั้มรูปของผม คุณ สามารถหยิบโทรศัพท์ของผมออกมาดูได้เลย!

จู่ ๆ หลิวลี่ลี่ก็หน้าซีดและด่าว่า “ไอ้แซ่จ้าว แกไม่ใช่เหรอที่สัญญาว่าจะลบภาพพวกนั้น หลัง จากเห็นมันแล้วไม่ใช่หรือไง?”

จ้าวตงกัดฟันและพูดว่า “แกมันหญิง แพศยาเป็นนางงูพิษ! โชคดีจริง ๆ ที่ฉันไม่ได้ เชื่อแก และบันทึกภาพพวกนั้นไว้ ไม่งั้นฉันก็จะ ถูกแกฆ่า!”

หลิวลี่ลี่รีบพูดกับหวังเต้าคุน “สามี ฉันเพียง แค่สับสนอยู่พักหนึ่ง! เห็นแก่ความสัมพันธ์ของ เราที่มีมาหลายปี โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!

เย่เฉินถามหวังเต้าคุน “นายคิดอย่างไร?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ