บทที่ 1888

ชิว ยิ้มบางๆ “ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขอเป็นตัวแทนของเด็ก กำพร้าในเมืองจีนหลิงขอบคุณคุณชูแล้ว”

ซูจือเฟยรีบ โบกมือทันที “ไม่เป็นไร เป็นเรื่องที่สมควรต้องทำ อยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เงินที่ผมบริจาคเหล่านี้ ที่จริงก็เป็นการยืม ดอกไม้ถวายพระ ที่จริงเงินพวกนี้เดิมที่เตรียมไว้เพื่อจะใช้เป็น เงินสนับสนุนคอนเสิร์ตของคุณ ฉะนั้นถ้าเด็กกำพร้าในเมืองจีน หลิงจะขอบคุณ ก็ต้องขอบคุณคุณ ไม่ใช่ผม

กู้ชิวไม่รู้จะตอบอย่างไรก็ได้แต่ยิ้ม จากนั้นก็พูดว่า “คุณซู ใน เมื่อได้กําหนดเรื่องความร่วมมือกันแล้ว ถ้าอย่างนั้นหลังปีใหม่ก็ เริ่มลงมือทำกันเลย ตอนนี้ฉันยังมีธุระอีกนิดหน่อย ต้องขอตัว ก่อน”

ซูจือหยูได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบลุกขึ้นมา พูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ชิว พี่มีธุระก็รีบไปทำเถอะ พวกเราไม่รบกวนแล้ว”

กู้ชิวพยักหน้าเบาๆ พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คนไปส่งทั้ง สองคนนะคะ”

พูดจบ ก็เรียกคนใช้ในบ้านเข้ามา สั่งงานว่า “ป้าเฉิน รบกวน ช่วยฉันส่งแขกหน่อยนะ

สาวใช้วัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาทันที พูดอย่างนอบน้อม ว่า “เชิญแขกทั้งสองท่านทางนี้
ในใจของซูจือเฟยรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ก็ยืนขึ้นมา พูดกับ ชิวอี้และกู้เย้นจง หลินหว่านชีวว่า “คุณ ลุง น้าหลิน พวกเรา ขอตัวกลับก่อน”

กู้เย็นจงพยักหน้า พูดอย่างเรียบเฉยคำหนึ่งว่า “กลับบ้านดีๆ”

หลินหว่านชวนั้นใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดอย่างสุภาพว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไม่ส่งทั้งสองคนแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ ซูจื่อหยูรีบพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะน้าหลิน มีเวลาว่างก็แวะมานั่ง

เล่นที่บ้านได้นะคะ”

หลินหว่านชิงพูดไปตามมารยาทว่า “ได้ ถ้ามีเวลาจะไปเยี่ยมที่ บ้านนะ”

ร่ำลากันง่ายๆไม่กี่คำ คนใช้ในบ้านก็ส่งสองพี่น้องตระกูล

ออกไป

หลังจากที่ทั้งสองคนจากไปแล้ว กู้เย็นจงก็อดไม่ได้ที่จะขมวด คิ้วขึ้นมา พูดพึมพำว่า “ทำไมถึงรู้สึกว่าคนรุ่นหลังสองคนนี้ของ ตระกูลซูดูแปลกพิลึก ”

หลินหว่านชิวพยักหน้าพูดว่า “ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน เหมือนไม่ ค่อยจะเป็นธรรมชาติสักเท่าไหร่

พูดแล้ว หลินหว่านชิวก็พูดต่อไปอีกว่า “คิดว่าคงเกี่ยวกับเรื่อง ที่พวกเขาเจอมาก่อนหน้านี้ที่ญี่ปุ่นละมั้ง เพราะว่าเรื่องในครั้งนั้น ก็ใหญ่น่าดู ว่ากันว่าถ้าไม่ได้คนช่วยเหลือลึกลับคนนั้นยื่นมือเข้า ช่วยเอาไว้ พวกเขาสองคนคงต้องตายอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว”
กู้เย็นจงพยักหน้า เอ่ยอย่างสะท้อนใจ “เห้อ ได้ยินว่าตอนนั้น โสเต้าเองก็ไปญี่ปุ่น ทำไมเขาไม่ตายที่ญี่ปุ่นนะ”

หลินหวานชิงตำหนิอย่างจริงจังว่า “คุณล่ะก็ อย่าพูดเหลวไหล ไม่ว่ายังไงซูโหว่เต้าก็เป็นผู้นำตระกูลของตระกูลซู พวกเราจะหา เรื่องเขาไม่ได้ คุณพูดจาเหลวไหลอย่างนี้ ถ้าถูกพูดต่อออกไปจะ ไม่เท่ากับเป็นการหาเรื่องให้ตัวเองเหรอ”

กู้เย็นจงกัดฟันพูดว่า “ไอ้เฒ่าเลวทรามอย่างซูโสบู่เต้า ทั้งเป็น จึงนับว่ามันน่ารังเกียจที่สุดแล้ว ตอนนั้นพี่ฉางอิงมีโอกาสตั้ง หลายครั้งที่จะเอามันให้ตายได้ แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนปล่อยมันไป สุดท้ายคุณดูมันสิเป็นคางคกขึ้นวอ กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา น่ารังเกียจที่สุดเลยพับผ่าสิ

หลินหวานชวตบไปที่หลังของเขา พูดปลอบว่า “เอาล่ะเอาล่ะ ไม่ต้องไปอีนุงตุงนังกับเรื่องนี้อีกแล้ว แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของ คุณตอนนี้จะหายดีแล้ว แต่ถ้าวัดกันที่กำลังละก็พวกเราก็ไม่ใช่คู่ ต่อสู้ของตระกูลซู ความแค้นระหว่างซูโส่วเต้า รอให้เป็นเอกลับ มาที่เจิงแล้ว พวกคุณสองพ่อลูกค่อยร่วมมือกันไปแก้แค้น”

กู้เย้นจงพยักหน้าติดติดกัน พูดจริงจังว่า “คุณพูดได้ถูกต้อง สักวันหนึ่งที่เฉินเอ๋อกลับมาเล่นจิง และแต่งงานกับหนานหนาน แล้ว จากนั้นก็สืบทอดตระกูลเย่ต่อไป ถึงเวลานั้น ฉันจะดูสิว่า ตระกูลซูจะได้ใจอะไรอีก

กู้ชิวที่อยู่ข้างๆรู้สึกกระดากอายขึ้นมาอยู่บ้างเล็กน้อย พูด เสียงต่ำว่า “โธ่พ่อ เรื่องแต่งงานของหนูกับพี่เยาเฉันยังไม่มีทีท่าว่าจะเกิดขึ้นเลย อย่าลืมว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่มีภรรยาแล้ว กู้เย็นจงโบกมือ พูดอย่างมั่นใจว่า “หยวนหยวน ลูกวางใจได้ ภายในสามปี เฉินเอ๋อต้องแต่งงานกับลูกแน่

กู้ซิวอี้รู้สึกอายอยู่บ้าง แล้วก็ถามขึ้นอย่างแปลกใจ “พ่อคะ พ่อ พ่อมั่นใจได้ยังไง”

กู้เย้นจึงมองกู้ซิว พูดอย่างเคร่งขรึมจริงจังที่สุด “นิสัยส่วนตัว ของเฉินเอ๋อ และนิสัยในการทำงานของเขา เหมือนกับลุงเยไม่มี ผิด แค่อาศัยข้อนี้ พ่อก็กล้าฟันธง เฉินเอ๋อไม่ช้าก็เร็ว ต้องทำตาม คำสั่งที่พ่อแม่ได้กำหนดไว้ แต่งงานกับลูกตามสัญญา”