บทที่ 1590

ซูโสเต้าที่อยู่ด้านหนึ่งขมวดคิ้วและถามเขา “จ่อเฟย ลูกมี ความคิดเกี่ยวกับยัยหนูซิวคนนั้น?”

“ไม่ใช่นะครับพ่อ…” ซูจือเฟยรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว “ผมก็ แค่ชื่นชมเธออย่างบริสุทธิ์ใจเท่านั้นเอง”

ซูโสเจ้าพยักหน้า เขาชะงักไปเล็กน้อยแล้วเอ่ยปากว่า “ยัย หนูตระกูลคนนั้นไม่เลวเลย ถ้าหากลูกชอบเธอจริงๆ พ่อก็ไม่มี ความเห็นอะไร กลัวก็แต่ของลูกจะดูถูกตระกูลกู้ แบบนั้นก็ยุ่ง ยากแล้ว…”

เมื่อได้ยินดังนี้ ซูจือเฟยก็ดีใจและเอ่ยปากถามว่า “พ่อ คุณ ไม่มีความเห็นจริงๆ เหรอ?”

ซูจือหยู โพล่งออกมา “พี่ นี่นายโง่หรือไง? ฟังไม่ออกหรือไงว่า

พ่อจงใจหลอกนาย?”

“หา?!” ซูจือเฟยตื่นตระหนกและรีบมองไปที่ซูโสบู่เต้าทันที “พ่อ นี่พ่อหมายความว่ายังไงกันแน่?”

ซูโสบู่เต้าถอนหายใจ จากนั้นจึงพูดอย่างจริงจัง “จือเฟยเอ๋ย นายฉลาดไม่เท่าน้องสาวจริงๆ!!

ซูจือเฟยรู้สึกอับอายขึ้นมาทันที

ซูโสบู่เต้าสีหน้าไม่สบอารมณ์ขึ้นมา เขาเอ่ย” ลูกเป็นหลานชายคนโตของตระกูลซูและเป็นผู้สืบทอดรุ่นที่สามของตระกูลซ ในอนาคต นอกจากนี้ความแข็งแกร่งของตระกูลเมื่ออยู่ต่อหน้า ตระกูลซูแล้วยังไม่เพียงพอจริงๆ คุณปู่ของลูกไม่มีวันยอมตกลง แน่ พ่อเองก็ไม่เห็นด้วย ลูกอย่าลืมว่า หญิงสาวตระกูลคนนั้น หมั้นกับลูกชายของเยฉางอิงตั้งแต่ยังเด็ก พ่อกับเยฉางอิงขัด แย้งกัน ดังนั้นพ่อไม่มีทางปล่อยให้ลูกแต่งงานกับยัยหนูตระกูล คนนั้นแน่!”

ซูจือเฟยถอนหายใจและเอ่ย “พ่อ นั่นมันเรื่องตั้งแต่ตอนไหน กันแล้ว นี่มันเรื่องนมนานมาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ลูกชายของเยฉาง อิงก็หายตัวไปนานหลายปีแล้วไม่ใช่หรือครับ?”

ซูโสบู่เต้ามองมาที่เขาและพูดอย่างจริงจัง “วางเรื่องนี้ไว้ก่อน ปู่ของลูกเคยคุยเรื่องการแต่งงานของลูกกับพ่อมาแล้ว เขาหวัง ว่าหลังจากตระกูลซูเสร็จสิ้นการเข้าสู่การเป็นสากลแล้ว ก็จะให้ ลูกแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลชั้นนำในสหรัฐอเมริกา แบบนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการขยายกิจการในต่างประเทศของ พวกเรา หากพูดถึงในประเทศแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนคู่ควรกับ ลูกจริงๆ”

ซูจือเฟยกังวลอยู่บ้าง เขาโพล่งออกมา “พ่อ ผมไม่ชอบผู้หญิง อเมริกัน…”

ซูโสบู่เต้าเอ่ยอย่างจริงจัง “เรื่องแบบนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคำว่า ชอบ มีแค่คำว่าคู่ควรเหมาะสมสี่คำเท่านั้น เข้าใจไหม?” ซูจือเฟยรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย
ในเวลานี้ ซูจือหยูที่อยู่ด้านหนึ่งเอ่ยเดือนขึ้นมา “พ่อ หนูขอพูด ไว้ก่อนเลย พวกคุณจะจัดการเรื่องของพี่ชายยังไงหนูไม่สน แต่ ว่าในอนาคตไม่มีใครทั้งนั้นที่ได้รับอนุญาตเข้ามายุ่งเกี่ยวกับ การแต่งงานของหนู!”

ซูจือเฟยเอ่ยขึ้น “นี่ ซูจือหยุ! นี่เธอขายพี่ชายแบบนี้เลยหรือ ไง?”

“เปล่านี่” ซูจือหยูพูดอย่างใจเย็น “สถานการณ์ของพวกเรา ต่างกันออกไป หากฉันพบผู้ชายที่ทำให้ฉันหวั่นไหว ฉันก็จะ แต่งงานออกไป ทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ ฉัน ในอนาคตฉันจะให้กำเนิดบุตรแก่สามีของฉัน และลูกที่ให้ กำเนิดก็ไม่ได้ใช้แซ่ซู แต่ว่านายแตกต่างกันออกไป นายยังต้อง ส่งต่อผู้สืบทอดให้แก่ตระกูลซู”

ซูจือเฟยพูดไม่ออกทันที สีหน้าของเขาหดหูอย่างมาก

ซูโสบู่เต้ามองซูจือหยูอย่างอ่อนใจ ก่อนจะเอ่ยเตือนว่า “ก่อนที่ ลูกจะหาคู่ครอง ก็ต้องมองหาคนที่คู่ควรเหมาะสมเท่านั้นถึงจะได้ เช่นกัน!”

ซูจื่อหยูโบกมือ “คู่ควรเหมาะสมอะไรกัน ไม่มีทั้งนั้น หากหนู ชอบใครก็คนนั้น ไม่ว่าเขาจะเป็นพระเจ้าหรือพ่อค้าหาบเร่ก็ได้ทั้ง

“ไร้สาระ!” ซูโสว่เต้าพูดอย่างโมโห “หากเป็นพวกยาจกจริงๆ ลูกจะเอาอะไรมารับประกันความสุขในชีวิตนี้?”

ซูจือหยูเบ้ปาก “หนูไม่เชื่อหรอก หนูเป็นถึงคุณหนูตระกูลซู จะเลี้ยงดูยาจกสักคนไม่ไหวหรือไง?”