บทที่ 2206

ซูจือหยูคิดไม่ถึงเลยว่า พี่ชายตัวเองคนนี้ เวลาแบบนี้แล้วยัง จะมาซ้ำเติมกันอีก!

เธอมองซูจือเฟยตาขวางอย่างโมโห จากนั้นก็หันไปพูดกับ ไห่ซิง “แม่คะ หนูมาครั้งนี้ไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย แล้วก็ของใช้ ส่วนตัวต่างๆ ด้วย ถ้าจะอยู่ในหลิงแค่สามสี่วันก็ยังพอได้ แต่ว่า ถ้าจะอยู่ยาว น่าจะยุ่งยากหน่อยนะคะ…….

ตู้ไห่ซิงเอยอย่างไม่ใส่ใจว่า “เรื่องนี้ง่าย แม่บ้านในบ้านว่าง พอดีเลย เดี๋ยวแม่ให้พวกเขาไปเก็บของใช้ส่วนตัวของหนู แล้ว เอามาพร้อมกันด้วย

จากนั้น ไม่ซิ่งก็พูดอีกว่า “ถ้าลูกยังมีที่ไหนที่ไม่พอใจ ก็บอก แม่มาได้เลย แม่จะจัดการให้ลูกทุกอย่าง ถ้าลูกรู้สึกไม่ค่อยการ ตกแต่งของห้องก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะขนของตกแต่งกับของใช้ ต่างๆ ของห้องหนูมา แล้วตกแต่งให้ห้องหนูเหมือนเดิม ลูกยังมี ปัญหาอะไรอีกหรือเปล่า? ถ้ายังมีปัญหาอะไรก็พูดออกมาได้เลย ขอแค่ลูกบอกมา แม่จะจัดการให้ทั้งหมด”

ซูจือหยูจนปัญญาแล้วจริงๆ

คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณแม่จะเด็ดขาดขนาดนี้ ไม่ให้โอกาส อะไรกับตัวเองเลย
เพราะฉะนั้น เธอจึงต้องพยักหน้าให้อย่างน้อยใจ แล้วเอ่ยว่า “ก็ได้ค่ะแม่ หนูรู้แล้วค่ะ หนูไม่มีปัญหาอะไรแล้วค่ะ เอาตามที่แม่ พูดทุกอย่างเลยค่ะ…..

ตู้ไม่ชิงจึงค่อยรู้สึกวางใจ จากนั้นก็ยิ้มเอ่ยว่า “ลูกน่ะ วันๆ อย่าเอาแต่คิดที่จะไปตามหาผู้มีบุญคุณ อยู่กับแม่ที่จินหลิงดีกว่า รอลูกเปิดเทอมแล้ว ถ้าแม่ไม่มีธุระอะไร ก็จะไปอยู่กับลูกที่ อเมริกา ถ้าลูกเรียนจบMBAเมื่อไหร่ เราสองคนแม่ลูกก็ค่อยกลับ มา”

ซูจือหยูดี คุณแม่กำลังกีดกันตัวเองอยู่ ไม่ให้ตัวเองมีโอกาส ไปตามหาผู้มีบุญคุณ

เพราะฉะนั้น เอจึงต้องพยักหน้าให้อย่างทำอะไรไม่ได้ “ค่ะ ตามที่คุณแม่ว่าเลยค่ะ……

ตู้ไม่ชิงค่อยรู้สึกโล่งอกสักที

ในใจเธอแอบคิด ขอแค่ฉันรั้งจื้อหยูอยู่ที่จินหลิง แล้วค่อย จับตาเฝ้าดู ลูกก็คงจะไม่เจอผู้ชายที่ดวงชะตาไม่ถูกกัน ที่ทำให้ ลูกต้องเหมือนแมลงบินเข้ากองไฟ!”

“ถ้าอย่างนี้ รออีกไม่กี่เดือน ลูกก็จะไปเรียนที่อเมริกาแล้ว โอกาสที่จะตามหาคนคนนั้นก็คงริบหรี่กว่าเดิม!”

“ระหว่างนี้ ลูกอาจจะค่อยๆ ลืมเรื่องนี้ไปเองก็ได้…… แต่ว่า ตู้ไห่ชิงดูถูกความมุ่งมั่นของซูจือหยู

แล้วอีกอย่าง ถึงแม้นิสัยซูจือหยูจะแตกต่างกับนิสัยตู้ไห่ชิง แต่ในก้นบึงหัวใจ กลับมุ่งมั่นแล้วก็หัวดื้อเหมือนไม่ซิง ตอนนั้นให้ชิงรักเยฉางอิงมาตั้งหลายปี ถึงแม้เยฉางอิงจะ

ปฏิเสธเธอไปหลายครั้ง แต่เธอไม่เคยยอมแพ้เลย ไม่ว่าใครจะ

เกลี้ยกล่อมก็ไม่มีประโยชน์ ซูจื้อหยอยากจะตามหาเเฉิน ถึงแม้ทุกคนจะห้ามเธอ เธอใน

ใจเธอก็ยังคงมุ่งมั่นเหมือนเดิม

ตู้ให้ซึ่งคาดไม่ถึงเลยว่า คนที่ซูจือหยูจะตามหานั้น กลับเป็น ชายหนุ่มขี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ที่ตัวเองเจอหน้าประตูบ้านของ เยฉางอิงวันนี้

ชายหนุ่มคนนั้นตอนนี้พักอยู่ที่ Tomson Riviera ระยะทาง ตรงที่ห่างจากพวกเขา ห่างกันไม่ถึงห้ากิโลเมตร

เธอยิ่งไม่รู้ว่า ทีแรกเธอคิดว่า ตัวเองรั้งจื้อหยอยู่ที่จินหลิง ก็

เพื่อไม่ให้จอหยูเจอดวงชะตาที่เหมือนแมลงบินเข้ากองไฟ

แต่ความจริงกลับกลับกันโดยสิ้นเชิง

การตัดสินใจของเธอ กลับทําให้จื้อหยูตกอยู่ท่ามกลางทะเล ไฟที่ล้อมรอบอยู่..…..…….