บทที่ 681

“พอได้แล้ว! ” นายหญิงใหญ่เชียวใจเต้นอย่างแรง แล้วต้อง มองหม่าหลัน พร้อมค่าออกไปว่า “อีนังผู้หญิงพูดไม่รู้เรื่อง ต่อให้ ตอนนี้ตระกูลเซียวจะล่มจมแล้วทำไม? ไม่นานพวกเราก็จะมี โอกาสฟื้นตัวขึ้นมาได้ พอถึงตอนนั้นพวกแกจะขอกลับเข้ามาใน ตระกูลเซียว ก็อย่าหวังเลย”

ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบพูดกับหม่าหลันว่า “ทำไมคุณพูดกับ แม่แบบนี้ล่ะ? รีบขอโทษแม่เดี๋ยวนี้เลย! ”

หม่าหลันก็ขมวดคิ้วพูดกับเซียวฉางควนด้วยเสียงนิ่งๆ ว่า “คุณลืมไปแล้วหรือไงว่ายัยแก่คนนี้ไล่คุณออกไปอย่างไร? ตอน นี้ล่ะมาเข้าข้างเธอ คุณนับเธอเป็นแม่ แล้วเธอนับคุณเป็นลูก ไหม?”

พูดจบ หม่าหลันก็ชี้ไปยังนายหญิงใหญ่เชียว แล้วพูดเสียงเย็น ว่า “ยัยแก่ ฉันขอให้คุณทำความเข้าใจให้ดีนะ ตอนนี้คุณก็ อับจนถึงขั้นไหนแล้ว ยังจะมาวางมาดใส่ฉันอีกรึไง? ฉันจะบอก ให้ ต่อให้ตอนนี้คุณมาคุกเข่าตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่ยอมกลับไป หรอก! ตระกูลเซียวบ้าบออะไรกัน ตกอับจนแทบจะขาย เฟอร์นิเจอร์เลี้ยงชีพอยู่แล้ว ใครจะอยากกลับไป

นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหจนแทบบ้า แล้วชี้หน้าหม่าหลัน ด่าทอออกมา “อีหม่าหลัน ฉันแก่จนปูนนี้แล้ว แกเป็นคนแรกที่ กล้าพูดกับฉันแบบนี้ จําคำพูดวันนี้ของแกไว้เลยนะ สักวันฉันจะดีขาแก ให้หัก ให้แกมานั่งคุกเข่าโขกหัวขอโทษฉัน หม่าหลันก็แสยะยิ้ม “เอาเถอะ อย่างคุณน่ะหรือ? อายุปูนนี้

ใกล้จะลงโรงแล้ว ยังอยากจะขาฉันอีก? มาๆๆ ขาฉันอยู่นี่ไง เก่งนักก็มาตีสิ คุณลองตีขาฉันดูสิ?”

พูดไป หม่าหลินก็เอาขายื่นออกมาจริงๆ แล้วก็ยิ้มเยาะเย้ย

ดูถูกนายหญิงใหญ่เซียว

นี่มันทำให้นายหญิงใหญ่เชียวโกรธจนแทบสะอึก จนอยากจะ ขาหม่าหลันให้หักเสียตรงนั้น ดูสิว่าเธอยังกล้า โอหังอยู่ไหม

แต่ว่า ต่อหน้าเก๋เฉิน นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่กล้า

เธอจำได้ว่าเเฉินคนเดียวสู้กับพวกบอดี้การ์ดไว้อย่างไร ทำให้ตอนนี้เธอก็ยังกลัวๆ อยู่ในใจ

ก่อนหน้านี้เซียวไห่หลงโอหังมาก ตอนนี้มีเย่เฉินอยู่ ก็ไม่กล้า พูดแพล่มอะไรออกมา เห็นแม่ตนเองถูกหม่าหลันดูถูก เขาก็ไม่ กล้าเข้าไปช่วย ได้แต่รอทำหน้าแหยๆ หลบอยู่ด้านหลัง

ในตอนนี้ เซียวฉางเฉียนก็หน้าบึ้ง กลับมาพร้อมกับเถ้าแก่คน นน

พอกลับมา เขาก็พูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “แม่ครับ พวก เราไปเถอะ พวกเขาให้ราคาต่ำมากเลย! ”

เถ้าแก่คนนั้นก็รีบพูดว่า “คุณครับ 1.1ล้านก็ไม่น้อยแล้วนะ วัสดุของเฟอร์นิเจอร์ของคุณก็ธรรมดาๆ ทั้งยังมีอายุการใช้งาน แล้วหลายปี ความเสียหายค่อนข้างเยอะ ผมให้ราคานี้ถือว่ายุติธรรมที่สุดแล้ว ถ้าคุณย้ายที่ไปขาย ไม่มีทางได้ราคานี้ แน่นอน”

นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหลั่งไฟลุก พอได้ยินว่าจะได้ราคา แค่1.1ล้าน ก็ด่าออกมาด้วยความโกรธว่า “เฟอร์นิเจอร์อย่างดี เช่นนี้ ให้แค่1 .1ล้านเอง? คุณใจดำไปหน่อยล่ะมั้ง?

เถ้าแก่คนนั้นก็ตอบอย่างเอือมระอาว่า “ผมให้ราคาตามเนื้อ ผ้า ถ้าพวกคุณไม่เชื่อก็ลองไปสืบที่อื่นดู”

นายหญิงใหญ่เซียวก็ส่งเสียงไม่พอใจ แล้วพูดกับคนบ้านตัว เองว่า “ไป! เปลี่ยนร้าน! ฉันไม่เชื่อหรอก! ”

ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบพูดขึ้นว่า “แม่ครับเดี๋ยวผมให้ แม่1.2ล้าน แล้วขายให้ผม พูดตรงๆ เลยว่าผมยังรักเฟอร์นิเจอร์ ชุดนั้นของคุณพ่อ”

“แกฝันไปเถอะ! “นายหญิงใหญ่เซียวกัดฟันพูดว่า “ต่อให้ ฉันจะเอามันไปผ่าทำฟัน ก็ไม่ขายให้แกหรอก! ”

พูดจบ ก็กวักมือเรียกเซียวฉางเฉียน “รีบไปเถอะ!!

เขียวฉางเฉียนก็จ้องมองเซียวฉางควนตาโต แล้วก็รีบหันหลัง ตามนายหญิงใหญ่เชียวออกไป

เซียวฉางควนมองด้านหลังของพวกเขา แล้วก็ส่ายหัว ถอน หายใจพูดว่า “ไม่คิดเลยว่า ตระกูลเซียวจะตกอับถึงขนาดขาย ทรัพย์สินกิน เฟอร์นิเจอร์ชุดนั้นเป็นของที่คุณพ่อรักมาก จะขาย ไปก็น่าเสียดายแย่!
เชียว หนรู้ว่าพ่อตนเองรักเฟอร์นิเจอร์ชุดนั้น แต่เธอก็ยังเดิน เข้ามาปลอบใจว่า “เอาเถอะค่ะคุณพ่อ ด้วยอารมณ์ของคุณย่า คงจะไม่ยอมขายให้พ่อหรอกค่ะ พวกเราไปดูที่อื่นเถอะค่ะ”

“อืม” เซียวฉางควนถอนหายใจ แล้วก็รีบพูดกับพนักงาน แนะนำสินค้าว่า “เดี๋ยวผมขอดูอย่างอื่นก่อน พวกคุณขายวัสดุ จากไหหลำแพงมากเลย วัสดุจากเมียนมาร์ก็รอนาน