ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 401



บทที่ 401

เว่ยจางหนึ่งไม่คาดคิดว่า เพียงแค่ตนเองเปิดเผยตัวตนของเก่ เฉิน เขาก็ถูกทั้งพ่อและเขียวอี้เซียนทำร้ายในเวลาเดียวกัน

เขียว เขียนทําร้ายเขา เขายังทนได้ เพราะในใจเขาก็รู้ดีว่า ตนเองหลอกเซียว เซียนกินยา มันก็เป็นเรื่องปกติหากเซียว เขียนจะเกลียดตนเอง

แต่ว่า เวยฉางหมิงไม่อยากจะเชื่อ พ่อที่ไม่เคยทําร้ายตนเอง มาเป็นเวลานานกว่าสิบปี แต่คราวนี้ พ่อตบหน้าตนเองสองครั้ง

เขาจับหน้าตนเอง แล้วมองไปที่เว่ยหย่งเจิ้งด้วยความโกรธ แล้วถามว่า “ พ่อ ทำไมพ่อถึงตีผมอีก ผมพูดอะไรผิดอีกหรือ?”

“ไอ้ลูกสารเลว หุบปากซะ!”

เว่ยหย่งเจิ้งจ้องมองเขาอย่างดุดันและด่าในใจ ทำไมลูก ล้างผลาญคนนี้ ถึงไม่มีวิสัยทัศน์เลย?

ตอนนี้ขนาดซื้อเทียนฉียังเป็นสุนัขรับใช้ของเยเฉิน ฉะนั้น ตอนนี้มีเยเงินเพียงคนเดียวที่จะช่วยกอบกู้ตระกูลเว่ยได้ ถึง แม้ว่าเขาจะเป็นผู้วิเศษ ก็ไม่สามารถพูด และไม่สามารถล่วงเกิน เขาได้!

เมื่อ เวยฉางหมิงเสร็จ เว่ยหย่งเจิ้งจึงกล่าวว่า “อาจารย์เย เขาเป็นคนปากไม่มีหูรูด คุณอย่าไปใส่ใจเลยครับ…………
เขียวอี้เซียน ตื่นตระหนกเช่นกัน ในใจเขารู้สึกเกลียดเรียง หนึ่ง เขาใช้ขาเตะไปที่เว่ยจางหนึ่ง และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เวยฉางหนึ่ง นายอย่ามาพูดมากที่นี่หากนายทำให้อาจารย์เข้ คุณท่านเขุ่นเคือง ฉันจะสับนายเป็นชิ้น ๆ

เว่ยจางหมิงร้องโอ๊ยประโยคหนึ่ง ตัวเขาก็กลิ้งไปสามเมตร แล้ว

หลังจากนั้น เขียว เซียนก็รีบยิ้มให้เย่เงินแล้วกล่าวว่า คุณ ท่านเย่ คุณอย่าอารมณ์เสียเพราะเศษขยะคนนี้เลย เขาไม่คู่ควร โปรดรีบช่วยรักษาผมด้วยเถอะ!”

เหว่ยางหมิงตกตะลึงไปหมด เย่เฉินเป็นเพียงแค่ลูกเขย แต่งเข้าไร้ประโยชน์เท่านั้น สิ่งที่ตนเองพูดเป็นความจริงว่าเขา อาศัยเรื่องดูฮวงจุ้ยหลอกลวงคนใหญ่คนโตมากมาย ทำไม สุดท้ายคนที่ถูกทําร้ายกลับกลายเป็นตนเอง?

เย่เฉินมองไปที่พวกเขาอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ถ้าไม่ใช่ เพราะเว่ยเลี้ยงขอร้องผม ผมก็ไม่มาที่นี่ ดังนั้นพวกคุณทั้งหลาย ต้องรู้ว่า วันนี้หากตระกูลเว่ยสามารถพ้นวิกฤตได้ ความดีความ ชอบทั้งหมดเป็นของเว่ยเลี่ยง

เมื่อเว่ยหย่งเจิ้งได้ยินประโยคนี้ รีบกล่าวกับเว่ยเลี่ยงว่า “คราวนี้คุณทำได้ดีมาก ผมจะจดจำไว้

ในใจของเว่ยเลี่ยงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ดูเหมือนว่า หากเข่เฉินรักษาเขียว เซียนจนหายได้ ตนเองก็ได้เป็นประธาน บริษัทผลิตยาเวีย อ
แต่ว่า เขากลับไม่รู้ว่า ในใจของเวียหน่งเจิ้งมีแผนอยู่แล้ว

เว่ยหย่งเจิ่งคิดในใจว่า แม่เว้ยเลี่ยงเป็นแค่ผู้หญิงที่มาจากภู เขาฉางใบ ที่ตนเองแค่เล่น ๆไม่เคยจริงใจกับเธอ เด็กที่คลอด ออกมาเป็นแค่ลูกนอกสมรส เนื่องจากว่าฐานะของแม่ที่ต่ำต้อย ฉะนั้นเว่ยหย่งเจิ้งจึงดูถูกเว่ยเลี้ยงอยู่

เดิมเขาเคยพูดไว้ว่า เขากับลูกชายคนโตเวยฉางหมิง ใครที่ สามารถแก้วิกฤตของตระกูลได้ คนนั้นก็จะได้เป็นประธาน สาเหตุที่แท้จริงคือเขาแค่อยากจะกระตุ้นเวยฉางหนึ่ง เพื่อให้เขา คิดหาวิธีแก้ปัญหา ไม่คาดคิดว่า เว่ยเลี่ยงจะสามารถเชิญชื่อ เทียบกับเยเงินมาได้

ถ้าหากทําตามสัญญาที่ตนเองเคยพูดไว้ หากเเฉินลงมือ รักษาเซียว เซียนจนหาย ตนเองก็ต้องให้เว่ยเลี่ยงเป็นประธาน แต่ว่า มันจะเป็นไปได้ยังไง?

เขาเป็นแค่ขยะที่ไม่ควรมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้

ในอดีตตนเองแค่บังเอิญไปที่ภูเขาฉางใบ พบว่ามีสาวสวย คนหนึ่งในครอบครัวชาวนาที่ร่วมทุนปลูกยาสมุนไพร ตนเองใช้ คำพูดหวาน ๆ จีบเธอเพื่อเล่น ๆ มีความสัมพันธ์กันเพียงไม่กี่ครั้ง

ไม่คาดคิดว่า ผู้หญิงคนนั้นจะท้องขึ้นมา

และไม่คาดคิดอีกว่า ตนเองได้ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเธอไป แล้ว แล้วไปจากหมู่บ้านที่อยู่เชิงเขาตรงภูเขาฉางใบ แล้วก็ไม่ เคยกลับไปอีกเลย แต่ผู้หญิงคนนี้อดทนต่อความยากลำบากแล้วคลอดลูกออกมาคนเดียว

ตอนที่รู้ว่าเว่ยเลี่ยงมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ เว่ยหย่งเจิ้งกับ ภรรยา ได้ทะเลาะอย่างหนักเป็นเวลานาน ทำให้ตระกูลเวยอยู่ไม่ เป็นสุขเลย ขณะนั้น เขารู้สึกเกลียดเว้ยเสี่ยงมาก ทั้งที่ยังไม่เคย พบหน้า

เว่ยหย่งเจิ้งเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก เขามีลูกนอกสมรสอยู่ ข้างนอกหลายคน แต่เขาไม่เคยคิดที่จะรับลูกพวกนั้นกลับมาอยู่ ในตระกูลเลย

เพราะในความคิดของเขา เหตุผลที่ลูกนอกสมรสเหล่านั้นถือ กำเนิดขึ้น เป็นเพราะแม่ของพวกเขาไม่เจียมตัวไปรู้จักประมาณ ตน และไม่มีเกียรติเลยสักนิด!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ