ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2501



บทที่ 2501

เยเงินคาดคิดไม่ถึงจริงๆ เย่อหย่วนเจียงที่พึ่งรู้จักเมื่อวาน ปรากฏว่าเขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านเศรษฐศาสตร์อีกด้วย

เขาต้องการคนแบบนี้มานานแล้ว แต่ก็หาไม่เจอ แต่ในเวลานี้ เขากลับเจอคนแบบนี้ได้อย่างง่ายดาย และในเวลาเดียวกันเขาก็ รู้สึกวิตกกังวลแทนพ่อตาของตัวเองด้วย

เขารู้ดี ความรักของพ่อตาอย่างเซียวฉางควนมีต่อคุณน้าหาน นั้น มันมาจากใจจริง

แต่พูดตามตรง พ่อตาของเขามีนิสัยที่ขี้ขลาด และโดนหม่า หลันค่อยกด อยู่ตลอดเวลา ด้านหนึ่งก็คิดที่จะรื้อฟื้นความ สัมพันธ์กับหานเหม่ยง ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ไม่กล้าที่จะหย่ากับ หม่าหลัน ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ความสัมพันธ์ของเขากับหานเหม่ ยฉิงคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

แต่เฮ่อหย่วนเจียงนั้นต่างออกไป

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแค่มีการศึกษาสูง ยังมีความสามารถสูง ด้วย บุคลิกภายนอกและการใช้ชีวิตของเขานั้นดีกว่าเซียวฉาง ควนมากๆ และเขาไม่มีตัวภาระอย่างหม่าหลัน ถ้าเขาตามจีบ หานเหม่ยงอย่างจริงจัง การที่เซียวฉางควนจะชนะใจหานเหม่ ยฉิงได้นั้นก็คงจะน้อยลงเรื่อยๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว อนาคตของเซียวจางควนนั้นอยู่ที่มือของเขาเพียงคนเดียว ถ้าเขาไม่กล้าที่จะ เผชิญหน้ากับมัน ความสุขของเขาก็จะหายไป และเรื่องนี้ก็โทษ ใครไม่ได้

ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดที่ตัวเองต้องทำก็คือ หาวิธีต่างๆ เพื่อคุย กับเย่อหย่วนเจียง ดูสิว่าจะสามารถทำให้เขามาทำงานกับตัวเอง ได้หรือเปล่า

จากนั้น เขาก็รีบส่งข้อความไปให้หวังตงเสวียน และสั่ง ว่า “ตงเสงี่ยน คุณช่วยนัดเวลาพบหน้าระหว่างฉันกับด็อกเตอร์ เฮ่อหน่อย บอกเขาเลยว่าฉันอยากเจอหน้าเขา ถามเขาด้วยว่า เขาสะดวกตอนไหน”

หวังตงเสงี่ยนตอบอย่างรวดเร็ว: “คุณชาย ฉันต้องบอกฐานะ ที่แท้จริงของคุณกับด็อกเตอร์เฮ่อหรือเปล่า? หรือว่าแค่แจ้งฐานะ ที่คุณเปิดเผยในตอนนี้ให้เขาทราบ?”

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่วครูและพูด “คุณบอกเขาไปตามตรงเลย

ว่าเจ้านายของคุณอยากเจอหน้าเขา”

หวังตงเสงี่ยนตอบกลับ: “ได้ค่ะ คุณชาย ฉันรู้แล้ว”

เยเฉันรอได้ประมาณสิบนาที ทางฝั่งหวังตงเสงี่ยนก็ตอบกลับ มา:”คุณชาย ด็อกเตอร์เฮ้อบอกว่าเวลาเก้าโมงครึ่งถึงสิบโมง คุณโอเคไหม ถ้าคุณอยากเจอหน้าเขา สามารถไปหาเขาที่ห้อง ทํางานของเขาได้เลย”

“ได้!”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้างั้นฉันจะไปเจอเขาเวลาเก้า โมงครึ่ง!”
ในขณะที่เย่เฉินกำลังจะไปที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐ ศาสตร์จีนหลัง ไหม้เฉิงซินกับเหลนของเขาที่ชื่อไหม้เค่อ ได้นั่งรถ แท็กซี่และไปถึงหน้าประตูของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐ ศาสตร์จินหลงแล้ว

คนขับแท็กซี่เอ่ยปากพูด “คุณครับ ที่นี่ก็คือมหาวิทยาลัยการ เงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง แต่ในมหาลัยไม่ให้รถแท็กซี่ขับ เข้าไป ถ้าพวกคุณมีธุระต้องไปจัดการในมหาลัย พวกคุณก็ต้อง เดินเข้าไปเอง ฉันจะจอดรถแท็กซี่รออยู่ตรงนี้”

“ได้”ไหม้เฉิงซินหัวเราะเบาๆ และพูด “ไหม้เค่อ พวกเราเดิน เข้าไปข้างในกันเถอะ”

ไหม้เค่อพยักหน้า ลงจากรถแท็กซี่และเปิดประตูให้คุณทวด จากนั้นเขาก็ประคองคุณทวดลงมาจากรถแท็กซี่

จากนั้น ไหม้เค่อก็พูดกับคนขับรถว่า “พี่แท็กซี่ ขอเบอร์ โทรศัพท์ของพี่หน่อย ถ้ามีเรื่องอะไรก็จะสามารถติดต่อได้ สะดวก”

คนขับรีบพูดทันที “คุณครับ ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ เพราะ ฉันจะจอดรออยู่ตรงนี้ ยังไงซะพวกคุณก็เข้าไปมหาลัยจากประตู นี้ ก็ต้องออกมาจากมหาลัยที่ประตูนี้เหมือนกัน”

ไหม้เค่อครุ่นคิดชั่วครู่ก็รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาก็เลย พยักหน้าและก้าวเข้าไปในมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐ ศาสตร์จินหลิงพร้อมกับคุณทวดของตัวเอง
ทันทีที่เขาเข้าไปในมหาวิทยาลัย เขาก็ได้ยินเสียงสตาร์ท เครื่องยนต์ดังมาจากด้านหลังทันที และได้ยินเสียงรถยนต์ที่วิ่ง ด้วยความเร็วจนเกิดเสียงล้อรถยนต์เสียดสีกับพื้นถนนด้วย

เขาหันกลับไปมองทันที เขาเห็นรถแท็กซี่ที่ตัวเองเหมาไว้ใน ราคา 2000 หยวน หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ไหม้เคอรู้สึกโกรธมากๆและตะโกนออกไปทันที “นี่! ไอ้

สารเลว หยุดรถเดี๋ยวนี้!

ไหม้เฉิงซินหัวเราะ และตบไหล่ของเขาเบาๆ และพูดสั่งสอน อย่างจริงใจ: “เสียเงินฟาดเคราะห์ มันเป็นเรื่องดี ไม่ต้องโกรธ มากขนาดนี้ก็ได้”ทันทีที่เขาเข้าไปในมหาวิทยาลัย เขาก็ได้ยินเสียงสตาร์ท เครื่องยนต์ดังมาจากด้านหลังทันที และได้ยินเสียงรถยนต์ที่วิ่ง ด้วยความเร็วจนเกิดเสียงล้อรถยนต์เสียดสีกับพื้นถนนด้วย

เขาหันกลับไปมองทันที เขาเห็นรถแท็กซี่ที่ตัวเองเหมาไว้ใน ราคา 2000 หยวน หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ไหม้เคอรู้สึกโกรธมากๆและตะโกนออกไปทันที “นี่! ไอ้

สารเลว หยุดรถเดี๋ยวนี้!

ไหม้เฉิงซินหัวเราะ และตบไหล่ของเขาเบาๆ และพูดสั่งสอน อย่างจริงใจ: “เสียเงินฟาดเคราะห์ มันเป็นเรื่องดี ไม่ต้องโกรธ มากขนาดนี้ก็ได้”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ