บทที่ 1918

หม่าหลันหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้าเด็กโง่ นั่นคือสิ่งที่ฉันโกหก เธอ ฉันจะไปซื้ออาหารเช้าแบบกวางตุ้ง ในช่วงปีใหม่แบบนี้ได้ที่ ไหนกัน? อีกอย่างฉันก็ทำไม่เป็นเช่นกัน ฉันก็แค่จะยั่วโมโหไอ้แก่ บ้าคนนั้นก็แค่นั้นเอง!”

หม่าหลั่นกล่าวต่ออีกว่า “คุณไม่รู้หรอก ในเวลาปกติคุณย่า ของคุณชอบติ่มซำแบบสไตล์กวางตุ้งมาก ไม่มีอะไรทำก็ชอบไป นั่งกินที่โรงน้ำชาจนตลอดช่วงเช้า และทุกๆ ครั้งที่ไปที่นั่นก็ เหมือนกับซูสีไทเฮาที่รับประทานอาหารจักรพรรดิอยู่ในราชวงศ์ สั่งมาเต็ม โต๊ะขนาดใหญ่ ตอนนี้เธอถึงคราวอับจน ฉันก็ต้องเยาะ เย้าเธอสักหน่อย?”

เซียวซูหนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “คุณแม่ ความคับแค้นเล็กน้อยของคุณกับคุณย่า ก็ควรผ่านไปได้แล้วมั้ง? เธอก็อายุมากขนาดนี้แล้ว ดังนั้นคุณก็อย่าไปถือสาอะไรกับเธอ ให้มากเลย

หม่าหลันพูดอย่างเหยียดหยามว่า “อายุมากแล้วยังไงเหรอ? ฉันจะบอกคุณให้รู้นะ มีคนกลุ่มหนึ่งอยู่ในสังคมนี้ ยิ่งอายุมาก เท่าไหร่เธอก็ยิ่งเลว! คนประเภทนี้ ยิ่งอายุมากจนไม่มีแรงพอที่จะ หายใจ ก็ยิ่งมีน้ำเน่าแห่งความชั่วร้ายสะสมอยู่ในใจมากมาย เน่าจนมีกลิ่นเหม็นเลยทีเดียว! ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในสถานกักกัน คุณไม่รู้หรอกว่าเธอทรมานฉันอย่างไร ฉันไม่ได้พุ่งเข้าไปทุบตีเธอให้ตาย ก็ถือว่าฉันมีความเมตตามากพอแล้ว!”

เซียวซูหนก็ทำอะไรไม่ได้กับแม่คนนี้ เธอจึงทำได้เพียงถามว่า “โอเคคะแม่ งั้นพวกเราจะทานอะไรเป็นอาหารเช้ากันแน่?”

หม่าหลันกล่าวว่า “มีบะหมี่เป็นอาหารเช้า ฉันทำบะหมี่มะเขือ เทศใส่ไข่ไว้

หลังจากพูดจบ เธอก็มองไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างสอพลอว่า “ลูกเขยแสนดีคุณอย่ารู้สึกรังเกียจเลยนะ รอให้ขาของคุณแม่ หายดีแล้ว จะออกไปซื้อเนื้อปลาและเนื้อสัตว์ทุกชนิดทุกวัน และ ทำอาหารมื้อพิเศษให้คุณทาน

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “คุณแม่ ผมไม่ได้จี้จุกจิกในเรื่องกิน คุณ ก็ทําอาหารอร่อยๆ ให้ชูหนทานสักหน่อยเถอะ

“แน่นอนสิ!” หม่าหลันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ชูหนอยู่ในช่วง

เวลาของเตรียมตั้งครรภ์ จะต้องทานอาหารเพื่อบำรุงสุขภาพที่ดี

มากขึ้นแน่นอน”

เซียวซูหนกล่าวอย่างเขินอายว่า “คุณแม่……..คุณพูดไปทั่วอีก แล้วนะ…….

หม่าหลันพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “จะบอกว่าพูดไปทั่วได้อย่างไร ล่ะ? แม่เป็นคนที่เคยผ่านมาแล้ว ก่อนที่ผู้หญิงจะอยากจะมีลูก ก็ จะต้องดูแลสุขภาพร่างกายให้แข็งแรงแน่นอน คุณอย่าเป็น เหมือนแม่เลย ตั้งครรภ์อย่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

หลังเย่เฉินได้ยินก็ดูอักอ่วน และคิดอยู่ในใจว่า “ทั้งๆ ที่คุณเป็นฝ่ายที่ถือโอกาสเขียวฉางคนเมาสุรา และริเริ่มในการเกิด ความสัมพันธ์กับเขา สามารถบอกได้ว่าเป็นแผนโดยเจตนา จะ บอกว่าเป็นการตั้งครรภ์แบบไม่รู้เรื่องอะไรเลยได้อย่างไร?”

เชียวชหนไม่อยากจะคุยถึงเรื่องนี้กับแม่ของเธอต่อไปใน เวลานี้ และก็พูดว่า “ใช่แล้วคุณแม่ อีกสักครู่รั่วหลินกับพี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องของเธอจะมาเที่ยวที่บ้าน ถึงเวลานั้นคุณอย่าพูดไป ทั่วนะ”

หน้าหลันถามด้วยความประหลาดใจว่า “รั่วหลินจะมาเหรอ? เธอยังไม่ได้กลับไปที่เย่นจิงเหรอ?”

เชียวชูหนพยักหน้า “ยังไม่ได้กลับเลย เธอทำงานอยู่ที่ มหากรุ๊ปไม่ใช่หรือ พนักงานออฟฟิศก็มีวันหยุดแค่วันนี้ ดังนั้นเธอ จึงจะมาเยี่ยมที่บ้านของเราก่อน แล้วจึงกลับไปฉลองปีใหม่ที่เป็น จิง”

หม่าหลันถามอีกครั้งว่า “เธอจะกลับมาทำงานหลังปีใหม่อีกไหม?”

“กลับมาสิ” เซียวหวั่นกล่าวว่า “เธอค่อนข้างชอบงานของ เหากรุ๊ปนี้”

หม่าหลันตบลิ้น และพูดอย่างจริงจังว่า “รู้สึกผิดปกติเล็ก น้อย!”

เซียวซูหนถามด้วยความประหลาดใจว่า “มีอะไรผิดปกตินั้น เหรอ? ”
หม่าหลับพูดอย่างจริงจังมากว่า “ตระกูลต่งมีอำนาจมาก ขนาดนั้น เธอจะเห็นดีกับงานในเหากรุ๊ปได้อย่างไร? และก็ทำ มานานขนาดนี้แล้วด้วย ฉันว่านะ เธอจะต้องมีแผนการอื่นอย่าง แน่นอน!”